The Scorpion 1 รักสุดร้าย...เจ้าชายแมงป่อง

ภาษาเรื่องนี่ชั้วร้ายไปนิด โปรดทำใจพระเอกแมร่งชั่วกันทุกคน
ตอนที่ 1 จุดกำเนิด Scorpion
Tomo Part
สวัสดีครับ ผมชื่อโทโมะตอนนี้ก็เป็นเวลา บ่ายโมงกว่าๆของวันจันทร์ หลายๆคนคงกำลังตั้งใจเรียนอยู่แต่ตอนนี้ผมกำลังยืนประจันหน้ากับ อริต่างห้องครับ ฝ่ายผมมากัน 3 คน แต่พวกมันมากัน 20 กว่าคน ขอบอกว่าพวกมันสูงกว่าพวกผมทั้งนั้น แมร่งตัวก็ใหญ่อย่างกับยัก ถ้ามันมาล้มทับผมก็คงจะขาดอากาศหายใจตายอะครับ พวกผม สามคนก็มี ผม ไอ้เคนตะ ไอ้เขื่อน ครับ
โทโมะ "มึงจะเอาไงไอ้น๊อต"ไอ้น๊อตมันเป็นคู่อริของผมมาตั้งแต่ ม.4จะต่อยกันหลายครั้งแหละสงสัยคราวนี่คงจะเปิดศึกกันจริงๆสักทีแต่ไม่คิดว่ามันจะหมาหมู่ขนาดนี้
น๊อต "ก็ไม่ไงหรอก ก็แค่...ลุย"พอไอ่น๊อตพูดจบพวกมันกับพวกผมก็ซัดกันกระจุย แต่ตอนนี้พวกผมคงต้องถอยก่อนเพราะฝ้ายผมมีแค่ 3 สู้ 20 ไม่ไหวตอนนี้พวกผมก็วิ่งหนีแต่พวกเขื่อนกับไอ้เคนตะวิ่งไปอีกทางแต่ดูท่าแล้วพวกไอ้น๊อตจะตามผมมากันหมดผมก็เลยวิ่งเข้าไปในตึกร้าง แล้วก็วิ่งไปชั้นบนสุดของตึกแล้วก็หลบอยู่หลังแท็งก์น้ำเก่าครับแต่ขอ บอกก่อนนะครับว่าผมไม่ได้กลัวแต่จะให้พูดดี พวกไอ้เชี้ยน๊อตมันตัว ใหญ่กว่าผมแล้วก็ตอนนี้ผมเหลือตัวคนเดียวถ้าสู้เปอร์เซ็นต์รอดชีวิตก็ น้อยเพราะอย่างงั้นจึงไม่ ควรเสี่ยงแต่ระหว่างที่ผมหลบอยู่กลับได้ยิน เสียงคนกำลังแลกหมัดพอโผล่หน้าไปมองก็เห็นเป็นเด็กผู้ชายอายุน่าจะราวๆ 18 ตัวสูง ประมาณ 170กว่าๆหน้าตาดีแต่พี่แกถ้าจะโหดครับ คว่ำสมาชิกของพวกไอ้น๊อตเรียงตัวในขณะที่ตัวเขาเองไม่มีแม้แต่รอยแผลเลยครับ เจ๋งจริง ไรจริงครับ สักพักพวกไอ้น๊อตก็หมอบคากองเลือด เลยครับแล้วผู้ชายคนนั้นก็ตวัดหางตามามองผมครับ ผมนี่ตัวแข็งทื่อเลยครับ
End Tomo Part
 
Poppy Part
สวัสดีครับผมชื่อป๊อปปี๊ตอนนี้หลังจากผมจัดการไอ้พวกเวรที่มารบกวน เวลานอนของผมจน สลบคากองเลือดไปเรียบร้อยและก็ตอนนี้มีไอ้ตัว พาปัญหามาให้ผมนั่งอยู่ตรงหน้าผมเนี้ย อยากรู้ไหมว่าผมมาอยู่ที่นี่ ในตึกร้างได้ยังไงเรื่องมันมีอยู่ว่าเมื่อ 2ชั่วโมงก่อนผมโดดเรียน มาครับ ก็ผมขี้เกียจนี่ครับ อีกอย่างผมก็ง่วงมากๆด้วยเมื่อคืน ขับรถเล่นจนเกือบเช้า ผมก็เลยโดดเรียนแมร่งเลย และระหว่าง หาที่นอนผมก็เห็นตึกร้างตึกนี้พอดี ผมเห็นว่ามันเงียบดีเลย ขึ้นมา นอนแต่นอนได้แค่ชั่วโมงกว่าๆผมก็ได้ยินเสียงคนโหวกเหวกโวยวายตอนแรกก็ว่าจะปล่อย แต่ไอ้พวกเวรนั้นมันไม่หุบปากสักที ผมก็เลย สั่งสอนซักหน่อยด้วยการต่อย และกระทืบจนพวกมันสลบอย่าง ที่เห็นส่วนไอ้คนที่ผมกำลังจ้องหน้ามันอยู่ก็คนจะเป็นคนที่พวกไอ้เวรที่ ผมกระทืบไปตามล่าตัวอยู่แน่นอน
ป๊อปปี๊ "มึงอ่ะ ชื่ออะไร"ผมก็เลยถามมันด้วยน้ำเสียงและท่าทางนิ่งๆ แต่ดูเหมือนมันจะกลัวผมครับ หน้าตานี่ตื่นตกใจมากครับ อยากถามคำนึงผมหน้ากลัวตรงไหน
โทโมะ "ผมชื่อ โทโมะ ครับ"ถึงมันจะพยายามพูดด้วยน้ำเสียง ปกติแต่ก็พอจับได้ว่าเสียงมันสั่นครับ
ป๊อปปี๊ "เออ กูชื่อป๊อปปี๊ ส่วนมึงจะไปไหนก็ไป กูจะนอน"ผมพูดจบก็กำลังจะเดินกลับไปนอนที่เดิมตรงแถวๆระเบียงดาดฟ้า
โทโมะ "ครับ"มันพูดจบก็กำลังจะเดินออกไปครับแต่ผมก็เรียกมัน อีกรอบ
ป๊อปปี๊ "ไอ้โมะ วันหลังถ้ามึงจะมีเรื่องกูขอเตือนอย่ามาตึกร้าง ที่นี่มันขัดจังหวะเวลานอนของกู"ผมพูดจบมันก็วิ่งไปเลยครับ หลังจากพวกมันไปผมก็หลับต่อแต่หลับได้ประมาณครึ่งชั่วโมงก็มีคน มาสะกิดผม พอลืมตาดูก็เห็นว่าเป็นไอ้เด็กที่ชื่อโทโมะครับ
ป๊อปปี๊ "มึงมาทำไมอีก รู้ไหมมันรบกวนเวลานอนกู"ผมพูดจบมันก็หน้าซีดเลยครับ แต่มันก็ยังพูดตอบผมครับ
โทโมะ "คือผมจะมาชวนพี่ไปดื่มครับถือว่าเป็นการเลี้ยงขอบคุณที่พี่ช่วย ชีวิตผมไว้"ชวนดื่มมีหรือคนอย่างผมจะพลาด ผมชอบดื่มชอบขับรถ เล่นตอนกลางคืนส่วนเช้าผมก็หลับอย่างที่เห็นๆ กันนี่แหละ
ป๊อปปี๊ "ที่ไหน เวลาอะไรเดี๋ยวกูไป แต่มึงไม่ต้องกลัวกูหรอกถือซะ ว่ากูเป็นเพื่อนมึงคนหนึ่งเรียกกูว่าป๊อปปี๊เฉยๆก็ได้ ไอ้โมะ กูไม่ถือ"ผมพูดจบก็สังเกตได้ว่าเหมือนมันจะหายเครียดและหายกลัวผมขึ้น เยอะ
โทโมะ "โอเค ไอ้ป๊อปเดี๋ยว 2 ทุ่มเจอกันที่ PP Club โต๊ะวีไอพีชั้น 2 บาย"พอบอกตามสบายมันก็สบายจริงๆ พอบทจะกลัวมันก็กลัวเวอร์ อารมณ์แปรปรวนจริงวุ้ย แต่พอไอ้โมะกลับ ไปแล้วสักพักผม ก็เดินออกมาจากตึกร้างแล้วก็ไปเอารถที่จอดทิ้งไว้หน้าปากซอย ส่วนพวกไอ้เวรนั้นผมก็ปล่อยมันไว้บนนั้นแหละเดี๋ยวตื่นเมื่อไหร่มันก็กลับกันเองแหละ และผมก็ขับรถกลับบ้านครับพอกลับมาก็จะมีแม่บ้านมา คอยรับกระเป๋าหนังสือ เอารองเท้าไปทำความสะอาด ยกเครื่องดื่ม ขนม มาให้ผม บ้านผมรวยมากเพราะงั้นผมก็เลยทำตัวเสเพล ในบางครั้ง แต่ก็ไม่ถึงกับแย่เพราะผมก็ติดท็อปเด็กเรียนเก่ง ของโรงเรียนจนครูไม่กล้ายุ่งกับผมและอีกอย่างที่ครูไม่ค่อยยุ่งกับผม เพราะอำนาจของพ่อผม
แม่บ้าน "คุณหนูค่ะ วันนี้จะทานอะไรเป็นมื้อค่ำดีค่ะแม่บ้านจะต้องถาม ผมเสมอว่าผมอยากกินอะไร เพราะถ้าผมไม่อยากกินผมก็ไม่กิน
ป๊อปปี๊"ไม่ครับ ผมจะไปเที่ยวกับเพื่อนเดี๋ยวไปกินข้างนอกกับเพื่อน" ผมพูดจบก็เดินขึ้นห้องแล้วก็อาบน้ำแต่งตัวและก็นั่งเล่นซักพักก็ เห็นว่าทุ่มครึ่งแล้ว ผมก็เดินไปโรงรถและขับ แลมโบกินี่ คันโปรด ของผมออกมา สักพักก็ถึง พอมาถึงผมก็เดินเข้าไปและก็ขึ้นไปชั้นสอง พอมองหาก็เห็นพวกไอ้โมะนั่งอยู่โต๊ะที่สามารถมองเห็นเวทีได้ชัดเจน แต่ไอ้โมะมันไม่ได้มาคน เดียวแต่ยังมีเพื่อนอีกสองคนครับ
โทโมะ "ไอ้ป๊อปมาแล้วเหรอ นั่งๆๆ เดี๋ยวแนะนำให้รู้จักคนที่นั่งข้าง มึงชื่อเขื่อนส่วนคนที่นั่งข้างกูชื่อเคนตะ ไอ้เคนตะ ไอ้เขื่อน คนนี้ ชื่อป๊อปปี๊คนที่กูเล่าให้ฟังเมื่อเย็นอะ”มันพูดจบเพื่อนมันสองคนก็ยิ้มให้ผมครับคนชื่อเขื่อน นี่พอทักทายและรู้จักผมเสร็จมันก็หันไปมองสาวต่อ ส่วนไอ้เคนตะก็มีมองบ้างเล็กน้อยครับ
ป๊อปปี๊ “แล้วนี่พวกมึงไปมีเรื่องกับไอ้พวกเมื่อตอนบ่ายได้ไง” ผมถามจบ ไอ้โทโมะก็เล่าให้ผมฟังรวมๆแล้วก็ประมาณว่าเรื่องผู้หญิงแหละครับ คือผู้หญิงของไอ้คนชื่อน๊อต มันมาชอบไอ้โมะ มันก็เลยไม่พอใจกัน เขม่งกันมาตลอดตั้งแต่นั้นมา แต่ระหว่างที่ผมกำลังนั่งดื่มกันสนุกๆครับ ก็ได้ยินเสียงคนโหวกเหวกโวยวายกันที่โต๊ะวีไอพีข้างๆครับพอหันไป มองก็เห็นเป็นเด็กโรงเรียนเดียวกับผมครับ แต่รู้สึกมันจะมาซ่าผิดที่นะ ครับเพราะว่าที่นี่อะพี่ผมเป็นเจ้าของครับแต่ผมก็แค่ดูเฉยๆครับเพราะ ไอ้พี่ผมคนนี้ผมไม่สนิทด้วยครับ ผมเลยไม่อยากยุ่งกับมัน มันแมร่งเหี้ย ครับบอกตรงๆส่วนผับมันจะเป็นตายร้ายดีอะไรใครจะมาทำพังก็ชั่งหัวมัน และผมก็เลยหันมาคุยกับพวกไอ้โมะต่อครับ
ป๊อปปี๊ "โทโมะแล้วพวกมึงจะเอาไงต่อ ไอ้พวกเวรที่ไล่ล่ามึงไม่ปล่อย มึงไปแน่ๆ ถึงแม้กูจะซัดมันจนมอบไปแล้วก็ตาม มันก็ต้องไม่หยุดอยู่ดี"ผมหันไปถามไอ้โทโมะครับเพราะมันเป็นตัวต้นเหตุของเรื่อง
โทโมะ "กว่ามันจะฟื้นและ ขยับปากบอกเรื่องพวกกูได้ก็คงอีกเป็นเดือน"หึ ก็จริงครับเพราะผมซัดซะหมอบขนาดไหนไม่หายง่ายๆหรอก แต่ระหว่างที่ผมคุยกับไอ้โทโมะอยู่เสียงโหวกเหวกโวยวายก็ยังอยู่พอหันไปมองก็เห็นคนสามคนกำลังมีเรื่องกับคนเพียงคนเดียวผมก็ว่ามันไม่ แฟร์แต่ผมก็ไม่ใช่คนชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านครับยกเว้นมันจะมีคนวอนหาส้นทีนของผมเองครับ
เขื่อน "ป๊อปแล้วมึงไม่มีเพื่อนเหรอเห็นไอ้โมะบอกว่าเห็นมึงอยู่คนเดียว"ผมไม่ค่อยมีเพื่อนก็จริงครับเพราะผมมันเป็นพวกชอบโผล่ตอนกลางคืนแถมยังมีเรื่องบ่อยไม่ค่อยมีใครกล้ายุ่งกับผมเห็นจะมีพวกไอ้โมะเป็น กลุ่มแรกเนี่ยแหละ
ป๊อปปี๊ "อืม กูมีเรื่องบ่อยมั้ง เลยไม่คอยมีคนมายุ่งกับกู” ผมก็พูดให้มัน ฟังถึงสาเหตุที่ผมไม่มีเพื่อนครับ
เคนตะ "งั้นมึงมาเป็นเพื่อนกับพวกกูถือซะว่านี่คือการฉลองการเป็น เพื่อนของพวกเรา...ชนแก้ว”ไอ้เคนตะมันพูดจบก็ยกแก้วเครื่องดื่ม ขึ้นมาดื่มครับแต่ในขณะที่ผมกำลังจะยกแก้วดื่มก็มีคนมาล้มข้างๆฝ่า เท้าของผมครับ ผมบอกแล้วนะว่าผมจะไม่ยุ่งตราบใดที่มันไม่มา สะกิดส้นเท้าผม และในเมื่อมันสะกิดผมก็ขอร่วมวงสนทนาภาษา อวัยวะเบื้องล่างครับ
ป๊อปปี๊ "มึงเป็นใคร อยู่ฝ่ายไหน"ผมเอามือจับคอเสื้อมันแล้วจับหน้า มันให้หันมามองหน้าผมครับแต่มันยังไม่ทันตอบผมมันก็สลบไป ครับแต่พอหันไปมองทางกลุ่มที่กำลังเตะต่อยกัน อย่างเมามัน ผมก็เห็นคนๆนึงมันหยิบขวดเบียร์ทำท่าจะฝาดใส่หัวไอ้คนที่กำลังต่อย เพื่อนมันอยู่
.... "ไอ้จองเบมึง"มันพูดจบคนที่ชื่อจองเบก็หันมาแล้วก็โดนขวดเบียร์ฟาดเข้าที่หัวเต็มๆครับ มันล้มไปที่พื้นทันทีครับ ผมเห็นท่าไม่ดีไหนๆก็ไหนๆแล้วขอร่วมวง หน่อยแล้วกันผมไม่ชอบพวกที่หมาหมู่อยู่แล้ว และยังไม่แฟร์ใช้อาวุธอีก
ป๊อปปี๊ "พวงมึงอะ ไม่ชั่วไปหน่อยเหรอ หมาหมู่แถมยังใช่อาวุธอีก"พอผมพูดจบพวกมันก็หันหน้ามามองผม และ พวกไอ้โมะ ไอ้เขื่อน ไอ้เคนตะก็ลุกขึ้นประจันหน้ากับพวกมันเหมือนกันครับ แต่ไอ้เขื่อน เดินไปช่วยประคองคนที่ชื่อจองเบ และ ประคองมาทางพวกผม แล้ว ไอ้เขื่อน ก็พาออกไปนอกผับและพาไปโรงพยาบาลครับ ส่วนผมกับ ไอ้โมะก็มองหน้ามันครับ
ปาย "เฮ้ยพวกมึงอ่ะ เลิกมีเรื่องกันได้แล้วเดี๋ยวผับกูพังส่วนมึงไอ้ป๊อป มึงกลับบ้านไปเลยไป แล้วกูขอให้เรื่องจบส่วนมึงไอ้เบียร์มึงไม่ต้องไปยุ่ง กับพวกไอ้ป๊อปน้องกูไม่งั้นมึงก็ไม่ต้องเข้าผับกูอีก แยกย้าย"พี่ปาย พี่ชายผมครับแต่แค่เป็นหุ้นส่วนเจ้าของจริงๆคือพี่เป้พี่เป้กับผมไม่ถูกกันตั้งนานแล้วครับ
ป๊อปปี๊ "เฮ้ยไอ้โมะ ไปกันเถอะกูไม่อยากอยู่ขี้เกียจมีเรื่อง"ผมพูดจบ ก็เดินออกมาทันที ส่วนไอ้โมะมันก็ว่างเงินไว้ประมาณนึงแล้วก็เดิน ออกมาเลย แล้วพวกผมก็ขับรถตรงมายังโรงพยาบาล soft ใกล้ๆกับผับ ของไอ้เป้ กับพี่ปาย
โทโมะ "พี่ชายมึงเป็นเจ้าของผับเหรอว่ะไอ้ป๊อป"ผมยังไม่ได้บอกเรื่องพี่ ชายผมให้มันฟังครับ
ป๊อปปี๊ "อืม ผับไอ้เป้ กับพี่ปาย"ผมพูดจบก็นั่งเงียบกันตลอดทางจน กระทั่งมาถึงโรงพยาบาลผมก็เห็นพวกไอ้เขื่อนนั่งรออยู่ที่ห้องฉุกเฉิน
โทโมะ "มันเป็นไงบ้าง ตายยัง"ไอ้เวรโมะ พูดอย่างกับไอ้เวรจองเบ (ได้ยินคู่อริมันเรียก) โดนยิงสมองมันแค่โดนตีหัวเว้ยไม่ตายหรอก ไอ้นี่แมร่งแช่ง
จองเบ "เออกูยังไม่ตาย กูยังหายใจได้ แต่ถ้ามึงไม่เชื่อมาต่อยกับกู มั้ยละ"อ้าวไอ้เวรจองเบพวกกูอุตส่าช่วยดันพูดเหี้ยๆใส่พวกกูอีก ไอ้เวรเอ้ย
โทโมะ "เอาปะละ กูกลัวมึงที่ไหน"อ้าวไอ้โมะมึงนี่ก็อีกคนไปกวนตีน มันทำไม
เขื่อน “ มึงจะอะไรกันนักกันหนา มึงก็จบๆไปเหอะแม่งกูอยากดื่ม เหล้าไอ้เชี่ยป๊อปพากูไปแดกเหล้าหน่อย”ไอ้เขื่อนชีวิตมึงมีแต่เหล้า กับหญิงหรือไงว่ะ ไอ้นี่แมร่งมั่วครับ
เคนตะ "ไอ้เขื่อนมึงจะแดกแต่เหล้าอย่างเดียวเลยรึ่ไงไอ้เวร ส่วนมึง ไอ้โมะมึงก็จบๆไปส่วนมึงชื่อจองเบใช่ไหมมึงก็อย่าไปกวนตีนไอ้โมะ มันมากๆ และก็ไม่ต้องถือสาปากของไอ้โมะมันไอ้โมะมันปากหมา ส่วนไอ้คนที่ช่วยมึงที่ยืนหน้าโหดอยู่เนี่ยชื่อป๊อปปี๊ ส่วนกูชื่อเคนตะ แล้วมึงอยากไปแดกเหล้ากับพวกกูไหม ถ้าไปก็ไปกับกูแต่ถ้าไม่มึง จะไส่หัวไปไหนก็ไป"ไอ้เคนตะพูดจบแมร่งก็เดินออกไปส่วนพวกผม ก็เหว่อสิครับแมร่งเห็นเงียบๆนึกว่าจะเรียบร้อย แมร่งพอสติมันแตกเท่า นั้นพูดได้เหี้ยมากๆครับ ไม่แปลกใจที่คบกับพวกไอ้เขื่อน ไอ้โมะได้ เพราะนิสัยมันเหี้ยพอกันครับ ส่วนไอ้จองเบก็เดินตามไอ้เคนไปเลย ครับส่วนพวกผมก็เดินตามกันออกมารู้สึกว่าผมจะมีเพื่อนเยอะแปลกๆนะ
End Poppy Part
เป็นไงสนุกกันไหมค่ะ ขอโทษที่ใช้ภาษาหยาบคายเพราะเพื่อเพิ่มความสนุกสนานและรสชาติในการ อ่านนะค่ะ ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วย ขอเม้นด้วยนะค่ะ แรงใจในการอัพ