รักสามเศร้า...
9.9
เขียนโดย ruktomokaew
วันที่ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 11.08 น.
4
20 วิจารณ์
11.85K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2556 22.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความรักสามเศร้า...
กริ๊ง~ กริ๊ง~~
"Excuse me."
"เห็นมั้ยธาม!!ลูกค้ามาแล้ว...หยุดทานก่อนสิ!!" ฉันไล่ธามไทให้เอาจานอาหารไปเก็บหลังครัวทันทีที่ได้ยินเสียง
"เอ่อ...ขอโทษนะครับคุณเป็นคนไทยหรอครับ" เสียงของลูกค้าหรือบุคคลที่เข้ามาใหม่ทำให้ฉันระบายยิ้มน้อยๆทั้งๆที่ฉันยังไม่ทันเห็นหน้าเค้าแต่แค่รู้ว่าเป็นคนไทยฉันก็รู้สึกดีแล้วล่ะ...
"ใช่ค่ะเอ่อคุณ...โทโมะ0.0!!"
"แก้ว!!...โมะคิดถึงแก้วมากนะ" พอโทโมะเห็นหน้าฉันก็คว้าตัวฉันเข้าไปกอดทันทีก่อนจะกระซิบที่ข้างหูฉัน
"ปะ...ปล่อยฉันนะ!!" ฉันพยายามดันร่างของโทโมะให้ออกห่างจากตัวแต่มันก็ไม่ขยับแม้แต่น้อย
"ไม่!!โมะไม่มีวันปล่อยแก้วไปอีกแล้ว"
"แต่ฉันไม่อยากอยู่กับคุณ!!ปล่อยนะ!!" ฉันรวบรวมแรงครั้งสุดท้ายก่อนจะผลักโทโมะสุดแรงเกิดส่งผลให้ทั้งฉันและโทโมะต่างก็กระเด็นออกจากกันทั้งคู่
"แก้ว!!เป็นอะไรรึเปล่าครับ" ธามไทวิ่งเข้ามาประคองตัวฉันไว้ก่อนค่อยๆพยุงให้ฉันลุกขึ้นมา
"ไม่ค่ะธามแก้วไม่ได้เป็นอะไร"
"นี่คุณเป็นใครมายุ่งอะไรกับ'แฟน'ของผม" ธามไทเดินเข้าไปใกล้ๆโทโมะที่พยุงตัวเองลุกขึ้นทั้งๆที่ยังโอบเอวฉันไว้
"ผมชื่อโทโมะเป็น..."
"เอ่อ...เป็น...เป็นเพื่อนเก่าแก้วเองค่ะ^^" ฉันชิงตอบไปก่อนที่โทโมะจะได้พูดอะไรออกมาความจริงฉันก็ไม่ได้โกหกนะเพราะฉันกับโทโมะเราก็เป็นแค่'เพื่อน'กันอยู่ดี
"เพื่อนเก่า??ทำไมธามไม่เคยเห็นหน้า"
"ก็เค้าอยู่าที่ไทยแล้วธามจะเคยเห็นได้อย่างไงล่ะพูดอย่างนี้แสดงว่าไม่เชื่่อใจแก้วหรอ" ฉันแสดงอาการตัดพ้อธามไทจนเจ้าตัวต้องรีบง้อทันทีทันใด
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะแต่ธามแค่..."
"ไม่ไว้ใจ??มันต่างกันตรงไหนอ่ะธาม"
"เอ่อ...แก้วโมะมีเรื่องจะคุยด้วย..." เสียงของโทโมะทำให้ฉันกับธามไทเลิกทะเลาะแล้วหันไปมองหน้าโทโมะทันที
"แล้วทำไมไม่คุยกันตรงนี้ล่ะ"
"โมะอยากคุยเรื่องที่ผ่านมา"
"ธาม!!จะไปไหน" ฉันเรียกธามไทที่เดินไปทางประตูหน้าของร้าน
"ก็'เพื่อน'ของแก้วเค้าอยากคุยกับแก้วแค่สองคนนิ"
"แต่ธาม...!!"
"ธาม...เขื่อใจแก้วเสมอ" ประโยคสุดท้ายก่อนที่ธามไทจะเดินออกไปทิ้งให้ฉันอยู่กับโทโมะเพียงสองต่อสอง
และแล้วและเราทั้งสองก็ได้คบและไปด้วยดี ทำไมเธอกลับมาเอาตอนนี้คนหนึ่งเขาช่างดีกับฉัน จะทิ้งเขาลงยังไงคนหนึ่งเคยทิ้งไป แต่รักไม่เคยจางหายฉันไม่ใช่เจ้าหญิงจากไหนก็คงต้องเลือกสักทาง ทางที่รักสามเศร้าต้องจบ
"มีอะไรก็รีบๆพูดมา" สีหน้าของโทโมะเปลี่ยนไปทันทีที่ได้ยินเสียงของฉัน
"แก้ว...โมะแค่อยากจะมาขอโทษที่ไม่ยอมเชื่อแก้วตั้งแต่ทีแรก"
"คุณไม่จำเป็นที่จะต้องมาขอโทษฉันหรอกนะคะ..."
"แก้วอย่าทำเหมือนเราไม่เคยรู้จักมาก่อนสิ!!"
"ถ้าเป็นไปได้ฉันก็อยากจะย้อนเวลากลับไป...ฉันจะได้ไม่ต้องไปเจอเรื่องบ้าๆแบบนั้น!!"
"แก้ว!!ไม่ใช่แค่แก้วหรอกนะที่เสียใจโมะเองก็เสียใจ...โมะสิที่เจ็บกว่าแก้วนะ"
"คุณเอาอะไรมาวัดว่าคุณเจ็บกว่าฉัน!!" ฉันขึ้นเสียงใส่โทโมะใช่!!ฉันพูดถูกเราทั้งคู่เจ็บมาพอสมควรแต่เค้าเจ็บมมาไม่ได้ครึ่งของฉันหรอกเชื่อสิ!!
"แก้ว!!สรุปแล้วเราก็เจ็บมาพอๆกันไม่ใช่หรอ...แล้วทำไมเราไม่มาเริ่มต้นใหม่ด้วยกันอีกครั้งล่ะ..."
"ทุกอย่างมันสายไปแล้วล่ะ..."
"ทำไม...คนเมื่อกี้ใช่มั้ย"
"ใช่!...ธามไท...แฟนใหม่ของฉัน!!"
"..."
"ได้ยินอย่างนี้แล้วก็เลิกยุ่งกับฉันซะที!!" พูดจบฉันก็เดินออกไปนอกร้านทันทีหวังเหลือเกินว่าโทโมะจะเข้าใจทุกอย่างที่ฉันพูดและหวังเหลือเกินว่าเค้าจะจบทุกอย่าง...อย่างที่ฉันจบ...
"ธาม..." ฉันเอ่ยเสียงเรียกผู้ชายที่แสนจะคุ้นเคยที่นั่งอยู่ริมทางเดิน
"อ้าวคุยกันเสร็จแล้วหรอ^^" เพราะธามเป็นแบบนี้ไงฉันเลย...ไม่กล้าทิ้งเค้า
"อื้อ^^" ฉันรับคำสั้นๆก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆเค้า
"แก้ว...เค้ากลับมาแล้วใช่มั้ย..."จู่ๆธามไทก็พูดขึ้นทำให้ฉันรู้สึกตัวชาวาบลงไปทันที...หวังว่าธามไทคงจะไม่ได้หมายถึง'โทโมะ'หรอกนะ
"ธามหมายถึง..."
"คุณโทโมะ..."
"..." ฉันได้แต่เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นไม่รู้ว่าจะตอบธามไทอย่างไงดี...
"แก้วไม่ต้องพูดธามก็ดูออก..."
"แก้วไม่ได้อยากจะโกหกธามนะแต่แก้ว..."
"ธามบอกแล้วไงว่าธามเชื่อใจแก้วเสมอ...^^"
"ธาม..." ฉันพุ่งเข้าไปกอดธามไทเต็มแรงทำให้เจ้าตัวที่ไม่ทันได้ตั้งหลักก็เซไปนิดๆ
"แต่แก้วจะไม่ทิ้งธามใช่มั้ย..."
"ไม่มีทางแก้วสัญญา...แก้วเลือกทางเดินของแก้วได้..."
"ธามเชื่อใจแก้วนะ^^"
นับจากวันนี้ ฉันต้องเข้มแข็งระหว่างคนที่รักเรา หรือว่ารักครั้งก่อนอย่าร้อง เขาบอกกับฉันว่าอย่าร้องมีเขาทั้งคนจะคอยอยู่ข้างฉัน
"งั้นเราเข้าไปในร้านกันเหอะเดี่ยวลูกค้าแก้วมานะ" ฉันลุกขึ้นก่อนจะยื่นมาให้ธามไทจับ
"ห่วงจริงๆนะลูกค้าเนี่ย"
"อ้าว!!อาชีพแก้วนะ"
"หน้าเงินจริงๆเลย!!"
"แล้ว'รัก'ป่ะล่ะ"
"รักคร๊าบบบบบบบบบบบทูนหัวของธาม^^"
++++++
อ่าก่อนอื่นคงต้องกราบขอโทษงามๆสักสามครั้ง เรากลับไปต่างจังหวัดมาซะนานมาถึงก็สอบเลยTT(พรุ่งนี้แล้ว) เราเลยไม่ค่อยมีเวลาเท่าไร
#แต่เรื่องนี้ก็ยังงๆอยู่ว่าจะเลือกใครเป็นพระเอกดีน๊าาาาา TK โทโมะก็ที ธามไทก็ที ทำไมดีหว่าช่วยๆกันเลือกจิ อิอิ><
กริ๊ง~ กริ๊ง~~
"Excuse me."
"เห็นมั้ยธาม!!ลูกค้ามาแล้ว...หยุดทานก่อนสิ!!" ฉันไล่ธามไทให้เอาจานอาหารไปเก็บหลังครัวทันทีที่ได้ยินเสียง
"เอ่อ...ขอโทษนะครับคุณเป็นคนไทยหรอครับ" เสียงของลูกค้าหรือบุคคลที่เข้ามาใหม่ทำให้ฉันระบายยิ้มน้อยๆทั้งๆที่ฉันยังไม่ทันเห็นหน้าเค้าแต่แค่รู้ว่าเป็นคนไทยฉันก็รู้สึกดีแล้วล่ะ...
"ใช่ค่ะเอ่อคุณ...โทโมะ0.0!!"
"แก้ว!!...โมะคิดถึงแก้วมากนะ" พอโทโมะเห็นหน้าฉันก็คว้าตัวฉันเข้าไปกอดทันทีก่อนจะกระซิบที่ข้างหูฉัน
"ปะ...ปล่อยฉันนะ!!" ฉันพยายามดันร่างของโทโมะให้ออกห่างจากตัวแต่มันก็ไม่ขยับแม้แต่น้อย
"ไม่!!โมะไม่มีวันปล่อยแก้วไปอีกแล้ว"
"แต่ฉันไม่อยากอยู่กับคุณ!!ปล่อยนะ!!" ฉันรวบรวมแรงครั้งสุดท้ายก่อนจะผลักโทโมะสุดแรงเกิดส่งผลให้ทั้งฉันและโทโมะต่างก็กระเด็นออกจากกันทั้งคู่
"แก้ว!!เป็นอะไรรึเปล่าครับ" ธามไทวิ่งเข้ามาประคองตัวฉันไว้ก่อนค่อยๆพยุงให้ฉันลุกขึ้นมา
"ไม่ค่ะธามแก้วไม่ได้เป็นอะไร"
"นี่คุณเป็นใครมายุ่งอะไรกับ'แฟน'ของผม" ธามไทเดินเข้าไปใกล้ๆโทโมะที่พยุงตัวเองลุกขึ้นทั้งๆที่ยังโอบเอวฉันไว้
"ผมชื่อโทโมะเป็น..."
"เอ่อ...เป็น...เป็นเพื่อนเก่าแก้วเองค่ะ^^" ฉันชิงตอบไปก่อนที่โทโมะจะได้พูดอะไรออกมาความจริงฉันก็ไม่ได้โกหกนะเพราะฉันกับโทโมะเราก็เป็นแค่'เพื่อน'กันอยู่ดี
"เพื่อนเก่า??ทำไมธามไม่เคยเห็นหน้า"
"ก็เค้าอยู่าที่ไทยแล้วธามจะเคยเห็นได้อย่างไงล่ะพูดอย่างนี้แสดงว่าไม่เชื่่อใจแก้วหรอ" ฉันแสดงอาการตัดพ้อธามไทจนเจ้าตัวต้องรีบง้อทันทีทันใด
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะแต่ธามแค่..."
"ไม่ไว้ใจ??มันต่างกันตรงไหนอ่ะธาม"
"เอ่อ...แก้วโมะมีเรื่องจะคุยด้วย..." เสียงของโทโมะทำให้ฉันกับธามไทเลิกทะเลาะแล้วหันไปมองหน้าโทโมะทันที
"แล้วทำไมไม่คุยกันตรงนี้ล่ะ"
"โมะอยากคุยเรื่องที่ผ่านมา"
"ธาม!!จะไปไหน" ฉันเรียกธามไทที่เดินไปทางประตูหน้าของร้าน
"ก็'เพื่อน'ของแก้วเค้าอยากคุยกับแก้วแค่สองคนนิ"
"แต่ธาม...!!"
"ธาม...เขื่อใจแก้วเสมอ" ประโยคสุดท้ายก่อนที่ธามไทจะเดินออกไปทิ้งให้ฉันอยู่กับโทโมะเพียงสองต่อสอง
และแล้วและเราทั้งสองก็ได้คบและไปด้วยดี ทำไมเธอกลับมาเอาตอนนี้คนหนึ่งเขาช่างดีกับฉัน จะทิ้งเขาลงยังไงคนหนึ่งเคยทิ้งไป แต่รักไม่เคยจางหายฉันไม่ใช่เจ้าหญิงจากไหนก็คงต้องเลือกสักทาง ทางที่รักสามเศร้าต้องจบ
"มีอะไรก็รีบๆพูดมา" สีหน้าของโทโมะเปลี่ยนไปทันทีที่ได้ยินเสียงของฉัน
"แก้ว...โมะแค่อยากจะมาขอโทษที่ไม่ยอมเชื่อแก้วตั้งแต่ทีแรก"
"คุณไม่จำเป็นที่จะต้องมาขอโทษฉันหรอกนะคะ..."
"แก้วอย่าทำเหมือนเราไม่เคยรู้จักมาก่อนสิ!!"
"ถ้าเป็นไปได้ฉันก็อยากจะย้อนเวลากลับไป...ฉันจะได้ไม่ต้องไปเจอเรื่องบ้าๆแบบนั้น!!"
"แก้ว!!ไม่ใช่แค่แก้วหรอกนะที่เสียใจโมะเองก็เสียใจ...โมะสิที่เจ็บกว่าแก้วนะ"
"คุณเอาอะไรมาวัดว่าคุณเจ็บกว่าฉัน!!" ฉันขึ้นเสียงใส่โทโมะใช่!!ฉันพูดถูกเราทั้งคู่เจ็บมาพอสมควรแต่เค้าเจ็บมมาไม่ได้ครึ่งของฉันหรอกเชื่อสิ!!
"แก้ว!!สรุปแล้วเราก็เจ็บมาพอๆกันไม่ใช่หรอ...แล้วทำไมเราไม่มาเริ่มต้นใหม่ด้วยกันอีกครั้งล่ะ..."
"ทุกอย่างมันสายไปแล้วล่ะ..."
"ทำไม...คนเมื่อกี้ใช่มั้ย"
"ใช่!...ธามไท...แฟนใหม่ของฉัน!!"
"..."
"ได้ยินอย่างนี้แล้วก็เลิกยุ่งกับฉันซะที!!" พูดจบฉันก็เดินออกไปนอกร้านทันทีหวังเหลือเกินว่าโทโมะจะเข้าใจทุกอย่างที่ฉันพูดและหวังเหลือเกินว่าเค้าจะจบทุกอย่าง...อย่างที่ฉันจบ...
"ธาม..." ฉันเอ่ยเสียงเรียกผู้ชายที่แสนจะคุ้นเคยที่นั่งอยู่ริมทางเดิน
"อ้าวคุยกันเสร็จแล้วหรอ^^" เพราะธามเป็นแบบนี้ไงฉันเลย...ไม่กล้าทิ้งเค้า
"อื้อ^^" ฉันรับคำสั้นๆก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆเค้า
"แก้ว...เค้ากลับมาแล้วใช่มั้ย..."จู่ๆธามไทก็พูดขึ้นทำให้ฉันรู้สึกตัวชาวาบลงไปทันที...หวังว่าธามไทคงจะไม่ได้หมายถึง'โทโมะ'หรอกนะ
"ธามหมายถึง..."
"คุณโทโมะ..."
"..." ฉันได้แต่เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นไม่รู้ว่าจะตอบธามไทอย่างไงดี...
"แก้วไม่ต้องพูดธามก็ดูออก..."
"แก้วไม่ได้อยากจะโกหกธามนะแต่แก้ว..."
"ธามบอกแล้วไงว่าธามเชื่อใจแก้วเสมอ...^^"
"ธาม..." ฉันพุ่งเข้าไปกอดธามไทเต็มแรงทำให้เจ้าตัวที่ไม่ทันได้ตั้งหลักก็เซไปนิดๆ
"แต่แก้วจะไม่ทิ้งธามใช่มั้ย..."
"ไม่มีทางแก้วสัญญา...แก้วเลือกทางเดินของแก้วได้..."
"ธามเชื่อใจแก้วนะ^^"
นับจากวันนี้ ฉันต้องเข้มแข็งระหว่างคนที่รักเรา หรือว่ารักครั้งก่อนอย่าร้อง เขาบอกกับฉันว่าอย่าร้องมีเขาทั้งคนจะคอยอยู่ข้างฉัน
"งั้นเราเข้าไปในร้านกันเหอะเดี่ยวลูกค้าแก้วมานะ" ฉันลุกขึ้นก่อนจะยื่นมาให้ธามไทจับ
"ห่วงจริงๆนะลูกค้าเนี่ย"
"อ้าว!!อาชีพแก้วนะ"
"หน้าเงินจริงๆเลย!!"
"แล้ว'รัก'ป่ะล่ะ"
"รักคร๊าบบบบบบบบบบบทูนหัวของธาม^^"
++++++
อ่าก่อนอื่นคงต้องกราบขอโทษงามๆสักสามครั้ง เรากลับไปต่างจังหวัดมาซะนานมาถึงก็สอบเลยTT(พรุ่งนี้แล้ว) เราเลยไม่ค่อยมีเวลาเท่าไร
#แต่เรื่องนี้ก็ยังงๆอยู่ว่าจะเลือกใครเป็นพระเอกดีน๊าาาาา TK โทโมะก็ที ธามไทก็ที ทำไมดีหว่าช่วยๆกันเลือกจิ อิอิ><
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ