สุดที่รัก ผมเกลียดคุณ

 

 

 

“กว่าจะเคลียร์เรื่องของเราจบเนาะฟาง”ป๊อปปี้พูดขณะขับรถกลับมาจากไปเที่ยวบ้านพ่อแม่ฟางเมื่อ

วันก่อน

 

“ใครบอกล่ะป๊อป นี่เหลือพ่อป๊อปอีกทั้งคนนะ ถึงแม้จะให้ป๊อปกับแก้วหย่ากันแล้วน่ะ”ฟางยังกังวล

 

“คราวนี้เราก็ใช้เจ้าแฝดด้านหลังสิ อยากจะรู้พ่อจะใจแข็งอยู่มั้ย”ป๊อปปี้พูดอย่างอารมณ์ดี

 

“ป๊อปจะทำอะไรน่ะ”ฟางถามอย่างระแวงเบาๆ

 

“ไปอยู่กับป๊อปที่บ้านไง จะได้พร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูก”ป๊อปปี้พูดอย่างอารมณ์ดี

 

“จะบ้าหรอป๊อป กลับบ้านก่อนน”ฟางโวยวาย

 

“ไม่ทันแล้วล่ะจ้ะ ถึงแล้ว”ป๊อปปี้พูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะจอดรถลงหน้าบ้าน

 

“ป๊อปอ่ะ ฟางจะกลับบ้าน”ฟางจะเดินหนีแต่ป๊อปปี้มาดักไว้

 

“ไหนๆก็มาถึงขนาดนี้แล้ว อยู่นี่ก่อนน่าฟาง จะไปกลัวอะไรที่บ้านมีเฟย์กับเขื่อนอยู่ทั้งคน”ทันทีที่

ป๊อปปี้พูดถึงเฟย์และเขื่อนฟางหูผึ่งรีบจะไปที่ฝั่งคนขับจะขับรถออกไปแต่ป๊อปปี้มาคว้าตัวไว้ได้

 

“ป๊อปปป น้องฟางอยู่กับผู้ชาย2ต่อ2 ไม่เอานะ”ฟางดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอด

 

“ไอ้เขื่อนมันเป็นคนดี มันไม่ล่วงเกินเฟย์หรอก ถึงจะทำมันก็รับผิดชอบอยู่ดี โอ๊ยยย”ป๊อปปี้พูไม่ทัน

จบก็โดนฟางบิดหัวจนตัวงอ

 

“ถ้าจะขอน้องฟางก็มาขอที่ฟางนี่อย่าทำแบบนี้”ฟางดุ

 

“คร้าบ เมียคร้าบ ป๊อปแค่พูดเล่น ไอ้เขื่อนมันรักและให้เกียรติเฟย์จะตายมันไม่ล่วงเกินหรอก เชื่อใจ

เพื่อนเราหน่อยสิ”ป๊อปปี้บอกฟางจึงเงียบและสงบลง

 

 

 

“แล้วจะยืนอยู่ทำไมอ่ะ ไม่ไปเก็บของมาล่ะ อุ้มเฟรมมาด้วยนะเดี๋ยวฟางอุ้มฟินไปเอง”ฟางพูดจบก็

เปิดรถอุ้มฟินไป

 

“อ้าวพี่ ไม่เยี่ยมบ้านพ่อตาแม่ยายมาละเป็นไง แต่งรึยัง”โทโมะเดินลงบ้านมาอย่างอารมณ์ดี

 

“เรียบร้อยแล้ว จะเหลือเรอะ”ป๊อปปี้ยิ้มอย่างภูมิใจ

 

“ป๊อปปี้ อุ้มลูกขึ้นมากนอนเร็วๆ”ฟางตะโกนลงมาจากชั้นล่างจนป๊อปปี้สะดุ้ง

 

“คร้าบบ แหม ตั้งแต่ท้องละดุชะมัด”ป๊อปปี้บ่น

 

“สงสัยเชื้อพ่อมันแรงนะหลานคนนี้ ดุตั้งแต่ในท้อง โอ๊ะ”โทโมะร้องแซวจึงโดนป๊อปปี้โยนกระเป๋าใส่

ตัวเองแทบรับไม่ทัน

 

“พูดมาก เอากระเป๋าขึ้นไปเก็บเร็วว”ป๊อปปี้สั่ง โทโมะหัวเราะก่อนจะเดินถือกระเป๋าขึ้นไปตามป๊อปปี้

ไป

 

 

 

 

“อ้วกกก”แก้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้งแล้วอาเจียนออกมา ฟางที่ได้ยินว่าแก้วไม่สบายจึงเข้ามา

หาแก้วในห้อง

 

“เป็นยังไงบ้างแก้ว ไปหาหมอมั้ย”ฟางพยุงแก้วมานั่งที่เตียง

 

“ไม่ต้องหรอก ชั้นไม่เป็นไร”แก้วตอบหน้าซีดๆ ฟางสังเกต อาการเอะอะ อ้วกๆ ไหนจะอยากกินของ

เปรี้ยว อย่าบอกนะ

 

“แต่แก้วไม่สบายเนี่ยเหมือนอาการเดียวกับที่ฟางแพ้ท้องเลยเนาะ”ฟางพูดลอย แก้วชะงัก

 

“เอ่อ คือ”แก้วอึกอัก

 

“แก้ว บอกฟางมา แก้วท้องใช่มั้ย”ฟางจับผิดแก้ว แก้วหลบหน้าก่อนจะหันไปหยิบซองยาบำรุงครรภ์

ในกระเป๋ายื่นให้ฟาง

 

 

 

“แก้ว นี่กี่เดือนแล้วล่ะ”ฟางถาม

 

“เดือนนึงแล้ว”แก้วตอบเสียงอ่อยๆ

 

“โทโมะใช่มั้ย”ฟางพูด

 

“เอ่อ คือ”แก้วอึ้ง

 

“เพราะช่วงหลังๆนี่โทโมะจะวนเวียนอยู่แค่แก้วคนเดียวเท่านั้น ถ้าไม่ใช่โทโมะแล้วจะเป็นใคร”ฟาง

สรุป แก้วเงียบก่อนจะพยักหน้าช้าๆ

 

“แล้วโทโมะล่ะรู้เรื่องรึยัง”ฟางถาม

 

“ยังเลย ชั้นยังไม่กล้าบอกเค้า”แก้วพูด

 

“ทำไมล่ะแก้ว โทโมะเป็นพ่อเด็กนะ โทโมะควรจะรู้สิ”ฟางรีบพูด

 

“แต่หมอนั่นไม่เคยบอกชั้นว่ารักเลยซักครั้งนะฟาง เผลอๆบอกไป ไม่รับผิดชอบขึ้นมาล่ะ”แก้ว

น้อยใจ

 

“แต่โทโมะเค้าก็ดูแลเธอ ห่วงเธอนะแก้ว”ฟางพูด

 

“บางทีเค้าอาจจะแกล้งชั้นเล่นก็ได้นะ”แก้วพูดจบก็ล้มตัวนอน ฟางมองแก้วที่หลับตาลงแล้วคิดอะไร

บางอย่าง

 

 

 

 

“ไปไหนกันหมดนะ”พ่อป๊อปปี้เดินเข้ามาในบ้านหลังจากไปสั่งงานลูกน้องในฟาร์มมาก็แปลกใจที่ไม่

เห็นใครอยู่

 

“เฟรมมมม ไม่เอาไม่ซน ไม่วิ่งสิ”ฟินวิ่งตามเฟรมที่วิ่งลงมาจากบนบ้าน แล้วเฟรมก็วิ่งไปชนพ่อ

ป๊อปปี้อย่างจัง

 

“โอ๊ะ หนู เจ็บตรงไหนรึเปล่า”พ่อป๊อปปี้ก้มลงพยุงเฟรมมานั่งตรงโซฟาแล้วถามอาการ

 

“ไม่เป็นไรฮะ เฟรมแข็งแรงไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอก แม่ฟางบอกเฟรมเข้มแข็งเหมือนพ่อเลยย”เฟรม

พูดแล้วยิ้ม

 

“คุณปู่”ฟินวิ่งลงมาจากบนบ้าน แล้วยกมือไหว้พ่อป๊อปปี้ทันที

 

“หนู2คนใช่ลูกของฟางใช่มั้ย”พ่อป๊อปปี้ถาม

 

“ครับ/ค่ะ”เด็ก2คนตอบพ่อป๊อปปี้ พ่อป๊อปปี้จึงลูบหัวเจ้าแฝดด้วยความเอ็นดู

 

“ฟิน เฟรม”ฟางตกใจที่เห็นพ่อป๊อปปี้อยู่กับลูกตัวเองก็รีบมาหาลูกๆ

 

“กลับมานานแล้วหรอ”พ่อป๊อปปี้ถาม

 

“ค่ะ เดี๋ยวฟางก็กลับบ้านแล้วค่ ฟิน เฟรมมาลูกกลับบ้านกัน”ฟางพูดก่อนจะเอาลูกๆมา

 

“กลับไปไหนล่ะ อยู่ที่นี่ก็ไม่เห็นแปลก”พ่อป๊อปปี้พูด ฟางอึ้ง

 

“หมายความว่า”ฟางอึ้ง

 

“เป็นเมียเจ้าป๊อปแล้วจะไม่อยู่กับลูกชั้นรึไง จะหนีลูกชั้นไปไหนอีก หืม”พ่อป๊อปปี้พูด ฟางได้ยินก็

ปล่อยโฮออกมา

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้เดินเข้ามาดูฟาง

 

“ต่อไปนี้ชั้นฝากเจ้าลูกชายคนนี้ให้เธอดูแลด้วยละกันนะ รักลูกชายชั้นมากเท่าๆกับที่มันรักเธอนะ

ชั้นฝากด้วยล่ะ ลูกสะใภ้”พ่อป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

 

“ฮืออ ค่ะคุณพ่อ”ฟางร้องไห้ปล่อยโฮออกมาป๊อปปี้รีบกอดฟางเพื่อปลอบใจ

 

 

 

 

 

“อืมมม ห้ะ นายเข้ามาได้ยังไง ฟางล่ะ”แก้วตื่นมาเห็นโทโมะนั่งมองเธออยู่ข้างๆก็ตกใจรีบถามหา

ฟาง

 

“ตื่นมาก็ถามหาแต่คนอื่นๆนั่นล่ะ ชั้นก็น้อยใจเป็นนะ”โทโมะพูด

 

“นายจะน้อยใจอะไรล่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย”แก้วเฉไฉ โทโมะรีบรวบตัวแก้วมากอดไว้

บนตักทันที

 

“แน่ แล้วที่จดทะเบียนไปวันก่อนนี่มันไม่มีความหมายเลยใช่มั้ย”โทโมะหงุดหงิด

 

“เราจดทะเบียนเพื่อช่วยคุณป๊อปกับฟาง นายไม่ต้องห่วงหรอก ชั้นจะไม่บอกว่าแต่งงานกับนาย นาย

ใช้ชีวิตโสดของนายเต็มที่ไปเถอะ”แก้วพูด

 

“แต่ชั้นเบื่อชีวิตโสดแล้วนิ อยากแต่งงาน”โทโมะพูดแก้วหน้าแดงทันที

 

“แล้วนายมาบอกชั้นทำไม ไปบอกคนอื่นโน่น”แก้วพูด จึงโดนโทโมะหอมแก้มไปทีนึงด้วยความ

หมั่นไส้

 

“เอ้า ชั้นก็บอกเมียชั้นสิ จะให้ชั้นบอกคนอื่นทำไม”โทโมะยิ้ม

 

“ใครเมียนาย”แก้วพูด จึงโดนโทโมะจูบปิดปากไปทีนึง

 

“พูดอะไรไม่เข้าท่าอีกชั้นจะจูบเธออีกเรื่อยๆนะ”โทโมะขู่

 

“ก็ ก็นายอ่ะจะมาหาว่าชั้นเป็นเมียได้ไง บอกรักซักคำนายก็ไม่เคยบอกเลย”แก้วตัดพ้อโทโมะถึงกับ

อมยิ้ม

 

“โธ่ นึกว่าเรื่องอะไร ที่แท้เมียน้อยใจเรื่องแค่นี้เอง โอ๋ๆๆๆ ไม่เอานะ เดี๋ยวสะเทือนถึงลูกในท้อ

งง”โทโมะอ้อน

 

 

“นายรู้ได้ไง”แก้วตกใจ

 

“ฟางบอกชั้นหมดแล้วล่ะ กล้าที่จะปิดชั้นเรื่องลูกนะ เดี๋ยวเหอะ นี่ถ้าไม่ติดว่าเธอท้องนะ หึๆ”โทโมะ

ยิ้มยั่วจึงโดนแก้วฟาดไปทีนึง

 

 

“บ้าชั้นออกไปข้างนอกแล้ว”แก้วทำท่าจะลุกแต่ถูกโทโมะฉุดไว้ทำให้ล้มลงไปที่เตียงทั้งคู่

 

 

“ไม่ปล่อย เธอต้องฟังชั้นก่อน แก้ว ชั้นรักเธอนะ ชั้นยอมรับว่าเมื่อก่อนชั้นโกรธที่เธอมายุ่งกับพี่ชั้น

แต่ชั้นขอสารภาพ ที่ชั้นโกรธเธอเพราะชั้นน้อยใจที่เธอคิดว่าคนที่ช่วยเธอตอนนั้นเป็นพี่ป๊อป ซึ่ง

ความจริงแล้วมันเป็นชั้น”โทโมะพูด

 

“ชั้นรู้แล้วล่ะเรื่องนี้”แก้วตอบแล้วยิ้ม

 

“ที่ชั้นไม่พูดว่ารักเธอซักทีเพราะชั้นกลัว กลัวผิดหวัง เพราะชั้นเห็นเธอรักพี่ชั้นมาก ชั้นเลยไม่กล้า

บอก”โทโมะพูด

 

“งั้นอยากฟังมั้ยล่ะ ก้มมานี่เร็ว”แก้วพูดก่อนจะโน้มคอโทโมะลงมาก่อนจะประกบปากจูบโทโมะ

อย่างดูดื่ม โดยโทโมะก็จูบตอบแก้วด้วยเช่นกัน

 

“ชั้นรักนายนะโทโมะ บอกรักชั้นแล้วห้ามไปมองใครอีกล่ะ เพราะชั้นขี้หึง”แก้วยิ้ม โทโมะจึงหอม

แก้มแก้วไปทีนึง

 

“ครับ เมียน่ารักขนาดนี้ ไม่มองใครแล้วล่ะ”โทโมะยิ้มก่อนจะหอมแก้มแก้วอีกครั้ง

 

 

 

 

“อะแฮ่มมม พอดีกันนี่ก็หวานกันเกินไปละนะๆ”ป๊อปปี้เปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมฟางก็แซวโทโมะ

กับแก้วทันที

 

“แหม โทโมะ พ่อคนปากแข็ง หมั่นไส้จังง”ฟางแซว

 

“แหม ใครไปเหมือนเธอล่ะกว่าจะรักกันได้นี่แทบตาย นี่ขนาดยังไม่แต่งมา3คนละ ถ้าแต่งจะกี่คน

จ้ะ”โทโมะแซว ฟางหน้าแดงทันที

 

“บอกแล้วว่าจะกะตั้งทีมฟุตบอลจิระคุณให้ได้เลยคอยดู โอ๊ยๆๆ เจ็บจ้ะๆ”ป๊อปปี้โอบฟางอย่างภูมิใจ

จึงโดนฟางบิดหูไปอีกรอบ

 

“นี่อ่อยให้ก่อนนะๆ เดี๋ยวผมกับแก้วจะตามไป ไม่ต้องกลัว โอ๊ยๆๆ”โทโมะเกทับป๊อปปี้จึงโดนแก้วบิด

แขนแก้เขินทันที

 

“ฟางง ต่อไปนี้ก็ไม่มีอะไรมากขวางความรักของเราแล้วนะ ป๊อปยังยืนยันคำเดิมว่ายังรักฟางเหมือน

เดิมไม่ว่าจะนานเท่าไหร่ป๊อปก็รักฟางเหมือนเดิม”ป๊อปปี้กอดฟางแล้วพูด

 

“ฟางก็รักป๊อปปี้นะคะ รักๆๆๆๆๆ รักที่สุดเลย”ฟางพูดก่อนจะหอมแก้มป๊อปปี้ทันที

 

“โหย รักกัน2คนแล้วพวกเราล่ะคะแม่ฟาง พ่อป๊อป”ฟินพูด ทุกคนหัวเราะ ก่อนป๊อปปี้กับฟางจะกอด

ฟินกับเฟรมแล้วหอมแก้มกันคนละที

 

 

 

“พูดจริงๆนะ ชั้นจะสร้างทีมฟุตบอลจริงๆนะ”โทโมะยิ้มแล่ห์

 

“บ้า พูดอะไรไม่รู้”แก้วจะหนีแต่โทโมะจับตัวแก้วไว้ก่อนจะกอดแก้วแล้วออกมานั่งตรงริมระเบียง

ด้วยกัน

 

“รักแก้วนะ”โทโมะพูด

 

“รู้แล้วจ้ะว่ารัก”แก้วยิ้มก่อนจะกอดโทโมะไว้

 

“เพราะแก้วก็รักโทโมะเหมือนกันค่ะ”แก้วพูดก่อนจะหอมแก้มโทโมะ แล้วกอดชายหนุ่มคนนี้ไว้ไม่

ปล่อย เห้อ ต่อให้เกลียดกันแค่ไหนสุดท้ายก็เกลียดไม่ลงจริงๆกับผู้ชายคนนี้

 

สดๆร้อนๆเลยยย ในที่สุดเรื่องที่2ก็จบแล้ววว อย่าลืมติดตามเรื่องอื่นๆของเราด้วยน้าาาา หวังว่าคงจะหวานถูกใจทุกคนนะคะ  เจอกันเรื่องต่อไปค่าาาา