ชีวิตที่ไร้ค่า

"อือ ปล่อยนะ"(พยายามดิ้นจนสุดแรง)
"กรี๊ด"โทโมะกระแทกแกนกายใส่แก้วอย่างแรงและมิดด้าม หรือนี้จะไม่ใช้ครั้งแรกของแก้วแต่ครั้งนี้เปนการร่วมรักของแก้วและโทโมะที่หนักและเลวร้ายที่สุดของแก้ว
"อือ อ้ะอ๊า"แก้วนัั้นได้สลบไปตั้งแต่ที่โทโมะกระแทกแกนกายใส่แก้ว แต่โทโมะนั้นยังไม่หยุด
ปฏิบัติกิจกรรมอย่างหนักหน่วง
..................................................เวลานั้นล่วงไปหลายชั่วโมงร่างสองร่างก้อยังไม่หลุดจากกัน
จนโทโมะนั้นเพลียจึงหยุดและเข้าห้วงนิทราตามแก้วไป

 
โทโมะสะดุ้งตื้นขึ้มาในตอนตี 5 และก้อมองใบหน้าสวยที่มีแต่คราบน้ำตาและปากชมพูที่ตอนนี้เจ่อบวมเป่งเปนสีแดง ที่เขานั้นได้เปนคนทำ เขามองร่างบางด้วยแววตาสงสาร แต่เขาไม่สามารถไปเธอไปไห้ใครได้เขาจึงต้องทำเช่นนี้กับ แม้จะรู้ว่าถ้าตื่นมาในพรุ่งนี้ทุกๆอย่างจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
 
ร่างสูงได้ดึงร่างของร่างบางที่ไร้สติมากอด เพราะวันพุ่งนี้เขาคงจะทำเช่นนี้ไม่ได้อีกแล้ว
 
"แก้วโมะขอโทษนะที่รักของโมะ"
ได้แต่คอยบอกกับตัวเองโดยที่ร่างบางก้อไม่รุ
 

งง ป่ะ