กลับมารักกันใหม่อีกครั้งได้ไหม

มากิ - นี่น้องชาย มาดูงานทั้งที ทำหน้าตาให้มันดู เป็นผู้เป็นคนหน่อย ยิ้มหน่อย(ว่าแล้วบิดแก้มน้องชายตัวเองด้วย
ความหมั่นไส้)
 
โทโมะ - โอ๊ย!!! โมะเจ็บแก้มบีบมาได้ แก้มคนน่ะไม่ใช่ตุ๊กตา แดงป่าวเนี๊ยะ ว่าแต่คนที่พาดูงานว่าไงบ้างอ่ะอยู่ไหน
 
มากิ - อ่อ คุณอดัมเหรอ โน่นมาโน่นแล้ว (เธอรีบชี้ไปยังเป้าหมายที่น้องชายถามถึงทันที) สวัสดีค่ะคุณอดัม 
นี่น้องชายมากิเองค่ะชื่อโทโมะ รอบนี้เขามาดูงานด้วยค่ะ
 
โทโมะ - สวัสดีครับยินดีที่ได้รู้จักครับ แล้วเอิ่ม
 
อดัม - สวัสดีครับคุณโทโมะนี่น้องชายผมเองชื่อ เควิล ยินดีที่ได้รวมงานกับ บริษัทจิวเวอรี่ดีๆของเมืองไทยน่ะครับ
เอาเป็นว่าวันนี้ผมจะพาคุณไปพักผ่อนก่อนน่ะครับ แล้วเราค่อยคุยตารางงานกัน จากนี้ไปสองอาทิตย์ผมจะพาพวก
คุณเดินชมงานของเราตามส่วนต่างๆ อย่างเต็มที่เลยครับ เควิลนี่คุณโทโมะกับคุณมากิ หุ้นส่วนในเมืองไทยของเรา
 
เควิล - ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณมากิ คุณโทโมะ พี่วันนี้ผมทานขข้าวเย็นด้วยน่ะ(ยิ้ม)
 
อดัม - แล้วเพื่อนนายล่ะ ไหนว่าวันนี้ไปทานข้าวเย็นกันไง อ๋อ แม่ให้นายไปคุยกับน้องแคมเบลด้วยน่ะ อ้าวเจ้านี่
เควิลกลับมาก่อนๆ ขอโทษด้วยน่ะครับที่น้องชายผมเสียมารยาทแบบนี้
 
มากิ - อ่าค่ะไม่เป็นไรค่ะ แต่ดูเหมือนเขาไม่ค่อยอารมณ์ดีเท่าไหร่เลยน่ะค่ะ (ถามด้วยความสงสัยจริงๆ)
 
อดัม - ช่างเหอะครับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ว่าแต่พวกคุณสองคนหิวหรือยังครับ ผมจะพาเดินเที่ยวแถวในเมืองดีกว่า
 
    จากนั้นสามหนุ่มสาวก็พากันเดินชมในเมือง จนมาถึงร้านขายหนังสือติดกับร้านกาแฟ มากิขอแวะซื้อกาแฟกัน
นั้น โทโมะที่มองไปตามบริเวณดังกล่าวเขาก็สะดุดกับกลุ่มชายหญิงกลุ่มหนึ่ง เขาสะดุดกับใบหน้าหญิงสาวเอเชีย
คนหนึ่งในกลุ่มนั้นมากๆ เขายิ่งมองยิ่งชัดเจน ขาของเขารีบพาเขาไปยังหญิงสาวคนนั้นทันที
 
โทโมะ - สวัสดีครับ (เขาเอ่ยทักทายหญิงสาวจากด้านหลังของเธอทันทีเพราะขณะที่เขาวิ่งไปหา เธอก็กำลัง
หันหลังให้เขาเพื่อเดินย้อนกลับยังเส้นทางเดิมของเธอ)
 
..... - สวัสดีค่ะ รู้จัก..... เฮ้ยยย นะนาย มาได้ไง เฮ้ยผีหลอกตอนกลางวัน
 
โทโมะ - โธ่พี่ผมยังไม่ตาย ผมดีใจมากๆเลยที่มาเจอพี่ พี่กิ่งสบายดีไหมครับผมคิดถึงพี่มากๆเลย พี่มาอยู่ที่นี่ไม่
บอกผมเลยสักคำ
 
กิ่ง - ไม่ต้องมาคิดถงคิดถึงฉันหรอกไอ่เด็กเวร คิดถึงยัยแก้วมันล่ะสิ บอกมาตามตรงเหอะ ทำแบบนี้ทำไมแกเป็น
คนทิ้งมันแล้ว แล้วตอนนี้มาคิดถึงมันฐานะอะไร ฐานะเพื่อนเหรอ มันคงไม่พร้อมที่จะมาเป็นเพื่อนแกได้หรอก
 
โทโมะ - ผมรู้ว่าผมผิด ผมรู้ว่าผมเลว ผมยังรักแก้วอยู่ สามปีมานี้ผมทรมานมากๆ ผมสูญเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิต
ผมไม่อยากเสียมันไปอีก ผมอยากเจอแก้วพี่กิ่งพาผมไปเจอแก้วได้ไหมครับ
 
กิ่ง - มันไม่สายไปหน่อยเหรอโทโมะ ฉันไม่อยากเห็นน้องฉันเจ็บอีกแล้ว นายกลับไปอยู่ในที่ ที่ของนายเหอะน่ะ
ถือว่าฉันขอล่ะ ถ้านายยังรักแก้วมันจริงๆ นายปล่อยให้มันอยู่แบบนี้ล่ะดีแล้ว
 
โทโมะ - ไม่ผมไม่มีทางปล่อยแก้วไป ผมจะทวงแก้วคืน ผมต้องการแก้วไม่ว่าพี่จะห้ามผม กรีดกันผมยังไง ผมก็
ไม่มีวันยอมแพ้ ผมต้องได้แก้วของผมกลับคืนมาให้ได้
 
กิ่ง - แล้วฉันจะคอยดู แก้วคนนี้ไม่ใช่คนหัวอ่อนให้นายบังคับได้เหมือนแต่ก่อนแล้ว อ่อ ถ้าอยากเจอแก้วนายก็ใช้
ความสามารถตามหาเองแล้วกัน อ้อ อย่าคิดตามฉันเลยมันเสียเวลาเพราะวันนี้โปรเจคงานจบฉันเยอะคงไม่ได้กลับ
บ้าน ตามหาเอาเอง ไปล่ะเสียเวลามากแล้ว(กิ่งก็รีบเดินจากไปทันทีโดยไม่ฟังอะไรอีก)
 
โทโมะ - หึๆแล้วพี่กับผมจะได้รู้กันว่า ผม คนอย่างผมอยากได้อะไรก็ต้องได้ .... แล้วเจอกันน่ะครับที่รักของโมะ
ในเมื่อพี่สาวคุณไม่อยู่บ้าน ผมจะตามคุณให้พบและรีบเคลียร์ปัญหาที่ค้างคาให้หมด
 
 
 
 
เอาล่ะสิ มาลุ้นกันต่อไปว่าโทโมะจะตามหา แก้วเจอกันไหม
ชอบไม่ชอบก็บอกได้น่ะค่ะ อยากได้เอ็นซีไหมก็บอกได้ ยินดีรับฟังค่ะ คืนนี้ฝันดีน่ะค่ะ