♥Secret of Love รักลับๆ ของนายกรรมการคุมกฎ♥

"ผมช่วยนะครับ^^"
"ค่ะ^^"
 
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
 
"คุณ เอ่อ....?"
"เอ่อ.... เมเม่ค่ะ^^ เอ่อ....แล้ว?"
"เบียคุรันครับ^^"
"ค่ะ^^" เราสองคนมัวแต่มองหน้ากัน มองจนฉันลืมไปเลยว่า.....
"...จัง เมเม่จัง!!" สึนะคุงอยู่ด้วยนี่เนอะ-_- สึนะคุงขัดเค้าอ่ะ =.,=
"... เอ่อ.... อ้าว?" หายไปไหนหว่า?? - -
"เมเม่จัง"
"จ...จ๊ะ?" เรียกจังเลย--
"จะหมดคาบพักแล้วครับ^^" อ่อ! นึกว่าอะไร เหอะๆๆ-0-
"จ้ะ... อ๊ะ! เมงุ!!!^0^"
"อ อึ๋ย! งั้นฉันไปก่อนนะเคียวยะ เลิกเรียนแล้วเดี๋ยวฉันจะไปหา^^"
"ยัยบ๊อง! ฉันต่างหากที่ต้องพูดคำๆนั้น ไม่ใช่เธอนะ-///-"
"อะไรกันอ่ะ เคียวยะหน้าแดงอีกแล้ว เคียวยะเป็นอะไรน่ะ ฉันเป็นห่วงนะ" เป็นห่วงจังเลย ไม่สบายรึเปล่านะ ห่วงจัง.....
"....."
"....."
"ปละ.... เปล่าหรอก....///-_-"
"แดงอีกแล้ว!"
"ปั้ดโถ้!! ก็เพราะเธอนั่นหล่ะยัยบ้า!!" ชึ้บ!!~
"อะไรนะ..... อุ๊บส์! 0///x///0"
จูบหวานจังงงงงง~~ ชักจะชอบแล้วล่ะสิ>x< ฉันหรี่ตามองเคียวยะที่หน้าของเขา ตอนนี้แก้มของเขาแดงมากๆ ฉันจึงจูบตอบเขาโดยทันที ลิ้นเล็กของเธอกำลังเล่นลิ้นหนาของร่างสูงอยู่ ทำให้ร่างสูงนั้นถึงกับเคลิ้มเลยพร้อมกับครางเสียงต่ำออกมาให้เมงุมินั้นได้ยิน เมงุมิจึงถอนจูบอย่างอ่อนโยน
"อืออออ~"
"Chu!~ ฉันไปก่อนนะเคียวยะ แล้วหลังเลิกเรียนเจอกันนะ^^"
"อือ...." ฉันเดินไปแล้วฉันก็ได้หันหลังไปมองเขา ก็พบว่าเขายืนพิงกำแพงอยู่แล้วมือข้างซ้ายของเขานั้นสัมผัสอยู่กับริมฝีปากซ้ำไปซ้ำมา เหมือนกับว่าเขาอยากจะลิ้มลองรสจูบที่ฉันได้ให้เขาไปเมื่อกี้ เขินจัง เขาเคลิ้มเพราะจูบของฉัน>////<
"ฉัน.... เห็นแล้วววว~-///-"
"อ เอ๋!?"
"เมื่อกี้ เธอ...... อร๊ายยยยย~~ >///< จะละลายแล้ว =////="
"ยะ อย่าบอกนะว่า....."
"อ อือ -///- .///. -///-"
"อึก..... -////-"
"ป ไปเรียน....กัน^^"
"อือ^^"
"เดี๋ยวสิ!!"
ขวับ!..... "...."
"เธอคือ นารุซาว่า เมงุมิ ใช่มั้ย?"
"อ เอ๋!? เอ่ออออ....." ฉันกับเมเม่มองหน้ากัน ไม่รู้ว่าควรจะตอบเขาดีรึเปล่าอ่ะจิ -w-
"ฉันถามว่าใช่รึเปล่า!!!" แว้กกก~ จะเร่งทำไมกันล่ะเนี่ย
"ใช่ค่ะ"
"จริงๆด้วยล่ะชานะ เด็กคนนี้แน่!" เอ๋!! ชานะ รุ่นพี่ชานะที่อยู่ม.ปลายปี2 คนที่ว่าเป็นดาวของนามิโมริเนี่ยยยยย~ ไม่อยากจะเชื่อ0[]0!!
"หึ เธอสินะ นารุซาว่า เมงุมิ!!" น่ารักนะ แต่เย็นชาใส่ฉันเนี่ยนะ-_-
"...."
"ฉันขอเตือนเธอนะนารุซาว่า เมงุมิว่า อย่ามายุ่งกับฮิบาริ เคียวยะของฉันอีก!"
"ทำไมคะ ทำไมฉันจะยุ่งไม่ได้?!"
"นั่นน่ะสิคะ ทำไมรุ่นพี่ถึงไม่ให้เมงุไปยุ่งกับรุ่นพี่ฮิบาริด้วยล่ะคะ?"
"หุบปาก!"
"สงสัยว่าฉันคงจะหุบปากไม่ได้แล้วล่ะค่ะ เพราะว่าตอนนี้ฉันกำลังพูดอยู่ แล้วทำไมรุ่นพี่ถึงไม่หุบปากเอาเองล่ะคะ^^"
"กรี๊ดดดดด~ ยัยบ้า นี่แกกล้ามาย้อนฉันงั้นเรอะ ได้! งั้นฉันจะตบแกก่อนล่ะกัน ว้ายยยย~"
"หึๆ นี่น่ะเหรอ ดาวของนามิโมริ น่าสมเพชมากๆเลยนะคะที่รุ่นพี่มาพูดกับฉันแบบนี้ ฉันไม่รู้หรอกนะคะว่ารุ่นพี่กับเคียวยะเคยเกี่ยวข้องกันยังไง.... แต่ฉันที่กำลังคบกับเคียวยะอยู่ตอนนี้แล้วอยู่ๆจะมีคนมาบอกว่าให้เลิกยุ่งกับเคียวยะ แบบนี้มันจะดีเหรอคะที่มาแสดงนิสัยแย่ๆของรุ่นพี่แบบนี้ แบบนี้รุ่นพี่คิดดีแล้วเหรอคะ?^^"
ซุบซิบ ซุบซิบ "โอ๊ะโอ! คนซุบซิบกันใหญ่เลยล่ะเมงุ^^"
"....." หึๆๆ พูดไม่ออกล่ะสิ
"ทำไมล่ะคะ? อะไรติดคอจนถึงกับพูดไม่ออกเลยงั้นเหรอคะ?^^"
"กรี๊ดดดดดดด~ หนอย แก"
เพียะ!!! ทำเอาซะหน้าของฉันหันไปอย่างแรงเลยนะยัยบ้าT^T ไม่ได้ๆ ต้องเข้มแข็งเข้าไว้
 
ขวับ!! ฉันหันหน้าไปทางรุ่นพี่ แล้าบอกว่า "จุ๊ๆๆๆ ไม่ดีนะคะ อย่ามาทำตัวแย่ในที่แบบนี้นะคะ^^"
 
"กวนฉันงั้นเหรอ แก.....อ๊ะ!" ทันทีที่รุ่นพี่กำลังง้างมือจะตบลงมาที่หน้าฉันก็มีมือหนึ่งเข้าห้ามไว้ นั่นก็คือ เคียวยะกับ.... ใครน่ะ?
"ฮิบาริคุง!!"
"เธอจะทำอะไรกับผู้หญิงของฉัน!!!"
"นั่นน่ะสิครับ ไม่ดีเลยนะครับ คุณดาวโรงเรียน^^"
"อะไรนะ!!"
"ไปซะ ฉันจะเตือนเธอเป็นครั้งที่หนึ่ง ถ้าเธอยังคิดจะมาทำร้ายผู้หญิงคนนี้อีกล่ะ เธอเจอดีแน่!"
"ไม่นะ! ฮิบาริเป็นของฉัน"
"แต่ฉันไม่ใช่ของเธอ!! ชานะ เรื่องของเธอกับฉันมันจบไปนานแล้ว! ไปซะ!"
"แต่..."
"ฉันบอกให้ออกไปไง!!!"
"ฮึกๆ ฮือๆๆๆ แก นังเมงุมิ เพราะแกคนเดียว ฮิบาริถึงได้เป็นแบบนี้ ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ ยัยบ้า!!! ฮือๆๆๆ" สมน้ำหน้า!
"เมงุ เธอเป็นอะไรรึเปล่า?"
"ไม่เป็นไรจ้ะ^^ ขอบคุณนะเคียวยะ"
"เพราะฉัน เพราะฉันแท้ๆเธอถึงต้องมาโดนแบบนี้ ฉันขอโทษ" แววตาของเขามันสื่อออกมาให้ฉันเห็นเลยว่า เขารู้สึกผิดที่เขาไม่สามารถปกป้องฉันได้
"ไม่นะ เคียวยะไม่ผิดหรอก^^"
"ครั้งต่อไป ฉันจะไม่ยอมให้ชานะมาทำร้ายเธอ ฉันสัญญา"
"อื้อ^^"