หนุ่มเพลย์บอยกับสาวสุดเฟี้ยว

 ณ บ้านของฉัน
     "นี่เธอ ตรงนี้มันสับยังไงอ่ะ แล้วอันนี้มันผัดเลยได้ไหม ทำยังไงมันถึงมีกลิ่นหอมล่ะ บลาๆๆๆๆๆ" อ๊ากกก ฉันจะบ้าตายตั้งแต่เริ่มทำมาหมอนี่มันยังไม่หุบปากสักวินาทีเดียว ถามนู่นถามนี่เรื่องง่ายๆก็ถาม รำคาญเว้ยยย !!!
     "หุบปากไปซะ รำคาญ"
     "ใจร้ายจัง " หมอนี่ทำหน้าตาน่าสงสาร ซึ้งเห็นแล้วใจมันเต้นตุ้บๆต่อมๆ
     "หยุดทำหน้าตาอุบาดๆ แบบนั้นสักที"
     "อุบาดหรอ ? แต่ผมว่าเธอชอบมันมากกว่าน่ะ ดูน่าแดงเลย"
     "ชอบบ้าอะไร ! เห็นแล้วมันรำคาญหูรำคาญตาซะมากกว่า"
     "อ๋อหรอ "
     "อยากตายหรอห๊ะ" ฉันขว้ามีดมาหวังจะแทงให้ไส้ไหลแต่ก็มีเสียงมาขัดซะก่อน
     "หยุดน่ะ ! จะทำอะไรสุดหล่อของฉันห๊ะ ?" ปั้นสิบพูดขึ้น
     "เหอะ ! งั้นก็ดูแลให้ดีๆหน่อยเหอะ อย่าให้มากวนประสาทฉันอีกน่ารำคาญ" แต่ทำไมฉันรู้สึกไม่ชอบคำพูดของปั้นสิบเลยน่ะ สุดหล่อของฉัน เหอะ ของแกตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ 
     "นี่เธอชื่อปานาติปาตาเวระมณีสิขาปะทังสัมมาธิยามิใช่ป่ะ ?"
     "ยาวไปน่ะรู้สึก " กวน กวน กวนTEEN
     "ฮ่ะๆๆๆ แค่ล้อเล่นดูทำหน้าตาเข้าสิ" หมอนี่ไม่พุดป่าวเอามือมาหยิกแก้มของฉัน
     "นี่ ! ถือดียังไงมาจับแก้มนิ่มๆของฉันห๊ะ"
     "นิ่มจริง"
     "อยากตายหรอห๊ะ !"
     "นี่พวกเธอเห็นหัวฉันกันบ้างหรือป่าวฉันยืนหัวโด่อยู่น่ะ แล้วข้าวเนี่ยจะได้กินมั้ย ?" ปั้นสิบเอ่ยขึ้นแบบแง่งอน
     "อ๊ะ โทษที จะเสร็จแล้วๆ นี่นายถอยไปหน่อยได้มั้ย"
     "ได้สิครับ"
   ผ่านไปครึ่งชั่วโมงอาหารทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย ทุกคนพูดกันตลอดเวลาว่าหอมจังเร็วๆหน่อยได้มั้ยหิวไส้จะขาด ฉันน่ะรีบตัวเป็นเกลียวน่ถ้าไม่มีทศกัณฐ์มายืนเกะกะละก็น่ะป่านนี้เสร็จไปนานแล้ว
     "อร่อยจัง" อันนี่มันก็แน่นอนเสน่ปลายจวักของฉัน (ยอตัวเองก็เป็นน่ะฉัน)
     "วันหลังก็มาอีกสิ เดี๋ยวปั้นสิบจะเป็นคนทำให้ทานเอง ดีมั้ยจ้ะ"
     "ก็ดีครับ" ไม่ปฎิเสธเลยน่ะ ฮึ่ยยยยยยย
     "ว่าแต่ปานาชอบทานอะไรหรอครับ"
    "ถามทำไม ? ฉันชอบกินทุกอย่างแหละไม่มีอะไรเป็นพิเศษ"
     "งั้นหรอครับ นี่ปานาชอบมิ้กกี้เม้าหรอ ?"
     "รู้ได้ไง ?"
     "ก็ดูสิ ห้องเธอมีแต่มิ้กกี้เม้าเต็มไปหมดเลย"
     "อ๋ออืม"
     "อิ่มแล้วค้าบบบบบบ ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้น่ะครับ ผมชอบมื้อนี้ที่สุดตั้งแต่เคยได้กินมาเลย" พูดเสร็จหมอนี้ก็ยิ้มซะเห็นฟันสามสิบสองซี่เลย จะจริงใจไปไหน ? โอ๊ะ ใจฉันมันเต้นอีกแล้ววันนี้ฉันใจเต็มให้หมอนี่เยอะไปแล้วน่ะ ไม่ดีแล้วน่ะ ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันแน่ แงงงงงง ไม่ชอบเลยยยยย
     "งั้นผมขอตัวกลับก่อนน่ะครับ"
ผลึบ !!! อยู่ๆไฟในห้องก็ดับลง ไม่มีแสงอะไรเลยมันมืดมากจนไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย
 
 
     -----------------โปรดติดตามตอนต่อไป--------------------