hunhan forever รักร้ายของนายจอมโหด(nc+) the end

หลังจากที่เกิดเหตุการณ์นั้นเซฮุนก็พาผมกลับบ้าน เพราะผมบ่นว่าอยากกลับบ้านมากๆ หมอนี่รำคาญเลยพากลับ
 
มา ผมนั่งเงียบมาตลอดทางจนถึงบ้าน ตอนนี้ก็สี่ทุ่มแล้วผมเลยบอกให้เซฮุนนอนค้างบ้านผมเลย>0< ก็...มันเป็นห่วงนี่นา-3-
 
"หิวไม๊"ผมถามเพราะว่าตั้งแต่กลับมาก็ยังไม่ได้กินอะไรกันเลย
 
"นิดหน่อย"เซฮุนตอบมาและหันไปดูทีวีต่อ
 
ได้เวลาซุปเปอร์แมนออกโรงแย้วว-0- ผมเดินไปหาอาหารที่พอจะทำได้ นั่นก็คือ 'มาม่าาา' ยิ่ง
 
ใหญ่มาก-..- ผมจัดการต้มมาม่าและใส่หมูไข่ไส้กรอกไปอย่างเสร็จสัพ และเดินเอาไปให้เซฮุน
 
"หืมม น่ากินอ่ะ"นายนี่บอกและจ้วงมาม่ากินอย่างไม่หยุด
 
"นี่ๆ เดี๋ยวก็ติดคอตายก่อนหรอก ค่อยๆกินสิ"ผมตีไหล่แบบเบาๆและหันไปทำหน้าโหดใส่
 
"เป็นห่วงหรอ"เซฮุนเงยหน้ามามองนิดๆ และทำหน้าตาน่ารักใส่
 
"จะบ้าหรือไง ใครห่วงนายกันแค่ไม่อยากให้มีคนมาตายในบ้านก็เท่านั้น"ผมพูดและหันไปมอง
 
ทางอื่นเพื่อกลบเกลื่อนความเขิลของตัวเอง
 
"หรอครับ แล้วนี่หิวหรือป่าวมากินด้วยกันสิ"เซฮุนบอกดึงแขนผมลงไปนั่งข้างๆ
 
"ไม่เป็นไร นายกินไปเถอะเดี๋ยวไปทำใหม่"ผมบอกและเตรียมจะลุกขึ้นไป
 
"ยุ่งยากน่ากินด้วยนี่แหละ...อ้าปาก"ผมทำตามที่หมอนี่บอก..อื้อหือ...อร่อยอ่ะอย่าให้รู้นะว่าฝีมือ
 
ใครจะจ้างมาทำอาหารที่บ้านเลย(เว่อร์)
 
"ป้อนผมมั่ง"ผมหันไปมองหน้าเซฮุนอย่างงงๆที่อยู่ๆก็พูดเสียงอ้อนขึ้นมาซะงั้น
 
"มือก็มี กินเองสิ"ผมบอกและหันไปดูโทรทัศน์ต่อ
 
"งื้ออออออ ป้อนเดี่ยวนี้"อ้อนอีกแล้วผมยิ่งแพ้ลูกอ้อนของหมอนี่อยู่ปกติอ้อนซะที่ไหนหล่ะ
 
ทำน่าตาอย่างกับจะไปฆ่าคนพออ้อนขึ้นมาเท่านั้นหล่ะน่ารักชิบ-หาย ผมเลยหันไปป้อนเซฮุน ดู
 
ทำหน้าทำตาเข้าสิ คนอะไรจะน่ารักขนาดนี้น่าหมันไส้จริงๆเลย- -* 
 
"ผมว่าถ้าจะให้อร่อยต้องป้อนแบบปากต่อปากนะ"ผมอึ้งไป10วิ หน้าร้อนผ่าวขึ้นมาซะงั้น
 
"อะ อะ อะไรนะป้อนแบบปากต่อปากเนี๊ยนะ"ผมถามแบบอึ้งๆ
 
"ช่ายยยเร็วๆดิ ผมหิวแล้วเอาทีล้ะเส้นนะ"โถ่ววว ทีล้ะเส้นมันจะอิ่มไม๊มันต้องแบบอมเข้าไปทั้ง
 
ปากและบ้วนใส่หน้าเลย ทำได้แค่คิดน่ะ-..-
 
"เอออก็ได้ๆ"ผมรีบตอบตกลงเมื่อสีหน้านายนี่เปลี่ยนจากอ้อนมาเป็นจะกินเลือดกินเนื้อ- -*
 
ส๊วบๆๆ ผมคีบเส้นขึ้นมาเส้นนึงและดูดเข้าปาก
 
"อื้อ"ผมร้องออกมานิดๆเมื่อเซฮุนฉวยโอกาสจูบปากผมแบบตั้งใจ ไอหมอนี่-00-
 
"เอาอีกๆ อร่อยๆ"เซฮุนลุกขึ้นกระโดดไปมาเหมือนเด็กอายุ8ขวบ อารมณ์ไหนเนี๊ยให้ตายสิ
 
ผมไม่เคยจะเดาอารมณ์หมอนี่ได้เลยซักครั้ง.-.
 
"ไม่ นายก็กินเองสิจะดูหนังแล้ว"ผมบอกปัด และตั้งหน้าตั้งตามองโทรทัศน์อย่างเดียว
 
"ไม่เอา ถ้าพี่ไม่ป้อน ผมจะแสดงหนังสดแทนนะ"ผมหันไปมองหน้าเซฮุนแบบงงๆ
 
"อะไรคือหนังสด?"เซฮุนมองหน้าผมแบบยิ้มๆ
 
"แบบนี้ไง" นายนี่เอาชามมาม่าวางก่อนจะพลิกตัวมาค่อมผมไว้
................................................................
กิ้กิ้ ไปต่อกันตอนหน้าเล้ยยยย จุ้บบบ