hunhan forever รักร้ายของนายจอมโหด(nc+) the end

 
 
 
 
หลังจากนั้น สิ่งที่ผมพยายามที่จะลืมก็กลับเข้ามาในชีวิตผมอีกครั้ง ผมยอมรับเลยว่าผมตกใจมากที่เห็นเซฮุนในวันนั้น แต่ในใจลึกๆผมกับดีใจจนทำอะไรไม่ถูก แต่สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไปคือสายตา ผมสบตากับเซฮุนก็รู้เลยว่ามันเปลี่ยนไปแล้ว...ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม
 
 
 
 
 
 
ผมตกไปอยู่ในห้วงภวังค์ของตัวเองจนลืมสังเกตไปว่าสายตาคู่นึงกำลังมองผมด้วยความรู้สึกที่สับสน
 
-------------------------------
sehun part
 
 
 
 
 
ให้ตายสิ ผมไม่รู้...ไม่รู้มาก่อนเลยว่าพี่ลู่ฮานจะทรมารขนาดนี้ ผมที่ว่าตัวเองเจ็บปวดทรมารที่สุดแล้วยังสู้ความรู้สึกตอนนั้นของพี่ลู่ฮานไม่ได้เลยสักนิด ผมกำลังสับสนว่าผมควรจะทำยังไงต่อ ผมได้แต่นั่งมองน้ำตาใสๆที่ไหลลงมาจากตาคู่สวยนั่น ตลอดเวลาที่ผ่านมามีแต่ความแค้นที่ฝังลึกในจิตใจผม เพระาผมมัวแต่ยึดติดอยู่กับอดีต ถ้าวันนี้เราไม่เปิดใจคุยกัน ผมก็คงเป็นคนโง่ที่ทำร้ายคนที่ผมรักซ้ำๆซากๆ ตอนนี้ผมพูดได้เต็มปากแล้ว..ว่าผมรักพี่ลู่ฮานที่สุดจะรักคนเดียวและรักตลอดไป
 
 
 
--------------------------------------------------
 
 
 
"พี่ครับ"ผมเรียกร่างบางที่นั่งเหม่อลอย
 
 
 
 
 
"ว...ว่ายังไง"พี่ลู่ฮานมองสบตาผมก่อนจะเช็ดน้ำตาลวกๆ
 
 
 
 
 
 
"ผมขอโทษ"ยากนะที่จะได้ยินคำนี้ออกมาจากปากคนอย่างผม แต่ผมก็พูดมันไปแล้วเวลานี้ผมไม่มัวมาเก๊กหรอกเพราะมีกันอยู่แค่สองคน..
 
 
 
 
 
"ขอโทษ?"พี่ลู่ฮานทำหน้าไม่เข้าใจ
 
 
 
 
 
"ขอโทษที่ผมพูดจาไม่ดีใส่พี่ ขอโทษสำหรับทุกๆอย่าง"ผมมองด้วยสายตาที่จริงจัง เพื่อต้องการจะบอกว่าผมรู้สึกผิดจริงๆ
 
 
 
 
 
 
"เด็กบ้า"พี่ลู่ฮานยิ้มบางๆอย่างน่ารัก ซึ่งทำให้ผมโล่งใจไปหน่อยนึงที่อย่างน้อยพี่เค้าก็ยังยิ้มได้
 
 
 
 
 
"ไม่บ้าซะหน่อย"ผมเดินไปยีหัวคนตัวเล็กด้วยความหมันไส้
 
 
 
 
 
 
"อ๊างงงงงง ไอบ้าเซฮุนนายทำผมฉันยุ่งนะ"ร่างบางเปลี่ยนจากนั่งขัดสมาธิมาเป็นคุกเข่าและยีหัวคนตัวสูงกลับ
 
 
 
 
 
 
"ย๊าาา พี่กำลังหัวผมยุ่งเหมอนกันนะ"เซฮุนพูดก่อนจะผลักร่างบางให้นอนเรียบไปกับที่นอนและขึ้นไปคร่อมอย่างรวดเร็ว
 
 
 
 
 
 
"เซฮุนนนน มีสักครั้งไม๊ที่นายจะไม่ฉวยโอกาสฉันเนี๊ยย"ผมพยายามดันอกของเซฮุนให้ลุกขึ้น แต่มีหรือที่จะยอมลุกขึ้นไปง่ายๆ...นอนตีหน้ามึนใส่ผมอยู่เนี้ย- -*
 
 
 
 
 
หลังจากที่ต่างคนต่างหยุดดิ้รน สายตาสองคู่ก็ประสานกันเหมือนกับมีแรงดึงดูดที่ทำให้ผมเคลื่่อนหน้าเข้าไปใกล้พี่ลู่ฮานเรื่อยๆ คนตัวเล็กหน้าขึ้นสีเพราะเขิลอายนั่นยิ่งทำให้ผมใจเต้นรัวเพราะความน่ารักนี่ ถ้าผมตบะแตกจับพี่เค้ากดตอนนี้จะเป็นไรไม๊นะ ผมล้มเลิกควมคิดบ้าๆนั่นเมื่อปลายจมูกของเราชนกัน พี่ลู่ฮานไม่ได้ขัดขืนอะไรผมจึงค่อยประกบปากของตัวเองลงไปอย่างแผ่วเบา อ่อนโยน และเปลี่ยนเป็นเร็วไปตามอารมณ์ของผม ผมสอดลิ้นหนาเข้าไปในโพรงปากของคนใต้ร่างเมื่อลิ้มลองความหวานเสร็จแล้วผมก็เปลี่ยนมาซุกไซร้ที่ซอกคอของพี่ลู่ฮานแทน พี่เค้าเกร็งนิดๆก่อนจะผ่อนลงและเอามือมาจับที่กลุ่มผมนุ่มของผมขย้ำเบาๆเพื่อระบายความเสี่ยวซ่านของตัวเอง
 
 
 
 
 
 
"เซฮุน...พี่ไม่ไหวแล้ว"เสียงหวานครางออกมา หารู้ไม่ว่ามันยิ่งกระตุ้นอารมณ์ของร่างสูงแค่ไหน
 
 
 
 
 
 
"อืมมม"เซฮุนครางในลำคอก่อนจะจัดการเสื้อผ้าของคนตัวเล็ก
 
 
 
 
 
จนเหลือแค่ร่างเปลือยป่าว
 
 
 
 
 
 
เซฮุนพรมจูบไปที่หน้าปาก จมูก ริมฝีปาก ก่อนจะมาหยุดที่ซอกคอ ริมฝีปากหนาเม้มเบาๆให้เกิดรอยแดงเพื่อแสดงให้รู้ว่าคนๆนี้มีเจ้าของแล้ว
 
 
 
 
 
มือหนารูดขึ้นรูดลงที่แท่งเนื้อที่ถูกปลุกขึ้นมาช้าๆ
 
 
 
 
 
"ร..แรงอีก"น้ำตาใสปริ่มมาที่หางตาของลู่ฮาน
 
 
 
 
เซฮุนขยับมือเร็วขึ้นเรื่อยๆจนน้ำสีขาวไหลทะลักออกมา ร่างสูงเคลื่อนตัวลงเอาให้ปากพอดีกับแท่งเนื้อและรูดขึ้นรูดลงเพื่อทำความสะอาดให้ก่อนจะช้อนตาขึ้นไปมองคนตัวเล็กที่กำลังทำหน้าเคลิ้มอย่างมีความสุข
 
 
 
 
 
 
"ผมช่วยพี่แล้วต่อไปถึงตาพี่แล้วนะ"เซฮุนพูดและขยิบตาให้คนหน้าสวยก่อจะจัดการถอดเสื้อผ้าของตนเอง
 
 
 
 
 
 
 
"อื้อ"ลู่ฮานขยับตัวขึ้นมาเป็นนั่งพิงกับที่นอนและมองหน้าเซฮุนก่อนจะยิ้มเขิลๆ
 
 
 
 
 
 
 
"พี่ทำหน้าแบบนี้น่ารักเป็นบ้าเลยอ่ะ ผมจะไม่ทนแล้วนะ"ร่างสูงพูดจบก็กระโจนหาคนตัวเล็กทันทีก่อนจะประกบปากอย่างรวดเร็วคนตัวเล็กที่ตกใจกับเหตุการณ์เมื่อกี้ก็เผยอปากนั่นจึงทำให้ร่างสูงสอดลิ้นเข้าไปทันที จูบกันอยู่เนิ่นนาน ร่างสูงก็กระซิบข้างๆหูลู่ฮานแผ่วเบาทำเอาคนตัวเล็กถึงกับขนลุกซู่ขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
"ตาพี่แล้วนะครับ"เซฮุนจัดการจับเอวของพี่ลู่ฮานและยกขึ้นคร่อมตัวเองไว้
 
 
 
 
 
 
หน้าตาเซ็กซี่นั่นกำลังทำให้ผมจะเป็นบ้านะ!
 
 
 
 
 
 
 
 
"อื้อ...เจ็บ"พี่ลู่ฮานร้องเสียงหลงเมื่อผมจับพี่เค้ากดลงกับแก่นกายของตัวเอง อยากทำตัวให้น่ากดเองทำไมหล่ะครับ?
 
 
 
 
 
 
"อืมมมม"ผมครางออกมาเมื่อร่างบางเริ่มขยับช้าๆ เมื่อเริ่มชินพี่เค้าก็เพิ่มแรงขยับขึ้นเรื่อยๆจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้อง ผมใช้มือจับที่เอวบางและขยับมือไปด้วยเพื่อให้มันแรงขึ้น ช่องทางสีสวยชั่งตอดรัดเป็นอย่างดี ผมมองหน้าพี่ลู่ฮานซึ่งตอนนี้ไปสวรรค์ชั้นเจ็ดแล้วครับ..
 
 
 
 
 
 
"เซฮุนช่วยพี่ได้ไหม"ร่างบางสบตาผมอย่างเว้าวอน แน่หล่ะสิพี่เค้าคงเหนื่อยขยับซะขนาดนั้น
 
 
 
 
ต่อไปให้เซฮุนคหล่อทำแทนล้ะกันนะครับ ชิ้งงงงงงง
 
 
 
 
 
 
"เซฮุน...อ๊ะ..แรงๆ"ครางไม่รู้เรื่องแล้วครับตอนนี้ผมกระแทกถี่ๆจนตัวพี่ลู่ฮานขยับไปตามแรงของผม ขาเรียวสวยเกาะเอวผมไว้นั่นมือบางลูบหลังผมขึ้นลงก่อนจะจิกเป็นบางครั้งที่รู้สึกเจ็บ
 
 
 
 
 
 
"อีกแปปนะครับคนดี"เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหูก่อนจะขยับสะโพกถี่ๆ
 
 
 
 
 
 
 
"อื้ออออออ"ผมขยับอีกนิดหน่อยก็ปลดปล่อยออกมาน้ำสีขาวขุ่นไหลทะลักเข้าไปในช่องทางข้างหลังผมค่อยถอดถอนแก่นกายออกมาก่อนจะตามมาด้วยน้ำสีขาวขุ่นที่ผมปล่อยไว้ไหลตามออกมาด้วย ผมจัดการหยิบทิชชู่ตรงโต๊ะหัวเตียงมาทำความสะอาดขอวตัวเอง ก่อนจะทำความสะอาดของพี่ลู่ฮานที่ตอนนี้นอนหอบหายใจแรงๆอยู่ จะลุกไปอาบน้ำก็คงไม่ไหวหรอกครับ รอบเมื่อกี้รับรองตื่นมาระบมแน่ๆ
 
 
 
 
 
"ฝันดีนะครับ"ผมพรมจูบไปที่หน้าผากมนก่อนจะจูบที่ริมฝีปากบางสวยนั่นอีกครั้งและเอื้อมมือไปปิดไฟนอน
 
 
 
 
 
"ถ้าคืนนี้ขืนทำตัวน่ารักอีก อีกรอบนะครับ"
 
 
 
-----------------------------------
 
ใกล้จะจบแล้ววววววววว55555555 ต่อไป ไรท์ว่าจะแต่งแนวระทึกขวัญดีไม๊? ตอบๆกันด้วยน้าา55555