ช้าไปไหมสำหรับคำว่า.... " รัก "

        
SF
 
ช้าไปไหมสำหรับคำว่า...“ รัก ”
 
Kaew…Tomo
 
ตอน  2
 
     
          เธอเป็นยังไงบ้างนะ  ผมอยากเจอเธอเหลือเกิน  ยิ่งรู้ว่าวันนี้เธอเขาตึกผมก็ยิ่งอยากเจอ  แต่มันคงไม่มีสิทธิ  ก็ในเมื่อเธอมีคนที่รักเธออยู่แล้ว  เขาคงดูแลเธอดี  เฮ้อ...
  
 
          วันนี้แฟนคลับบ้างกลุ่มรู้ว่าพวกผมเขามาที่นี่  ทุกคนรู้หมด  ยกเว้นเธอ  ผมเป็นคนสั่งห้ามทุกคนเองไม่ให้บอกเธอ  ผมไม่อยากให้เธอรู้ ผมกลัวใจตัวเองเมื่อเจอเธอ  แปลกเนอะทุกคนว่าไหม  สิ่งที่ไม่อยากเจอผมก็ต้องเจอจนได้  ผมเห็นเธอเดินออกจากตึก  เธอยังเหมือนเดิม  ยังน่ารักสำหรับแฟนคลับเหมือนเดิม  เวลาที่เธอถ่ายรูปเธอยังยิ้มเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน  รอยยิ้มนี้ผมยังจำได้ดี  ผมเห็นเธอกำลังหันไปมองอะไร  และเธอเหมือนกำลังจะหันขึ้นมา
 
          ขอโทษนะคนดีตอนนี้ผู้ชายคนนี้มันยังไม่พร้อม  ขอเวลาสักพักนะ  พร้อมเมื่อไหร่เราจะได้เจอกันเหมือนเดิมสิ่งที่ผมคืออยู่ตอนนี้ผมแค่ต้องการขอเวลาสักพัก  ไม่ได้อยากหลบหน้า  แต่แค่ไม่อยากทำให้เธอเดือดร้อน  ผมเป็นห่วงเธอเท่านั้นเอง
 
          หลังจากผมหลบเธอ  ผมก็ลุกขึ้นมา  มองลงไปข้างล่างอีกครั้ง  เธอกำลังนั่งรถออกไป  ผมจำได้รถคันนั้นเป็นรถของแม่  แล้วไหนรถของเขาคนนั้นหละ  เขาหายไปไหน  เขาหายไปไหนกัน  ...  เลิกคิดเถอะโทโมะ  เขากลับไปแล้ว  ลงไปข้างล่างหาแฟนคลับแล้วกลับบ้านเถอะ.....
  
 
ห้องซ้อม  เฟย์  ฟาง  แก้ว
  
 
“  ซ้อมเสร็จแล้ว งั้นแก้วกลับก่อนนะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้ ส่วนคิวงานก็แล้วแต่เฟย์ฟางเลยก็ได้ ส่วนคิวงานที่มีแก้วคนเดียว เดี๋ยวแก้วมาคุยเองนะ บาย  ”
“  เดี๋ยว  เดี๋ยวแก้ว  แก้ว แก้ว ~  ”
“  ปล่อยมันไปเถอะเฟย์  แกก็รู้นิว่าแก้วมันเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่มันเลือกที่จะปล่อยมือคนที่รักมัน  และมันก็รักเขา  ”
“  แต่พี่ฟาง  พี่ฟางก็รู้นิว่าวันนี้พวกหนุ่มๆมาคุยงาน  หลังจากจองเบกลับมาพวกเขาจะมีเพลง  ไม่ใช่เหรอ  ”
“  ก็ใช่  แต่ในเมื่อหัวใจมันเป็นของแก้ว  ก็ให้พรหมลิขิตมันเป็นตัวกำหนด  หากว่ามัน  2  คนคู่กันจริง ๆ  ยังไงมันก็ต้องเจอกัน  ถึงจะไม่ใช่วันนี้  ก็ต้องมีสักวัน  ยังไงก็หนีหน้าก็ไม่ได้อีกแล้ว  ”
“  เฮ้อ  สงสารทั้ง  2  คนจัง  นี่เราทำอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม  ”
  
 
          อะไรกัน  เขามาที่นี่จริงใช่ไหม  ขอบคุณนะเจ้ากระเป๋าตังค์เจ้าปัญหา  ขอบคุณตัวเองที่ลืมมันไว้  ไม่งั้นก็คงจะไม่รู้สินะ  ว่าเขามาที่นี่  แต่มันจะมีประโยชน์อะไรหละ  รู้ตอนนี้ก็สายไปแล้ว  เขาคงกลับไปแล้วหละ เข้าไปเอากระเป๋าตังค์เถอะ….
 
 
“  เอ่อ  แก้วมาเอากระเป๋าตังค์อะ  ไปนะ  พรุ่งนี้เจอกัน  ”
“  เฮ้อ  มันจะรู้สึกยังไงกันนะพี่ฟาง  ถ้ามันรู้ว่าคนที่มันรักเขาอยู่ใกล้ๆมันแค่นี้  ”
“  อยู่ที่พรหมลิขิตแล้วหละว่าจะให้มันเจอกันเมื่อไหร่  เราไปคุยเรื่องคิวงานกันเถอะ  ”
 
  
 
          …จบไปก็นานห่างกันก็ไกล  แต่ใจทำไมยังรักและคิดทุกวัน  ว่าอยากย้อนไป  ทำอะไรดีๆให้เธอ  ผิดเองที่รู้ตัวช้า  ที่จริงรักเธอเสมอ  ขาดเธอเพิ่งรู้ว่าฉันไม่เหลืออะไร…
  
 
“  สวัสดีคะ  ”
“  อยู่ไหนแล้วลูก  ”
“  แก้วกำลังลงไปคะ  ”
“  งั้นแม่รอที่เดิมนะ  ”
“  คะ  งั้นแก้วลงไปข้างล่างก่อนนะคะ  สวัสดีคะ  ”
  
 
          ตั้งแต่นั้นมา  จากที่เขาปล่อยมือฉันไป  ผู้ชายที่ฉันขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนเขาในเวลา  ฉันก็เริ่มห่างเหินและเลิกกันในที่สุด  เพราะอะไรนั้นเหรอ  ก็การที่รู้ตัวช้าไปของฉันเองแหละ  ที่ทำให้ฉันต้องฝืนคบกับผู้ชายที่ไม่ได้รัก  เพราะแค่ต้องการที่จะประชดเขา  แล้วเป็นไงหละ  ต้องมาเจ็บเอง  ต้องขอบคุณวันเวลานะที่ทำให้ฉันรู้หัวใจตัวเอง  ถึงจะช้าไปก็ตาม  เฮ้อคิดมากไปหละ  ไปหาแฟนคลับเถอะแก้ว
  
 
“  สวัสดีทุกคน  รอแก้วนานไหม  แล้วทำไมวันนี้มากันเยอะกัน  ”
“  ไม่นานหรอก  สำหรับแก้วแล้ว  นานแค่ไหนก็จะรอ  วันนี้เหนื่อยไหม  นี่ขนมนะ  กินเยอะๆจะได้อ้วน  ”
“  ขอบคุณนะ  แค่นี้ก็อ้วนแล้ว  อิอิ  มาๆถ่ายรูปกัน  ”
  
 
          เขาไปไหน  เขากลับไปแล้วสินะ  นี่กะจะหลบหน้าไปตลอดชีวิตเลยใช่ไหม  มองขึ้นไปบนดาดฟ้าของบริษัทก็ไม่เห็นมีใครอยู่  แต่แปลกจังผู้หญิงคนนี้  เหมือนกำลังมีคนบอกลงมาจากบนดาดฟ้า  แต่ก็ช่างกลับบ้านเถอะจริญญา
   
   
“  มองอะไรอะแก้ว  หารถแม่เหรอ  รถก็จอดที่เดิมนะ  ”
“  เปล่าเปล่า  มองหารถแม่อะแหละ  งั้นแก้วกลับก่อนนะทุกคน  กลับบ้านดีดี  เฟย์ฟางยังอยู่ข้างในนะ  รอกันก่อนก็ไก้เดี๋ยว  พวกนางงอล  แก้วไปก่อนนะ  บายทุกคน  ”
“  บ๊ายบายนะแก้ว  ”
   
 
“  ตกลงนี่พวกเราจะปิดบังแก้วเรื่องที่โทโมะมาที่นี่จริงๆใช่ไหม  ”
“  ก็ต้องเป็นไปตามนั้นอะ  โทโมะขอไว้นิ  เฮ้อ  ”
“  ขอโทษนะแก้ว  พวกเรารู้ว่าแก้วรอโทโมะอยู่  แต่มันเป็นคำขอของโทโมะเราก็ต้องทำ  ”
     
  
          จากสิ่งที่โทโมะขอไว้  มันทำให้แฟนคลับรำบากใจแค่ไหนรู้ไหมคุณชาย  ขอโทษนะนางฟ้าของพวกเรา  เรารู้ว่าทั้ง  2  ยังรักกันอยู่  แต่ในเมื่อมันทำอะไรไม่ได้  ก็ให้พรหมลิขิตเป็นตัวกำหนดเองแล้วกัน
     
 
          ผมรู้ว่าเธอลงมาแล้วกลับไปแล้ว  ไม่งั้นผมคงยังอยู่บนดาดฟ้า  ขอบคุณนะแฟนคลับที่รักของผม  ขอบคุณที่ไม่บอกเธอ  ว่าผมอยู่ที่นี่  ถ้าเราคู่กันจริง  ยังไงก็ต้องรู้กันสักวัน
 
   
---------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
ตอนที่  2  แล้ว  น่าจะอีก  2 - 3 ตอนจบนะทุกคน
มันอาจจะดราม่าไปนิด  เพราะนุ่นแต่งออกมาจากความรู้สึกของตัวเอง
เป็นยังไงก็ติดชมด้วยนะ :)
    
...สำหรับความรักที่เคยได้จากใครสักคน  หากเรายังรัก  แต่เลือกที่จะปล่อย  อย่าเลยดีกว่าเพราะคนที่เจ็บไม่ใช่ใครก็คือเราเอง...
  
นุ่นแต่งมันออกมาจากความรู้สึกทั้งหมด  หากมันไม่ดีพอก็ขอโทษด้วยนะ
แต่นุ่นก็อยากให้ทุกคนอ่านมันด้วยความรู้สึกของตัวเองเช่นกัน...