เมื่อความรักเข้ามาทักทาย

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ย”โทโมะพูดขึ้นขณะใส่เสื้อผ้าแล้วทอดมองแก้วที่นอนหันหลังให้ตัวเองซุกตัว

ในผ้าห่มไม่หันมามองชายหนุ่มเลย

 

 

“เรื่องเมื่อคืน”แก้วพูดขึ้นก่อนจะหันมาสบตากับโทโมะแล้วกระชับผ้าห่มไว้ ทอดมองรอยเลือดที่

เตียง มันมาจากเธอ เพราะเมื่อคืนมันคือครั้งแรกของเธอ

 

 

“ชั้นบอกแล้วไงแล้วเธอจะเสียใจ”โทโมะพูดก่อนจะควักแบงค์ห้าร้อยให้แก้ว

 

 

 

“อ่ะ เอาไปซื้อยาคุมซะ”โทโมะยื่นเงินให้แก้ว

 

 

“นี่นายกะว่านายจะไม่รับผิดชอบอะไรชั้นเลยรึไง”แก้วพูด

 

 

“ชั้นบอกแล้วไงว่าเธอจะต้องเสียใจ และอีกอย่างเมื่อคืนเธอเองไม่ใช่หรอที่มายั่วชั้นเอง ยั่วเหมือน

กับว่าเป็นผู้หญิงที่ผ่านโลกมาเยอะแล้ว”โทโมะพูด

 

 

“อ๋อ นายคงจะกลัวว่าจะทำให้แต้งกิ้วของนายเสียใจสินะ”แก้วนึกได้

 

 

“แต้งกิ้วกับชั้นไม่ได้เป็นแฟนกัน ชั้นไม่อยากผูกมัดใคร”โทโมะพูด

 

 

“แต่นายต้องรับผิดชอบชั้น ไม่งั้นชั้นจะบอกทุกคน”แก้วพูด

 

 

 

“อยากจะประจานตัวเองก็ทำ แต่ฟังชั้น ชั้นไม่มีวันรับผิดชอบเธอแน่นอนเพราะเธอเป็นคนมาให้ท่า

ชั้นเอง ชั้นก็ไม่เข้าใจนะว่าทำไมเธอถึงทำตัวแบบนั้นเมื่อคืน ทำเหมือนกับเป็นผู้หญิงขายตัว”โทโมะ

พูด

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

“เจ็บนะ”แก้วร้องเมื่อโทโมะเอามือมาบีบแก้มแก้วแน่นหลังจากแก้วตบหน้าโทโมะ

 

 

“ถ้าทำชั้นอีกชั้นจะถือว่าเธอทำชั้นก่อน ชั้นจะทำเธอกลับ”โทโมะพูดก่อนจะเหวี่ยงแก้วลงเตียง

เหมือนเดิม แก้วอึ้งคิดไม่ถึงว่าผู้ชายนิ่งเงียบแสนดีแบบโทโมะความจริงแล้วจะร้ายกาจแบบนี้

 

 

“ชั้นไม่คิดเลยนะว่านายจะเป็นคนแบบนี้”แก้วพูดเสียงสั่น

 

 

“งั้นก็ช่วยจำเอาไว้ด้วยนะ ว่าเธอเป็นคนกระตุ้นด้านมืดชั้นเองแก้ว นี่คือตัวตนของชั้น จำเอาไว้”โท

โมะพูดก่อนจะเดินออกไปจากห้องของแก้ว แก้วอึ้งแล้วกอดเข่าตัวเองก่อนน้ำตาจะไหลออกมา

 

 

 

 

“ชั้นไม่น่าไปชอบคนแบบนายเลย โทโมะ”แก้วพูดก่อนจะนั่งร้องไห้กับตัวเองด้วยความเสียใจ และ

เจ็บที่เสียครั้งแรกให้กับคนที่คิดว่าจะดีและดูแลเธอได้

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวโทโมะ เมื่อคืนไปไหนมาชั้นโทรหาก็ไม่รับสาย”ป๊อปปี้ถามโทโมะที่เดินเข้ามาในห้องขณะนั่งดู

ทีวีกับฟางอยู่

 

 

“ไปนอนกับเพื่อนมาน่ะครับ คุณป๊อปมีอะไรรึเปล่า”โทโมะกลับมาเป็นผู้ชายที่เงียบขรึมเหมือนเดิม

 

 

“เปล่าอ่ะ ก็ว่าจะชวนนายไปทานข้าวบ้านแก้วบ้าง เพราะเห็นพ่อแม่แก้วกลับมาจากฮ่องกงแล้วพ่อ

แม่แก้วถามถึงนาย สงสัยยัยห้อยท่าจะเอาเรื่องที่ไปกินข้าวกับพวกเราทุกมื้อเล่าให้พ่อแม่ฟัง

แหงๆ”ป๊อปปี้พูดติดตลก เพราะแก้วท่าทางจะติดใจฝีมือการทำกับข้าวของโทโมะแน่ๆไม่งั้นแก้วคง

ไม่มาที่นี่บ่อยๆหรอก โทโมะเองก็ชะงักเมื่อได้ยินเรื่องแก้วก่อนจะปรับสีหน้าเป็นปกติ

 

 

“ผมคงไม่ว่างอ่ะฮะ แล้วนี่จะไปทานกันเมื่อไหร่ครับ ผมจะได้ไม่ทำกับข้าวมื้อนั้น”โทโมะถาม

 

 

“มื้อกลางวันกับเย็นนะ เพราะว่าเย็นนี้ชั้นมีนัดเดทกับmy booอยู่”ป๊อปปี้พูดก่อนจะหันไปมองฟาง

ที่ยิ้มด้วยความเขิน

 

 

“แหมๆ สวีทกันแบบนี้ผมก็สบายใจแล้วครับ จะได้ไปทำงานที่เมืองนอกอย่างไม่ต้องห่วงอะไร”โท

โมะพูดก่อนจะเดินไปอาบน้ำในห้องตัวเอง ป๊อปปี้จึงพาฟางออกไปเพื่อไปบ้านแก้ว

 

 

 

 

 

“ป๊อป ถามหน่อยสิ โทโมะดูแลป๊อปมาตั้งแต่เด็กๆเลยหรอ”ฟางถามขณะนั่งอยู่บนรถ

 

“อือ โทโมะแก่กว่าป๊อป2ปี มาอยู่ที่บ้านตั้งแต่ป๊อปเรียนไฮสคูลละล่ะ บอกเลยนะ ตอนนั้นอ่ะโทโมะ

น่ากลัวมากก”ป๊อปปี้เล่าเรื่องราวในอดีตให้ฟางฟัง

 

 

“น่ากลัวยังไงอ่ะ ก็ดูท่าทางโทโมะจะเป็นคนสุขุม นิ่งๆไม่น่ามีพิษมีภัยอะไรอ่ะ”ฟางพูดเท่าที่ดูโท

โมะเป็นเหมือนพี่ชายที่แสนดีของป๊อปปี้ ทั้งดูแล และปราบความดื้อป๊อปปี้ได้ขนาดนี้

 

 

“ฟางไม่รู้อะไร โทโมะอ่ะเมื่อก่อนนะร้ายจะตาย แต่เพราะพ่อแม่ป๊อปนี่ล่ะที่ดูแลโทโมะแทนพ่อเค้า

ที่เสียไปจากแบดบอยกลายเป็นคุณชายได้ เจ๋งม้ะๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

 

“แล้วป๊อปอ่ะเมื่อไหร่จะเป็นคุณชายแบบโทโมะ”ฟางถามยิ้มๆ

 

“ไม่เอาอ่ะ ไม่ใช่สไตล์ ขืนมาครับๆแบบนั้นนะ ฟางก็คงไม่รักหรอกใช่ม้ะ”โทโมะพูดยิ้มๆ

 

“บ้า แต่จะว่าไปแล้วพวกที่เคยร้ายมาก่อนนี่น่ากลัวนะป๊อป เหมือนกับด้านมืดของเค้ายังคงอยู่ที่ตัว

เอง รอวันประทุ”ฟางพูดแล้วนึกถึงเพราะโทโมะที่เธอเห็นน่ะ ดีมากนเธอแทบไม่เชื่อว่าโทโมะเคย

ร้ายมาก่อน

 

 

 

 

“คุณลุงคุณป้าสวัสดีครับ”ป๊อปปี้กับฟางมาถึงบ้านแก้วก็ไหว้ผู้ใหญ่ทั้ง2

 

 

“อ้าวป๊อป มาทานข้าวกันๆ นี่คงเป็นคู่หมั้นของเราน่ะสิ น่ารักอย่างที่แก้วจริงๆด้วย”พ่อแก้วพูด

 

“อ้าวมากันแล้วหรอ”แก้วเดินมาหาเพื่อนๆ

 

 

“โทษทีนะที่โทโมะติดธุระเลยมาไม่ได้น่ะ”ป๊อปปี้พูด แก้วชะงักเมื่อได้ยินชื่อโทโมะ

 

 

“ช่างเถอะ ป่ะไปทานข้าวกันดีกว่า”แก้วไม่พูดถึงโทโมะก่อนจะเดินพาทุกคนไปทานข้าวแล้วนั่งคุย

กันต่อ

 

 

 

“เออ พรุ่งนี้โทโมะจะทำสปาเก็ตตี้นิ แกชอบไม่ใช่หรอแก้วไปกินด้วยก็ได้นะ”ป๊อปปี้พูดขณะนั่งอยู่

กับแก้วและฟาง

 

 

“เอ่อ พรุ่งนี้ชั้นไม่ว่างน่ะ เอ่อ ชั้นไม่ค่อยสบาย”แก้วพูดปัดๆ

 

 

“อะไรอ่ะแก้ว ปกติเวลาแกได้ยินชื่อของกินนี่แกจะแทบวิ่งไปช่วยโทโมะหยิบจานเลยนะ ทำไม ได

เอทหรอ”ป๊อปปี้ถาม

 

 

“เปล่า แค่ไม่ค่อยสบายน่ะ ไม่มีอะไรหรอก”แก้วพูดแล้วซึมลงไปจนฟางสังเกตได้

 

“แก้วเป็นอะไรรึเปล่า”ฟางถาม

 

“ไม่มีอะไรนิ สงสัยเมาค้างน่ะ”แก้วโกหก

 

 

“ไปดูหนังกับพวกเราเย็นนี้มั้ย”ฟางชวนป๊อปปี้แทบเหวอเพราะกะว่าจะไม่ชวนใครไปนอกจากพวก

เขา2คน

 

 

“ไม่เป็นไรจ้ะ ขอบใจมากนะฟางไปกับป๊อปปี้เถอะ ดูท่าไอ้ป๊อปมันอยากจะไปกับฟาง2คนมากกว่า

นะ”แก้วพูดก่อนจะมองหน้าป๊อปปี้ที่ทำท่าให้แก้วปฏิเสธฟางไป

 

 

“อ่ะๆ ตามใจละกัน แต่คราวหน้าเราไปดูหนังกันเนาะ หลายๆคนดี ชวนโทโมะไปด้วย”ฟางพูดโท

โมะอีกครั้งทำเอาแก้วสะอึกจุกในลำคอกว่าเดิม

 

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นไปก่อนนะแก เดี๋ยวเผื่อเวลาเดินเล่นกันน่t”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆก่อนจะเดินจูงมือฟาง

แล้วขึ้นรถออกจากบ้านแก้วไป

 

 

 

 

“ว้าวป๊อป สวยจัง”ฟางพูดเมื่อในห้างกำลังจัดบรรยากาศเข้าสู่เทศกาลคริสมาสต์แล้ว

 

“ถ่ายรูปกันๆ”ป๊อปปี้จูงมือฟางไปถ่ายกับต้นคริสมาสต์ต้นใหญ่ก่อนจะถ่ายออกมาแล้วดู

 

“งั้นเดี๋ยวถ่ายให้ฟางเดี่ยวบ้างเนาะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะให้ฟางไปนั่งบนของขวัญกล่องใหญ่

 

“เอาสวยๆนะไม่งั้นเจอดีแน่”ฟางพูดแล้วโพสท่าป๊อปปี้หัวเราะก่อนจะมองผ่านกล้องแล้วชะงักไม่

ถ่ายรูปให้ฟางแล้วไปทางหนึ่ง

 

 

 

“มีอะไรหรอป๊อป”ฟางเดินมาถามป๊อปปี้

 

 

“อ๋อเปล่าๆ งั้นป๊อปว่าไปถ่ายกับสโนว์แมนดีกว่าเนาะ ดูหนาเหมือนฟางเลย”ป๊อปปี้แซวฟาง ฟางจึงตี

ไปทีนึง

 

 

“ป๊อปอ่ะ เดี๋ยวเหอะ”ฟางพูดก่นจะเดินไปถ่ายรูปกันโดยป๊อปปี้และฟางไม่รู้เลยว่ามีใครคนหนึ่งมอง

อยู่

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้อ่ะดูสิ คนเต็มโรงเลย ไหนบอกว่าทันๆ”ฟางเดินบ่นขณะถือแก้วน้ำเข้ามาในโรงส่วนป๊อปปี้ก็

ถือป๊อปคอร์นตามฟางมาในโรงที่ตอนนี้ทีเซอร์หนังฉายหมดแล้ว

 

“เอาน่าฟาดูสิ ทันเพลงสรรเสริญน่าๆ”ป๊อปปี้พูดก่อนจูงมือฟางไปนั่งที่นั่งของตัวเอง

 

 

“อ๊ะ ขอโทษค่ะ”ฟางพูดเมื่อเดินทำน้ำหกใส่เสื้อผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งข้างที่ของป๊อปปี้

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ”ผู้หญิงคนนั้นพูดก่อนจะหันไปสบตาป๊อปปี้ ป๊อปปี้นิ่งอึ้ง

 

 

“ป๊อปเพลงสรรเสริญจบแล้วนะนั่งลงสิ”ฟางบอกป๊อปปี้ให้นั่งลง

 

 

“อ่อ โทษทีๆ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะนั่งลงเพราะตอนนั้นหนังเริ่มฉายแล้ว เมื่อนั่งดูชายหนุ่มเอื้อมมือไป

จับมือฟางไว้

 

 

“ขอจับหน่อยนะmy boo”ป๊อปปี้พูดทำเอาฟางยิ้มก่อนจะยอมให้ป๊อปปี้จับมือ

 

 

 

หมับ

 

 

 

ป๊อปปี้หันไปมองผู้หญิงที่นั่งข้างๆเอื้อมมือมาจับมือของเขาก็นิ่งเงียบไม่ยอมถอนมืออกจากการจับ

ของผู้หญิงคนนั้น

 

 

“My boo”ผู้หญิงคนนั้นพูดกระซิบข้างหูป๊อปปี้เมื่อหนังใกล้จะจบก่อนจะปล่อยมือป๊อปปี้แล้วลุกขึ้น

ออกไป ป๊อปปี้มองตามผู้หญิงคนนั้นไป

 

 

 

 

 

“หนังสนุกดีเนาะ ฟางชอบพ่อมดมากเลย”ฟางพูดขณะเดินออกมาจากโรงหนัง

 

“อ้าว นึกว่าชอบฮอบบิท เห็นตัวเท่าๆกัน”ป๊อปปี้แซวฟางฟางจึงเตะเข้าที่หน้าแข้งไปทีนึงก่อนจะ

ควงแขนแฟนหนุ่มไว้

 

 

 

“ช่วยจับโจรหน่อยค่ะ”สาวคนหนึ่งพูด ป๊อปปี้เห็นโจรวิ่งราวมาก็ปล่อยมือจากฟางแล้วจัดการโจรทันที

 

 

 

“ขอบคุณมากนะคะ อ้าว ป๊อปปี้”ผู้หญิงคนนั้นมาเอากระเป๋าแล้วพูด

 

 

“ไม่เจอกันตั้งนาน กลับมาแล้วทำไมไม่บอกล่ะป๊อปปี้”ป๊อปปี้พูดเมื่อส่งกระเป๋าให้ป๊อปปี้หญิง

 

“แล้วนี่แฟนใหม่หรอ น่ารักจัง”ป๊อปปี้หญิงมองไปที่ฟางที่เดินมาข้างๆป๊อปปี้

 

 

“อือ แฟนใหม่ป๊อปเอง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะจับมือฟางแน่นแล้วเดินออกไปตรงนั้น ฟางมองตามงงๆแต่

ก็ไม่พูดอะไร

 

 

 

“แล้วเจอกันนะ My Boo”ป๊อปปี้หญิงพูดยิ้มๆก่อนจะสวมแว่นกันแดดแล้วเดินไปอีกทาง

 

 

 

ป๊อปปี้หญิงกลับมาจะเกิดอะไรขึ้นกับป๊อปฟาง แล้วแก้วล่ะจะทำยังไงต่อไป

 

เม้นกับโหวตเยอะๆนะ