ความรักครั้งนี้......ไม่สมหวัง
-
เขียนโดย primlovefangpoppy
วันที่ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 09.43 น.
1 chapter
8 วิจารณ์
5,696 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 10.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ@ THAI
Tomo past
สวัสดีครับผมื่อว่าโทโมะ ผมพึ่งกลับมาจากประเทศอังกฤษ ผมไปเรียนต่อที่นั้นน่ะ จริงๆผมก็ไม่อยากไปหรอกแต่
เพราะว่าแม่ของผมอยากให้ต่อกิจการของพ่อ แม่ผมรู้เหตผลน่ะที่ผมไม่อยากไป แต่ยังไงแม่ก็จะให้ไปโดยให้
เหตผลว่า'ไปแค่2ปีแล้วกลับมาอยู่กับเธอตลอดชีวิต หรือ ลูกไม่ไปแต่ไม่ได้เจอเธอ' เหมือนจะเป็นคำบังคับ
ซะมากกว่าน่ะสิ ในตอนนั้นผมแก้ปัญหาด้วยการ บอกเลิก ผมไม่ได้ต่างกับเธอเท่าไหรหรอกในวันที่ผมบอกเลิก
เธอ มันทรมารมมากเลยน่ะเวลาที่เห็นเธอร้องไห้ ยังไงตอนนี้ผมก็กลับมาแล้วถ้าผมเจอเธออีก ผมจะไม่ปล่อยเธอ
ไปให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น ผมรักเธอน่ะ ''แก้ว'' ผมคิดอะไรไปเรื่อยๆจนผมไปชนผู้หญิงคนนึง เธอตัวเล็กมากกก
กกกกกก ผิวขาวอมชมพู ปากสีมพูสดใส ผมยาวเลยไหล่มานิดหน่อยส่วนปลายดัดเป็นลอน รวมๆแล้วเธอเป็นคน
ที่มีความน่ารักและความสวยอยู่ในตัว และผมก็จำเธอได้ แก้ว
"ขอโทษครับ เป็อะไรริป่าว"
"ไม่เป็นไรค่ะ" เธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วต้องชงัก เธอคงจำผมได้สิน่ะ
"แก้ว.........." ผมเรียกชื่อเธอเบาๆ
"ขอโทษค่ะดิฉันขอตัว" เธอรีบลุกแล้วพยายามจะเดินหนี มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกน่ะแก้ว ผมรีบคว้าแขนเธออย่าง
ไว และนั้นมันทำให้เธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของผมอย่างง่ายดาย
"นี่คุณปล่อยฉันน่ะ" ปล่อยให้โง่ทำไมผมคิดถึงเธอจะตาย
"แก้ว ผมคิดถึงคุณจัง" ไม่ต้องกลัวว่าใครจะเห็นหรอกเพราะว่าที่นี้เป็นที่ๆผมกับแก้วรู้กันแค่2คน.....
"ฮึก คุณกลับมาทำไม" เธอร้องไห้งั้นหรอ
"ผมขอโทษน่ะ แต่ผมคิดถึงแก้วจริงๆน่ะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย"
"กลับมาเป็นเหมือนเดิม ไม่มีทางฉันจะไม่โง่ให้นายหลอกอีกแล้ว ขอตัว " พูดจบแก้วก็เดินหนีผมไปทั้นที่
ภาพวันนั้นโพล่เข้ามาในหัวผม ภาพวันที่ผมทิ้งเธอไป
กลับมาแล้วกับเรื่องที่4 เรื่องอื่นยังไม่จบเลย เรื่องนี้เน้นเศร้าก็ชื่อเรื่องก็บอกแล้วนิ อ้อ มาทวงนิยายได้ที่เฟสน่ะ
(ถ้าจะทวง) parinda chinno น่ะคร้าบบบบบ
ม่ายเม้นม่ายอัพ อิอิ
Tomo past
สวัสดีครับผมื่อว่าโทโมะ ผมพึ่งกลับมาจากประเทศอังกฤษ ผมไปเรียนต่อที่นั้นน่ะ จริงๆผมก็ไม่อยากไปหรอกแต่
เพราะว่าแม่ของผมอยากให้ต่อกิจการของพ่อ แม่ผมรู้เหตผลน่ะที่ผมไม่อยากไป แต่ยังไงแม่ก็จะให้ไปโดยให้
เหตผลว่า'ไปแค่2ปีแล้วกลับมาอยู่กับเธอตลอดชีวิต หรือ ลูกไม่ไปแต่ไม่ได้เจอเธอ' เหมือนจะเป็นคำบังคับ
ซะมากกว่าน่ะสิ ในตอนนั้นผมแก้ปัญหาด้วยการ บอกเลิก ผมไม่ได้ต่างกับเธอเท่าไหรหรอกในวันที่ผมบอกเลิก
เธอ มันทรมารมมากเลยน่ะเวลาที่เห็นเธอร้องไห้ ยังไงตอนนี้ผมก็กลับมาแล้วถ้าผมเจอเธออีก ผมจะไม่ปล่อยเธอ
ไปให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น ผมรักเธอน่ะ ''แก้ว'' ผมคิดอะไรไปเรื่อยๆจนผมไปชนผู้หญิงคนนึง เธอตัวเล็กมากกก
กกกกกก ผิวขาวอมชมพู ปากสีมพูสดใส ผมยาวเลยไหล่มานิดหน่อยส่วนปลายดัดเป็นลอน รวมๆแล้วเธอเป็นคน
ที่มีความน่ารักและความสวยอยู่ในตัว และผมก็จำเธอได้ แก้ว
"ขอโทษครับ เป็อะไรริป่าว"
"ไม่เป็นไรค่ะ" เธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วต้องชงัก เธอคงจำผมได้สิน่ะ
"แก้ว.........." ผมเรียกชื่อเธอเบาๆ
"ขอโทษค่ะดิฉันขอตัว" เธอรีบลุกแล้วพยายามจะเดินหนี มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกน่ะแก้ว ผมรีบคว้าแขนเธออย่าง
ไว และนั้นมันทำให้เธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของผมอย่างง่ายดาย
"นี่คุณปล่อยฉันน่ะ" ปล่อยให้โง่ทำไมผมคิดถึงเธอจะตาย
"แก้ว ผมคิดถึงคุณจัง" ไม่ต้องกลัวว่าใครจะเห็นหรอกเพราะว่าที่นี้เป็นที่ๆผมกับแก้วรู้กันแค่2คน.....
"ฮึก คุณกลับมาทำไม" เธอร้องไห้งั้นหรอ
"ผมขอโทษน่ะ แต่ผมคิดถึงแก้วจริงๆน่ะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย"
"กลับมาเป็นเหมือนเดิม ไม่มีทางฉันจะไม่โง่ให้นายหลอกอีกแล้ว ขอตัว " พูดจบแก้วก็เดินหนีผมไปทั้นที่
ภาพวันนั้นโพล่เข้ามาในหัวผม ภาพวันที่ผมทิ้งเธอไป
กลับมาแล้วกับเรื่องที่4 เรื่องอื่นยังไม่จบเลย เรื่องนี้เน้นเศร้าก็ชื่อเรื่องก็บอกแล้วนิ อ้อ มาทวงนิยายได้ที่เฟสน่ะ
(ถ้าจะทวง) parinda chinno น่ะคร้าบบบบบ
ม่ายเม้นม่ายอัพ อิอิ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ