เมื่อความรักเข้ามาทักทาย

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวฟาง เข้ามาสิ”โทโมะเปิดประตูให้ฟางเข้ามาในห้อง ฟางอบขนมมาให้หนุ่มก็วางไว้ที่โต๊ะก่อน

มาหาโทโมะที่กำลังเคี่ยวซอสสปาเก็ตตี้อยู่

 

 

“แล้วป๊อปล่ะโทโมะ”ฟางถาม

 

 

“อาบน้ำอยู่เนี่ยล่ะ”โทโมะพูด

 

 

“งั้นฟางช่วยนะคะ”ฟางยิ้มก่อนจะเดินไปช่วยโทโมะทำสปาเก็ตตี้

 

 

 

 

ด้านป๊อปปี้

 

 

ชายหนุ่มแต่งตัวแล้วแต่นั่งเปิดกล่องใบหนึ่ง ในนั้นมีรูปของเขาและป๊อปปี้หญิงถ่ายคู่กันหลายรูปรวม

ไปถึงการ์ดและของทุกอย่างที่ป๊อปปี้หญิงเคยให้ตัวเอง แล้วหยิบสร้อยคอรูปหัวใจสีเงินด้านหลัง

สลักว่าPoppyออกมาดู

 

 

 

 

“อะไรน่ะตัว”ป๊อปปี้เดินตามป๊อปปี้หญิงมาที่สวนของมหาลัยป๊อปปี้หญิงยิ้มก่อนจะยื่นกล่องสร้อยอัน

หนึ่งให้ป๊อปปี้เมื่อป๊อปปี้แกะกล่องสร้อยออกมาพบว่าในนั้นคือสร้อยสองเส้นรูปหัวใจสีเงินด้านหลัง

สลักว่าPoppy

 

“เพราะเรา2คนชื่อเหมือนกันเค้าเลยอยากจะทำให้เพื่อแทนว่าเรา2คนรักกันนะMy Boo”ป๊อปปี้

หญิงพูดแล้วแกะสร้อยเส้นหนึ่งมาใส่ให้ป๊อปปี้

 

 

“ตัวใส่ให้เค้าคืนด้วย”ป๊อปปี้หญิงพูดก่อนจะให้ป๊อปปี้ใส่สร้อยให้ตัวเอง เมื่อใส่เสร็จก็พลิกตัวแล้ว

โน้มคอมาจูบป๊อปปี้อย่างอ่อนโยน

 

 

“เค้ารักตัวนะMy Boo”ป๊อปปี้หญิงพูด

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้นึกถึงอดีตแล้วมองสร้อยนั้น

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

 

“สปาเก็ตตี้เสร็จแล้วนะป๊อปไปทานกันเถอะ”ฟางเคาะประตูแล้วเดินเข้า ป๊อปปี้ตกใจเผลอปาสร้อย

นั่นลงพื้นแล้วลุกไปหาฟางทันที

 

 

“ดีเลยกำลังหิวพอดี ฟางป้อนป๊อบด้วยนะ”ป๊อปปี้อ้อนฟาง

 

 

“แน่ะ อย่ามาอ้อนๆทานเองงง”ฟางพูดก่อนจะเดินพาป๊อปปี้ไปทานข้าวด้วยกัน เมื่อทานเสร็จโทโมะ

ก็ขอตัวไปเคลียงานที่บริษัทให้พ่อแม่ป๊อปปี้ ป๊อปปี้เลยนั่งดูหนังกับฟาง

 

 

“ไม่เอาหนังบู๊อ่ะ เปลี่ยนได้มั้ยป๊อป แบบมีหนังรักอะไรแบบนี้มั้ย”ฟางถาม

 

 

“มีๆ หนังรักปีอปมีเพียบเลยนะ อยากดูของใครล่ะ มิยาบิ อาโออิ โช นิชิโนะ ป๊อปก็มีนะ”ป๊อปปี้ไล่ลิ

สรายการออกมาฟางหน้าแดงปาหมอนใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

“ลามกอีกแล้วนะ”ฟางหน้าแดง

 

 

“555ล้อเล่นมีอยู่นะหนังรักอ่ะ ส่วนนั้นน่ะไม่ให้ฟางดูดีกว่า พวกเราน่ะทำจริงไม่ต้องพึ่งหนังแผ่น

หรอกโอ๊ยๆๆ ล้อเล่น”ป๊อปปี้พูดยั่วจึงโดนฟางหยิกทันที

 

 

“งั้นบอกมาว่าเก็บตรงไหน ฟางไม่เชื่อป๊อปละหยิบมาเดี๋ยวได้เอาหนังผีมาแน่ๆ”ฟางพูดก่อนจะเดิน

เข้าไปในห้องป๊อปปี้แล้วเพื่อหาหนังแผ่นแล้วก็ชะงักเมื่อตัวเองไปเหยียบอะไรบางอย่างฟางหยิบมัน

มาแล้วพบว่าคือสร้อยคอรูปหัวใจสลักว่าPoppy

 

 

 

“สงสัยของป๊อปแหงๆ ทำหล่นอะไรแถวนี้”ฟางพูดแล้วเดินเอาสร้อยไปเก็บไว้ที่โต๊ะข้างเตียงป๊อปปี้

ก่อนจะหยิบหนังรักออกมาแล้วเดินมาใส่แผ่นแทนเรื่องเดิม

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะ”แก้วรับดอกไม้แล้วเดินออกมาก็ชะงักเมื่อเห็นโทโมะมารับดอกไม้ร้านเดียวกับเธอก็รีบ

ขอพนักงานมุดใต้โต้ะหลบโทโมะทันที

 

 

“มารับช่อลิลลี่ครับ”โทโมะพูดก่อนจะรับดอกไม้แล้วคิดเงินแล้วเดินออกไป

 

 

“น่ารักจังเลยเนาะแก ผู้ชายอะไรเอาดอกไม้ไปให้แฟนทุกปี”พนักงานสาวในร้านพูดคุยกันแก้วออก

มาก็ฟัง

 

 

 

 

“ขอโทษนะคะผู้ชายคนนั้นสั่งดอกไม้ที่นี่ทุกปีเลยหรอคะ แล้วพอจะรู้มั้ยคะว่าเค้าเอาไปให้ใคร”แก้ว

ถาม เมื่อได้คำตอบก็รีบขับรถตามโทโมะไปทันที จนถึงหลุมศพที่สุสาน

 

 

“อีกปีแล้วนะโฟร์ที่เราเอาดอกไม้มาให้น่ะ ดอกลิลลี่ที่โฟร์ชอบไงล่ะ”โทโมะวางดอกไม้ลงที่หลุมศพ

ผู้หญิงคนหนึ่ง โทโมะนั่งมองหลุมศพนั้นนิ่งสงบ

 

 

“ถ้าวันนั้นเราไม่ใจร้อนไปแข่งรถ โฟร์คงไม่ตามเราไปที่สนามแล้วต้องถูกรถชนตาย”โทโมะพูด

เศร้าๆ แก้วแอบฟังก็นิ่งอึ้งเมื่อรู้ว่าโทโมะมีคนในใจอยู่ตลอด

 

 

 

 

“ชั้นอิจฉาเธอจริงๆ ที่ได้รับความรักความใส่จากโทโมะเค้า”แก้วเดินมาพูดกับหลุมศพของโฟร์เมื่อ

โทโมะกลับออกไปแล้วก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

“นี่ มันจะมากไปแล้วนะ มายืนขวางอะไรรถคนอื่น”โทโมะโวยวายต่อป๊อปปี้หญิงที่ยืนขวางรถของ

เขาเมื่อเขาแวะมาที่บ้านของป๊อปปี้เพื่อเอาของใช้และเสื้อผ้าป๊อปปี้ไปที่อพาร์ทเม้นท์เพิ่มเติม

 

 

 

“แหม โทโมะ ทำไมต้องมาพูดจาแบบนี้กับชั้นล่ะ มาดคุณชายสุดเนี้ยบหายไปไหนกัน”ป๊อปปี้หญิง

พูด

 

 

“เรื่องของชั้น แล้วนี่กลับมานานแล้วหรอ”โทโมะถามป๊อปปี้หญิงทันที

 

 

“ซักพักแล้วล่ะ ได้ความว่าป๊อปเค้าหมั้นกับผู้หญิงที่พ่อแม่หาให้ ใช่คนนี้รึเปล่า”ป๊อปปี้หญิงชูรูป

ป๊อปปี้ที่ถ่ายคู่กับฟางแล้วอัพลงอินสตราแกรมหลายวันก่อนให้ดู

 

 

“ทำไม เอจะมาเดือดร้อนอะไร ในเมื่อเธอเป็นคนทิ้งป๊อปปี้ไปเองนะ อย่าลืมสิ”โทโมะพูด

 

“แหม นายก็รู้ดีนิว่าชั้นต้องไปต่อนอกเพราะได้ทุน ไหนจะแม่ป๊อปเค้าไม่ค่อยปลื้มชั้นอีก”ป๊อปปี้

หญิงพูด

 

 

“แต่เท่าที่ตอนนั้นชั้นสืบมาเธอเองก็แอบนอกใจป๊อปปี้ไม่ใช่รึไง”โทโมะดักคอป๊อปปี้หญิงเล่าถึงอดีต

ที่ป๊อปปี้หญิงเคยแอบกิ๊กกับทีเจเพื่อนคณะข้างๆของป๊อปปี้

 

 

“ก็ตอนนั้นป๊อปเค้าไม่มีเวลาให้ชั้นนินา ก็แค่นัดกันไปทานข้าว ดูหนังชิลๆ ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรเหมือ

นกับป๊อปซักหน่อย”ป๊อปปี้หญิงพูดแล้วยิ้มอย่างมีความหมาย

 

 

 

“จะรื้อฟื้นเรื่องอดีตอีกนานมั้ยห้ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นไปล่ะ”โทโมะพูดก่อนจะกลับไปที่รถแล้วขับ

หนีป๊อปปี้หญิงไปทันที

 

 

 

 

“หึ เรื่องอดีตนี่ล่ะมันกำลังจะกลับมารื้อฟื้นทุกอย่างเอง”ป๊อปปี้หญิงพูดก่อนจะเดินขึ้นรถตัวเองไป

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเหมือนฝนจะตกแฮะวันนี้อ่ะ”ป๊อปปี้ที่มาช่วยฟางเก็บผ้าที่ห้องฟางชะเง้อมองท้องฟ้าที่ครึ้มฟ้า

ครึ้มฝน

 

 

“นั่นน่ะสิ โดยงั้นวันนี้เราก็อดไปวิ่งที่สวนน่ะสิเนอะ”ฟางพูดก่อนจะเดินไปนั่งพับผ้าในห้องป๊อปปี้นั่ง

มองสายฝนที่โปรยปรายในตอนนี้ก่อนสายตาจะชะงักเมื่อเห็นใครบางคนยืนอยู่ที่หน้าอพาร์เม้นของ

ฟาง ป๊อปปี้เพ่งมองไปชัดๆแล้วพบว่าผู้หญิงคนนั้นคือป๊อปปี้หญิง

 

 

“เย็นนี้อยากกินอะไรอ่ะราดหน้า รึว่าข้าวผัด”ฟางถามขณะเปิดตู้เย็นตรวจดูวัตถุดิบในนั้น

 

“กินฟางได้ป่ะ”ป๊อปปี้พูดฟางจึงจัดการเอาแครอทยัดปากป๊อปปี้ไปทีนึง

 

 

“คิดแต่เรื่องแบบนี้ตลอดๆ เออ ป๊อปแล้วเราต้องทำกับข้าวเผื่อโทโมะมั้ยอ่ะ”ฟางถามป๊อปปี้ต่อ

 

 

“งั้นเดี๋ยวโทรหาโทโมะแปปนะ ช่วงนี้นี่เห็นยุ่งกับงานบริษัทพ่อตลอดอ่ะไม่ค่อยกลับมาทานข้าว

หรอก”ป๊อปปี้พูดเพราะช่วงนี้โทโมะทำงานหนักเลยต้องมาอาศัยข้าวห้องฟางตลอด ส่วนแก้วได้ข่าว

ว่าไปเที่ยวฮ่องกงกับครอบครัวและเลยส่งพ่อแม่กลับฮ่องกงด้วยเลย อีก3วันถึงจะกลับ

 

 

 

ครืด

 

 

 

เสียงมือถือของป๊อปปี้สั่นดัง ป๊อปปี้ชะงักเมื่อเบอร์ที่โทรมาคือเบอร์ที่เขาอยากจะลืม My Boo

ป๊อปปี้หันไปมองฟาง แล้วเลือกที่จะไม่รับ แล้วเดินกลับไปมองป๊อปปี้หญิงที่โทรศัพท์มาเรื่อยๆก็มอง

ที่มืถือสลับกับป๊อปปี้หญิงที่ตากฝนด้านนอกจึงตัดสินใจเลี่ยงออกมาที่ระเบียงแล้วกดรับโทรศัพท์

ทันที

 

 

 

“มีอะไร”ป๊อปปี้พูด

 

 

“ฮึกๆ ป๊อป ออกมาหาเค้าหน่อยได้มั้ย”ป๊อปปี้หญิงร้องไห้เสียงสั่นป๊อปปี้ชะงักแปลกใจว่าทำไม

ป๊อปปี้หญิงถึงร้องไห้

 

 

“ป๊อปอยู่กับฟางตอนนี้ ป๊อปปี้กลับไปเถอะ”ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟางที่ทำกับข้าวอยู่

 

 

“เค้าไม่เหลือใครแล้ว ป๊อปมาหาเค้าหน่อยได้มั้ยแค่แปปเดียวเอง กรี้ดดด”ป๊อปปี้หญิงร้องไห้ขอ

ป๊อปปี้ให้ออกมาก่อนะร้องกรี้ดเมื่อฟ้าร้องแล้ววางไป ป๊อปปี้ตกใจหันไปมองป๊อปปี้หญิงที่นั่งสั่นด้วย

ความกลัวกลางสายฝนก็นึกห่วง

 

 

 

 

“อ้าว จะออกไปไหนอีกอ่ะป๊อปฝนตกอยู่เลยเนี่ย”ฟางที่ทำกับข้าวถามป๊อปปี้ที่ใส่รองเท้าและถือร่ม

จะออกไปข้างนอก

 

 

“อ๋อ เพื่อนป๊อปจะเอาของมาให้น่ะ ป๊อปลงไปหาเพื่อนแปปนะเดี๋ยวมา”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไป

ข้างนอก

 

 

 

“ป๊อปปี้”ป๊อปปี้เดินกางร่มไปหาป๊อปปี้หญิงที่นั่งลงกับพื้น

 

“ตัว ฮือๆ”ป๊อปปี้หญิงเงยหน้ามาเจอป๊อปปี้ก็ดีใจรีบลุกขึ้นไปหา

 

 

“เห้ย ป๊อปปี้ๆ”ป๊อปปี้ตกใจรีบไปประคองกอดป๊อปปี้หญิงที่เป็นลมไปแล้ว ก่อนจะนิ่งตัดสินใจอุ้ม

ป๊อปปี้หญิงขึ้นแล้วพาป๊อปปี้หญิงเข้าไปในห้องของตัวเองทันที

 

 

 

 

“นั่นมันพี่ป๊อปนินา”เควินและเจฟที่เอารถมาจอดที่ลานจอดรถเห็นป๊อปปี้

 

“พี่แกอุ้มสาวที่ไหนไปด้วยน่ะ”เจฟสังเกต

 

“ไม่ใช่พี่ฟางนิ”เควินมอง

 

“ไม่ใช่พี่ฟาง อย่าบอกนะว่า พี่ป๊อปปี้แอบเอากิ๊กเข้าห้อง”เจฟพูดอย่างตกใจ

 

 

 

 

เพลงตอนนี้จะเอาให้โทโมะเป็นพิเศษนะ อิอิ

 

 

อบ่าลืมเม้นกับโหวตนะจ้ะๆเพราะเดี๋ยวจะได้ดราม่ากันแล้ว