กลับมารักกันใหม่อีกครั้งได้ไหม

ประเทศไทย รวมเลือดชาติเชื้อไทย(บ้าไปแล้วตู)

มากิ - ไงโมะ นั่งอ่านหนังสืออะไรอยู่เรา หือว่าไง(มากิเอ่ยถามน้องชายตนเองในขณะที่หย่อนตัวเองนั่งลงข้างชาย

หนุ่ม)

โทโมะ - อ่อ ผมอ่านหนังสือสอบพรุ่งนี้อ่ะเจ๊ (เขารีบลดหนังสือลงเพื่อพูดคุยกับพี่สาวของตนเอง) นี่ไงอ่านเรื่อง

กลไกลของเครื่องจักรโรงงานอ่ะอ่านด้วยกันป่ะล่ะ

มากิ - ย่ะทำมาเป็น....ว่าแต่แกปิดเทอมเมื่อไหร่

โทโมะ - ก็สอบวันพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายแล้ว เจ๊ถามทำไมมีเรื่องไรให้ช่วยเหรอ

มากิ - อ่อ อืมๆ โอเครพอดีเลยสอบพรุ่งนี้วันสุดท้าย วันมะรืนก็ปิดเทอมแล้วสิเนอะ ใช่พี่จะชวนแกไปดูงานกับพี่ที่

อังกฤษน่ะ พอดีมีหุ้นส่วนสำคัญคนหนึ่งเขาอยากเชิญไปดูงานที่โรงงานเขาที่นั่นอ่ะ

โทโมะ - โหยที่อังกฤษ ไปกี่วันอ่ะเจ๊แล้วไปส่วนไหนของอังกฤษ แล้ว....

มากิ - พอๆ ไปที่ลอนดอนเมืองแม่ของอังกฤษเลยน่ะ ไปสองอาทิตย์แล้วไม่ต้องปฏิเสธเลยนี่ตั๋วเครื่องของแก พี่

จัดการให้แล้วทุกอย่างรวมทั้งที่พักด้วย

โทโมะ - แล้วทำไมเที่ยวนี่ต้องให้โมะไปกับเจ๊ด้วยล่ะปกติไปเองได้ ...... (แลดูพี่สาวของเขาด้วยความแปลกใจ)

มากิ - ว่าแล้วต้องถาม อ่ะนี่ เอกสารที่อยู่ของน้องแก้ว น้องแก้วหนีไปเรียนที่ลอนดอนได้สามปีล่ะ เขาไปพี่สาว

ของเขาตอนนี้พี่สาวของเขาเรียนใกล้จบแล้ว ไม่ต้องสงสัยว่าพี่รู้ได้ไง เพราะหุ้นส่วนของเราเขามี่น้องชายชื่ออะไร

น๊า อ๋อๆชื่อเควง เควิลอะไรสักอย่างนี้ล่ะ เขาเรียนที่เดียวกันพี่เลยขอรายละเอียดมาให้ 

โทโมะ - จริงๆเหรอ รักเจ๊ที่สุด ว่าแต่สองคนนั่น........

มากิ - พี่ไม่รู้โว๊ย มองแบบนี้รู้เลย หามาให้สืบมาให้ได้ขนาดนี้ก็บุญแล้ว อ๋อๆๆๆๆ เหมือนเขาจะบ่นๆว่าน้องชายเขา

เหมือนน่ะไมรู้ว่าเหมือนจริงๆไหม ว่าน้องชายเขาตามจีบอยู่น้องแก้วจะสามปีแล้ว แต่ไม่รู้ว่าทำไมยังไม่ตกลงคบหา

กันจริงๆสักที ใช่ประมาณนี้แหละ เราไปหาคำตอบเอาเองที่นู่นแล้วกัน งั้นเดินทางอีกสองวันเตรียมตัวซะน่ะ พี่ไป

อาบน้ำนอนก่อนล่ะ แล้วอย่านอนดึกน่ะ พี่ไปล่ะจะห้าทุ่มแล้วฝันดีไอ่น้องชาย

โทโมะ - ครับพี่ (จากนั้นชายหนุ่มก็นั่งยิ้มกับข่าวที่ได้จนไม่มีกระจิตกระใจอ่านหนังสือต่ออีกเลย)

เวลา 13.00 ณ กรุงลอนดอน

เควิล - แก้ววันนี้ไปกินข้าวเย็นกับเควิลไหมไปป่าวครับ 

แก้ว - ไม่อ่ะเควิลแก้วอยากพักผ่อน เหนื่อยมากแถมต้องพรีเซ็นต์ หาที่ฝึกงานอีก เอ่อ เควิลจะไปฝึกงานที่ไหน

อ่ะ ):

เควิล - เหรอ งั้นคราวหน้าเนอะ เควิลจะฝึกที่โรงงานจิลเวอร์รี่ของที่บ้านอ่ะ แก้วไปฝึกกับเควิลไหมล่ะ จะได้ไม่

ต้องเหนื่อยหาที่ฝึกและก็ที่พักไง

แก้ว - อืมก็ดีน่ะ ดีเหมือนกันแต่แก้วเอิ่ม อยากกลับเมืองไทยไม่รู้ว่าเขาจะว่าไรไหมถ้ากลับไปฝึกที่โรงงานของที่

บ้านแบบเควิลบ้าง ((แก้วใจอยากกลับบ้าน))

เควิล - มันเป็นเรื่องที่ไร้สาระมากๆ เลยแก้ว

แก้ว - ไร้สาระ หมายความว่าไง เอ่อรู้อยู่น่าว่าไปไม่ก็แค่ฝันหน่อยเดียวเองอาจารย์นิเทศเขาคงไม่ตามแก้วไปที่นั่น

หรอกมันไกลไป แก้วไปฝึกแผนกไหนที่บ้านเควิลได้บ้างล่ะ

เควิล - เอาน่าไปกลับบ้านกันดีกว่า เรื่องนั้นอย่าคิดมากเลยไปกันครับแก้ว (จากนั้นชายหนุ่มก็เดินเคียงคู่ไปหญิง

สาวทันทีที่พูดคุยกันเสร็จ เมื่อถึงบ้านพักทั้งสองก็แยกกันไปตามที่พักของพวกเขาทันที)

แก้ว - บายแล้วเจอกันพรุ่งนี้น่ะเควิล แก้วเข้าบ้านก่อนน่ะ (เธอเอ่ยลาเพื่อนชายทันทีที่ถึงบ้านของตนเอง)

เควิล - โอเคครับ บาย

    และทุกอย่างก็เป็นไปตามที่คิด เมื่อการกำหนดการเดินทางของโทโมะไปสู่ดินแดนสวรรค์ที่เขาคิดว่าใช่ก็มาถึง

 ทั้งเขาและพี่สาวของเขาก็เดินทางกำหมายทันทีและเมื่อถึง ดินแดนที่เดียวกันกับหัวใจของเขา เขาแทบอยาก

เก็บของเสร็จไวๆ และไปตามหาที่อยู่ในแผนที่ที่ได้รับจากพี่สาวของเขาทันที

มากิ - เอาล่ะเราไปที่พักกันได้แล้วน้องชาย แล้วพี่จะแนะนำคุณหุ้นส่วนของเราให้นายรู้จักไปกันๆ

โทโมะ - ก็ได้ครับ แล้วโมะจะได้ไปตามหาแก้วตอนไหนอ่ะ เผื่อเวลาให้ด้วยน่ะเจ๊คนสวย น่ะๆๆๆ

มากิ - มีอยู่แล้วๆแต่ไปทำงานกับพี่ก่อน ตอนนี้ไปพักกันได้แล้วไปกันๆๆ

......เย่โทโมะจะเจอแก้วป่าวน๊า มาลุ้นกันๆๆๆ .............

คืนนี้ฝันดีน่ะค่ะ ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกัน ขอบคุณจากใจค่ะ.......