[FIC B.A.P] Next Room (Daelo)

แดฮยอนกดร่างของคนตัวเล็กให้นอนราบลงไปกับพื้นเขยิบตัวขึ้นคร่อมเอาไว้ ริมฝีปากอิ่มกระตุกยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นสายตาตื่นตระหนกของเด็กตรงหน้าตัวเอง ใบหน้าหล่อเหลาเขยิบเข้าไปใกล้จนลมหาย ใจอุ่นของเขาทั้งสองคนปะทะกัน เป็นฝ่ายจุนฮงที่หลับตาลงก่อนเพราะความรู้สึกโหวงในอกของตัวเอง
 
“จูบนะ”
 
ลิ้นร้อนแลบออกมาเลียปากของตัวเองก่อนก้มลงประกบกลีบปากบางบางตรงหน้าอย่างเชื่องช้า ริมฝีปากอิ่มขยับไปมาให้เนื้อนิ่มทั้งสองเสียดสีกัน ร่างขาวบางสั่นน้อยๆด้วยความตื่นเต้นสัมผัสที่วาบหวามทำให้ภายในร่างกายของเขาปั่นป่วนไปจนหมด
 
“อือ....”
 
จุนฮงเผยอปากขึ้นเพื่อควานหาอากาศเลยถูกลิ้นร้อนที่ละเลียดอยู่รอบๆสอดเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว ม่านตาคมเหลือบมองใบหน้าหวานที่แดงเถือกด้วยความอายก่อนกดริมฝีปากให้แนบกันแน่นจนคิ้วเรียวบางขมวดมุ่น ตวัดปลายลิ้นล้อกับลิ้นเล็กในโพรงปากอุ่นจนเกิดเสียง
 
เด็กบ้าทำอะไรก็น่ารักไปหมด ขืนเป็นแบบนี้กูจะไม่ทนแล้วนะ
 
 
ต้นขาเล็กทั้งสองข้างยกขึ้นเสียดสีกับสะโพกหนาถูเบียดไปมาจนเกิดเสียงแข่งกับเสียงที่อยู่ในโพรงปาก จากที่ว่าตอนแรกแค่จะแกล้งเฉยแดฮยอนกลับมีอารมณ์ขึ้นมาซะแล้ว ริมฝีปากอิ่มผละออกมาก่อนกดลงบนแก้มเนียนหนึ่งครั้งเพื่อขออนุญาต
 
“มะ...ไม่เอานะ”
 
จุนฮงไม่เข้าใจว่าคนตัวสูงกว่ากำลังจะทำอะไรกันแน่แต่ตอนนี้ร่างกายของเขามันทรมาณไปหมดยิ่งส่วนกลางลำตัวยิ่งดันขึ้นมาจนเห็นชัด มือเล็กยกขึ้นมาดันเอาไหล่กว้างออกไปแต่ก็โดนจับเอาไว้ก่อน ริมฝี ปากอิ่มกระตุกยิ้มใบหน้าหล่อเหลาส่ายไปมาปรามไม่ให้เด็กตรงหน้าขัดขืนเขา
 
“พี่กำลังจะทำอะไรผมอ่ะ?”
 
เปลือกตาบางลืมขึ้นมองคนตรงหน้าตัวเองดวงตากลมโตกรอกไปมาด้วยความสงสัย แดฮยอนฝังจมูกลงกับต้นคอขาวถูไถไปมาสูดเอากลิ่นหอมเฉพาะตัวเข้าปอดไป เด็กน้อยย่นคอหนีด้วยความจั๊กจี้ ริมฝีปากอิ่มกดขยี้เนื้อขาวจนขึ้นรอยไล้มาเรื่อยๆจนถึงกระดุมเม็ดแรกของเสื้อเชิ้ต เขางับและดึงมันออกด้วยปากอย่างชำนาญ
 
“อย่า....”
 
คำร้องห้ามเหมือนจะไม่ได้เข้าหูของร่างสูงเลยสักนิด ริมฝีปากอิ่มกดไปทั่วอย่างเอาแต่ใจก่อนงับยอดอกที่ตั้งชันผ่านเนื้อผ้าขึ้นมาดูดจนเสื้อเปียกชื้น แดฮยอนสลับทำไปมาทั้งสองข้างก่อนยันตัวลุกขึ้นนั่งมองใบหน้าหวานที่ขึ้นสีจัดเพราะแรงอารมณ์ปลายนิ้วยาวกรีดตั้งแต่ปลายคางเล็กเรื่อยมาถึงกระดุมเสื้อเม็ดที่สอง
 
“ปล่อยผมนะ...มันอึดอัด”
 
คิ้วหนาเลิกขึ้นสูงอย่างแปลกใจแต่ก็ยังทำเฉยชากับอาการนั้นแล้วค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวออกทีละนิดจนหมดมือหนาแหวกสาบเสื้อออกจนเผยให้เห็นผิวขาวสว่างเต็มตาหลังจากที่เมื่อคืนเมาแล้วไม่ได้มองอ่ะนะ
 
“จุนฮงอึดอัดตรงไหนครับ...หืม?”
 
แดฮยอนโน้มหน้าเข้าไปใกล้กับคนตัวเล็กด้วยแววตาขำขัน มือเลื่อนไปจับสะโพกบางให้หยุดอยู่นิ่งกับที่ ริมฝีปากอิ่มไล่กดลงกับเนื้อขาวนิ่มอีกครั้งทั้งที่ยังคงจ้องวงหน้าหวานอยู่ ลิ้นร้อนลากเลียจนถึงยอดอกสีชมพูอ่อนปลายลิ้นตวัดเลียจนร่างขาวบางกระตุกสั่นอย่างแรง เขาครอบริมฝีปากลงไปตวัดดูดอย่างแรงจนเด็กน้อยดิ้นเร่าด้วยความทรมาณ
 
“.....อ๊ะ .. อึก...อ๊า”
 
เสียงครางหวานหลุดออกมาจากกลีบปากเล็กที่บวมเจ่อแผ่วเบาแต่ก็ชัดเจนในโสตประสาทของแดฮยอน คนตัวเล็กปรือตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังจมอยู่กับหน้าอกแล้วต้องหลบตาเมื่อสบเข้ากับม่านตาคมที่แสนร้อนแรงนั่น แดฮยอนกระตุกยิ้มมุมปากแลบลิ้นออกมาละเลียดยอดอกสีหวานอีกครั้งและก็เหมือนเดิมร่างของจุนฮงกระตุกทุกทีที่ปลายลิ้นของเขาสัมผัสลงไป
 
“...ลืมตามองพี่สิ”
 
แดฮยอนตบเข้าที่แก้มเนียนเบาๆเรียกเด็กตัวเล็กที่นอนหลับตาปี๋ด้วยความอายให้ลืมตาขึ้นมามองเขา เปลือกตาบางปรือขึ้นตามคำขอแกมบังคับนั่นแต่จุนฮงกลับเบนสายตาไปทางอื่นเทน เขากดริมฝีปากลงบนยอดอกสีหวานอีกครั้งคราวนี้รุนแรงขึ้นกว่าก่อนหน้านั้นมากปลายนิ้วยาวเลื่อนขึ้นมาบีบขยี้ยอกอกอีกข้างที่ยังว่างอยู่หมุนคลึงไปมาจนฐานรอบๆแดงเถือกตัดกับผิวขาวเนียน
 
 
“ฮื่อ...อา..อ่ะ ... อ๊า!”
 
จุนฮงร้องครางไม่เป็นภาษาลมหายใจร้อนหอบถี่เพราะไม่เคยโดนทำอะไรแบบนี้เลยคิดว่าตัวเองกำลังจะโดนคนตรงหน้าทรมาณจนตาย ฝ่ามือเล็กจิกกลุ่มผมสีบลอนด์ทองแน่นทั้งดึงทั้งกระตุกให้ริมฝีปากอิ่มละออกจากหน้าอกตัวเอง
 
 
“นี่...อ๊ะ...อึก พะ...พี่จะ..อ๊า! ฆ่า..ผม..หรอ อ๊ะ”
 
เด็กน้อยทั้งดิ้นทั้งจิกเขารู้สึกเหมือนกับว่าร่างกายของตัวเองมันกำลังจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆยิ่งช่วงล่างนั้นทรมาณหนักกว่าที่อื่น มือบางเลื่อนลงไปคลำที่เป้ากางเกงของตัวเองถูไถไปมาเบาๆ คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันก่อนใช้อีกมือจับยึดคอยาวเอาไว้ แดฮยอนเหลือบตามองเด็กตรงหน้าก่อนเลื่อนลงไปมองมือบางที่กำลังลูบเป้ากางเกงอยู่
 
“ทรมาณตรงนี้หรอ?”
 
เสียงทุ้มต่ำกระซิบถามพลางเขยิบตัวขึ้นไปนอนอยู่ในท่าตะแคงข้างมือหนาไล้เลื้อยตามหน้าท้อง แบนลงไปหยุดอยู่ตรงตะขอกางเกง เขาจับมันปลดออกอย่างง่ายดายแล้วล้วงมือลงไปถูไถปลายนิ้วล้อกับแกนกายเล็ก แดฮยอนฝังหน้าลงกับซอกคอขาวขบกัดจนขึ้นรอยชัด จุนฮงที่ตอนนี้กำลังอ่อนแรงทำได้แค่นอนครางรับสัมผัสที่แสนอ่อนโยนนั้นเพียงอย่างเดียว
 
“พี่ชื่อแดฮยอน...”
 
ร่างสูงบอกเพียงแค่นั้นก่อนพลิกตัวขึ้นคร่อมคนตัวเล็กไล่ริมฝีปากกดลงมาตามหน้าท้องเนียนเล่นวนอยู่แถวหลุมสะดือขาวอย่างหยอกล้อ ปลายลิ้นตวัดเลียลงไปในรูแผ่วเบาจนจุนฮงต้องแขม่วท้องหนีเป็นระยะ มือหนาเอื้อมลงไปกระชากกางเกงทั้งสองตัวออกอย่างรวดเร็วจนเด็กน้อยสะดุ้งโหยงเมื่อท่อนล่างของตัวเองสัมผัสกับอากาศเย็น
 
“อย่าทำตัวน่ารักงุ๊งงิ๊งแบบนี้จะได้ไหม?”
 
แดฮยอนเงยหน้าขึ้นมามองคนตัวเล็กที่กำลังนอนกัดปากหายใจผะแผ่วอย่างอ่อนแรงนั่นด้วยอารมณ์หงุดหงิดเล็กๆ
 
 
“ทะ..ทำไม...อ๊า!”
 
ยังถามไม่ทันจบประโยคก็ต้องร้องครางออกมาเมื่อคนตรงหน้าเขาครอบปากลงบนแกนกายที่กำลังตั้งชันอย่างไม่ทันตั้งตัว มือหนาจับโคนขาเล็กก่อนพับขึ้นและแยกออกให้ตัวเองทำได้ถนัดมากยิ่งขึ้น ลิ้นร้อนละเลียดชิมน้ำหวานที่ส่วนปลายก่อนลากลิ้นเลียจนถึงฐานรอง
 
 
“ฮ่ะ...อ๊า! …. พี่...อ๊ะ ....แดฮยอน อึก”
 
จุนฮงยกท่อนแขนของตัวเองขึ้นมาบังตาเอาไว้ก่อนครางกระเส่าเรียกชื่อของคนตัวสูงที่กำลังปรนเปรอส่วนล่างให้เขาอยู่ สะโพกเล็กแอ่นขึ้นเป็นระยะเมื่อปลายนิ้วยาวขยี้ที่จุดปลายยอดอย่างแรง แดฮยอนเลื่อนมืออีกข้างของตัวเองเลื่อนรูดซิปกางเกงยีนส์ปลดตะขอออกก่อนดังรั้งมันลงพร้อมชั้นในสีขาว เขาซุกหน้าอยู่ตรงช่องทางด้านหลังตวัดลิ้นเลียจนมันเปียกชุ่ม
 
“อ๊ะ..อึก.....อ๊า.... ฮื่...พะ พอแล้ว...ฮึก”
 
สะโพกเล็กแอ่นขึ้นสูงช่องทางสีชมพูบริสุทธิ์ขมิบรัดถี่รัวด้วยความทรมาณ มือเล็กอีกข้างเลื่อนลงมาดึงผมของร่างสูงอย่างแรงส่วนมือที่ก่ายตาอยู่ก็กำแน่นจนเล็บสั้นจิกลงฝ่ามือขาวเป็นรอยแดง แดฮยอนยันกายขึ้นจนเต็มความสูงก่อนดึงสะโพกเล็กให้เกยขึ้นมาบนตักปลายนิ้วยาวแหย่ลงช่องทางให้เบาที่สุดหนึ่งนิ้วขยับเข้าออกอย่างนั้นเรียกเสียงครางฮือในลำคอจากคนตัวเล็กได้อย่างดี
 
“ฮื่ออออ....อ๊ะ...ยะ...อย่าโดนตรงนั้น ฮ่ะ...อึก”
 
คิ้วหนาขมวดมุ่นก่อนลองขยับนิ้วจิ้มเข้าไปที่จุดนั้นอีกครั้งและเป็นเหมือนเดิมช่องทางนั้นบีบรัดจนปลายนิ้วของเขาปวดไปหมด แดฮยอนถอดเอานิ้วออกเลื่อนตัวเขยิบเข้าไปแนบร่างกายร้อนผ่าวของตัวเองกับเด็กน้อยจัดการรูดแกนกายของตัวเองให้แข็งแล้วจับส่วนปลายถูไถกับช่องทางที่เปียแฉะนั้นช้าๆ
 
“อย่าร้องดังนะกระจกไม่ได้ปิด...”
 
ร่างสูงยันตัวขึ้นมาคร่อมเด็กตัวเล็กอีกครั้งก่อนจับเอามือทั้งสองข้างให้ยืดขึ้นเหนือหัวแล้วยึดเอาไว้อย่างนั้น ม่านตาคมเหลือบมองกระจกบานเลื่อนที่เปิดอ้าออกกว้างนั่นก่อนก้มลงประกบกับกลีบปากนิ่มที่บวมเจ่ออย่างแผ่วเบา แดฮยอนแทบจะสอดลิ้นเข้าไปทันทีปลายสิ่งยืดหยุ่นตวัดไปมาในโพรงปากเล็กอย่างร้อนแรงและอ่อนโยนไปในที เขาจับเอาแกนกายที่พร้อมเต็มที่แล้วดันเข้าไปในช่องทางอันบริสุทธิ์นั้นทีละนิด ม่านตาคมเหลือบมองวงหนาหวานอย่างเป็นกังวล
 
 
“อื้ออ!!! ….. อ่ะ…ฮ่ะ..มะ ไม่เอาแล้ว”
 
คนตัวเล็กปฏิเสธทันทีเมื่อส่วนปลายใหญ่ดันเข้ามาเพียงแค่นิดเดียว มือเล็กดันไหล่หนาให้ออกถอนตัวออกไปช่องทางตอดรัดถี่รัวจนแดฮยอนนิ่วหน้ากับความเสียวที่ได้รับมา จุนฮงสะบัดหน้าไปมาด้วยความเจ็บปวดไม่ยอมให้ร่างสูงจูบปลอบ ขาเรียวเล็กหนีบเข้าหากันแน่นเพื่อป้องกันตัวเอง
 
“ทนแค่นิดเดียวนะจุนฮง...พี่ไม่ไหวแล้ว”
 
แดฮยอนไม่เคยต้องอดทนกับเรื่องแบบนี้มาก่อนเป็นคนอื่นก็อ้าขารอเขาแล้วแต่เด็กคนนี้ต้องเสียเวลานานเกือบครึ่งชั่วโมงเพื่อชักจูงให้ยอมคล้อยตามนานขนาดนี้เขาไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆหรอกนะ มือหนาจับกดไหล่บางให้แนบพื้นก่อนดึงสะโพกเล็กให้เป็นฝ่ายกดเข้ามาหาแกนกายเขาจนสุด
 
“แฮ่ก....อ่ะ...ฮึก”
 
จุนฮงนอนหายใจติดขัดเพราะความอึดอัดในร่างกายของตัวเอง ขาเรียวทิ้งตัวลงอย่างอ่อนแรง คงมีเพียงช่องทางที่ยังขมิบตอดรัดไม่คล้าย แดฮยอนโน้มลงไปใกล้เพื่อหวังจูบปลอบให้คนตัวเล็กหายเจ็บแต่เด็กน้อยกลับสะบัดหน้าหนีรู้สึกเคืองคนตรงหน้าที่ไม่ยอมฟังคำขอร้องเขา
 
“พี่จะขยับแล้วนะ..อาจจะเจ็บบ้างแต่นายจะชอบมันเอง”
 
ร่างสูงบอกแค่นั้นก่อนขยับสะโพกอย่างเชื่องช้าตามที่บอก แรงตอดรัดนั้นทำให้เขาต้องเบ้หน้าด้วยความอึดอัดและเกือบจะเผลอขยับแรงขึ้นแล้วถ้าไม่ได้มองใบหน้าหวานที่บูดเบี้ยวด้วยความทรมาณอยู่นั่น ดวงตากลมโตเหลือบมองไปทางอื่นก่อนยกมือขึ้นมาปาดเอาน้ำตาที่คลออยู่ออกอย่างลวกๆ
 
“อึก...ฮึก...อ่ะ อือ”
 
เด็กน้อยยกมือขึ้นมาปิดปากของตัวเองเพื่อกลั้นเสียงครางปนสะอื้นนั่นอีกมือเลื่อนจับไหล่หนาเพื่อหาที่ยึดเหนี่ยว แดฮยอนก้มลงกดจูบบนขมับขาวก่อนเร่งกระแทกกายเพิ่มจังหวะขึ้นทีละนิดจนเกือบจะถี่แล้วก็ต้องผ่อนลงเมื่อแรงบีบที่หัวไหล่แรงขึ้นจนเปลี่ยนเป็นฝังเล็บลงมา
 
“อย่าเกร็งสิจุนฮงแบบนี้นายจะเจ็บจนเสร็จเลยนะ”
 
แดฮยอนจับใบหน้าหวานให้หันมาเผชิญกันกดปากจูบลงไปอย่างแรงแล้วสอดลิ้นเข้าไป ฟันเล็กขบเข้าที่ปลายลิ้นร้อนจนได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้งอยู่ในปาก สะโพกหนาเริ่มโยกเข้าออกช้าๆคลึงหน่วงเอาไว้จนช่องทางนั้นเริ่มเปียกอีกครั้งคราวนี้เขาจึงกระแทกเต็มแรงจนร่างขาวบางสั่นคลอนไปตามแรง
 
 
“อ่ะ....ฮึก...อื้อออ...อึก!”
 
ดวงตากลมโตเบิกโพลงปลายคิ้วเรียวขมวดมุ่นก่อนเปลือกตาจะปิดลง เสียงครางอื้ออึงในลำคอบ่งบอกว่าคนตัวเล็กเจ็บช่วงล่างมากแค่ไหน จุนฮงเลื่อนมือทั้งสองข้างขึ้นมาคล้องคอยาวเอาไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยว แดอยอนผละริมฝีปากออกไล้ลงซุกไซร้ซอกคอขาวตามแรงอารมณ์สะโพกหนาขยับเร็วขึ้นจนถี่ทำให้แกนกายเล็กปลดปล่อยออกมาโดยที่เขายังไม่ได้แตะมันเลย
 
 
“อ๊า!....อ่ะ...แฮ่ะ ฮื่อออ....อ๊ะ อึก”
 
ม่านตาคมเหลือบมองเด็กน้อยที่นอนครางปนหอบก่อนกระตุกยิ้มมุมปากอย่างชั่วร้าย เขาเร่งสาวสะโพกถี่ขึ้นจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังแข่งกับเสียงลมที่พัดเข้ามาจากด้านนอก  มือเล็กจิกกลุ่มผมนิ่มอย่างแรงช่องทางเริ่มบวมช้ำจนน่ากลัวแต่ถึงกระนั้นก็ยังสร้างความเสียวซ่านให้คนตัวสูงอยู่ไม่น้อย
 
“อึก....อีกนิดนะ”
 
แดฮยอนกัดฟันแน่นจนขึ้นเป็นสันนูน มือหนาทาบลงกับพื้นไม้เย็นกดแน่นจนปลายเล็บซีด สาวสะโพกเร่งจังหวะอย่างรุนแรงไม่หยุดเกือบห้านาทีเขาจึงฉีดน้ำอุ่นร้อนเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มอย่างแรงจนร่างของเด็กน้อยกระตุกเป็นจังหวะ
 
“แฮ่ก.....อ่ะ”
 
จุนฮงทิ้งมือจากคอยาวแผ่นหราอย่างหมดแรงพร้อมทิ้งขาออกจากเอวหนา แดฮยอนถอนร่างกายออกมานั่งคุกเข่าอยู่ข้างร่างขาวบางนั่นแล้วทำท่าจะเข้าไปอุ้มร่างของคนตัวเล็กขึ้นมาแต่ก็โดนสายตาดุๆตวัดกลับมองก่อนเด็กน้อยจะเป็นฝ่ายค่อยๆยันตัวเองลุกขึ้นนั่ง
http://my.dek-d.com/zelolee/story/viewlongc.php?id=960143&chapter=4