ชีวิตที่ไร้ค่า

เมื่อโทโมะไปก้อมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
 
"ฮัลโหลป๊อป ป๊อปมาช่วยแก้วหน่อย แก้วอยู่ที่........."
 
"ฮัลโหลแก้ว แก้ว"ถูกตัดสาย
 
"ทะ โทโมะ"
 
"เธอคิดจะทำอะไร ฮ่ะ"
 
"ก้อฉันจะไปจากที่นี่ ไปจากคนเลวๆอย่างนายไงเล่า"
 
"คนเลวๆอย่างฉันมันก้อผัวเธอนั้นแหละ"
 
"ถ้ารักมันมากฉันไห้เธอไปก้อได้ แต่เธอต้องท้องก่อนนะ"
 
"ดูสิว่ามันจะยังรักผู้หญิงที่มีมนทิลอย่าเธออยู่รึป่าว"
 
"อย่านะโทโมะนายไม่มีสิทธิที่จะทำอย่างนี้"
 
"ทำไม ฮ่ะทำไมฉันจะไม่มีสิทธิในเมื่อเธอเป็นเมียฉัน"
 
"อือ ปล่อยนะ"
 
เพล้ง
 
"เธอเอาแจกันมาตีหัวฉันหรอ ฮ่ะ"
 
"เออใช่ และฉันจะไม่ทำแค่นี้ด้วย"
 
"เดี่ยว ฉันไปทำแผล แล้วฉันจะมาเครียกับเธอ"เอาโซ่ล่ามแก้วไว้
 
"ไม่นะ นายจะมาทำแบบนี้ไม้ได้"
 
ปัง (เสียงปิดประตู)
 
"ฮึกโทโมะ นายจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ"
 
"โทโมะกรี๊ด**"
 
ด้านโทโมะ
 
"เฝ้าไว้ไห้ดี"โทโมะบอกกับลูกน้อง
 
"ครับนายหัว"
 

 
หนุกไหมอ่ะ