รักสามเศร้า...

รักสามเศร้า...

 

 

 

 

 

"ธาม...เรียกแก้วมาทำไมหรอ?" ในที่สุดฉันก็มาถึงยังสถานที่ที่ธามไทบอก...

 

"แก้วมาแล้วหรอ..."

 

"อื้ม^^" ฉันพยายามไม่ให้ทำสถานการณ์มันตึงจนเกินไป

 

    ปกติธามไทไม่เคยแสดงท่าทีกับฉันแบบนี้ เค้าไม่เคยเย็นชาหรือละเลยฉันแม้แต่นิดเดียวกับตรกันข้ามทุกอย่าง! แต่มาวันนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่! ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ!

 

"ธามมีอะไรก็พูดมาเถอะ..."

 

"แก้ว...ธามว่าเราไปด้วยกันไม่ได้หรอก..."

 

"มะ...หมายความว่าอย่างไงธาม!" ไม่นะ!หวังว่ามันคงจะไม่เป็นอย่างที่ฉันคิดหรอกนะ!

 

"ธามว่าเรา...'เลิกกันเถอะ'..."

 

"ไม่จริงใช่มั้ยธาม!ตอบแก้วมาสิว่าไม่จริงอ่ะ!!ธาม!!!" ฉันลุกขึ้นโวยวายลั่นแต่ตอนนี้

 

"..."

 

"อย่าเงียบสิธาม!!" ฉันปล่อยโฮออกมาอย่างเต็มที่เพราะไม่คิดว่าสิ่งที่ฉันได้ยินในวันนี้จะเป็นเรื่องจริง!

 

"..."

 

"มันเกิดอะไรขึ้น...'ระหว่างเรา'หรอธาม!"

 

"แก้ว...กลับไปหาเค้าเถอะ" เค้า?ใคร...โทโมะหรอ?

 

"ธามหมายถึงใคร..."

 

"โทโมะ..."

 

"นี่ธามกำลังคิดจะทำอะไรอยู่!...ธามไม่รักแก้วแล้วหรอ!"

 

คนหนึ่งเขาช่างดีกับฉัน จะทิ้งเขาลงยังไง
คนหนึ่งเคยทิ้งไป แต่รักไม่เคยจางหาย
ฉันไม่ใช่เจ้าหญิงจากไหน
ก็คงต้องเลือกสักทาง ทางที่รักสามเศร้าต้องจบ

"ธาม..."

 

"บอกแก้วมาสิธาม!ฮึกๆ"

 

"ธามคงดูแลแก้วได้แค่ร่างกาย...เพราะหัวใจของแก้ว..."

 

"ทำไมหัวใจของแก้วมันทำไม!มันก็อยู่ที่ธามไง!"

 

"ไม่จริงหรอก...มันไม่เคยอยู่ที่ธาม..."

 

"ถ้ามันไม่ได้อยู่ที่ธามแล้วมันจะไม่ไปอยู่ที่ใคร!?"

 

"โทโมะ..."

 

"ธามทำไมชอบพูดถึงคนอื่น!?"

 

"เค้าอาจจะเป็นคนอื่นสำหรับธามแต่สำหรับแก้วแล้ว...เค้าไม่ใช่คนอื่น..."

 

"ธามต้องการจะพูดอะไรกันแน่!"

 

"เอาเป็นว่าแก้วกลับไปหาเค้าก่อนเหอะไปตามทางที่หัวใจของแก้วเลือกซะก่อนที่มันจะสายเกินไป..."

 

"ถ้างั้นแก้ว...เลือกธาม"

 

"อย่าฝืนใจตัวเองอีกเลยแก้ว...แก้วอยากเห็นธามเจ็บไปมากกว่านี้หรอ..."

 

"แก้วสิต้องพูดดคำนั้น!จู่ๆก็ถูกบอกเลิกทั้งๆที่ยังไม่ทันทำอะไรผิด!...ธามแก้วรักธามนะ...แก้ว...แก้ว...แก้วไม่ได้...รักเค้านะธาม!"

 

"ธามฮึกๆ...ไม่ว่าแก้วจะพูดอย่างไงธามก็ยืนยันที่จะเลิกกับแก้วใช่มั้ย!"

 

"ก็แก้วไม่ได้รักธาม...แล้วแก้วจะรั้งธามไว้ทำไม!"

 

"..."

 

"เชื่อธามสิว่าแก้วรักเค้า!...แก้วจะหลอกตัวเองไปทำไม!หัวใมจแก้วมันยังมีแต่เค้า...เรื่องระหว่างแก้วกับเค้ามันเป็นแค่เรื่องเค้าใจผิด!...ธามทำร้ายเค้าไม่ลง..."

 

"แต่ธามทำร้ายแก้วลงเนี่ยนะ!"

 

"ธามทำร้ายแก้วตรงไหน!ธามอยากเห็นแก้วมีความสุขต่างหาก...กลับไปหาเค้าเถอะแก้วไม่ต้องห่วงธาม..."

 

"..."

 

"ถ้าแก้วตัดสินใจเลือกใครได้แล้วก็บอกธามด้วยแล้วกันนะ...เพื่อน"

 

"ได้...ถ้าธามเห็นว่ามันถูกต้อง...แก้วก็จะไปโชคดีแล้วกันนะธาม" ฉันตัดสินใจหันหลังให้ธามไท...และนี่คงจะเป็นการตัดสินที่ดีสุดระหว่างเรา...

 

 

+

 

+

 

+

 

 

ปังๆๆๆๆๆ!!

 

"โทโมะ!ออกมาคุยกับฉันเดี๋ยวนี้นะ!"

 

"มีอะไรกันแก้ว!" โทโมะเปิดประตูออกมาอย่างตกใจที่เห็นฉันมาที่นี่ได้!

 

"นายไปพูดอะไรกับธามไท!"

 

"มันเกิดอะไรขึ้นห๊ะแก้ว..."

 

"ฉันเลิกกับธามแล้ว!คงจะสะใจนายมากสินะที่เรื่องทั้งหมดเป็นแบบนี้ฮึกๆฉันเกลียด...เกลียดๆๆๆๆๆนายที่สุดเลยโทโมะ!" ฉันรัวกำปั้นของตัวเองใส่โทโมะไม่ยั้งแล้วค่อยๆหมดแรงลงไปกองกับพื้นพร้อมทั้งโทโมะที่ย่อตามลงมาด้วย

 

"เรื่องจริงหรอเนี่ย..." ฉันแอบได้ยินโทโมะบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆแต่ตอนนี้ฉันไม่สนอะไรอีกแล้ว...

 

"ฮึกๆๆๆเค้าทิ้งฉันไปแล้วอ่ะเพราะนาย!...นายจะกลับมาทำไมอีก!ฮึกๆ"

 

 

+

 

+

 

+

 

 

2เดือนต่อมา

 

    นี่ก็ผ่านไปสองเดือนแล้วสินะที่ฉันกลับมาอยู่ไทยหลังจากที่เลิกกับธามไทได้สามวันฉันก็บินกลับไทยทันทีไม่รู้ว่าจะอยู่ที่นั่นต่อไปทำไม...และหลังจากที่ฉันถามตัวเองดูหลายๆครั้งฉันถึงได้รู้คำตอบว่าฉันเลือกใคร...

 

"แก้ว...คืนดีกับโมะนะ...ที่ธามไททำอย่างนั้นเพราะเค้าอยากให้เราคืนดีกัน"

 

"มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่โทโมะ!!นายรู้ได้อย่างไง!"

 

"เอาเป็นว่าโมะรู้ก็แล้วกัน...แก้วให้โอกาสโมะอีกสักครั้งนะ"

 

คนหนึ่งเขาช่างดีกับฉัน จะทิ้งเขาลงยังไง
คนหนึ่งเคยทิ้งไป แต่รักไม่เคยจางหาย
ฉันไม่ใช่เจ้าหญิงจากไหน
ก็คงต้องเลือกสักทาง ทางที่รักสามเศร้าต้องจบ

 

"มันเร็วเกินไป...ฉัน...ฉันยังทำใจเรื่องธามไทไม่ได้"

 

"โมะรอได้...^^"

 

"ฉัน...ฉันสับสน...ฮึกๆ"

 

"ไม่เป็นไรแก้วค่อยๆคิดก็ได้นะ"

 

"ขอบคุณนะที่ดูแลแก้วมาตลอด...แก้ว"

 

"แก้วยังไม่ต้องตอบอะไรโมะตอนนี้หรอก...แก้วรู้แค่ว่าโมะรักเสมอนะ"

 

"แก้ว...แก้วคิดว่าแก้วให้คำตอบโมะได้แล้วล่ะ" ได้เวลาแล้วสินะที่ฉันจะลองเปิดใจให้โทโมะอีกครั้งและเค้าก็พอที่จะพิสูจน์อะไรหลายๆอย่างว่าที่ผ่านมาเค้าดูแลฉันมาอย่างดี...และรักฉันมาตลอด...

 

"จริงหรอแก้ว0.0!!"

 

"อื้ม^^"

 

"บอกมาๆโมะรอฟังอยู่"

 

"แก้วเลือก...เลือก..."

 

"><"

 

"เลือก..."

 

"T^T"

 

"เลือกโมะนะ...ฟอด~" พูดจบฉันก็พุ่งตรงไปหอมแก้มโทโมะทันที><

 

"จริงนะแก้ว0.0!!เย้ๆโมะดีใจที่สุดเลยงั้น...เราไปบอกทุกคนเลยดีกว่า"

 

"แก้ว...ขอไปบอกธามไทก่อนได้มั้ย"

 

"ได้สิๆโทร.เลยโมะมีเบอร์" โทโมะยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน

 

"ฮัลโหลธาม..."

 

(แก้ว...)

 

"ธามเป็นอย่างไงบ้าง...แก้ว"

 

(แก้วเลือกโทโมะสินะ...)

 

"อื้ม..."

 

(ธามบอกแก้วแล้วไม่เชื่อ)

 

"อ้าวแก้วผิดงั้นสิ!"

 

(แต่งเมื่อไรก็บอกนะ...จะไปร่วมงาน)

 

"เร็วๆนี้แหละ...โอ๊ย!!แก้วจะตีโมะทำไมเนี่ย" หลังจากที่ธามไทวางสายไปแล้วฉันตีหัวไหล่โทโมะไปสองสามทีเพราะว่าเจ้าตัวน่ะสิมาแย่งโทรศัพท์ไปคุยซะเองแถมยังพูดเองเออเองหมดซะทุกอย่าง!

 

"สม!!พูดเองเออเองหมดนักนี่!"

 

"ฮ่ะๆก็มันจริงนี่เดี๋ยวอีกไม่นานแก้วก็ต้องเป็นนางจริญญาแล้วฮ่ะๆ"

 

"ใครจะแต่งงานกับโมะกัน><"

 

"ถามแปลกก็แก้วไง^^"

 

"ฮึย!แต่งก็แต่งว่ะ>///<"

 

 

 

 

...The end...

...ruktomokaew...

 

 

+++++++

 

ในที่สุดเรื่องนี้ก็จบแล้ววู้ๆๆๆๆๆ ไปแล้วเด้อฝันดีฝันหวานฝันนานๆนะคะทุกคน

#แล้วพบกันเรื่องต่อไป