หนุ่มเพลย์บอยกับสาวสุดเฟี้ยว

   คำพูดของยัยดาลี่ดาลีนอะไรนั่นวนเวียนอยู่ในหัวฉัน บ้าจริง ! ฉันไปสนใจคำพูดไร้สาระของเธอทำไมกันเนี่ย โอ้ย เลิกคิดๆ มาวางแผนต่อไปดีกว่าว่าจะทำอะไรให้ทศกัณฐ์ดี เฮ้อเซ็งจริงๆ ฉฉันไม่อยากไปปะทะหน้ากับหมอนั่นตรงๆเลยบอกเลยแค่เจอหน้าหมอนั่นครั้งแรกฉันรู้สึกได้เลยว่าอีตานี่มันเจ้าชู้ ไว้ใจไม่ได้ ผ่านผู้หญิงมาเยอะ เถื่อน สารพัดคำด่าจริงๆ ชอบกินข้าวผัดต้มยำหรอ อืม ฉันเป็นคนทำอาหารอร่อยเหาะเลยล่ะไม่อยากจะบอกใครได้กินฝีมือฉันน่ะติดใจกันเป็นแถวๆ งานนี้ฉันโชว์ฝีมือเองรับรองนายจะไม่ลืมรสชาติที่แสนอร่อยเหมือนไปกินบนสวรรค์ชั้นดาวดึงเลยคอยดู ! (นี่ก็เวอร์ไปล่ะ)
   "นี่ๆปั้นสิบออกไปซูเปอร์มาร์เก็ตกันฉันอยากทำข้าวผัดต้มยำแล้วก็โชว์ฝีมือการทำผัดมักกะโรนีที่เธอชอบด้วย"
   "นึกไงอยากจะกระแดะลุกมาทำอาหาร ?" เอิ่ม ยัยนี่ใช้คำว่ากระแดะเลยหรอ โหดร้ายจริง
   "ให้มันน้อยๆหน่อย ฉันก็ชอบทำอาหารอยู่เลยเธอก็รู้ แล้วอีกอย่างเธอจะกินมั้ยห๊ะ !"
   "ก็ฉันเห็นเธอไม่ทำมาตั้งนานแล้ว โอเคๆ รีบไปรีบกลับมาทำฉันหิวฝีมือเธอแล้ว ขากลับแวะร้านขายยาด้วยน่ะ"
   "แวะทำไม ? ซื้ออะไรหรอ ?"
   "ซื้อยาธาตุน้ำขาวหะยาแก้ท้องเสียน่ะสิ"
   "นี่เธอ ! หาว่าฉันทำกับข้าวแย่ขนาดนั้นเลยหรอ ไม่ต้องกงไม่ต้องกินมันแล้ว ชิ !"
   "โอ๋ๆ ฉันแค่ล้อเล่นนิดเดียวเองทำเป็นงอน จะไปไม่ไปไม่ไปฉันนอนน่ะ"
   "เออๆ"
ณ ซูเปอร์มาเก็ต
   "ขิงข่าตะไคร่ใบมะกรูดมะเขือเทศกะหล่ำปลีมะนาวหัวหอมกระเทียมองุ่นแตงโมส้มมะเฟืองมะไฟมะพร้าวส้มโอ ชัยโย โฮ่ฮี่วววว" นี่ฉันเป็นบ้าหรือเปล่าเนี่ย
   "ฉันกลับล่ะ นี่ฉันมีเพื่อนเป็นยัยบ้าหรอเนี่ย เธอมันเพี้ยนไปแล้ว"
   "เฮ้ย ฉันแค่ร้องเล่นๆ เธอนี่ไม่มีอารมณ์ขันเอาซะเลยเซ็งๆ"
   "สวัสดีสาวๆ :)" เสียงใครกัน ? 
   "อ่าว ทศกัณฐ์ มาซื้อของหรอค่ะ ?" เหอะ ไวจริงๆยัยปั้นสิบเรื่องผู้ชายเนี่ย แล้วทำไมฉนจะต้องมาเจอเขาตอนนี้ด้วย ให้ตายเหอะ ฉันออกจากบ้านมาแบบเซอๆมาก เสื้อกล้ามกางเกงยีนส์ขาสั้นมัดผมแกะสองข้างช่างคิคุอ่โนเนะจริงๆ
   "มาซื้อของไปทำข้าวผัดต้มยำน่ะ เพิ่งหัดทำครั้งแรก ฮ่าๆๆ" ห๊ะ ! อะไรน่ะข้าวผัดต้มยำ แหมใจเราช่างตรงกันจริงๆ ==' แล้วไอท่าทางเกาหัวเขินนี่ทำฉันใจเต้นแปลกๆแฮะ น่ารัก -///- ให้ตายฉันไม่ชอบอีตานี่เลยไม่มีใครทำฉันใจเต้นแบบนี้ได้เลยน่ะนอกจากสกายคนเดียวเท่านั้น ! รู้สึกจะไม่ปลอดภัยซะล่ะถ้าอยู่ใกล้เขามากๆ !
  "จริงอ่ะ ? วันนี้ปานาก็จะทำข้าวผัดต้มยำให้ฉันกินเหมือนกัน อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น"
  "จริงหรอครับ นั่นของโปรดผมเลยน่ะเนี่ย :)" พูดไปทำไมต้องยิ้มไปด้วยน่ะตาบ้า
   "ถ้าไม่รังเกียจเชิญไปทานด้วยกันที่บ้านดีมั้ยค่ะ"
   "เฮ้ยๆ บ้านใคร นั่นมันบ้านฉันน่ะ ชวนไรถามเจ้าของบ้านก่อนสิ" ฉันพูดก่อนจะหันไปทำตาขว้างใส่ทศกัณฐ์
   "เถอะน่า ไหนๆก็บังเอิญเจอกันแถมยังจะกินอะไรเหมือนกันอีก เธอก็จะได้โชว์ฝีมือแล้วสอนเขาทำด้วยไปเลยไง ดีจะได้ เนอะๆ" ชิ ! เธออยากจะกินข้าวกับเขาก็บอกฉันตรงๆก็ได้ เฮ้อ เอาไงเอากันถือซะว่าไปกินข้าวกับบัดดี้(ที่เจ้าตัวเขาไม่รู้)
   "เออก็ได้ๆ"
   "โชคดีจัง ฝากเนื้อฝากตัวฝากท้องและหัวใจดวงน้อยๆดวงนี้ด้วยน่ะครับ" เขาพูดพร้อมกับหันหน้ามายิ้มให้ฉัน
   "อืม" ดึงเขาไว้ๆ
   "นี่คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอก ผมว่ามันคือพรมลิขิตมากกว่า :)" ไม่โว้ยยย มันคือโชคร้ายของฉัน !
 
--------------- โปรดติดตามตอนต่อไปน่ะค่ะ --------------