สืบรักคดีป่วน

แก้ว:"กลับมาแล้วค่ะแม่"
แม่แก้ว:"กลับมาเหนื่อยๆเนี่ยดื่มนํ้าเย็นๆก่อน่ะแล้วไปทานข้าวกันน่ะลูกวันนี้ของโปรดแก้วทั้งนั้นเลย"
กั้ง:"อ้าวกลับมาแล้วเหรอครับ"
แก้ว:"ยังมั้งไอน้องชาย แล้วเลิกเรียนแล้วเหรอ"กั้ง:"ยังมั้งครับพี่สาว55"แก้วยืนชี้หน้าใส่น้อชายก่อนจะหันไปมองหาคนข้างๆก่อนจะพบว่าเค้าไม่อยู่ตรงนี้
แก้ว:"หายไปไหนเนี่ย"
แม่แก้ว:"หาไรลูก"
แก้ว:"อ้อ ป่าวค่ะไปทานข้าวกันเถอะ"ทั้งสามคนแม่ลูกจึงไปนั่งทานข้าวกันบนโต๊ะอาหาร แต่ที่จริงแล้วโทโมะนั้นแอบขึ้นไปบนห้องของแก้วนานแล้วชายหนุ่มจึงแอบสำรวจทุกมุมในห้องขอเธอจนกระทั่งไปเจอรูปทีหัวเตียงของเธอซึ่งเป็นรูปที่มีพ่อแม่ลูกพร้อมหน้าพร้อมตากัน
แก้ว:"นึกว่าหายไปไหนซะอีกนายเนี่ย"
โทโมะ:"ทำไมอ่ะ คิดถึงชั้นเหรอ "แล้วโทโมะยิ้มแบบกวนๆไปให้แก้วเล่นเอาเธออึ้งในรอยยิ้มของเค้าทันทีเพราะไม่นึกว่าชายหนุ่มจะยิ้มได้หล่อและมีเสน่ห์ขนาดนี้
โทโมะ;"เธอเปนไรเนี่ย ยืนเม่อนานแล้วน่ะ"
แก้ว:"ป่าวๆไม่มีไร"
โทโมะ:"ชั้นหล่อล่ะสิ55"
แก้ว:"หลงตัวเอง แวะ"แล้วแก้วก้อเดินเขาห้องนํ้าไปทันที
15นาทีต่อมา
โทโมะ;"นี่ถามไรหน่อยสิ"
แก้ว:"อะไร"
โทโมะ:"ทำไมเะอถึงเป็นตำรวจ"แก้ว:"ถามทำไมอ่ะ'
โทโมะ;"อยากรู้"
แก้ว:"ก้อ ชั้นอยากตามรอยพ่อชั้นนี่ พ่อชั้นเป็นตำรวจนะชั้นก้อเลยอยากเป็น"
โทโมะ:"แล้วท่านไปไหนล่ะ"
แก้ว:"เสียแล้วนะ"แก้วพูดด้วยสีหน้าเศร้า
โทโมะ:"เอ่อ ชั้นขอโทษน่ะ "
แก้ว:"ไม่เป็นไรหรอกนอนดีกว่า"โทโมะ:"แล้ว แล้วชั้นล่ะ"แก้ว:"ตามใจนายสิ"แก้วพูดแล้วคุมโปงต่อโทโมะจึงลงไปนอนข้างๆแก้ว
แก้ว:"อะไรเนี่ย นายทำบ้าไร"
โทโมะ:"ก้อนอนไง ห้ามบ่นน่ะบอกเองนี่ว่าตามใจชั้น นอนเถอะ"แล้วโทโมะก้อหลับไปโดยที่ไม่วายจะกอดหญิงสาวด้วยทำให้เธอตกใจ
แก้ว:"นี่ตื่นน่ะ ตื่นเด๊ยวนี้ๆ"
ไม่เป้นผลเพราะเค้าหลับไปแล้วแก้วจึงยอมแพ้แล้วนอนหลับไปในอ้อมกอดของเค้าทันที
 
ป๊อปปี้:"พวกเราบุกเลย"ตอนนี้พวกปีอปปี็กำลังมาบุกที่โกดังร้างแห่งหนึ่งเพราะที่นี่เป็นที่นัดหมายของการค้ายาเสพติด
เสี่ยย้ง:"เฮ้ยตำรวจมาหนีเร็วเว้ย"
โทโมะ:"แก้ว คือมันอันตรายน่ะ"
แก้ว:"ชั้นเป็นตำรวจไม่ต้องห่วงนะ ชั้นว่านายไปคอยตามพ่อแม่นายบ้างน่ะ"
โทโมะ;"แต่"
แก้ว:"ไม่มีแต่"แล้วโทโมะก้อพยักหน้ารับก่อนจะหายตัวไปถึงแม้ในใจเค้าจะเป้นห่วงแก้วก้อตาม
แล้วทั้งสามสาวก้อวิ่งมาจนสุดทางจนโดนพวกลูกน้องเสี่ยย้งล้อมไว้ส่วนตำรวจคนอื่นตามเสี่ยย้งไปอีกทางส่นป๊อปปี้นั้นไปจับอีแก๊งหนึ่ง
เป้:"จะไปไหนจ๊ะน้องสาว"
เป้หนึ่งในลูกน้องของเสี่ยย้งพูดขึ้น
เฟย์:"ขอโทษน่ะพวกเราไม่มีพี่ชายนะ เพราะฉะนั้นพวกชั้นไม่ใช่น้องสาวแกไอสวะ!"
เป้:"ปากดีน่ะมึง เฮ้ยจัดการเว้ย"
ลูกน้องของเป้จึงเข้าลุมสามสาวทันที
แก้วเองก้อจัดการกับลูกน้องของเสี่ยย้งด้วยการกระโดดถีบไปที่ยอดอกแล้วเตะเสยไปที่คางอย่างจัง
ฟางเองก้อเอาศอกเสยไปที่หน้าของพวกลูกน้องเสี่ยย้งแล้วใส่ด้สยท่าจระเข้ฟาดหางจนสลบไป
ส่วนเฟย์ก้อกำลังสู้อยู่กับเป้โดยเธอนั้นได้จับข้อมือของเค้าบิดจนปืนหลุดออกจากมือแล้วถีบไปที่ยอดอกตามด้วยกระโดดถีบไปที่ใบหน้าจนสลบกันไปหมดทั้งสามสาวจึงช่วยกันจับลูกน้องเสี่ยย้งทั้งหมดมัดไว้แล้วตามไปช่วยป๊อปปี้
ปัง ปัง ปัง 
เสี่ยเชิด:"อย่าให้มันตามชั้นมาได้น่ะ"แล้วเสี่ยเชิดก้อวิ่งหนีไปอีกทางตามด้วยลูกน้องป๊อปปี้ที่วิ่งตามไป
ฟาง:"เป็นไงบ้าง"
ป๊อปปี้:"พวกมันไม่ยอมนะ"ตอนนี้ลูกที่เหลือก้อรุมพวกป๊อปปี้อยู่
แก้ว:"เอาเป็นว่าวันนี้คงได้บู๊ตลอดละ มาเลย"
การต่อสู้เกิดขึ้นอีกป๊อปปี้เองก้อจัดการแบบไม่ยั้งทั้งสามสาวเองก้อไม่แพ้กันเพราะฟางนั้นอัดเข้าไปที่ศัตรูไม่ยั้งทำให้ป๊อปปี้เองอึ้งไม่น้อย
ฟาง:"ไม่ใช่เวลามาทืำหน้าแบบนี้ เฮ้ยย่ะ"ฟางพูดกะป๊อปปี้แล้วหันไปตีลังกาแล้วเตะไปที่ใบหน้าศรัตตรูทันที
แก้วเองก้อหักไปที่ข้อมือของศรัตรูแล้วก้อฟาดไปที่หน้าศรัตรูอย่างจัง
เฟย์เองก้อเตะไปที่หน้าท้องอย่างแรงแล้วกระโดดใส่สอกไปกลางกระบานของศรัตรูทันที
ส่วนป๊อปปี้ก้อชกไปที่หน้าศรัตรูตามด้วยท่าจรเข้ฟาดหางและกระโดเตะเสยคางจนสลบไป
แต่ยังมีคนเดียวที่เหลืออยู่ลูกน้องเสี่ยเชิดจึงหยิบปืนแล้วจะยิงไปที่พวกป๊อปปี้แต่แล้วก้อพลาดไปโโดนที่แขนของแก้ว
แก้ว:"โอ๊ย"
ป๊อป/ฟางเฟ:"แก้ว"
ลูกน้องเสี่ยเชิดกำลังจะยิงไปอีกแต่ก้อถูกตำรวจลูกน้องของป๊อปปี้วิสามัยจนตาย
หมวด:"สารวัตครับได้ตัวท้งหมดแล้วครับ"
้วทั้งสองพวกก้อโดนจับตัวได้หมดแล้วตอนนี้
ป๊อปปี้:"ดีมากเอาคุมขังไว้เลย"ทั้งหมดจึงจับตัวพวกเสี่ยเชิดและเสี่ยย้งไปทันที
เฟย์:"แก้วแกไปทำแผลที่โรงบาลเถอะ"
แก้ว:"ไม่อะ...."
ฟาง:"ห้ามบอกไม่เอา ไปเลยเด๊ยวนี้"แก้วจึงจำยอมต้องไปทำแผลที่โรงบาลถึงแ้ว่าจะไม่อยากก้อตาม
 
เขื่อน:"แก้ว เป็นไงบ้าง"
แก้ว:"ไม่เป็นไรหรอกแค่ถุกยิงที่แขนนะ"
ป๊อปปี้:"แล้วนี่เสดงานแล้วเหรอว่ะ"เขื่อน:"เออนะสิ "
เฟย์:"น่าจะมีคดีอื่นอีกน่ะนายจะได้ไม่ต้องมา"เขื่อน":ถ้าผมไม่มาเนี่ยคุณก้อคิดถึงอะดี"
เฟย์:"ไม่มีทาง ชั้นนะอยากจะให้นายไไกลๆด้วยซํ้าไป"
เขือน:"ไม่ได้หรอกครับ ผมนะเป็นโรคขาดคุณไม่ได้"
เฟย์:"แหวะ ไปเลยไป"
ฟาง:"นี่ๆพอเถอะ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว ยัยแก้วเด๊ยวพวกชั้นไปส่งที่บ้านนะ"
 
ที่บ้าน
แก้ว:"แกเข้ามาก่อนสิ"ฟาง:"ไม่เป็นไรชั้นอยากให้แกพักผ่อนนะ แผลจะได้หายเร็วๆ ไปน่ะ"
แก้ว:"จ้าๆ"แล้วแก้วก้อเดินไปในบ้าจนเจอแม่ตัวเอง
แม่แก้ว:"แก้วไปโดนไรมาลูก "แก้ว:"แค่โดนยิงที่แขนนะแม่ไม่เป็นไรหรอกค่ะ"
แม่แก้ว;'ให้แม่ดูหน่อยสิ"
แก้ว:"ไม่เป้นไรค่ะแม่ไปพักผ่อนเถอะ เด๊ยวแก้วทำเองดีกว่าค่ะ"
แล้วแก้วก้อเดินมาที่ห้องพอเปิดประตูมาก้อเจอชายหนุ่มนั่งอยู่
เมื่อโทโมะเห็นแก้วเข้ามาและมีผ้าพันแผลติดมาที่แขนด้วยก้อตกใจ
โทโมะ:"แก้ว เธอบาดเจ็บหรอ"แก้ว:"อืม"
โทโมะ:"แล้วเป็นไรมากมั้ย"แก้ว:"ไม่หรอกนิดเดียวเอง แล้วหายไปไหนมา"โทโมะ:"ชั้นไปหาพ่อกะแม่มานะ แล้วก้อเลยรีบกลับมาที่นี่"
แก้ว:"ทำๆไมอ่ะ.
โทโมะ;'ชั้นเป็นห่วงเธอ.
แค่คำสั้นๆแค่นี้ก้อทำให้หญิงสาวถึงกับใจเต้นไม่เป็นจังหวะกันเลยทีเดียวักนี้เธอเป็นไรไปน่ะอยุกะเค้าทีไรหวั่นไหวทุกทีเลย

 
เย้ๆๆๆอัพแล้วจ้าติดตามกันเยอะๆๆๆๆน่ะค่ะอ่านเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเม้นเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆน่ะค่ะแล้วจะมาอัพใหม่ ขอบคุณค่ะ จุ๊ฟฟฟฟ