[V.PF] วางแผนรักร้าย มัดหัวใจยัยตัวแสบ
เขียนโดย 
FofangFc
วันที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.57 น.
แก้ไขเมื่อ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 21.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
18) :: Start ::
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
:: Start ::
"นายน่ะทำอะไรก็ไม่สำเร็จหรอก เพราะว่านายมันคือ.."
"อะ..ไอ้โง่ -_-" ฮ่าๆๆ ดูหน้าเขาเจ็บปวดนิดๆนะ
"ตาฉันบ้างละ...ตอนที่เธอเห็นหน้า พี่แบงค์ครั้งแรก เธอรู้สึกยังไง ?"
โอ้โห เล่นไม้นี้เลยเรอะ! นั่นมันซุปตาร์ในดวงใจฉันเลยนะ!
แต่..ยอมพูดก็ได้
"ฉันเกลียดเขา" กรี๊ดดด มันไม่จริงเลยนะ ทรมานปากลำบากใจซะไม่มี
"ถ้านายไม่ได้ชื่อป๊อบปี้ นายคิดว่าตัวเองเหมาะกับชื่ออะไร ?"
"......"
"^o^"
".... ไอ้โง่ - -" ฮ่าๆๆ เขาหยุดคิดไปเกือบสองวินาทีแน่ะ
ก๊อกๆๆ
แอดด ~
หวา -0- อยู่ดีๆประตูก็เปิดออก พร้อมกับร่างของพิชชี่ที่ถลาเข้ามา
และทันทีที่เขามองเห็นฉันกับป๊อบปี้นั่งอยู่บนเตียงด้วยกัน
เขาก็พุ่งเข้ามาทันที
"พี่ป๊อบ วันนี้ผมจะฆ่าพี่ !!"
"เฮ้ย! หยุดก่อนไอ้น้องรัก อย่าเพิ่งวู่วามสิวะ นี่ฉันมีอะไรดีๆจะให้นายฟังด้วย"
อึ๋ยย >< โชคดีชะมัด คำพูดของป๊อบปี้หยุดหมัดของพิชชี่ไว้ได้กระทันหัน
ไม่อย่างนั้นเค้าได้นอนเตียงนี้แทนฉันแน่ๆ
"ไม่ฟังโว้ยยยย ลงมีจากเตียงพี่สาวผมเดี๋ยวนี้นะ!!!"
"ใจเย็นน่า รับรองว่านายต้องอยากฟัง" ป๊อบปี้ยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะกระโดลงจากเตียง
"อะไรของพี่ ?"
"มันเป็นความในใจของฟางน่ะ"
"ความในใจ ?"
"ว่าไงล่ะฟาง บอกไอ้พิชไปสิว่าเธอรู้สึกยังไงกับมัน"
รู้สึก รู้สึกไรเล่าาา - - ฉันไม่รู้เรื่องเลยนะ
"อะ...อะไรนะ"
"ฉันถามว่าเธอรู้สึกยังไงกับพิชชี่ เมื่อกี๊เธอบอกว่าเธอจะพูดกับมันไง"
บอกตอนไหนล่ะโว้ยย
"มีเรื่องอะไรกัน พี่จะบอกรักผมหรือไง ?" พิชชี่แกล้งแซวฉัน แต่หน้าเขาอมยิิ้มนิดๆ
"คะ...คือว่า.."
"พูดมาสิ ผมรอฟังอยู่นะ"
"พะ..พี่"
"เธอมีเวลาแค่ 5 วินาทีนะ" ป๊อบปี้พูดแทรกขึ้นอีก
โอ้ยย จะกดดันกันไปถึงไหน ?
"หนึ่ง" ป๊อบปี้เริ่มนับเบาๆ
"......"
"สอง"
"คือว่า.."
"สาม"
"พี่อยากจะบอกว่า"
"สี่ี..."
"พี่รักพิช!!!"
....
เกิดความเงียบสงัดปกคลุมห้องทันที
พิชชี่ดูเหมือนจะช็อกทันที ใบ้กินไปชั่วขณะ
ป๊อบปี้เองก็อึ้งสนิท เขาได้แต่ขมวดคิ้วแล้วจ้องมาทางฉัน
"เ่อ่อ..คือ" ในที่สุดพิชชี่ ก็โพล่งขึ้น
"ผมว่าผมพาพี่กลับบ้านดีกว่า พี่อาจจะแพ้กลิ่นโรงบาลถึงได้พูดอะไรแปลกๆแบบนี้"
"พี่ก็ว่างั้นแหละ T-T"
"งั้นเดี๋ยวผมออกไปเอารถเข็นมาให้พี่นะ"
"จ่ะ ^^"
พิชชี่ถูมืออย่างเขินๆ แล้วเดินเปิดประตูห้องออกไป
ทิ้งให้ฉันอยู่กับป๊อบปี้เพียงลำพัง
ฉันกับป๊อบปี้ตามลำพัง!
ฉันกับป๊อบปี้ตามลำพัง!
ฉันกับป๊อบปี้ตามลำพัง!
โครตเกลียดฉากนี้เลยอ่ะ
ตึกๆ ~
ตามคาดด ... ป๊อบปี้เดินเข้ามาหาฉันแล้วก้มลงจับบ่าฉันไว้
"เธอนี่ชอบทำอะไรเหนือความคาดหมายของฉันอยู่เรื่อยเลยนะ!!!"
"อะไรอีกล่ะ T^T"
"รู้สึกอย่างที่พูดจริงๆน่ะเหรอ"
"แน่อยู่แล้ว! เขาเป็นน้องชายฉันนะ"
"แต่พิชมันคิดอีกอย่างกับที่เธอคิด แค่นี้ยังดูไม่ออกอีกเหรอ ?"
"ไม่! ฉันไม่รู้หรอกว่าพิชคิดอะไร พิชจะรู้สึยังไงก็ช่าง แล้วนายมายุ่งกับฉันทำไม ?"
"ก็ฉัน..!!"
แอดด ~
เสียงประตูเปิดออกพร้อมกับพิชที่เข็นรถสองล้อสำหรับคนไข้เข้ามา
ป๊อบปี้เลยหยุดพูดกระทันหัน ก่อนจะช้อนตัวฉันอุ้มขึ้นทันที
"นะ..นาย O_o"
"ฉันจะพาฟางไปเอง"
"อ่าว..เฮ้ย!!"
พิชชี่ปล่อยรถเข็นแล้วรีบเดินมาจะแย่งฉันไป แต่ป๊อบปี้ก็เบี่ยงตัวหลบจนได้
เขาเดินนำหน้าไปที่รถเข็นพลางวางฉันลงบนนั้น
"ฉันแค่พายัยนี่มาส่งให้"
"พี่กลับไปได้แล้ว!"
ก๊อกๆๆ เสียงประตูห้องดังขึ้นอีก
ประตูห้องเปิดออกพร้อมกับพยาบาลสุดสวยเดินเข้ามา
"พิชชี่ คุณหมอขอพบน่ะ"
"อืมๆ เดี๋ยวฉันตามไป" พิชชี่พยักหน้าก่อนจะพูดกับป๊อบปี้
"ผมฝากพี่ฟางแป๊บนึง แล้วพี่ก็ห้ามทำอะไรพี่ผมเด็ดขาด!"
"เออ." ป๊อบปี้ตอบกลับ
หวา -0- พิชชี่ออกจากห้องไปอีกแล้วอ่ะ..
"เธอแพ้เกมแล้วนะฟาง.."
"อะไรของนาย? "
"ฮ่ะๆ ก็เมื่อตอนที่เธอบอกความในใจกับไอ้พิชไปไง"
"....?"
"ตอนนั้นเรายังอยู่ในเกม แล้วคำโจมตีของฉันคือว่า 'ฉันเกลียดเขา '
แต่เธอบอกอีกคำไป ฮ่ะๆ เพราะฉะนั้นเธอแพ้แล้วล่ะ"
"นายนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆเลย"
"ไม่ว่าเธอจะด่า จะว่าฉันยังไง เธอต้องทำตามที่ตกลงกับฉันไว้ ^^"
แอด ~ เสียงประตูเปิดออกอีกครั้ง พร้อมกับพิชชี่
"ขอบคุณพี่มากๆ พี่กลับไปได้แล้ว"
-To Be Continue-
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
