รักนี้เหมือเส้นประ

 
 
"เออ ไอ้ป๊อป ไอ้โทโมะ เออคือ...."เขื่อนพยายามะบอกกับ
 
เพื่อนๆว่าเค้ามัีอะไรหับเฟย์แล้วแต่ก็ยังรวบรวมความกล้าไม่พอ
 
" มีอะไรมึงก็พูดมาสิว่ะ อ้ำอึ่ง อยู่นั่นแหละ " ป๊อปปี้เร่ง
 
" เออ คือกะ...กูมีอะไรกับเพื่อนของคุณแก้วกับคุณฟางแล้ว
 
เมื่อคืนนี้เอง กูจะทำไงดี แต่งงานกับเค้าเลยดีป่ะ คืนนั้นกูไม่ได้
 
ใส่ถุงยาง เค้าก็ไม่ได้กินยาคุม เค้าจะท้องป่ะว่ะ แล้วคะ .... "
 
" เห้ยมึงใจเย็นๆก่อนนะโว้ยยยยใจเย็น มึงมีอะไรกับเค้าแล้วเค้า
 
คนนั้นไม่ใช่คุณฟางไม่ใช่คุณแก้ว งั้นก็เป็นคุณเฟย์อ่าดิ "
 
เขื่อนยังพูดไม่จบแต่ป๊อปปี้ก็พูดแซรงขึ้นมาก่อนที่เขื่อนจะพูด
 
จบ ป๊อปปี้พูดจบเขื่อนก็พยักหน้ารับเบาๆ
 
" แล้วมึงจะทำไงต่อ " โทโมะที่ตอนนี้ไม่ไม่รู้จะทำหน้าอย่างไร
 
ในเมื่อเค้าเองก็ไม่ต่างไปจากเขื่อนสักเท่าไรเลย เค้าก็เลยพูด
 
ด้วยน้ำเสียงที่ทำให้ปรกติที่สุด
 
" กูก็ไม่รู้อ่า " เขื่อนตอบแล้วทำหน้าหงุดหงิดกับการที่เค้าจะ
 
รับผิดชอบเธอดีมั้ย
 
" กูจะไปรับผิดชอบเค้า " เขื่อนก็พูดขึ้นอีกครั้งแต่ครั้งนี้ดัง
 
กว่าเดิมเลยทำให้คนที่กำลังลงมาได้ยินเข้า
 
" ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรฉันทั้งนั้นแหละฉันไม่ท้องหรอกหน่า "
 
 เขื่อน โทโมะ ป๊อปปี้ หันไปหาเสียงปริษณาแล้วจะเป็นใครไม่
 
ได้ที่จะพูดแบบนี้นั้นก็คือ 'เฟย์'นั่นเอง
 
" คุณ / คุณเฟย์ / น้องเฟย์ " เขื่อน ป๊อปปี้ โทโมะ ได้พูด
 
พร้อมกัน
 
" ทำมั้ยหน้าฉันมันเหมือนผีหรอ " เฟย์ที่ตอนนี้ยังไม่ฟื้นจาก
 
การเจ็บตัวที่เขื่อนได้กะทำไว้ก็เดินกระเผกมาหา เขื่อ โทโมะ
 
ป๊อปปี้ ทันทีที่พูดจบ แล้วมานั่งข้างๆเขื่อน
 
" ไม่ใช่ แต่ก็คล้าย " เขื่อนแซวเฟย์แต่ก็ไม่รู้เลยว่ายิ่งทำให้
 
หญิงสาวโกรธเค้ามากขึ้นเรือยๆ
 
" เห้ย นายมะ... " เฟย์ยังพูดไม่จบเขื่อนก็รวบศรีษะของเฟย์
 
เข้ามาใกล้ๆจนริบฝีปากของทั้งสองประกบกันแต่ดูเหมือนหญิง
 
สาวจะตอบสนองได้ดีเลยทีเดียว
 
" เห้ยไอ้เขื่อน กูกับไอ้ป๊อปยังนั่งอยู่นะโว้ย ให้มันน้อยๆหน่อย
 
เหอะ " โทโมะที่นั่งเงียบมานานก็พูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเฟย์เคลิ้ม
 
กับเขื่อนเข้าแล้ว
 
" อืม เออ กูขอโทษ " เขื่อนทีจูบกับหญิงสาวมานานก็ปล่อย
 
ให้หญิงสาวแล้วตัวเองได้สูดอากาศหายใจให้ทั่วปอด
 
" คนที่มึงควรจะขอโทษไม่ใช่กูแต่เป็น คุณเฟย์ต่างหาก "
 
ป๊อปปี้ก็พูดขึ้นมาเช่นกัน
 
" ฉะ...ฉันขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจนะ " ตอนนี้เฟย์กำลังใช่หน้า
 
มือมาจับริบฝีปากที่ถูกบุกรุกโดยริมฝีปากของเขื่อนก็ร้องไห้
 
ออกมา
 
เพี้ย เพี้ย
 
เสียงนี้เกิดจากเสียงของหน้ามือและหลังมือของเฟย์กระทบกับ
 
แก้วนวลของเขื่อนแล้วเธอก็วิ่งหนีกลับบ้านของเธอไปโดยไม่
 
ลืมเอากระเป๋าตังแบรนเนมของเธอติดมือไปด้วย
 
บ้านของแก้ว เฟย์ ฟาง
 
" อ้าวว!!!  ยัยเฟย์กลับมาแล้วหรอ " เสียงนุ่มนวลของฟาง
 
พูดขึ้นขณะที่เฟย์เดินเข้ามาในบ้าน
 
" อืม " เฟย์ตอบสั้นๆ
 
" เห้ย ฉันถามยาวแต่แกตอบฉันสั้นๆเนี้ยนะ วันนี้เป็นอะไรกัน
 
หมดเนี้ยยัยแก้วก็เอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้องไม่พูดกับใครถาม
 
ว่ากินข้าวมั้ยก็บอกว่าไม่แล้ววันนี้จะกินข้าวมั้ยยัยเฟย์ก็เป็นไป
 
อีกคนไม่สนุกหรอย่ะ ไปเทียวอ่าห้ะ " ฟางบ่นขึ้น ในขณะที่
 
เฟย์กำลังก้าวเท่าขึ้นบันไดแต่เฟย์ก็ต้องชงักเท่าที่เก้ากับคำพูด
 
ของฟางที่บอกว่าแก้วกลับมาแล้วไม่ทำอะไรเก็บตัวอยู่แต่ใน
 
ห้องด้านบนของบ้าน
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
" มีอะไร " แก้วตอบ
 
" ฉันขอเข้าไปคุยข้างในได้มั้ยยัยแก้ว " น้ำเสียงเฟย์ตอนนี้ไม่
 
ค่อยดีสักเท่าไรเสียงเรียบแตาแอบแฟงความกังวล ความกลัว
 
ความอ่อนแอ ไว้ภายในมากมาย
 
" ประดูไม่ได้ล็อกเข้ามาเลย " แก้วบอกเฟย์ก่อนที่เฟย์จะเปิด
 
ประตูเข้ามาในห้องของแก้ว ก่อนจะล็อกประตู ก่อนจะมานั่ง
 
ข้างๆแก้ว
 
" แกฉันขอถามอะไรแกอย่างดิ " ตอนนี้เฟย์รวบรวมความ
 
กล้าที่มีอยู่น้อยนิดเพื่อที่จะถามอะไรบางอย่าง
 
" ได้แต่อย่านานนะ ฉันอยากอยู่คนเดียว " แหลังจากที่แก้ว
 
พูดจบเฟย์ก็พูดขึ้นมาทันทีและรวดเร็วจนแทบจะฟังไม่ทัน
 
" แกดเสียเวอร์จิ้น ให้ใครรึยัง " เฟย์พูด
 
" เออ......." ___________________________________มาติดตามกันตอนต่อไปนะค่ะว่าแก้วจะตอบเฟย์่าอย่างไร
 
เรื่องนี้ถ้าไม่สนุกก็บอกนะจะได้ปรับปรุงฝีมือการแต่งฟิคให้รีด
 
เดอร์ไว้อ่านเวลาเครียด เหงา เบื่อ ฯลฯ
 
                                  อั้ม