รักวุ่นป่วนใจนายวายร้ายกับยัยน่ารัก

"ฟาง ค่อยๆเดินนะ"ป๊อปปี้ประคองภรรยาสาวที่กำลังท้องลงบันได
"ขอบคุณมากนะ แต่ฉันเดินเองได้ นายไปรีบเรียนเหอะ"ฟางว่า
"ได้ไงล่ะ ลูกฉันสำคัญกว่านะ"ป๊อปปี้แย้ง
"ค่ะๆ เห่อลูกซะจริงนะ"ฟางชักจะหมันไส้คุณพ่อมือใหม่ซะแล้วสิ
"ก้อนะ  งั้นฉันไปเรียนก่อนนะ อยูบ้านคนเดียวได้ใช่ไหม"ป๊อปปี้เป็นห่วง
"ได้ นายไปเหอะ ขับรถดีๆนะ"ฟางหอมแก้มผู้เป็นสามี ป๊อปปี้ยิ้มหวานก่อนจะขึ้นรถขับออกไป
ฟางนั่งเล่นอยู่ที่โซฟา ไม่นาน ก็มีเสียงกดกริ่งที่ประตู ฟางจึงเดินไปเปิดประตูรั้ว
จึงพบว่าเป็น แพท แฟนเก่าของป๊อปปี้ นั่นเอง
"มาทำไมเหรอคะ"ฟางถาม แพทยิ้มให้
"มาเยี่ยมเธอกับลูกไง"แพทตอบ
"อ๋อ....ขอบคุณนะคะ เชิญข้างในก่อนค่ะ"ฟางเดินนำแพทไปข้างในบ้าน
"เธออยู่คนเดียวเหรอ แล้วคนอื่นล่ะ หายไปไหน"
"ไปทำงานน่ะ ส่วนป๊อปปี้ไปเรียน"ฟางตอบ
"งั้นเราก็อยู่กันสองคนสินะ หึ..."แพทหยิบคัตเตอร์ในกระเป๋าออกมา
ฟางตกใจมาก ถอยหลังไปจนติดกำแพง
"เธอจะทำอะไรน่ะ"ฟางกลัวมาก
"อย่ามีชีวิตอยู่อีกต่อไปเลย นังมารหัวใจ"แพทพุ่งเข้าหาฟางทันที ฟางเบี่ยงตัว
หลบได้ทัน ฟางรีบวิ่งหนีขึ้นไปข้างบนบ้าน เธอขึ้นไปบนห้อง เพื่อไปหยิบมือถือ
กดโทรหาป๊อปปี้
"รับสิ ป๊อป "ฟางกลัวว่าเธอจะไม่รอด เสียงฝีเท้าของแพทดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆๆ...
(มีอะไรเหรอ ฟาง)เสียงชายหนุ่มกรอกมาตามสาย ฟางใจเต้นรัวเร็ว
"ช่วยฉันด้วย ป๊อปปี้ ช่วยฉันกับลูกด้วย"ฟางรีบพูดทันที เป็นจังหวะเดียวกับที่แพทพัง
ประตูเข้ามาได้ ฟางตกใจเผลอทำมือถือร่วงไปที่พื้น
"สวยนักเหรอห๊ะ"แพทกระชาทผมฟางอย่างโหดร้าย
"อย่าทำฉันเลยนะ "ฟางบอกเสียงสั่น
"แกมันหน้าด้าน แย่งแฟนฉัน อย่าอยู่เลย นังฟาง"แพทเงื้อมือจะแทงฟาง แต่ฟาง
ใช้แรงที่มีถีบแพทสุดแรง อาจเป็นเพราะลูกในท้องของเธอที่พยายามช่วย
ฟางวิ่งหนีลนลานไปข้างล่าง เธอพลาดท่าตกบันได แต่โชคดีที่ยังมีร่างสูงมา
รับไว้ได้ทัน ป๊อปปี้นั่นเอง...
"ป๊อปปี้...."แพทแทบช็อก ไม่คิดว่าเขาจะกลับมาไวแบบนี้
"ทำไม แพทต้องทำแบบนี้"ป๊อปปี้ไม่เข้าใจ
"แพทขอโทษ ฮึก..."แพทร้องไห้ก่อนจะกรี๊ดออกมา แล้ววิ่งหนีไป
ป๊อปปี้จะตามแต่ฟางคว้าเอาไว้
"ปล่อยเธอไปเถอะ ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว"
"ฟางๆ"ป๊อปปี้ตกใจมากที่จู่ๆร่างบางก็หมดสติไป เธอคงจะเหนื่อยและกลัวมาก
ป๊อปปี้พาเธอไปนอนพักด้านบน  เขามองเธอก่อนจะอมยิ้มออกมา
"ขอบคุณนะคับลูก ที่ไม่ทิ้งแม่ พ่อรักลูกกะแม่ฟางนะคับ"
 
ป๊อปปี้น่ารักมากเลยอ่า   พ่อหมีอบอุ่นที่สุดเล้ยยย