รักสามเศร้า...

รักสามเศร้า...
 
 
 
 
 
"ธาม...เรียกแก้วมาทำไมหรอ?" ในที่สุดฉันก็มาถึงยังสถานที่ที่ธามไทบอก...
 
"แก้วมาแล้วหรอ..."
 
"อื้ม^^" ฉันพยายามไม่ให้ทำสถานการณ์มันตึงจนเกินไป
 
    ปกติธามไทไม่เคยแสดงท่าทีกับฉันแบบนี้ เค้าไม่เคยเย็นชาหรือละเลยฉันแม้แต่นิดเดียวกับตรกันข้ามทุกอย่าง! แต่มาวันนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่! ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ!
 
"ธามมีอะไรก็พูดมาเถอะ..."
 
"แก้ว...ธามว่าเราไปด้วยกันไม่ได้หรอก..."
 
"มะ...หมายความว่าอย่างไงธาม!" ไม่นะ!หวังว่ามันคงจะไม่เป็นอย่างที่ฉันคิดหรอกนะ!
 
"ธามว่าเรา...'เลิกกันเถอะ'..."
 
"ไม่จริงใช่มั้ยธาม!ตอบแก้วมาสิว่าไม่จริงอ่ะ!!ธาม!!!" ฉันลุกขึ้นโวยวายลั่นแต่ตอนนี้
 
"..."
 
"อย่าเงียบสิธาม!!" ฉันปล่อยโฮออกมาอย่างเต็มที่เพราะไม่คิดว่าสิ่งที่ฉันได้ยินในวันนี้จะเป็นเรื่องจริง!
 
"..."
 
"มันเกิดอะไรขึ้น...'ระหว่างเรา'หรอธาม!"
 
"แก้ว...กลับไปหาเค้าเถอะ" เค้า?ใคร...โทโมะหรอ?
 
"ธามหมายถึงใคร..."
 
"โทโมะ..."
 
"นี่ธามกำลังคิดจะทำอะไรอยู่!...ธามไม่รักแก้วแล้วหรอ!"
 
คนหนึ่งเขาช่างดีกับฉัน จะทิ้งเขาลงยังไงคนหนึ่งเคยทิ้งไป แต่รักไม่เคยจางหายฉันไม่ใช่เจ้าหญิงจากไหนก็คงต้องเลือกสักทาง ทางที่รักสามเศร้าต้องจบ
"ธาม..."
 
"บอกแก้วมาสิธาม!ฮึกๆ"
 
"ธามคงดูแลแก้วได้แค่ร่างกาย...เพราะหัวใจของแก้ว..."
 
"ทำไมหัวใจของแก้วมันทำไม!มันก็อยู่ที่ธามไง!"
 
"ไม่จริงหรอก...มันไม่เคยอยู่ที่ธาม..."
 
"ถ้ามันไม่ได้อยู่ที่ธามแล้วมันจะไม่ไปอยู่ที่ใคร!?"
 
"โทโมะ..."
 
"ธามทำไมชอบพูดถึงคนอื่น!?"
 
"เค้าอาจจะเป็นคนอื่นสำหรับธามแต่สำหรับแก้วแล้ว...เค้าไม่ใช่คนอื่น..."
 
"ธามต้องการจะพูดอะไรกันแน่!"
 
"เอาเป็นว่าแก้วกลับไปหาเค้าก่อนเหอะไปตามทางที่หัวใจของแก้วเลือกซะก่อนที่มันจะสายเกินไป..."
 
"ถ้างั้นแก้ว...เลือกธาม"
 
"อย่าฝืนใจตัวเองอีกเลยแก้ว...แก้วอยากเห็นธามเจ็บไปมากกว่านี้หรอ..."
 
"แก้วสิต้องพูดดคำนั้น!จู่ๆก็ถูกบอกเลิกทั้งๆที่ยังไม่ทันทำอะไรผิด!...ธามแก้วรักธามนะ...แก้ว...แก้ว...แก้วไม่ได้...รักเค้านะธาม!"
 
"ธามฮึกๆ...ไม่ว่าแก้วจะพูดอย่างไงธามก็ยืนยันที่จะเลิกกับแก้วใช่มั้ย!"
 
"ก็แก้วไม่ได้รักธาม...แล้วแก้วจะรั้งธามไว้ทำไม!"
 
"..."
 
"เชื่อธามสิว่าแก้วรักเค้า!...แก้วจะหลอกตัวเองไปทำไม!หัวใมจแก้วมันยังมีแต่เค้า...เรื่องระหว่างแก้วกับเค้ามันเป็นแค่เรื่องเค้าใจผิด!...ธามทำร้ายเค้าไม่ลง..."
 
"แต่ธามทำร้ายแก้วลงเนี่ยนะ!"
 
"ธามทำร้ายแก้วตรงไหน!ธามอยากเห็นแก้วมีความสุขต่างหาก...กลับไปหาเค้าเถอะแก้วไม่ต้องห่วงธาม..."
 
"..."
 
"ถ้าแก้วตัดสินใจเลือกใครได้แล้วก็บอกธามด้วยแล้วกันนะ...เพื่อน"
 
"ได้...ถ้าธามเห็นว่ามันถูกต้อง...แก้วก็จะไปโชคดีแล้วกันนะธาม" ฉันตัดสินใจหันหลังให้ธามไท...และนี่คงจะเป็นการตัดสินที่ดีสุดระหว่างเรา...
 
 
+
 
+
 
+
 
 
ปังๆๆๆๆๆ!!
 
"โทโมะ!ออกมาคุยกับฉันเดี๋ยวนี้นะ!"
 
"มีอะไรกันแก้ว!" โทโมะเปิดประตูออกมาอย่างตกใจที่เห็นฉันมาที่นี่ได้!
 
"นายไปพูดอะไรกับธามไท!"
 
"มันเกิดอะไรขึ้นห๊ะแก้ว..."
 
"ฉันเลิกกับธามแล้ว!คงจะสะใจนายมากสินะที่เรื่องทั้งหมดเป็นแบบนี้ฮึกๆฉันเกลียด...เกลียดๆๆๆๆๆนายที่สุดเลยโทโมะ!" ฉันรัวกำปั้นของตัวเองใส่โทโมะไม่ยั้งแล้วค่อยๆหมดแรงลงไปกองกับพื้นพร้อมทั้งโทโมะที่ย่อตามลงมาด้วย
 
"เรื่องจริงหรอเนี่ย..." ฉันแอบได้ยินโทโมะบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆแต่ตอนนี้ฉันไม่สนอะไรอีกแล้ว...
 
"ฮึกๆๆๆเค้าทิ้งฉันไปแล้วอ่ะเพราะนาย!...นายจะกลับมาทำไมอีก!ฮึกๆ"
 
 
+
 
+
 
+
 
 
2เดือนต่อมา
 
    นี่ก็ผ่านไปสองเดือนแล้วสินะที่ฉันกลับมาอยู่ไทยหลังจากที่เลิกกับธามไทได้สามวันฉันก็บินกลับไทยทันทีไม่รู้ว่าจะอยู่ที่นั่นต่อไปทำไม...และหลังจากที่ฉันถามตัวเองดูหลายๆครั้งฉันถึงได้รู้คำตอบว่าฉันเลือกใคร...
 
"แก้ว...คืนดีกับโมะนะ...ที่ธามไททำอย่างนั้นเพราะเค้าอยากให้เราคืนดีกัน"
 
"มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่โทโมะ!!นายรู้ได้อย่างไง!"
 
"เอาเป็นว่าโมะรู้ก็แล้วกัน...แก้วให้โอกาสโมะอีกสักครั้งนะ"
 
คนหนึ่งเขาช่างดีกับฉัน จะทิ้งเขาลงยังไงคนหนึ่งเคยทิ้งไป แต่รักไม่เคยจางหายฉันไม่ใช่เจ้าหญิงจากไหนก็คงต้องเลือกสักทาง ทางที่รักสามเศร้าต้องจบ
 
"มันเร็วเกินไป...ฉัน...ฉันยังทำใจเรื่องธามไทไม่ได้"
 
"โมะรอได้...^^"
 
"ฉัน...ฉันสับสน...ฮึกๆ"
 
"ไม่เป็นไรแก้วค่อยๆคิดก็ได้นะ"
 
"ขอบคุณนะที่ดูแลแก้วมาตลอด...แก้ว"
 
"แก้วยังไม่ต้องตอบอะไรโมะตอนนี้หรอก...แก้วรู้แค่ว่าโมะรักเสมอนะ"
 
"แก้ว...แก้วคิดว่าแก้วให้คำตอบโมะได้แล้วล่ะ" ได้เวลาแล้วสินะที่ฉันจะลองเปิดใจให้โทโมะอีกครั้งและเค้าก็พอที่จะพิสูจน์อะไรหลายๆอย่างว่าที่ผ่านมาเค้าดูแลฉันมาอย่างดี...และรักฉันมาตลอด...
 
"จริงหรอแก้ว0.0!!"
 
"อื้ม^^"
 
"บอกมาๆโมะรอฟังอยู่"
 
"แก้วเลือก...เลือก..."
 
"><"
 
"เลือก..."
 
"T^T"
 
"เลือกโมะนะ...ฟอด~" พูดจบฉันก็พุ่งตรงไปหอมแก้มโทโมะทันที><
 
"จริงนะแก้ว0.0!!เย้ๆโมะดีใจที่สุดเลยงั้น...เราไปบอกทุกคนเลยดีกว่า"
 
"แก้ว...ขอไปบอกธามไทก่อนได้มั้ย"
 
"ได้สิๆโทร.เลยโมะมีเบอร์" โทโมะยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน
 
"ฮัลโหลธาม..."
 
(แก้ว...)
 
"ธามเป็นอย่างไงบ้าง...แก้ว"
 
(แก้วเลือกโทโมะสินะ...)
 
"อื้ม..."
 
(ธามบอกแก้วแล้วไม่เชื่อ)
 
"อ้าวแก้วผิดงั้นสิ!"
 
(แต่งเมื่อไรก็บอกนะ...จะไปร่วมงาน)
 
"เร็วๆนี้แหละ...โอ๊ย!!แก้วจะตีโมะทำไมเนี่ย" หลังจากที่ธามไทวางสายไปแล้วฉันตีหัวไหล่โทโมะไปสองสามทีเพราะว่าเจ้าตัวน่ะสิมาแย่งโทรศัพท์ไปคุยซะเองแถมยังพูดเองเออเองหมดซะทุกอย่าง!
 
"สม!!พูดเองเออเองหมดนักนี่!"
 
"ฮ่ะๆก็มันจริงนี่เดี๋ยวอีกไม่นานแก้วก็ต้องเป็นนางจริญญาแล้วฮ่ะๆ"
 
"ใครจะแต่งงานกับโมะกัน><"
 
"ถามแปลกก็แก้วไง^^"
 
"ฮึย!แต่งก็แต่งว่ะ>///<"
 
 
 
 
...The end...
...ruktomokaew...
 
 
+++++++
 
ในที่สุดเรื่องนี้ก็จบแล้ววู้ๆๆๆๆๆ ไปแล้วเด้อฝันดีฝันหวานฝันนานๆนะคะทุกคน
#แล้วพบกันเรื่องต่อไป