Your Girl รักนะ...หลาวสาวของอา

''เขาไม่ได้หายไปไหนเลย แต่กลับมานั่งกินไอติมอย่างสบายใจ พร้อมกับนังเด็กผู้หญิงคนนั้น! ''

 

มีนพูดด้วยอารมณ์ที่ขุ่นเคืองแทนเพื่อนสาวเธอ

 

''หึ! แล้วเธอสองคนจะได้กินไอติมอย่างอร่อยแน่ ;) '' พิมพูดพร้อมรอยยิ้มที่มุมปากอย่างร้าย

 

กาจของเธอ แล้วมองแก้วกับโทโมะด้วยสายตาอาฆาต

 

ณ ข้างในร้านไอติม XXX

 

''มาแล้วไอติมที่สั่งไว้ ^^ '' พนักงานสาวคนเดิมยกออเดอร์ที่แก้วกับโทโมะสั่งไว้มาวางที่โต๊ะ

 

''ขอบคุณมากค่ะ /ครับ '' ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน และส่งรอยยิ้มกลับไปให้เธอ

 

''หืมมมม! น้่ากินจังเลยเนอะแก้ว >O< '' โทโมะพูดพร้อมทำท่าทางเหมือนเด็กที่ไม่เคยกิน

 

''นั้นสิค่ะอา แก้วอยากลองกินแล้วอ่าาาาาาาา ''

 

''ไม่ได้กินนานเลยไง5555 ''

 

''ก็ใช่นะสิ -^- '' แก้วเบ้ปากให้ชายหนุ่ม

 

''โอ๋ๆ จะงอนอาอีกไง มาเดี๋ยวอาป้อนให้มาม่ะ อ้าปากเร็วสิ '' อาโมะบอกแล้วหยิบช้อนตักไอติม

 

ขึ้นจ่อที่ปากของหลานแก้ว อย่างน่ารัก

 

''ก็ได้ อ้ำ! -O- '' แก้วรับไอติมจากโทโมะ อย่างน่ารักเช่นกัน ช่างดูไม่เหมือนอาหลานเลยแม้แต่

 

นิดแต่ช่างเหมือนคู่รักเหลือเกิน

 

''5555 อร่อยไม ? '' ชายหนุ่มถาม

 

''อืม อร่อยสิ อร่อยมากเลยแหละสงสัยอย่างงี้อาโมะต้องพาแก้วมากินทุกวันแล้วล่ะมั้ง555 ><''

 

''อย่าหวังไปเลยนังหน้าดาน!!! '' พิมเดินเข้าร้านมาอย่างอารมณ์เสียแบบสุดขีด ที่เห็นแฟนหนุ่ม

 

ของเธอป้อนไอติมเด็กผู้หญิง ต่อหน้าต่อตาของเธอ คำพูดเมื่อกี้ทำให้คนในร้านต้องกระเจิด

 

กระเจิงเลยทีเดียวแล้วมาพร้อมกับเพื่อนสาวคนสนิทอย่างมีน

 

''พิม! นี่เธอมาที่นี้ได้ยังไงห้ะ? '' โทโมะถามอย่างตกใจ

 

''ทำไมพิมจะมาไม่ได้ ทำไมล่ะตกใจล่ะสิ ที่พิมจับได้คาหนังคาเขาว่าคุณนอกใจฉัน! '' 

 

พิมพูดพร้อมหันมามองแก้ว แล้วพยายามจะเข้าไปตบแก้ว

 

''นี่คุณจะทำอะไรแก้วอ่ะ!? ''

 

''ทำไมคุณจะต้องปกป้องมันด้วยห้ะ มันเป็นต้นเหตุที่จะทำให้คุณนอกใจฉันนะ!'' ทั้งคู่ต่อล่อ

 

ต่อเถียงจนทำให้คนในร้านถึงอึ๋งเลยล่ะ

 

''มันไม่ใช่อย่างที่เธอเข้าใจนะพิม ผมก็บอกไปแล้วไงว่าแก้วเขาคือหลานสาวของผม คุณยังไม่

 

เข้าใจอีกหรือไง เห็นไมว่าคนในร้านเขาตกใจกันหมดแล้ว '' โทโมะกำลังหามปรามพิม

 

''พิมไม่เข้าใจ! ถ้าเป็นหลานทำไมคุณต้องทำอะไรขนาดนี้ด้วย ไปรับไปส่งที่มหา'ลัย แถมจะยัง

 

มานั่งป้อนไอติมต่อหน้าต่อตาแฟนคุณเนี่ยนะโทโมะ ''

 

''ผมว่าคุณหยุดโวยวายสักทีได้ไหม ผมไม่ได้รักคุณเลยพิม!! '' โทโมะพูดอย่างเหลืออด

 

ทำให้ทั้งพิม แก้วและมีน อย่างตกใจในคำพูดของโทโมะ 

 

''ไม่จริงอ่ะ โทโมะรักพิม รักพิม! ได้ยินม่ายยยยยยย อร๊ายยยยย!! '' ทำให้พิมกรีดร้องจนดัง

 

ลั่นร้าน แล้วเข้าไปกระชากแก้วออกจากหลังโทโมะที่อยู่หลบอยู่มาตบที่แก้มขาวนวลของเธอ

 

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! พลั่ก!

 

พิมดึกแก้วเข้ามาตบอย่างไม่ยั้งแล้วผลักเธอให้ล้มลงไป

 

''โอ๊ยยย! '' แ้ก้วร้องอย่างเจ็บปวด ทั้งชีวิตของเธอ ผู้หญิงคนนี้คนแรกที่ตบเธอได้ขนาดนี้

 

''หลานแก้วๆ เป็นไรมากไหม เจ็บตรงไหนอีกบ้าง '' โทโมะเห็นดังนั้นตกใจอย่างมากทำไรไม่

 

ถูกนอกจากความเป็นห่วงแก้วมาก 

 

''อร๊ายย! คุณจะไปปกป้องมันทำไม '' พิมกระชากตัวโทโมะให้ออกห่างจากตัวแก้ว

 

''พิมเธอทำเกินไปแล้วนะ หลังจากนี้เราไม่ต้องเจอกันอีก เราเลิกกัน! แล้วผมก็ไม่ได้้รักคุณเลย

 

เธอมันก็แค่ผู้หญิงแก้ขัดของฉันเท่านั้นเอง!!! ป่ะเถอะแก้ว เรากลับบ้านกันดีกว่า ''

 

''อร๊ายยยยย!! ไม่จริง! กลับมาเดี๋ยวนี้นะ ฉันสั่งให้กลับมาไงเล่า โทโมะๆ! อร๊าย! กรี๊ด! ''

 

พิมอาละวาดจนทำให้คนในร้านนินทาเธอเสียงดัง

 

''อย่ามานินทาฉันนะไอ่พวกบ้า! '' พิมต่อว่า

 

''พอเถอะพิม อายคนอื่นเขาบ้าง ฉันเราควรกลับกันก่อนนะ ส่วนเรื่องแฟนแกไว้ค่อยคิดเถอะ ''

 

มีนเองห็ห้ามปรามเพื่อนของเธอ ที่คอยยืนมองเหตุการณ์มาตลอด

 

''เหอะกลับยัยมีน! '' พิมเดินออกจากร้านอย่าหน้าเสียพร้อมกับมีนทันที

 

ณ คอนโดของโทโมะ

 

''แก้วๆ รออาก่อนสิ ค่อยๆเดินก็ได้ เดี๋ยวก็หกล้้มหรอกห้องอยู่แค่นี้เองนะ มาคุยกับอาก่อนสิแก้ว!''

 

ตึ๋งงงง!

 

เสียงปิดประตูห้องอย่างดัง ที่เธอเดินลงจากแล้วเดินเข้ามาในคอนโดอย่างไม่รีรออาของเธอเลย

 

ทำให้รู้ว่าหญิงสาวคงโกรธชายหนุ่มมากแค่ไหน ที่ทำให้เธอเจ็บตัว และละอายคนอื่นเขาในร้าน

 

อีก ชีวิตนี้เธอไม่เคยอายขนาดนี้มาก่อน

 

แต่โชคดีที่โทโมะมีกุญแจห้องอีกดอก จึงไขเข้าห้องได้ แล้วเดินตรงไปที่ห้องของเธอทันที

 

''หลานแก้วๆ เปิดประตูออกมาคุยกันก่อนสิ เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะครับ '' อาโมะค๊อกประตู

 

ห้องหลายครั้ง แก้วก็ไม่ตอบกลับมา

 

''โถ่หลานแก้วครับ อาขอโทษนะที่ทำให้หลานเจ็บตัวอีก ออกมาคุยกันหน่อยนะครับคนดีของอา

 

รู้ไมอาเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน ที่พิมเขาตบแก้ว '' โทโมะพูดอย่างน่าสงสาร อยากจะทำให้

 

แก้วใจอ่อน ยอมออกจากห้องมาคุยกับเขา

 

''ไม่รู้! แก้วไม่มีอะไรจะคุยกับอา ฮือๆ '' แก้วพูดไปร้องไป

 

''แต่แก้วร้องไห้อยู่นะค่ะ '' โทโมะพูด

 

''ไม่มีแต่! แก้วอยากอยู่คนเดียว ขอร้องล่ะ ฮือๆ ''

 

''ก็ได้ครับ มีไรเรียกอาได้นะ ''

 

''............''

 

 

 

..................................................................................................

 

เจอกันอีกแล้วนะทุกคน>< ติดตามกันต่อนะค่ะ ถ้ามีพิมผิดตรงไหน ไม่สนุกตรงไหน ติชมกันได้

นะค่ะ อยากเพิ่มเติมตรงไหนบอกได้เลยค่ะ ขอบคุณทุกคนมากนะค่ะที่อ่าน 

 

 

''