ชีวิตที่ไร้ค่า

แก้ว:อือ โทโมะไปไหนนะ(เมื่อตื่นมาไม่เจอโทโมะก็ทักขึันมา)
(แก้วคิด*ดีเลยโทดมะไม่อยู่เปนโอกาสที่เราจะได้หนีได้*)
แก้วจึงรีบลุกและแต่งตัวอย่างรวดเร็วเพื่อจะหนีออกไป แต่เมื่อเปิดประตูออกมาก้อต้องตกใจเพราะเจอกับโทโมะที่นั้งอยู่บนโซฟาตรงข้ามกับห้องที่นั้งจ้องแก้วอยู่
โทโมะจึงพูดขึ้น"เธอจะไปไหนน่ะ"
"ฉันจะไปไห้พ้นๆนายไงเล่า"
'คิดจะไปง่ายๆงั้นหรอ ไม่มีทางซะหรอก"ลากแก้วเข้าไปในห้อง
'อือปล่อยฉันนะ นายบ้า ไอ้เลวไอ้ชั่ ชั้นเกลียดนาย"
"เธอคิดว่าเธอจะเกลียดผัว เธอลงงั้นเหรอแก้ว"
"และชั้นก้ออยากไห้เธอจำไว้ว่า เธอเปนของฉันคนเดียว และจะไม่มีทางไปเปนของคนอื่นด้วย"
ฟุบ
ผลักแก้งลงเตียง (ที่เหลือก้อคิดเอาเองล่ะกัน)
 
เมื่อกิจกรรมทั้งหมดจบลง
"นายระบายความใคร่ของนายเสร็จรึยัง ถ้าเสร็จแล้วก้อปล่อย"
"เธอคิดว่าง่ายขนาดนั้นเลยหรอ "และก็ขึ้นไปคร่อมบนตัวของแก้วต่อ
"อือปล่อยนะ"
จากนั้นทั่้งสองก้อทำกิจกรรมกันทั้งคืนเมื่อเสร็ดโทโมะก้อลงไปนอนข้างๆแก้วและดึงแก้วขึ้นมากอด
'ถ้าเธอไม่ทำอย่างนั้้นชีวิตของเธอก้อคงไม่ต้องมาโดนแบบนี้หรอกที่รัก'จุ๊บ จูบปากแก้วเบาๆแล้วก้อหลับตามแก้ว
ไป
 

 
หนุกไหมอ่ะ