เมื่อความรักเข้ามาทักทาย

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ ฮือๆ”ป๊อปปี้หญิงนั่งร้องไห้หน้าห้องฉุกเฉินเมื่อป๊อปปี้ถูกพาตัวมาที่โรงพยาบาล

 

 

“ร้องไห้ทำไม เห็นมั้ยถ้าไม่ใช่เพราะแกก่อเรื่อง ป๊อปมันก็ไม่เป็นแบบนี้หรอก”ธามไทว่า

 

 

“ไม่ใช่ความผิดชั้น มันเป็นความผิดของนังคนนี้ต่างหาก ถ้าป๊อปไม่ไปช่วยแก ป๊อปคงไม่เป็นแบบนี้

หรอก”ป๊อปปี้หญิงหันมาตวาดฟางทันที

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

“เลิกบ้าได้แล้ว ป๊อปปี้แกจะทำแบบนี้ไปทำไมกัน แกได้ป๊อปไปอยู่กับแกแล้วแกยังจะเอาอะไรอีก

แกจะมาหาเรื่องฟางทำไมอีก”ขนมจีนว่าหลังจากตบหน้าป๊อปปี้หญิง

 

 

 

“ก็เพราะว่าในใจป๊อปมันไม่เหลือให้ชั้นแล้วน่ะสิ มันมีแต่แก ฮือๆ”ป๊อปปี้หญิงรู้ตัวดีว่าป๊อปปี้รักฟาง

ฟางอึ้ง

 

 

 

“ไม่จริง”ฟางพูด

 

 

 

“จริง จำใส่หัวแกไว้ซะว่าป๊อปน่ะไม่ลืมแก แม้ว่าแกจะเป็นคนความจำเสื่อมจำเรื่องของป๊อปไม่ได้

แล้วก็ตามแต่ป๊อปก็ยังไม่เลิกความพยายามให้แกกลับไปจำเค้าได้ จำเอาไว้”ป๊อปปี้หญิงว่าฟางทั้ง

น้ำตา

 

 

 

“พอได้แล้ว นี่โรงพยาบาลนะ เบาเสียงกันหน่อยสิ”โทโมะพูด

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

“คนที่โดนที่จัดแสงล้มใส่น่าจะเป็นแก ไม่ใช่ป๊อป”ป๊อปปี้หญิงพูดจบก็วิ่งร้องไห้ออกไป

 

 

 

“ป๊อปปี้”ขนมจีนและธามไทรีบวิ่งไปตามป๊อปปี้หญิงทันที

 

 

 

“ช่างมันเถอะฟาง มันเป็นอุบัติเหตุ แล้วนี่เจ็บมั้ย”โทโมะถามฟางทันที

 

“ไม่เป็นไรหรอก”ฟางพูดก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้รอฟังผลตรวจออกมา

 

“ไปพักก่อนก็ได้นะฟางจะได้เลยเปลี่ยนชุดด้วย”โทโมะพูด

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกจริงๆ”ฟางหันมาบอกทุกๆคนก่อนะนั่งเฝ้าป๊อปปี้ ซักพักหมอก็เดินออกมาพร้อมกับ

เตียงของป๊อปปี้

 

 

 

“หมอคะ เพื่อนชั้นเป็นยังไงบ้างคะ”แก้วถาม

 

 

 

“ไม่มีอาการน่าเป็นห่วงมีแค่หัวแตกจากการกระแทก พักที่โรงพยาบาลซักคืนพรุ่งนี้ค่อยกลับบ้านละ

กันนะ”หมอพูดก่อนที่ทุกคนจะพากันมาที่ห้องคนไข้พิเศษที่ป๊อปปี้พัก

 

 

“ไม่เป็นไรแต่หลับแบบนี้ได้ไง”ฟางโวยวาย

 

 

“หมอบอกฉีดยาสลบไปน่ะตอนทำแผลเพราะต้องตรวจภายใน เอาเป็นว่าเดี๋ยวซักพักป๊อปปี้คงจะ

ฟื้น”แก้วพูดฟางจึงเดินมานั่งลงมองป๊อปปี้ที่หลับอยู่บนเตียงแล้วที่หัวมีผ้าพันแผลพันไว้ที่หัว

 

 

 

“เอ่อ โทโมะพี่แก้วหน่อยสิ ฟางฝากป๊อปทีนะ”แก้วรีบดึงโทโมะไปกับตัวเองนอกห้องทันที ฟางนั่ง

มองป๊อปปี้ที่หลับอยู่แล้วก็เอื้อมเอาผ้าห่มห่มให้ป๊อปปี้

 

 

“แกจะมาช่วยชั้นทำไม ในเมื่อแกเองก็หลอกลวงชั้นมาไม่ใช่รึไง”ฟางพูดด้วยความสับสนในใจก่อน

จะนั่งเฝ้าป๊อปปี้ไว้

 

 

 

 

 

“อ๊ะๆ จะไปไหนน่ะ”แต้งกิ้วห้ามเจฟและเควินที่จะเข้าไปหาฟางในห้องของป๊อปปี้

 

 

“ไปตามพี่พวกเรากลับน่ะสิ จิ๋วนี่เธอทรยศพวกเราไปเข้าข้างคนที่ทำร้ายพี่พวกเราหรอ”เควินดุ

 

 

 

“หยุดเลยค่ะ แต้งกิ้วไม่เข้าข้างใครทั้งนั้น เพียงแค่แต้งกิ้วคิดว่า การที่พวกเราไปห้ามพวกพี่เค้าไป

มันไม่มีประโยชน์นะคะ แต้งกิ้วว่าถ้าพี่เค้า2คนจะไม่กลับมารักกันแล้วอย่างน้อยพวกเค้าน่าจะพูดกัน

ดีๆก่อนจากกันนะคะ”แต้งกิ้วพูด

 

 

 

“แต่ว่า”เจฟและเควินแย้ง

 

 

“ไม่มีแต่ค่ะ ไปกินไอติมกันเถอะน้า”แต้งกิ้วคล้องแขนเจฟและเควินลากไปกินไอติมชั้นล่างทันที

 

 

“นายว่าฟางจะยอมเย็นลงแล้วเปิดใจให้ป๊อปมั้ยอ่ะ ป๊อปเจ็บตัวขนาดนี้แล้ว”แก้วพูดขึ้นเมื่อหนีออก

มานอกห้อง

 

 

 

“ไม่รู้เหมือนกันแฮะ พอความจำของฟางเสื่อมชั่วคราวชั้นมีความรู้สึกว่าฟางใจแข็งมากจนไม่น่าเชื่อ

ว่าคือคนเดียวกันกับฟางที่ร่าเริง สดใสคนนั้น”โทโมะพูด

 

 

“หรือว่านี่อาจจะเป็นจิตใต้สำนึกของฟางก็ได้นะ ไม่เคยได้ยินหรอ รักมากเกลียดมาก”แก้วพูด

 

 

“แล้วเธอล่ะ รักมากแล้วจะเกลียดมากมั้ย”โทโมะพูดเล่นเอาแก้วหน้าแดงจัด

 

 

“รักมาก แต่มันเศร้าที่เค้าไม่เคยรักเราซักที”แก้วพูดก่อนจะเลี่ยงเดินหนีโทโมะออกไป

 

 

 

 

“ก็เคลียร์ให้เสร็จเป็นเรื่องๆก่อนสิ ยัยขี้งอน เอ้ย”โทโมะส่ายหน้าก่อนจะเดินตามแก้วไป

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

“มาเฝ้าป๊อปหรอ งั้นดีเลยชั้นจะได้ไป”ฟางพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้หญิงเดินกลับเข้ามาก็รีบลุกขึ้นเพื่อให้

ป๊อปปี้หญิงนั่งเฝ้าป๊อปปี้ได้

 

 

 

 

“ดี ไปแล้วก็ไปลับเลยนะ ไม่ต้องกลับมาอีก”ป๊อปปี้หญิงไล่

 

 

“ป๊อปปี้”ธามไทและขนมจีนพูดพร้อมกันอย่างตกใจ

 

 

 

“ไหนว่าเราคุยกันแล้วไม่ใช่หรอว่าเธอจะเลิกขัดขวางความรักพวกเค้าน่ะ”ธามไทพูดว่าป๊อปปี้หญิง

 

“แต่ลูกของชั้นต้องมีพ่อ ไม่งั้นชั้นจะเอาเด็กออก”ป๊อปปี้หญิงพูดขู่

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

“นี่สมองจ้องจะจับป๊อปซะอย่างเดียวจริงๆสินะ เลยทำลายคนอื่นอย่างไม่แคร์แบบนี้ แล้วเด็กในท้อง

คือลูแกแกทำได้ยังไงห้ะ ป๊อปปี้ แกมันไม่มีความเป็นเลย”ขนมจีนว่าแล้วตบหน้าป๊อปปี้หัน

 

 

 

“มันเกิดมาจากความผิดพลาด”ป๊อปปี้หญิงพูด

 

 

 

“พอได้แล้ว ทุกคนไม่ต้องให้ป๊อปปี้เลิกยุ่งกับป๊อปเพื่อฟางเถอะค่ะ ฟางตัดสินใจแล้ว ฟางจะเลิกยุ่ง

กับป๊อปเอง”ฟางพูดขึ้น

 

 

 

“อะไรนะ ไม่ได้นะฟาง ตอนนี้เธอกำลังเสียเปรียบยัยนี่อยู่นะ เธอลืมแล้วหรอ ว่าเธอกับป๊อปรักกัน

มากแค่ไหน”ธามไทพยายามพูดเกลี้ยกล่อมฟาง

 

 

“แต่ถ้าฟางอยู่กับเค้า แล้วป๊อปปี้ล่ะ ลูกของพวกเค้าล่ะ”ฟางพูด

 

 

 

“โอ๊ย ก็ยัยนี่มันไม่ได้ท้องกับป๊อปมัน มันท้องกับคนอื่น”ขนมจีนพูด สักพักโทโมะกับแก้วก็เดินเข้า

มา

 

 

 

“ชั้นโทรหากวินแล้วนะ หมอนั่นบอกจะรีบมาให้เร็วที่สุด ไม่เกินเสาร์นี้แน่นอน”โทโมะพูด

 

 

“อะไรนะ นี่โทโมะโทรไปบอกมันหรอ ชั้นไม่กลับนะ”ป๊อปปี้หญิงโวยวาย

 

 

 

“แต่กวินคือพ่อของเด็กในท้องนะป๊อปปี้ ถ้าไม่เห็นแก่ลูกก็ช่วยคิดถึงใจป๊อปมันหน่อย แกรักมันจริง

หรอ คนที่เค้ารักกันทำแบบนี้หรอ แกดูไอ้ป๊อปสิ เจ็บแบบนี้แกยังไม่เห็นใจมันอีกหรอว่ามันรักฟาง

ไม่ใช่แก”แก้วว่าป๊อปปี้หญิง

 

 

 

“ไม่ ชั้นไม่มีวันคืนดีกับไอ้คนใจร้ายแบบนั้น ไม่มีวัน ฮือๆ”ป๊อปปี้หญิงร้องไห้ออกมาก็รีบวิ่งออกไป

อีกครั้งนึง

 

 

 

“โอ๊ย เหนื่อยจะตามแล้วนะ”ธามไทพูดก่อนะวิ่งตามป๊อปปี้หญิงออกไป

 

 

 

 

“ฟาง ถ้าไม่ติดอะไร ชั้นขอให้เธอนอนเฝ้าป๊อปปี้คืนนี้ได้มั้ย คือพวกชั้นมีเรื่องต้องจัดการ เอาเป็นว่า

ถือซะว่าช่วยเพื่อนมนุษย์คนนึงก็ได้”แก้วขอร้องฟาง ฟางนิ่งอึ้งก่อนจะหันไปมองป๊อปปี้ที่หลับอยู่บน

เตียง

 

 

 

 

อย่างที่โทโมะบอกนะ เคลียร์ให้เสร็จเป็นเรื่องๆ

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตน้าาา