สืบรักคดีป่วน

แก้ว:"กลับมาแล้วค่ะแม่"

แม่แก้ว:"กลับมาเหนื่อยๆเนี่ยดื่มนํ้าเย็นๆก่อน่ะแล้วไปทานข้าวกันน่ะลูกวันนี้ของโปรดแก้วทั้งนั้นเลย"

กั้ง:"อ้าวกลับมาแล้วเหรอครับ"

แก้ว:"ยังมั้งไอน้องชาย แล้วเลิกเรียนแล้วเหรอ"
กั้ง:"ยังมั้งครับพี่สาว55"
แก้วยืนชี้หน้าใส่น้อชายก่อนจะหันไปมองหาคนข้างๆก่อนจะพบว่าเค้าไม่อยู่ตรงนี้

แก้ว:"หายไปไหนเนี่ย"

แม่แก้ว:"หาไรลูก"

แก้ว:"อ้อ ป่าวค่ะไปทานข้าวกันเถอะ"ทั้งสามคนแม่ลูกจึงไปนั่งทานข้าวกันบนโต๊ะอาหาร แต่ที่จริงแล้วโทโมะนั้นแอบขึ้นไปบนห้องของแก้วนานแล้วชายหนุ่มจึงแอบสำรวจทุกมุมในห้องขอเธอจนกระทั่งไปเจอรูปทีหัวเตียงของเธอซึ่งเป็นรูปที่มีพ่อแม่ลูกพร้อมหน้าพร้อมตากัน

แก้ว:"นึกว่าหายไปไหนซะอีกนายเนี่ย"

โทโมะ:"ทำไมอ่ะ คิดถึงชั้นเหรอ "แล้วโทโมะยิ้มแบบกวนๆไปให้แก้วเล่นเอาเธออึ้งในรอยยิ้มของเค้าทันทีเพราะไม่นึกว่าชายหนุ่มจะยิ้มได้หล่อและมีเสน่ห์ขนาดนี้

โทโมะ;"เธอเปนไรเนี่ย ยืนเม่อนานแล้วน่ะ"

แก้ว:"ป่าวๆไม่มีไร"

โทโมะ:"ชั้นหล่อล่ะสิ55"

แก้ว:"หลงตัวเอง แวะ"แล้วแก้วก้อเดินเขาห้องนํ้าไปทันที

15นาทีต่อมา

โทโมะ;"นี่ถามไรหน่อยสิ"

แก้ว:"อะไร"

โทโมะ:"ทำไมเะอถึงเป็นตำรวจ"
แก้ว:"ถามทำไมอ่ะ'

โทโมะ;"อยากรู้"

แก้ว:"ก้อ ชั้นอยากตามรอยพ่อชั้นนี่ พ่อชั้นเป็นตำรวจนะชั้นก้อเลยอยากเป็น"

โทโมะ:"แล้วท่านไปไหนล่ะ"

แก้ว:"เสียแล้วนะ"แก้วพูดด้วยสีหน้าเศร้า

โทโมะ:"เอ่อ ชั้นขอโทษน่ะ "

แก้ว:"ไม่เป็นไรหรอกนอนดีกว่า"
โทโมะ:"แล้ว แล้วชั้นล่ะ"
แก้ว:"ตามใจนายสิ"แก้วพูดแล้วคุมโปงต่อโทโมะจึงลงไปนอนข้างๆแก้ว

แก้ว:"อะไรเนี่ย นายทำบ้าไร"

โทโมะ:"ก้อนอนไง ห้ามบ่นน่ะบอกเองนี่ว่าตามใจชั้น นอนเถอะ"แล้วโทโมะก้อหลับไปโดยที่ไม่วายจะกอดหญิงสาวด้วยทำให้เธอตกใจ

แก้ว:"นี่ตื่นน่ะ ตื่นเด๊ยวนี้ๆ"

ไม่เป้นผลเพราะเค้าหลับไปแล้วแก้วจึงยอมแพ้แล้วนอนหลับไปในอ้อมกอดของเค้าทันที

ป๊อปปี้:"พวกเราบุกเลย"ตอนนี้พวกปีอปปี็กำลังมาบุกที่โกดังร้างแห่งหนึ่งเพราะที่นี่เป็นที่นัดหมายของการค้ายาเสพติด

เสี่ยย้ง:"เฮ้ยตำรวจมาหนีเร็วเว้ย"

โทโมะ:"แก้ว คือมันอันตรายน่ะ"

แก้ว:"ชั้นเป็นตำรวจไม่ต้องห่วงนะ ชั้นว่านายไปคอยตามพ่อแม่นายบ้างน่ะ"

โทโมะ;"แต่"

แก้ว:"ไม่มีแต่"แล้วโทโมะก้อพยักหน้ารับก่อนจะหายตัวไปถึงแม้ในใจเค้าจะเป้นห่วงแก้วก้อตาม

แล้วทั้งสามสาวก้อวิ่งมาจนสุดทางจนโดนพวกลูกน้องเสี่ยย้งล้อมไว้ส่วนตำรวจคนอื่นตามเสี่ยย้งไปอีกทางส่นป๊อปปี้นั้นไปจับอีแก๊งหนึ่ง

เป้:"จะไปไหนจ๊ะน้องสาว"

เป้หนึ่งในลูกน้องของเสี่ยย้งพูดขึ้น

เฟย์:"ขอโทษน่ะพวกเราไม่มีพี่ชายนะ เพราะฉะนั้นพวกชั้นไม่ใช่น้องสาวแกไอสวะ!"

เป้:"ปากดีน่ะมึง เฮ้ยจัดการเว้ย"

ลูกน้องของเป้จึงเข้าลุมสามสาวทันที

แก้วเองก้อจัดการกับลูกน้องของเสี่ยย้งด้วยการกระโดดถีบไปที่ยอดอกแล้วเตะเสยไปที่คางอย่างจัง

ฟางเองก้อเอาศอกเสยไปที่หน้าของพวกลูกน้องเสี่ยย้งแล้วใส่ด้สยท่าจระเข้ฟาดหางจนสลบไป

ส่วนเฟย์ก้อกำลังสู้อยู่กับเป้โดยเธอนั้นได้จับข้อมือของเค้าบิดจนปืนหลุดออกจากมือแล้วถีบไปที่ยอดอกตามด้วยกระโดดถีบไปที่ใบหน้าจนสลบกันไปหมดทั้งสามสาวจึงช่วยกันจับลูกน้องเสี่ยย้งทั้งหมดมัดไว้แล้วตามไปช่วยป๊อปปี้

ปัง ปัง ปัง 

เสี่ยเชิด:"อย่าให้มันตามชั้นมาได้น่ะ"แล้วเสี่ยเชิดก้อวิ่งหนีไปอีกทางตามด้วยลูกน้องป๊อปปี้ที่วิ่งตามไป

ฟาง:"เป็นไงบ้าง"

ป๊อปปี้:"พวกมันไม่ยอมนะ"ตอนนี้ลูกที่เหลือก้อรุมพวกป๊อปปี้อยู่

แก้ว:"เอาเป็นว่าวันนี้คงได้บู๊ตลอดละ มาเลย"

การต่อสู้เกิดขึ้นอีกป๊อปปี้เองก้อจัดการแบบไม่ยั้งทั้งสามสาวเองก้อไม่แพ้กันเพราะฟางนั้นอัดเข้าไปที่ศัตรูไม่ยั้งทำให้ป๊อปปี้เองอึ้งไม่น้อย

ฟาง:"ไม่ใช่เวลามาทืำหน้าแบบนี้ เฮ้ยย่ะ"ฟางพูดกะป๊อปปี้แล้วหันไปตีลังกาแล้วเตะไปที่ใบหน้าศรัตตรูทันที

แก้วเองก้อหักไปที่ข้อมือของศรัตรูแล้วก้อฟาดไปที่หน้าศรัตรูอย่างจัง

เฟย์เองก้อเตะไปที่หน้าท้องอย่างแรงแล้วกระโดดใส่สอกไปกลางกระบานของศรัตรูทันที

ส่วนป๊อปปี้ก้อชกไปที่หน้าศรัตรูตามด้วยท่าจรเข้ฟาดหางและกระโดเตะเสยคางจนสลบไป

แต่ยังมีคนเดียวที่เหลืออยู่ลูกน้องเสี่ยเชิดจึงหยิบปืนแล้วจะยิงไปที่พวกป๊อปปี้แต่แล้วก้อพลาดไปโโดนที่แขนของแก้ว

แก้ว:"โอ๊ย"

ป๊อป/ฟางเฟ:"แก้ว"

ลูกน้องเสี่ยเชิดกำลังจะยิงไปอีกแต่ก้อถูกตำรวจลูกน้องของป๊อปปี้วิสามัยจนตาย

หมวด:"สารวัตครับได้ตัวท้งหมดแล้วครับ"

้วทั้งสองพวกก้อโดนจับตัวได้หมดแล้วตอนนี้

ป๊อปปี้:"ดีมากเอาคุมขังไว้เลย"ทั้งหมดจึงจับตัวพวกเสี่ยเชิดและเสี่ยย้งไปทันที

เฟย์:"แก้วแกไปทำแผลที่โรงบาลเถอะ"

แก้ว:"ไม่อะ...."

ฟาง:"ห้ามบอกไม่เอา ไปเลยเด๊ยวนี้"แก้วจึงจำยอมต้องไปทำแผลที่โรงบาลถึงแ้ว่าจะไม่อยากก้อตาม

เขื่อน:"แก้ว เป็นไงบ้าง"

แก้ว:"ไม่เป็นไรหรอกแค่ถุกยิงที่แขนนะ"

ป๊อปปี้:"แล้วนี่เสดงานแล้วเหรอว่ะ"
เขื่อน:"เออนะสิ "

เฟย์:"น่าจะมีคดีอื่นอีกน่ะนายจะได้ไม่ต้องมา"
เขื่อน":ถ้าผมไม่มาเนี่ยคุณก้อคิดถึงอะดี"

เฟย์:"ไม่มีทาง ชั้นนะอยากจะให้นายไไกลๆด้วยซํ้าไป"

เขือน:"ไม่ได้หรอกครับ ผมนะเป็นโรคขาดคุณไม่ได้"

เฟย์:"แหวะ ไปเลยไป"

ฟาง:"นี่ๆพอเถอะ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว ยัยแก้วเด๊ยวพวกชั้นไปส่งที่บ้านนะ"

ที่บ้าน

แก้ว:"แกเข้ามาก่อนสิ"
ฟาง:"ไม่เป็นไรชั้นอยากให้แกพักผ่อนนะ แผลจะได้หายเร็วๆ ไปน่ะ"

แก้ว:"จ้าๆ"แล้วแก้วก้อเดินไปในบ้าจนเจอแม่ตัวเอง

แม่แก้ว:"แก้วไปโดนไรมาลูก "
แก้ว:"แค่โดนยิงที่แขนนะแม่ไม่เป็นไรหรอกค่ะ"

แม่แก้ว;'ให้แม่ดูหน่อยสิ"

แก้ว:"ไม่เป้นไรค่ะแม่ไปพักผ่อนเถอะ เด๊ยวแก้วทำเองดีกว่าค่ะ"

แล้วแก้วก้อเดินมาที่ห้องพอเปิดประตูมาก้อเจอชายหนุ่มนั่งอยู่

เมื่อโทโมะเห็นแก้วเข้ามาและมีผ้าพันแผลติดมาที่แขนด้วยก้อตกใจ

โทโมะ:"แก้ว เธอบาดเจ็บหรอ"
แก้ว:"อืม"

โทโมะ:"แล้วเป็นไรมากมั้ย"
แก้ว:"ไม่หรอกนิดเดียวเอง แล้วหายไปไหนมา"
โทโมะ:"ชั้นไปหาพ่อกะแม่มานะ แล้วก้อเลยรีบกลับมาที่นี่"

แก้ว:"ทำๆไมอ่ะ.

โทโมะ;'ชั้นเป็นห่วงเธอ.

แค่คำสั้นๆแค่นี้ก้อทำให้หญิงสาวถึงกับใจเต้นไม่เป็นจังหวะกันเลยทีเดียวักนี้เธอเป็นไรไปน่ะอยุกะเค้าทีไรหวั่นไหวทุกทีเลย

เย้ๆๆๆอัพแล้วจ้าติดตามกันเยอะๆๆๆๆน่ะค่ะอ่านเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเม้นเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆน่ะค่ะแล้วจะมาอัพใหม่ ขอบคุณค่ะ จุ๊ฟฟฟฟ