รักวุ่นป่วนใจนายวายร้ายกับยัยน่ารัก

ป๊อปปี้หลังจากที่รู้ความจริงว่าฟางโกหก เขาก็แกล้งทำเป็นเลิกสนใจเธอ และพาแพทมา
บ้านเกือบทุกวัน  เพื่อดูว่าฟางจะวีนแตกเหมือนอย่างเคยรึไม่
"ป๊อป  ชิมคุกกี้ที่แพททำสิ"แพทหยิบมาป้อน ป๊อปปี้อ้าปากรับอย่างว่าง่ายแต่สายตาคม
ยังคงมองไปที่ฟาง
"อร่อยจังเลยครับ"ป๊อปปี้ยิ้มหวานให้แพท ฟางแทบอยากปรี่เข้าไปกระชากแพทออกมาจากเขา
"จริงเหรอ แล้วแพทล่ะ อร่อยรึเปล่า"แพทยิ้มยั่ว ป๊อปปี้ได้ทีอุ้มแพทก่อนจะเดินขึ้นข้างบนไป
ฟางโมโหมาก
"มันจะมากไปแล้วนะ ไอ้หมีบ้ากาม"ฟางรีบตามไปขัดขวางทั้งสองทันที
"ก๊อกๆๆๆ"ฟางเคาะประตูแบบรัวๆ ป๊อปปี้ยิ้มกริ่ม  หึ...ทนไม่ได้สินะ ยัยฟู
เขาเดินไปเปิดประตูโดยไม่สนใจเลยว่าแพทจะเซ็งมากมายขนาดไหน
"มีอะไรเหรอ"ปีอปปี้ถามอย่างลอยหน้าลอยตา
"มีอะไรถามมาได้ นายพายัยขายาวนั่นมาบนห้อง นายจะทำอะไรห๊ะ"ฟางโวยวายอย่างลืมตัว
"หึ...ไหนบอกความจำเสื่อม  ทำไมถึงเรียกฉันว่านายล่ะ ไม่เรียกคุณแล้วเหรอ"
"ฉัน...ฉัน..."ฟางแทบไปไม่เป็นเมื่อถูกเขาดักแบบนี้
"แพท กลับไปก่อนนะ มีเรื่องต้องสะสางอีกเยอะ หึ..."ป๊อปปี้ว่า แพทลุกออกไปอย่าง
อารมณ์เสีย
"ฉันไม่ยอมให้แกกับป๊อปมีความสุขกันนานหรอก หึ..."แพทคิดก่อนจะออกไป
"จะไปไหน ยัยตัวแสบ"ป๊อปปี้รีบคว้าร่างบางเอาไว้ก่อนที่เธอจะเดินหนี
"ปล่อยฉันนะ"ฟางดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดชายหนุ่ม
"โกหกทำไม"ป๊อปปี้มองหน้าเธอ ฟางหลบสายตา
"ฉัน...ไม่รู้"ฟางตอบอะไรไม่ถูกเลย
"สนุกนักเหรอ ห๊ะ นี่เป็นการลงโทษ จำไว้ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีก"ป๊อปปี้ก้มลงจูบปากฟาง
ฟางขัดขืนแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้  ป๊อปปี้ไม่เพียงแค่จูบแต่ยังกัดเบาๆที่ซอกคอของเธอ
จนมันเกิดเป็นรอยแดงๆ เต็มไปหมด
"ป๊อปปี้ หยุดนะ"ฟางตีทุบอกเขาเพื่อให้เขาหยุดทำ
"สัญญากับฉันสิ ว่าเธอจะไม่โกหกฉันอีก"ป๊อปปี้พูด
"นายนี่มัน...อื้ม ฉันจะไม่โกหกนายอีก"ฟางบอก
"น่ารักที่สุด"ป๊อปปี้จูบหญิงสาวเบาๆทีนึงก่อนจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระ ฟางรีบออกไปนอก
ห้องทันทีด้วยความเขินอาย  ป๊อปปี้ยิ้มชอบใจ
 
"ป๊อป ช่วยแฮมด้วย ฮึก...ป๊อป ช่วยแฮมด้วย"
"แฮม!"ป๊อปปี้สะดุ้งตื่นจากความฝัน  แฮม...ผู้หญิงที่เขารัก ป๊อปปี้หันไปมองฟางที่กำลัง
นอนหลับอยู่ข้างๆ  ฟาง...ฉันจะรักเธอไม่ได้  เพราะ  ฉันทรยศต่อแฮมไม่ได้จริงๆ
ป๊อปปี้ตัดสินใจออกห่างจากฟาง เขาเก็บของก่อนจะออกจากบ้านไปในคืนนั้น
โดยไม่มีใครรู้ว่าเขาหายไปไหน...
 
ป๊อปจะกลับมาหาฟางไหม ติดตามๆๆนร้า ติชมได้จร้า