กลับมารักกันใหม่อีกครั้งได้ไหม

          แก้วที่เดินออกมาจากร้านนั้นก็สวนทางกับโทโมะที่เดินกลับมาจากหน้าบ้านพวกเธอ เธอก็เบาใจที่ไม่เห็น
ชายหนุ่มมาดักรอหรือเจอบ้านเธอ แต่ด้วยความกังวลเธอจึงรีบเข้าบ้านโดยทันที
 
แก้ว - เจ๊วันนี้จะกลับบ้านไหม แล้วพึ่งทำรายงานเสร็จจะนอนแล้วน่ะ ให้รอไหม
 
กิ่ง - ไม่ต้องหรอกแก ฉันมีทำโปรเจคไม่ได้นอนบ้านสอง สามวันแน่ๆ ช่วงนี้แกดูแลตัวเองดีๆน่ะ อยู่บ้านคนเดียวล็อค
บ้านปิดประตู - หน้าต่างให้แน่นๆน่ะฉันเป็นห่วงแกน่ะแก้ว
 
แก้ว - จ้าๆๆ พี่สาวที่รักของเค้า เฮ่ออออ ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม นายมาตามหาฉันทำไม ในเมื่อนายเป็นคนทิ้งฉันไป
นายต้องการอะไรกันแน่ ฉันยังไม่พร้อมที่จะเจอนายไม่พร้อมเลยจริงๆ (แก้วคิดเรื่องที่เจอโทโมะด้วยความบังเอิญวน
ซ้ำมาซ้ำไปจนหลับไป)
 
เช้าวันต่อมา
เควิล - แก้วๆ ไปเรียนไปกัน (เคาะประตูเรียกเสียงดังมากเนื่องจากทราบมาว่าแก้วอยู่บ้านคนเดียว)
 
แก้ว - มาแล้วๆแก้วไม่ได้ตื่นสายน่ะ เรียกเสียงดังไปได้ อ้าวน้องแคมเบล สวัสดีค่ะ ไม่ได้เจอกันตั้งนานสบายดี
ไหมค่ะ
 
แคมเบล - ดีค่ะพี่แก้ว แคมสบายดีค่ะ จะไม่สบายตรงที่เควิลไม่ยอมพาแคมมาหาพี่แก้วนี่แหละ 
 
เควิล - ก็เราเรียนหนักแล้วพวกพี่ก็มีรายงานทำเยอะแยะ พามาก็กวนแก้วพอดี
 
แคมเบล - เอาอีกแล้วชอบว่าแคมเป็นตัวป่วนไปได้ แคมออกจะน่ารักเรียบร้อยจะตาย
 
แก้ว - ฮ่าๆๆ คู่รักคู่นี้ สมแล้วที่แม่แกจะจับหมั้นกัน ทะเลาะกันแบบนี้ลูกดกชัวร์
 
แคมเบล/เควิล - พี่แก้ว/แก้ว ก็อย่าพูดแบบนี้น่ะ 
 
แก้ว - ฮ่าๆไปเรียนกันดีกว่าเนอะ แคมเบลไม่เข้าใจเนื้อหาอะไรถามพี่ได้น่ะ (ลืมบอกไปว่าแคมเบลเป็นรุ่นน้องใน
คณะของแก้ว เควิลเรื่องวิศวะคอมฯ ส่วนแก้วกับแคมเบลเรียนวิศวะการออกแบบ จึงทำให้ทั้งสามคนรู้จักและสนิท
กันเป็นอย่างมาก เควิลถึงจะชอบแก้วแค่ไหน เขาก็ยังมีคู่หมั้นอยู่นั้นก็คือ แคมเบล เขาเองก็เริ่มเปิดใจให้แคมเบล
แล้วบ้างเนื่องจากแคมเบลไม่ได้เป็นเด็กที่ร้ายกาจอะไร แถมยังน่ารักและเข้าใจเขามากนั่นเอง)
 
    ทางด้านมากิและโทโมะนั้นได้เดินสำรวจดูงานกับอดัมตั้งแต่ เก้าโมงเช้าแล้ว ทั้งสองได้เดินชมโรงงานแรก โดย
โรงงานของที่นี่จะแบ่งเป็น สามโรงงาน โรงงานแรกเป็นโรงงานคัดกรอง โรงงานที่สองเป็นโรงงานผลิต และโรงงาน
สุดท้ายคือโรงงานตรวจสอบและบรรจุผลิตภัณฑ์นั้นเอง ทั้งสามคนก็เดินดูโรงงานแรกไปเรื่อยๆ จนเย็นโทโมะก็รีบ
ขอตัวเพื่อไปดักรอแก้วที่หน้าบ้านตนเองทันที และในขณะเดียวกันเหมือนโลกได้กลั่นแกล้งในขณะที่โทโมะมาถึง
บ้านของแก้วก่อนนั้น แก้วดันไม่ได้กลับมาคนเดียวรอบนี้เพราะ แคมเบลรบเร้าเควิลว่าจะไปนั่งเล่นในบ้านแก้ว.....
 
โทโมะ - อ้าวคุณคนเมื่อวานสวัสดีครับวันนี้เจอกันอีกแล้วน่ะครับ ไม่ทราบว่ามาทำธุระอีกแล้วเหรอ
 
แก้ว - .............
 
เควิล - อ้าวคุณโทโมะ มาเดินเล่นแถวนี้เหรอครับ บังเอิญจังเลย แคมเบลนี่คุณโทโมะหุ้นส่วนจากเมืองไทยแล้วนี่
 
แก้ว - เควิลนายกับบ้านไปได้แล้วเดี๋ยวรายงานไม่เสร็จพอ แคมเบลค่ะพี่ว่าพี่มีงานด่วนไว้วันหลังแคมเบลมาบ้านพี่
ใหม่น่ะค่ะ
 
แคมเบล - หว๊าแบบนี้ก็ได้ค่ะไว้แคมมาใหม่ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักน่ะค่ะพี่โทโมะ พี่แก้วบะบายค่ะไปกันค่ะพี่เควิลกลับ
 
โทโมะ - ครับยินดีที่ได้รู้จักครับ ห๊ะกะแก้ว (ในขณะที่เขาตกใจในชื่อที่เขาได้ยินเขาก็ตะลึงทันทีที่เขามองแก้ว
ใช่แก้วสวยขึ้นมากจนเขาจำไม่ได้........) เดี๋ยวแก้วอย่าพึ่งปิดประตูมาคุยกันก่อน 
 
แก้ว - อ๊ายยย โอ๊ย เจ็บๆ เข้ามาบ้านฉันทำไมออกไปน่ะ ออกไปแก้วยังไม่พร้อมๆ ไม่อยากเจอโทโมะ ฮือๆๆ
โทโมะจะกลับมาทำไมอีก โอ๊ยปล่อยน่ะอย่ามากอดกันแบบนี้ ปล่อย
 
โทโมะ - แก้วทำไมแกล้งไม่รู้จักกันแบบนี้ โมะอยากเจอแก้ว อยากกอดแก้วใจจะขาดแก้วมาเฉยชาแบบนี้กับโมะ
ทำไม เมื่อวานก็หลอกโมะ โมะเสียใจแค่ไหนรู้ไหมคนดี
 
แก้ว - แล้วทีเมื่อก่อนโทโมะ บอกเลิกแก้วล่ะไม่คิดเหรอว่าแก้วจะเสียใจแค่ไหน ออกไปเลยน่ะอย่ากลับมาให้แก้ว
เห็นหน้าอีก ไปให้พ้นๆหน้ากันไปเลย ต่อไปนี้เราไม่รู้จักกัน
 
โทโมะ - ไม่แก้ว โมะไม่มีทางปล่อยให้เราก็ห่างกันอีกต่อไปแล้ว โมะรักแก้วน่ะ โมะขาดแก้วไม่ได้โมะคิดถึงแก้ว
โมะต้องการแก้วแค่คนเดียว และต้องได้แก้วคืนมาให้ได้
 
แก้ว - ไม่แต่แก้วเกลียดโมะจำไว้เลยแก้วเกลียดๆๆๆๆๆ ว้ายโมะทำอะไรน่ะปล่อยๆๆๆแก้วลงเดี๊ยวน่ะปล่อยๆๆๆ
 
โทโมะ - ปล่อยน่ะปล่อยแน่แต่ปล่อยบนเตียงน่ะ หรือว่าโซฟาดี (โทโมะที่หมดความอดทนก็คว้าแก้วพาดบ่าเพื่อ
จัดการกับปัญหาที่คาราคาซังให้จบๆกันไป)
 
 
อ๊ายยย เค้าจะบอกว่าตอนหน้าเขาจะจัดเอ็นซีเต็มๆแล้วน่ะ วันนี้เอาน้ำจิ้มไปก่อนแล้วกัน อิอิ
คืนนี้ฝันดีค่ะ ใครรอเอ็นซีรอตอนหน้าแน่นอนค่ะ สัญญา