hunhan forever รักร้ายของนายจอมโหด(nc+) the end

ประตูที่ปิดสนิทแน่นิ่งไม่ไหวติงเลยสักนิด พระเจ้าเหาสิบหำทำยังไงดี อย่าบอกนะว่าต้องนอนที่นี่

 

ประวัติหลอนๆก็เยอะซะไม่มี แล้วผมดันเป็นคนที่กลัวขึ้นสมองด้วย สงสัยเสียงครื้ดตอนนั้นจะเป็น

 

เสียงปิดประตูแน่เลย ภารโรงนี่ก็ไม่เบิ่งตาดูนะเว้ยย ไฟเปิดซะขนาดนี้ยังจะปิดประตูมาได้ วู้วววยัง

 

หนาวไม่หายเลย อากาศเย็นขนาดนี้ผมอาจจะเป็นปอดบวมตายก่อนได้เลยนะ ผมยืนลูบๆตัวเองและ

กอดตัวเองไว้เพื่อไม่ใหเหนาวไปกว่านี้ ทำไงได้แฟนไม่มีนี่นา ผมเหลือบไปมองเซฮุนที่มอง

 

มาทางผมนิดๆก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น

 

"ทำไงกันดี จะติดอยู่แบบนี้ไม่ได้นะ"กลัวผีชิบหายตายดีกว่าแอ็ก-0-

 

"ก็คงต้องนอนนี่ แต่ถ้าเรื่องมากนักก็ยืนทุบประตูไปล้ะกัน"พูดจบเซฮุนก็เดินขึ้นไปเลย

 

"นี่รอด้วยสิ"ผมบอกและวิ่งตามไปติดๆ คงไม่อยู่คนเดียวหรอกย่ะน่ากลัวขนาดนี้

 

"นอนที่ห้องไฟฟ้าล้ะกัน เพราะเปิดอยู่ห้องเดียว"เซฮุนไม่พูดพร่ำทำเพลงก็เปิดประตูเข้าไปเลย 

 

พรึ่บบบบบบ และไฟทั้งหมดของตึกนี้ก็ดับลงอย่างพร้อมเพียงกัน ผมกระโดดไปจับชายเสื้อของ

 

เซฮุนไว้แน่นและเอาหน้าซุกไปกับแผ่นหลังของคนตรงหน้าอย่างกับจะสิงร่างไปให้ได้ ก็ผมกลัวนี่นา

 

บรรยากาศก็ชั่งวังเวงสิ้นดี

 

"ไม่ต้องกลัวนะ"เสียงเป็นห่วงหลุดออกมาจากปากของคนตัวสูงอย่างไม่รู้ตัว "แฮ่ม หมายถึงจับไว้

 

ดีๆล้ะกัน ตัวยิ่งเตี้ยๆอยู่เดี๋ยวจะหาไม่เจอ"เช้ออออไอบ้าาจะหวานนิดนึงก็ไม่ได้

 

"อื้ออ"ผมได้แต่ตอบ ส่วนมือก็กำชายเสื้อไว้แน่น

 

พรึ่บ และแล้วดวงไฟเล็กก็มาจากเทียนไขที่อยู่ในห้องนี้ทำให้ผมอุ่นใจขึ้นมาหน่อย เซฮุนถือเทียน

 

และเดินหามุมที่พอจะนอนได้บ้าง แล้วก็หยุดที่มุมห้องที่มีตู้ตั้งอยู่ทำให้สามารถพิงนอนได้ 

 

"หนาว"ผมบอกและเงยหน้ามองคนตรงหน้าที่ตอนนี้กำลังมองไปรอบๆห้องนี้

 

"เขยิบมานี่สิ"เซฮุนบอกและจัดท่านั่งของตัวเองให้สบาย ผมพิงไปที่ไหล่ของเซฮุนก่อนที่มืออุ่นจะ

 

เข้ามากอดที่เอวผมไว้

 

"ขอโทษนะที่สาดน้ำใส่"เซฮุนบอกและก้มมาหอมที่หัวผม

 

"อือ ก็ยังดีที่สำนึกได้ว่าควรจะขอโทษ"ผมบอกด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดนิดๆ มันโมโหนี่นาคิดแล้วก็

 

หงุดหงิดขึ้นมาเฉยๆ ผมเลยเขยิบตัวออกจากเซฮุนและมานั่งกอดตัวเองแทน

 

"เป็นอะไรอีกก็ขอโทษแล้วไง เออดีเก่งนักก็อย่าเขยิบมาหาผมล้ะกัน"เซฮุนบอกเสียงหงุดหงิดๆ

 

และพิงไปกับตู้ ส่วนผมก็คงต้องนั่งกอดตัวเองต่อไป บู่ววว หนาวจังผมกอดตัวเองแน่นขึ้นเมื่อจู่ๆก็

 

หนาววาบขึ้นมา ตอนนี้ตัวผมสั่นแล้วครับพี่น้อง ต้องตายแน่ๆพรุ่งนี้ผมคงนอนตายเพราะเป็นปอดบวม

 

บ๊ายบายครับทุกคน ผมรักทุกคนนะครับขอบคุณที่ติดตามผมมาโดยตลาด- -* ผมรู้สึกประทับใจเป็น

 

อย่างสูง-/\- ผมคงจะหนาวจนสติฟั่นเฟือนไปแล้วหล่ะ จู่ๆเซฮุนก็เป็นคนเขยิบมาหาผมแทนและ

 

กระชากผมไปกอดจนแน่น แอ่ะจะเละแล้ว-0-

 

"กอดเบาๆหน่อยหายใจไม่ออก"ผมบอกเซฮุนเลยคลายกอดออกนิดนึงจนผมสบายตัวขึ้น

 

"ทำเป็นเก่งอยู่ได้เดี๋ยวก็หนาวตายพอดีน่ารำคาญจริงๆ"เซฮุนบอกเสียงเรียบและกระชับอ้อมกอด

 

"ก็ดีกว่านายล้ะกัน นั่งเก๊กอยู่ได้"ผมบอกและเงยไปมองหน้าเซฮุนอย่างกวนประสาท

 

"พูดมาก"เซฮุนผลักหัวผมเบาๆก่อนจะผละตัวออกจากผม

 

"หายหนาวหรือยัง"เซฮุนถามขึ้นมา

 

"ยังเลย หนาวจนจะแข็งอยู่แล้วเนี๊ย"ผมบอกและกอดตัวเองแน่น

 

"เฮ้ยจะทำไรอ่ะ"ผมถาม เมื่อจู่ๆเซฮุนก็เอามือมาจะปลดกระดุมผมออก ผมไม่มีอารมณ์ในที่แบบนี้หรอกนะ- -*

 

"ก็ถอดเสื้อออกสิ เดี๋ยวก็ปลอดบวมหรอกใส่เปียกๆแบบนั้นอ่ะ"เซฮุนบอกและมองผมด้วยสายตาที่

 

ต้องการจะบอกว่าผมโง่มาก

 

"ก็เพราะนายนั่นแหละ"ผมบอก ก่อนที่จะปลดกระดุมตัวเองออก ร่างสูงชะงักไปนิดนึง(อาการหื่น

 

กำเริบ)ก่อนที่จะกระแอมและถอดเสื้อของตัวเองมาให้ผมจนเหลือแต่เสื้อกล้าม

 

"แล้วนายไม่หนาวหรอ"ผมถามและใส่เสื้อไปด้วย โหววอุ่นขึ้นมาเยอะเลยอ่ะ

 

"ไม่ได้ตัวบางร่างน้อยเหมือนคนบางคนอีกอย่างกอดพี่ก็หายหนาวแล้ว"เซฮุนพูดจบก็สวมกอดผม

 

อีกรอบ ผมได้แต่ยิ้มๆ จะว่าไปแล้วนายก็น่าก็น่ารักแบบเก๊กๆนะ วะฮ่าฮ่า

 

"หายหนาวหรือยัง"เซฮุนถามอีกรอบ

 

"กอดซะแน่นขนาดนี้ไม่หายหนายก็ให้มันรู้ไปสิ"ผมบอกและยิ้มแบบเขิลนิดๆ บ้าจริงพูดเองเขิลเอง

 

เซฮุนยิ้มนิดๆก่อนที่จะผลักหัวผมให้มาหนุนที่่ตักแทน ก่อนจะก้มลงมาจุ้บหน้าผากผมและบอกว่า

 

"ถึงคืนนี้มันจะเกิดเรื่องอะไรมากมาย แต่ผม...มีความสุขนะ"เซฮุนกระแอมและพูดแบบแผ่วเบาจน

 

เหมือนแมลงวี่บินเลยอ่ะ ผมไม่ได้ยินประโยคสุดท้ายเลยนะจริงจริ๊งงงงง

 

"เมื่อกี้พูดว่าไรนะ ไม่ได้ยินเลย"ผมถามและมองแบบสงสัย

 

"ป่าว ผมบอกว่าฝันดี"เซฮุนบอกและพิงหัวกับตู้ก่อนจะหลับตาลง

 

ผมอมยิ้มน้อยๆ อย่าคิดว่าผมไม่ได้ยินนะพอดีเป็นคนหูไวซะด้วยสิ ประโยคที่นายบอกว่านายมีความ

 

สุขน่ะ ฉันก็มีความสุขนะ ผมบอกก่อนจะหลับตาลงอย่างเหนื่อยหน่ายและอ่อนเพลียจากการ

 

ทำความสะอาด ก่อนจะผล็อยไป

 

"ตูดหมึกเอ้ย"เซฮุนลืมตาขึ้นมาก่อนจะยีหัวผมของลู่ฮานอย่างหมันไส้โดยที่เจ้าตัวไม่รู้สึก เซฮุน

 

ก้มลงไปจุ้บหน้าผากของลู่ฮานอีกครั้งก่อนที่จะหลับตาลงนอนอย่างมีความสุข

 

----------------

 

เค้ามาเพิ่มทีสองตอนเลยนะง่วงแทบตายแต่เพื่อนักอ่านที่น่ารักทุกคนเค้าจึงยอมทน รักทุกคนนะ กดโหวตกันด้วยดิเห้ยยยยย ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในใจทุกคนด้วยนะ ส่วนตอนที่20อ่ะ เค้าแต่งต่อไปแล้วนะ สำหรับคนที่อ่านไปแล้วอ่ะ เค้าเพิ่มเนื้อเรื่องไปตอนที่20แล้วนะ เอาเป็นว่าอ่านกันตั้งแต่ตอน20มานั่นแหละ จบปิ๊ง ใครงงบ้างเค้างงว่ะ55 พูดเองงงเอง จุ้บ♥