ชีวิตที่ไร้ค่า

แก้ว:อือ โทโมะไปไหนนะ(เมื่อตื่นมาไม่เจอโทโมะก็ทักขึันมา)

(แก้วคิด*ดีเลยโทดมะไม่อยู่เปนโอกาสที่เราจะได้หนีได้*)

แก้วจึงรีบลุกและแต่งตัวอย่างรวดเร็วเพื่อจะหนีออกไป แต่เมื่อเปิดประตูออกมาก้อต้องตกใจเพราะเจอกับโทโมะที่นั้งอยู่บนโซฟาตรงข้ามกับห้องที่นั้งจ้องแก้วอยู่

โทโมะจึงพูดขึ้น"เธอจะไปไหนน่ะ"

"ฉันจะไปไห้พ้นๆนายไงเล่า"

'คิดจะไปง่ายๆงั้นหรอ ไม่มีทางซะหรอก"ลากแก้วเข้าไปในห้อง

'อือปล่อยฉันนะ นายบ้า ไอ้เลวไอ้ชั่ ชั้นเกลียดนาย"

"เธอคิดว่าเธอจะเกลียดผัว เธอลงงั้นเหรอแก้ว"

"และชั้นก้ออยากไห้เธอจำไว้ว่า เธอเปนของฉันคนเดียว และจะไม่มีทางไปเปนของคนอื่นด้วย"

ฟุบ

ผลักแก้งลงเตียง (ที่เหลือก้อคิดเอาเองล่ะกัน)

เมื่อกิจกรรมทั้งหมดจบลง

"นายระบายความใคร่ของนายเสร็จรึยัง ถ้าเสร็จแล้วก้อปล่อย"

"เธอคิดว่าง่ายขนาดนั้นเลยหรอ "และก็ขึ้นไปคร่อมบนตัวของแก้วต่อ

"อือปล่อยนะ"

จากนั้นทั่้งสองก้อทำกิจกรรมกันทั้งคืนเมื่อเสร็ดโทโมะก้อลงไปนอนข้างๆแก้วและดึงแก้วขึ้นมากอด

'ถ้าเธอไม่ทำอย่างนั้้นชีวิตของเธอก้อคงไม่ต้องมาโดนแบบนี้หรอกที่รัก'จุ๊บ จูบปากแก้วเบาๆแล้วก้อหลับตามแก้ว

ไป

หนุกไหมอ่ะ