HBDเพราะวันนี้คือวันเกิด(แก้ว) (Special Project.)

HBD เพราะวันนี้คือวันเกิด(แก้ว)
 
 
 
 
 
       "ฮึย!!พรุ่งนี้ก็จะวันเกิดฉันล่ะไม่รู้ว่าไอ้ผีดิบจะสนใจรึเปล่า!" ฉันนั่งบ่นเรื่องคุณแฟนสุดที่รักของตัวเองอยู่...นี่ก็ไม่รู้ว่าเจ้าตัวหายไปอีกแล้ว ไม่คิดจะสนใจฉันเลยรึไง
 
       "ทำไมน้อยใจหรอ...เอาน่าฉันว่ามันก็คงต้องสนใจแกบ้างแหละคบกันมาหลายปีแล้วนิ^^" ยัยฟางเพื่อนสาวคนสนิทของฉันพูดก่อนจะกดบีบีหาคุณแฟนของตัวมันเอง-*-
 
       "เอาน่าถ้าพรุ่งนี้มันไม่สนใจแกเดี๋ยวฉันจะจัดการให้เลย^O^" ยัยเฟย์เพื่อนคนสนิทของอีกคนเอ่ยขึ้น ปกติฉันก็มักจะอยู่กับยัยสองงคนนี่แหละไม่ไปไหนหรอกนอกซะจากว่า...
 
       "อ้าวแก้วอยู่นี่เองไอ้โมะมันถามหาอยู่น่ะ" เรื่องของคุณแฟนฉันเนี่ยแหละที่ทำให้ฉันจะต้องเสียเวลาอยู่ทุกทีอย่าถามว่าทำไมไม่เลิกถ้าเลิกได้ก็เลิกไปนานแล้วสิ-*-
 
       "แล้วมาบอกฉันทำไมเขื่อน...ชิ!!" ฉันจิ๊ปากหน่อยๆคอยดูนะถ้าปีนี้ไอ้ผีดิบยังไม่สนใจวันเกิดฉันอีกมีเรื่องแน่!! เขื่อนก็คือแฟนของยัยเฟย์ที่ดูจะนิสัยดีที่สุดในกลุ่มแล้วนะ
 
       "เฮ้ๆนี่แกเป็นอะไรมากรึเปล่ายัยแก้วผีเข้ารึไง" ป็อปปี้เป็นแฟนของยัยฟางนิสัยก็ดูเรียบร้อยๆดี
 
       "นี่แกจะไม่ไปดูมันแข่งบาสหน่อยหรอว่ะ" เขื่อนยังคงถามฉันต่อ
 
       "ไม่!!"
 
       "มันอาจจะต้องการกำลังใจจากแกนะยัยแก้ว" ป็อปปี้ช่วยเขื่อนเป่าหูฉันอีกคนแต่ขอโทษเหอะฉันไม่ไป!!
 
       "นี่พอเลยๆทั้งคู่นั่นแหละยัยแก้วแกไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นอยู๋ฉันและยัยฟางก็พอ" สิ้นเสียงของเฟย์ทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบราวกับว่าตกลงกันได้แล้วทั้งๆที่ใบหน้าของเขื่องกับป็อปปี้เป็นเครื่องบ่งบอกได้ดีเลยว่า...มันไม่ใช่
 
       "ตะ...แต่เขื่อนว่าให้แก้วไปน่าจะดีกว่านะหัวหอม^^;"
 
       "เขื่อน!!"
 
       "ฮึย!!ยัยแก้วมากับฉันซะ" จู่ๆป็อปปี้กระตุกข้อมือฉันแล้วลากออกไปต่อหน้าต่อตายัยเฟย์
 
+
+
+
 
       "แกจะรีบไปไหนเนี่ย!!" ฉันโวยวายทันทีที่ป็อปปี้พาฉันปาดโน่นปาดนี่มาหลายรอบแล้ว-0-
 
       "ฉันจะพาแกไปดูไอ้โมะมันแข่งบาสไง"
 
       "เรื่องอะไรฉันต้องไปด้วยไม่มีฉันการแข่งก็คงไม่ล้มเหลวหรอกน่า" ฉันดึงข้อมือตัวเองเอาทำให้ป็อปปี้เองก็ต้องหยุดไปด้วย
 
       "มันก็ใช่แต่แกไปดูหน่อยจะเป็นไรไป" สุดท้ายฉันก็ต้องเดินตามป็อปปี้มาอย่างติดๆอ่าทำไมคนเยอะจังแล้วนี่โทโมะอยู่ไหนล่ะเนี่ย...-*-
 
       "ฉันว่าคนมันเยอะเกินไปแล้วกลับกันเหอะ"
 
       "มาถึงขนาดนี้แล้วจะกลับไปทำไมทนๆหน่อยน่าบอบบางจริงๆสมแล้วที่ไอ้โมะมันหวง"
 
       "เกี่ยวกันตรงไหนย่ะ!หวงหรอฉันไม่เห็นเข้าจะมาดูแลฉันเลย"
 
       "เออน่า!ฉันดูออกว่ามันอ่ะ'รักแก'มากแค่ไหน"
 
       "นายจะมารู้ดีกว่าหัวใจได้ไงย่ะ!!"
 
       "ฮ่ะๆฉันรู้ก็แล้วกัน...อ๊ะ!!นั่นไงไอ้โมะ"
 
       "อ้าวป็อปพาแก้วมาด้วยหรอว่ะ...แก้วใจมาๆขอโมะหอมทีนึง>3<"
 
       "เฮ้ยหมดหน้าที่แล้วฉันไปก่อนนะโว๊ย" พูดจบป็อปปี้ก็เดินหายเข้าไปฝูงชน
 
       "เป็นไงบ้างวันนี้เรียนหนักมั้ย" โ?โมะเอื้อมมือมาปัดผมตรงหน้าฉันน้อยๆก่อนจะส่งยิ้มหวานๆที่หาดูได้ยากมากๆมาให้
 
       "ก็หนักทุกวันอ่ะแหละมาแต่โมะมีแข่งนิไปเตรียมตัวหมด"
 
       "ไม่เอาอ่ะอยากอยู่กับแก้วใจ^O^"
 
       "โมะเป็นอะไรรึเปล่า-*-"
 
       "ช่วงนี้รู้สึกเหมือนเราไม่ค่อยได้เจอกันเลย"
 
       "อ้าวพี่โมะมาอยู่นี่เอง...ยังไม่ไปเตรียมตัวอีกหรอคะเดี่ยวก็สายเอาหรอก" ยัยซาลาเปาขึ้นอืดหรือยัยหวานศัตรูคู่อาฆาตของฉันเดินเข้ามาเกาะแขนโทโมะอย่างออดอ้อนเต็มที่!!
 
       "เหอะ!!ไปเหอะโมะแม่มาตามแล้วนิ^^" ฉันส่งยิ้มกวนๆไปให้ยัยหวายที่ยืนแอ็บทำเป็นใสซื่ออยู่ข้างๆโทโมะ
 
       "ไหนๆไม่เห็นมีเลยแก้วTOT" แต่โทโมะก็ยังคงโง่ตามเดิมเหอะ!!ไม่รู้เลยรึไงว่าฉันประชด!!-*-
 
       "ชิ!!แก้วไปก่อนดีกว่าอยู่แถวนี้แล้วเหมือนอยู่ในสวนสัตว์!!" ฉันจิกตาใส่ยัยหวายเต็มที่แหมๆรู้ทั้งรู้ว่าโทโมะเป็นแฟนฉันแล้วยังจะมายุ่งอีกเดี๋ยวเจอดี!!
 
       "ทำไมอ่ะแก้ว0.0!!"
 
       "แก้วเค้าหมายถึงหวายอ่ะค่ะ...นี่แก้วคงจะโกรธหวายแน่ๆเลยค่ะ" ยัยหวายพยายามทำหน้าตาน่าสงสารเต็มที่หวังว่าโทโมะคงจะไม่โง่จนดูไม่ออกหรอกนะแต่ก็ไม่แน่หรอกตานี่ยิ่งเป็นโรคแพ้น้ำตาผู้หญิงอยู่ด้วย-*-
 
       "จริงหรอแก้ว..."
 
       "โมะคิดว่าไงล่ะ-*-"
 
       "..." โทโมะก้มหน้านิ่งอย่างคิดไม่ตกว่าจะเขื่อใครทั้งๆที่โทโมะก็รู้ว่าฉันเป็นคนอย่างไง
 
       "พอเหอะๆไม่ต้องมาทะเลาะกันเพราะหวายหรอ...แก้วหวายขอโทษจริงๆนะต่อไปนี้หวายทำตามสัญญาที่แก้วสั่งไว้หวายสัญญา...ฮึกๆ" นี่ยัยหวายเป็นบ้าอะไรถึงได้พูดแบบนั้นฉันไปสัญยงสัญญากับยัยนั่นตั้งแต่เมื่อไร-*-
 
       "สัญญา??นี่มันอะไรกันหวาย" โทโมะหันหน้าไปถามหวายที่แกล้งร้องไห้อย่างหนัก
 
       "ก็สัญญา...ไม่เอาหวายไม่บอกดีกว่าฮึกๆ" ยัยหวายทำเป็นปฏิเสธแหมๆทำเป็นคนดีเรียกร้องความสนใจ-*-
 
       "หวายบอกมา..."
 
       "แก้วเค้าขู่หวายว่าถ้าหวายยังจะมายุ่งกับโทโมะอีกหวายจะโดนแก้วทำร้ายฮึกๆ"
 
       "นี่แก้วถึงกลับต้องทำกันขนาดนี้เลยหรอ!!โมะไม่ใช่สิ่งของนะ!!"
 
       "แก้วไม่ได้ทำนะโมะ..." 
 
       "ยังจะมาโกหกอีกก็เห็นๆกันอยู่ที่หวายพูดมาเมื่อกี้ไงรึแก้วจะบอกว่าหวายโกหก..."
 
       "แล้วถ้าแก้วจะบอกว่าใช่ล่ะโมะจะเชื่แก้วมั้ย..."
 
       "แล้วทำไมหวายต้องโกหกด้วยล่ะฮึกๆโมะต้องเชื่อหวายนะ" ยัยหวายแกล้งบีบน้ำตาเพื่อเรียกร้องความสนใจของโทโมะและดูเหมือนว่าโทโฒะเริ่มจะทำสีหน้าลังเล...
 
       "นั่นสิทำไมหวายต้องโกหกด้วย..." ในที่สุดโทโมะก็เลือกที่จะเชื่อยัยหวายนั่นมากกว่าฉันที่เป็นแฟนของเค้ามาสี่ปีเต็ม!!
 
       "โมะพูดอย่างนี้หมายความว่าโมะเชื่อยัยนี่ใช่มั้ย" ฉันชี้หน้ายัยหวายก่อนจะถามโทโมะแต่ไม่ต้องถามก็รู้แล้วแหละว่าคำตอบมันคืออะไร
 
       "..."
 
       "นี่แสดงว่าโมะไม่เคยเชื่อใจแก้วเลยใช่มั้ย...ตลอดเวลาที่เราคบกันมาสี่ปีเต็มมันไม่เคยทำให้โมะเชื่อใจแก้วหรือรู้จักตัวตนแก้วเลยจริงๆหรอเสียแรงนะที่แก้วรักโมะอย่างเต็มหัวใจแต่โมะกลับเชื่อคนอื่นมากกว่าแก้วที่เป็นแฟนโมะมาสี่ปี!!งั้นพรุ่งนี้เราก็คงไปด้วยด้วยกันไม่ได้แล้วล่ะ..."
 
       "..."
 
       "สี่ปีที่คบกันมาโมะไม่เคยจำวันสำคัญของเราได้เลยไม่สิโมะคงไม่อยากจำมันมากกว่า...แต่แก้วก็ไม่เคยว่าอะไรโมะเลยแต่นับภาษาอะไรกับแค่ผู้หญิงคนเดียวทำให้โมะต้องมาทะเลาะกับแก้ว โมะจำได้มั้ยว่าเราต้องมาทะเลาะกันเพราะเรื่องผู้หญิงคนนี้กี่ครั้ง!!" 
 
       "..."
 
       "แต่ที่แก้วน้อยใจคือทำไมแก้วพูดอะไรโมะถึงไม่เคยเชื่อแก้วเลยแต่กับยัยนี่!!พูดแค่สองสามคำโมะก็เชื่อมันซะทุกอย่าง!!ถ้าเป็นอย่างนี้เราก็คงไปด้วยกันไม่ได้แล้วล่ะ"
 
       "..."
 
       "เราลองห่างกันดูเหอะแล้วโมะถามใจตัวเองดีๆว่าโมะเลือกใคร..."
 
       "ที่พูดมาทั้งหมดเนี่ยคือจะขอเลิกใช่มั้ย!!"
 
       "แล้วแต่โมะจะคิด...ส่วยเธอ!!ถ้าชอบเค้ามากก็เอาไป!!" ฉันตะคอกใส่หน้ายัยหวายแล้วเดินหนีโทโมะออกมาทันที
 
+
+
+
 
       "มันก็สมควรแล้วไอ้โง่!!"
 
       "เฮ้ยไอ้ป็อปกูมาขอคำปรึกษนะโว๊ยไม่ได้ให้มาซ้ำเติม-*-" หลังจากที่ผมแข่งบาสเสร็จผมก็รีบมาขอคำปรึกษาจากพวกเพื่อนๆที่ผมคิดว่ามันคงจะช่วยแต่ตอนนี้ชักจะไม่แน่ใจแล้วสิ!!
 
       "ไม่มี!!เรื่องนี้พวกกูอยู่ฝั่งยัยแก้วโว๊ย!!" นี่ไอ้เขื่อนก็เป็นไปกับเค้าอีกคน
 
       "นี่ตกลงพวกมึงเป็นเพื่อนใครกันแน่ว่ะ-*-"
 
       "มึงไง"
 
       "แล้วทำไมมึงไม่ช่วยกูล่ะ"
 
       "ไม่เห็นจะเกี่ยวไปกันเหอะไอ้ป็อปเฟย์ฟางรอนานล่ะ"
 
       "แก้ว...โมะขอโทษ" ผมล่ะอยากจะทึ่งหัวตัวเองจริงๆเลย-*-ปากนะปาก!!!
 
+
+
+
 
       "แกแน่ใจแล้วหรอยัยแก้ว" ยัยฟางเอ่ยถามฉัน
 
       "สุดๆอ่ะฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ"
 
       "สู้ๆโว๊ยเพื่อน^O^" ยัยเฟย์ทำหน้าเฮฮามีความสุขที่สุด ถ้าจะบ้านะยัยนี่-*-
 
       "ที่รักเขื่อนเป็นอะไรรึเปล่าเอ่ยทำหน้าเหมือนกำลังฟินแหลก" เขื่อนกับป็อปปี้เดินเข้ามากอดแฟนของตัวเอง เห็นแล้วอิจฉา><
 
       "นี่ๆทำอะไรหัดเกรงใจยัยแก้วบ้างสิ!!" ไม่ทันแล้วยัยฟางฉันเห็นไปแล้วเต็มๆT^T
 
       "ว่าแต่วันเกิดปีนี้แก้วอยากได้อะไรล่ะ" เขื่อนหันหน้ามมาถามฉัน
 
       "ไม่รู้สิ...แก้วกลับก่อนดีกว่าเย็นแล้ว" ฉันไม่รอให้ใครได้พูดอะไรก็รีบเดินหนีออกมาซะก่อน
 
+
+
+
 
วันต่อมา วันที่ 22 มิถุนายน
 
       "ยัยแก้วมีคนมาหาแกอ่ะ" พี่กิ่งเดินเข้ามาเรียกฉันที่นอนอ่านหนังสืออยู่ในห้องคนเดียว
 
       "แก้วไม่ว่างอ่ะฝากบอกด้วย" ฉันตอบทั้งๆที่ตายังคงอ่านหนังสืออยู่ ต้องรีบอ่านจะจบแล้วสู้ๆ><
 
       "ไปบอกเองสิว่ะ-*-"
 
       "เออๆไปเองก็ได้ฮึย!!เป็นพี่ภาษาอะไรเนี่ย-*-"
 
       "ภาษาไทย^^"
 
       "ไม่คุยกับพี่แล้ววววววววววว-0-!!!" ฉันโวยวายใส่หน้าพี่กิ่งก่อนจะวิ่งหนีพี่กิ่งลงมาหาคนที่พี่กิ่งบอก
 
       "มาทำไม..." ฉันเปลี่ยนสีหน้าทันทีเมื่อเห็นบุคคลที่นั่งรอฉันอยู่
 
       "ก็โมะจะมาหา'แฟน'ตัวเองไม่ได้รึไง" เหอะยังจะมีหน้ามาพูดว่า'แฟน'อีกหรอทำฉันเจ็บซะขนาดนี้
 
       "กล้าพูดเนอะ...แก้วจำได้ว่าเราห่างกันแล้วนิ" ฉันยืนกอดอกอยู่ที่เดิมไม่ยอมเดนไปหาโทโมะส่วนตัวโทโมะก็ไม่ยอมเดินมมาหาฉันเหมือนกัน-*-
 
       "โมะก็จำได้ว่าแก้วขอคนเดียวโมะยังไม่ได้บอกว่าตกลงซะหน่อย^^"
 
       "ถ้าจะมาพูดแค่นี้ก็กลับไปเหอะ" ฉันพูดก่อนจะเดินหนีโทโมะขึ้นห้องตัวเองแต่ก็โดนโทโมะดึงมือไว้ก่อน
 
       "ถนัดจังเลยนะไอ้การที่ชอบเดินหนีคนอื่นน่ะ^^"
 
       "ปล่อย...เอาไว้คนกันวันอื่นวันนี้แก้วไม่อยากเห็นใคร" ฉันพยยามสะบัดมือของโทโมะแต่ดูจะยากเสียเหลือเกิน
 
       "เอ๊ะ!!วันนี้วันเกิดใครหว่าาาา" 0.0!!
 
       "จะ...จะไปรู้หรอ!!" ฉันขอวางฟอร์มนิดๆก่อนแล้วกันนะอิๆ^O^
 
       "โมะมีอะไรให้ด้วยล่ะ" ว่าแล้วโทโมะก็ลากฉันออกมานอกบ้าน หน้าบ้านของฉันตอนนี้เต็มไปด้วยลูกโป่งหลากสีสันเหมือนงานปาร์ตี้เล็กๆ
 
       "นี่มันอะไรกัน..."
 
       "อ่ะโมะให้^^" โทโมะเดินไปหยิบช่อกุหลาบสีขาวสะอาดช่อใหญ่มายื่นให้ฉัน นี่ฉํนไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย0.0!!
 
       "หืม??"
 
       "โมะขอโทษโมะสัญญานะว่าต่อไปนี้โมะจะฟังแก้วทุกอย่างจะไม่เชื่อคนอื่นมากกว่าแก้วอีกแล้วโมะจะจดไว้เลยว่าวันไหนคือวันสำคัญของเราแต่ขอแค่แก้วให้โอกาสโมะนะ"
 
       "ฮึกๆ..." ฉันได้แต่ยืนสะอื้นเงียบๆใครจะไปคิดล่ะโทโมะจะมาง้อฉันแบบนี้
 
       "นะแก้ว..."
 
       "แก้ว...ก็ได้ฮึกๆ" พอฉันพูดจบโทโมะก็พุ่งเข้ามากอดร่างของฉํนไว้ทันที
 
       "โมะดีใจนะที่ได้แก้วคืนมาฟอด~~^^" โทโมะขโมยหอมแก้มฉันไปหนึ่งที
 
        "นี่!!>///<"
 
        "ว่าแต่วันนี้วันเกิดแก้วนิอยากได้อะไรล่ะครับ^^"
 
        "อยากได้'แฟนคืน'ค่ะ^^"
 
       "ฮ่าๆงั้นก็คงได้ไปตลอดชีวิตแล้วแหละครับ"
 
 
 
 
 
THE END
...ruktomokaew...
 
 
+ + + + + + +
 
ก่อนอื่นคงต้องกราบประทานโทษงามๆสัก2ทีที่แต่งเรื่องนี้นานไปนิด(หรอย่ะ-*-)พอดีว่าเราเกิดอาการน๊อคไป1วัน555เลยต้องมานั่งเก็บฟิคที่แสนจะเตรียมตัวนานไปหน่อย555 แล้วพบกันเรื่องต่อไปนะคะ