รักนี้เหมือเส้นประ

"แก้ว "

 โทโมะเรียกหญิงสาวด้วยเสียงที่แผ่วเบาด้วยความตกใจที่เห็น

หญิงสาวในสภาพที่ทรุดโทรมสุดๆเพราะด้วย

ความที่หญิงสาวตกใจกับเรื่องที่ฟางเล่าให้ฟัง

" นายมาทำมัย ใครเชิญ " แก้วที่ตกใจนิดหน่อยที่ไม่คิดว่า

คนอย่างโทโมะจะมาหาเธอถึงโรงพยาบาล

" แก้วเธอเป็นอะไรรึปล่าวฉันได้ข่าวเลยรีบมาหาเธอ "โทโมะ

ไม่ฟังคำถามของแก้วเอาแต่ถามแก้วอย่างเดียวด้วยความเป็น

ห่วง

" ฉันถามนาย " แก้วเริ่มจะโมโหที่โทโมะไม่ฟังคำถามของเธอ

" แก้วแกใจ เย็นๆดิ " เฟย์ที่เห็นท่าไม่ดีเลยตัดบท

" เฟย์แกเงียบไปเลย ฉันนายนี้ แต่แกนายเขื่อน ถ้าฉันออกไป

ได้ฉันจะไปลากคอมันมา " ยิ่งเฟย์ตัดบทเหมือนว่าจะเพิ่ม

กิเลสไฟให้กับแก้วมากยิ่งขึ้น

" นี้เฟย์ก็โดนไอ้เขื่อนมัน เออ " โทโมะยังพูดไม่จบฟางก็พูด

แทรก

" หยุ๊ด หยุด หยุด หยุด หยุดเลย ทั้งหมดนั่นแหละ ยัยแก้วแก

อย่า แก้วอย่า " ฟางตอนนี้เห็นแก้วท่องอะไรสักอย่างและมือ

ของแก้วตอนนี้เหมือนจะกำลูกแก้วขนาดใหญ่พอดีมือและลูก

ตาก็มองไปทางโทโมะ นั่นทำให้ฟางรู้ว่าแก้วกำลังเล่นงานโทโมะ

อยู่

" แก้วเธอเป็นอะไร บ้าง โอ้ยยยยย!!!!!! " เมื่อโทโมะเก้าขาก็

ทำให้เค้าเจ็บเหมือนมีอะไรที่อยู่ข้างในเหมือนเข็มนับพันที่ทิ่ม

แทงอยู่จากด้านใน

" นี้เป็นแค่บทเรียนนะ ถ้านายยังไม่เลิกยุ่งกับฉันอีกนายโดนดี

แน่ " แก้วทำเสียงที่หนักแน่น แต่ดูเหมือนนัยตาของแก้วไม่ได้

เต็มไปด้วยความแข็งแกร่งแต่ดูเหมือนลูกแมวที่หน้าสงสารมีน้ำ

นองอยู่เล็กน้อย เธอไม่รู้เหมือนกันว่าทำมัยเธอถึงรู้สึกเจ็บปวด

ในขณะที่เธอหน้าจะดีใจทั้งๆที่โทโมะเจ็บปวดเธอควรที่จะดีใจ

เพราะเธอเป็นคนทำให้เขาเจ็บ

" แก้ว โอ้ยย " โทโมะยังไม่เลิกความพยายามที่จะไปหาหญิง

สาวที่นอนอยู่บนเตียง

" ถ้านายยังไม่เลิกยุ่งกับฉัน คราวนี้ฉันไม่ไช่แค่สาปนายแต่จะ

ทำให้นายตายคาห้องด้วยน้ำมือของฉันเอง ฉันเป็นแบบนี้ก็

เพราะนาย ฉันโทรมก็เพราะนาย ฮือ~ ฉันดูเหมือนเป็นคนที่

ไร้ค่าก็เพราะนาย นายคนเดียวฮือ~ นายมันมารชีวิตของฉัน

ชัดๆ ตั้งแต่นายเข้ามาในชีวิตฉันชีวิตฉันเปลี่ยนแปลงไปหมด

ฮือ~ " ตอนนี้แก้วเริ่มควบคุมน้ำตาไม่อยู่เลย ปล่อยโฮออกมา

" แก้ว แกปล่อยคุณโทโมะไปเหอะนะ ฉันไม่อยากเห็นเค้าใน

สภาพแบบนี้อ่า แก้วแก ปล่อยเค้าไปเถอะนะ " เฟย์ที่นั่งเงียบ

มานานเริ่มออกความคิดเห็นบ้าง

" นายอยากจะอยู่ดูแลฉันไช่มั้ย " แก้วเริ่มมีแบบเล่นงานโทโมะ

แน่ๆ

" ไช่แก้ว ฉันอยากอยู่กับเธอ " โทโมะตอนนี้อยู่ในท่ากำลังจะ

เก้าขา

" ก็ได้ฉันจะปล่อยให้นายเดินเป็นอิสระ แต่ แค่เดินไปนั่งตรง

โน้นนะ ห้ามเดินเข้ามาไกล้ฉันไม่งั้นนายได้เข้าโรงพยายา

ลแน่ๆ " และแล้วแก้วก็ปล่อยให้โทโมะเดิน เดินไปนั่งที่โซฟาที่

ห่างจากเตียงประมาณ 4 เมตรเท่านั้น

 " งั้นฉันนั้งสมาธิรอนะ " เฟย์พูดขึ้นมาก่อนที่ตัวเองจะนั้ง

สมาธิ

 ด้านป๊อปปี้ และ เขื่อน

" เห้ย เดี๋ยวนะ ไอ้โมะมันบอกว่ามีธุระแต่มันไปอีกทาง เห้ย ไอ้

โมะมันไปหาคุณแก้ว ห้า ห้า ห้า โมะมีความรัก " เขื่อนพูด

แล้วยิ้มๆ แล้วก็หัวเราะออกมา

" เห้ย ไอ้เขื่อน คิดเหมือนกูเลยว่ะ ไอ้โมะมีความรัก " แล้วทั้ง

สองก็ออก ไปที่โรงพยาบาล RS ที่แก้วพักรักษาตัวอยู่

" ขอโทษนะครับ คุณแก้ว จริญญา ศิริมงคลสกุล พักอยู่ห้อง

ไหนครับ " เขื่อนเดินมาถามพนักงานที่เคาร์เตอร์

" ห้อง 999 ค่ะ " พนักงานตอบมา

" เออ ขอโทษนะครับ เมื่อไม่นานมานี้มีผู้ชายมาถามถึงห้อง

คุณแก้วบ้างมั้ยครับ " เขื่อนถามต่อ

" เออ คุณวิศวะค่ะ คุณวิศวะมาถามถึงห้องคุณแก้ว "

พนักงานคนเดิมตอบมา

" 555 พี่นายติดหญิงแล้วล่ะ เขื่อน " ป๊อปปี้ที่ยืนฟังมานาน

ก็พูดแซวเขื่อน

ณ.ห้องแก้ว

" ตายแล้วแก " อยู่ดีๆเฟย์ก็ร้องขึ้นมาทำเอาโทโมะ ฟาง แก้ว

ตกใจ

" แกเห็นอะไร " เฟย์และแก้ว พูดพร้อมกัน

" เออ นายเขื่อนกับคุณป๊อปปี้ กำลังขึ้นมา " พอเฟย์พูดจบ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

" อะไรมันจะเร็วขนาดนี้ อย่าพึ่งเปิดนะ แก้วเธอปล่อยฉันได้มั้ย

นะ " โทโมะพูดด้วยความโมโหและขอร้องให้แก้วช่วย

" ยัยเฟย์เปิดประตูเลย " เฟย์เปิดประตูแบบกล้าๆกลัวๆ

" สะ...สะ...หวัดดีค่ะ "

________________________________________________

อัฟแล้วน่ะ ขอโทษนะที่หายไปนานก็แท็บเล็ดของไรเตอร์มันอัฟไม่ได้ก็เลยหายยาวเลยแล้วนี้ก็ไกล้สอบแล้วดูแลตัวเองดีๆนะจะได้ทันเพื่อน แล้วเดียวจะมาอัฟอีกทีตอนบ่าย เม้นส์ โหวด ติตาม กันเยอะๆนะคัฟ อัฟ บาย