สุดที่รัก ผมเกลียดคุณ

 

 

“ฟาง อย่าเป็นอะไรนะ”ป๊อปปี้ที่เข้ามาในเขตป่าแล้วก็ส่องไฟฉายตามหาฟางโดยทั่ว

 

“ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมาป๊อปปี้รีบวิ่งไปตามเสียงแล็วก็พบว่าฟางนั่งลงเอามือปิดหูเพราะกลัวเสียง

ฟ้าร้องเมื่อกี้อยู่

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้เรียกฟาง

 

“ป๊อปปี้ ฮืออ”ฟางโผเข้ากอดป๊อปปี้แน่นด้วยความกลัว

 

“ไม่ต้องกลัวนะฟาง ป๊อปอยู่นี้แล้ว ป๊อปไปทิ้งฟางไปไหนอีกแล้วนะคนดี”ป๊อปปี้ปลอบฟางที่สั่นด้วย

ความกลัวนั้นอย่างอ่อนโยน

 

“เดี๋ยวเรากลับบ้านกันนะ ฟิน เฟรมรออยู่ ดูซิ ออกมาตั้งนานลูกๆคิดถึงแย่แล้ว”ป๊อปปี้เช็ดน้ำตาให้

ฟางอย่างอ่อนโยนก่อนจะชวนฟางกลับทางเดิม

 

 

เปรี้ยง

 

 

ตึง

 

 

จู่ๆก็มีฟ้าผ่าลงมาทำให้ต้นไม้ล้มลงมาขวางทางเดิมไว้ ป๊อปปี้และฟางหันไปมองหน้ากันทันที

 

“ทำไงดีป๊อปปี้ ฟางกลัว”ฟางพูด ป๊อปปี้กอดปลอบฟางไว้

 

“เอางี้ น้ำตกกับป่านี้ป๊อปเคยมาตอนเด็กๆ ป๊อปว่าเราลองเลาะตรงนั้น ถ้าจำไม่ผิดมันจะมีถ้ำอยู่นะ

แล้วจะเลาะกลับไปทางน้ำตกเหมือนเดิมได้ เราลองเสี่ยงไปกันเถอะ”ป๊อปปี้บอกฟางก่อนจะจูงมือ

ฟางเดินไปทันที

 

 

 

 

“เอายังไงดีโทโมะ เราะรอหรือว่าเราจะไปตามคุณป๊อปปี้กับฟางดี”แก้วถามโทโมะทันที

 

“เอางี้ เราลองเดินไปตามพี่ป๊อปก่อนละกันเผื่อ2คนนั้นเป็นอะไรไป”โทโมะบอกก่อนจะเดินส่องไฟ

ชายเดินนำแก้วไป แก้วเดินตามโทโมะเข้ามาเริ่มกลัวก็รีบเดินเข้าไปชิดโทโมะทันที

 

 

“กลัวหรอ จับมือชั้นก็ได้นะ”โทโมะพูดแหย่ๆแก้ว

 

“บ้า ใครจะไปกลัว”แก้วพูด

 

 

ครืนน

 

 

“เอ้าๆ นี่ขนาดไม่กลัวนะเนี่ย จับชายเสื้อชั้นซะแน่นเลย โธ่ กลัวก็บอกมาเถอะ ชั้นจะได้ดูแลเธอ

ไง”โทโมะพุดแล้วยิ้มๆ

 

“บ้า ชั้นเนี่ย ไม่เป็นไรหรอกน่า สบายมาก ว้ายย”แก้วยืดอกก่อนจะเดินนำโทโมะไปแต่แล้วต้อง

สะดุดล้ม โทโมะรีบวิ่งไปดู

 

“ยัยบ้า ทำเอาคนอื่นใจหายใจคว่ำหมดเลย รู้มั้ย”โทโมะประคองแก้วมานั่งตรงขอนไม้พร้อมกับดุ

 

“ใจหายใจคว่ำเพราะเป็นห่วงชั้นใช่มั้ย”แก้วถาม

 

“อยู่ด้วยกัน2คนไม่ห่วงชั้นจะให้ไปห่วงใครล่ะ หรือว่าจะให้ชั้นห่วง พลังงานบางอย่างแถวนี้ดีล่ะ”โท

โมะพูดขู่ แก้วมองไปรอบๆ ก่อนจะตีโทโมะไปทีนึง

 

“โทโมะ ไม่เอาไม่พูด เข้าป่าอย่าพูดถึงเรื่องแบบนี้นะ ชั้นไม่ชอบ”แก้วว่า

 

“ไม่ชอบรึว่ากลัว”โทโมะยังแหย่ถาม

 

“ไปกันต่อได้แล้วว ชักช้าเดี๋ยว2คนนั้นเป็นอะไร”แก้วทำเป็นไล่โทโมะไป ก่อนตัวเองจะเดินตามโท

โมะ

 

 

วิ้ว

 

 

เสียงลมหวิวๆในป่าทำให้แก้วกอดตัวเองด้วยความกลัวพร้อมกับมองไปรอบๆ เมื่อหันไปมองด้าน

หน้าพบว่าโทโมะหายไป

 

“โทโมะ หายไปไหนน่ะ”แก้วร้องเรียกหาโทโมะ

 

“แบร่”โทโมะโปล่มาจากด้านหลัง แก้วตกใจเผลอตีกลางหน้าผากโทโมะไปเต็มแรง

 

“ว้าย โทโมะชั้นขอโทษ เจ็บมากมั้ย”แก้วรีบดูหน้าของโทโมะ

 

“ทำร้ายตลอดๆ”โทโมะบ่นก่อนจะพาแก้วเดินมานั่ง

 

“ก็นายอ่ะเล่นอะไรแบบนี้ทำไม รู้ทั้งรู้ยังจะเล่นอะไรเป็นเด็กๆไปได้ ช่วยจริงจังหน่อยได้มั้ย นี่มัน

ไม่ใช่เวลามาเล่นนะ”แก้วดุ

 

“ชั้นก็แค่เห็นเธอเครียด ชั้นเลยไม่อยากให้เครียดมาก เพราะถึงเครียดไป มันก็ไม่ช่วยให้พี่ป๊อปกับ

ฟางเดินกลับมาหาเราหรอก ขอโทษละกันที่ทำอะไรเป็นเด็กๆแล้วไม่คิด”โทโมะพุดก่อนจะเดินนำ

แก้วไปต่อ แก้วมองตามนิดนึงก่อนจะเดินตามโทโมะไป

 

 

ครืนน

 

 

“ว้ายยย”แก้วรีบวิ่งไปเกาะแขนโทโมะแน่นเมื่อได้ยินเสียงฟ้าร้อง

 

“ไม่ต้องกลัวแค่ฟ้าร้องเอง”โทโมะปลอบ

 

“อย่าเดินเร็วสิ ชั้นกลัว อย่าทิ้งชั้นอีกนะโทโมะ”แก้วพูดเสียงอ่อยๆแล้วกอดโทโมะแน่น โทโมะแอบ

อมยิ้มนิดนึงก่อนจะกอดแก้วอยู่ตรงนั้น ไม่ทิ้งไปไหนหรอก ยัยบ้าเอ้ยย

 

 

 

 

“ลมแรงมากเลยอ่ะป๊อป ตอนนี้กี่โมงแล้วหรอ”ฟางพุดขณะเดินไปกับป๊อปปี้

 

“3ทุ่มแล้ว ฟางเหนื่อยหรอ เราไปพักกันในถ้ำก่อนก็ได้”ป๊อปปี้พาฟางเข้ามาในถ้ำเพราะยิ่งเข้ามา

ลึกเท่าไหร่ก็ยิ่งลมแรง ฟางลูบแขนตัวเองแก้หนาวทันทีเมื่อเข้ามา

 

“หนาวหรอฟาง มาใกล้ๆนี่ม้ะ”ป๊อปปี้บอกฟางให้เดินมานั่งข้างตัวเองก่อนจะถอดแจ๊กเก็ตตัวเองให้

ฟางใส่คลุม เล่นใส่เสื้อแขนกุดแบบนี้ยุงไม่หามไปก็ดีละ

 

“ป๊อปปี้ไม่หนาวหรอ”ฟางหันไปถามป๊อปปี้ที่ใส่เสื้อยืดแล้วกอดตัวเอง

 

“ป๊อปเป็นผู้ชายป๊อปต้องดูแลฟางสิ ฟางใส่เถอะ”ป๊อปปี้ยิ้ม ฟางจึงพิงหัวลงซบที่ไหล่ป๊อปปี้ ป๊อปปี้

เห็นดังนั้นก็เอามือโอบฟางไว้

 

“ไม่ต้องกลัวนะฟาง ป๊อปจะพาฟางออกไปจากป่านี้ให้ได้ เชื่อใจป๊อปนะ”ป๊อปปี้พูด

 

“ค่ะ ฟางเชื่อป๊อปว่าป๊อปจะพาฟางออกไปได้”ฟางพูด ป๊อปปี้เห็นดังนั้นก็ก้มลงจูบที่หน้าผากฟาง

อย่างอ่อนโยน ฟางจึงกอดป๊อปปี้ไว้

 

“อากาศมันหนาวต้องอยู่ใกล้ๆกันไว้ จะได้ไม่หนาว”ฟางพูดก่อนจะซุกหน้าลงที่แผงอกกว้างของ

ป๊อปปี้ ป๊อปปี้จึงกระชับกอดฟางเอาไว้

 

“ป๊อปรักฟางนะครับ”ป๊อปปี้กระซิบบอกฟางแผ่วเบา

 

“ฟางก็รักป๊อปนะคะ”ฟางตอบป๊อปปี้ก่อนจะกอดกับป๊อปปี้ไว้ให้นานที่สุดในช่วงเวลานี้

 

 

เช้าวันต่อมา

 

 

“แก้วๆ”โทโมะลืมตาตื่นเรียกแก้วที่นอนตักตัวเองหลับใต้ต้นไม้พบว่ามันเช้าแล้ว

 

“อืออ ขอต่ออีกนิดเถอะน่า”แก้วงัวเงีย

 

“เราอยู่ในป่านะแก้ว อย่าลืมสิ”โทโมะบอก แก้วนิ่งซักพักก่อนจะลุกพรวดขึ้นมา

 

“จริงด้วย ตายล่ะ เมื่อคืน ต้นไม้ ใช่ๆ มีต้นไม้ขวางทางนิ โทโมะทำไงดี”แก้วนึกขึ้นได้ รีบหันไปถาม

โทโมะอย่างร้อนรน

 

“ใจเย็นๆ ตั้งสติๆ แก้วตั้งสตินะ รอเขื่อนกับเจ้าหน้าที่มาก่อนแล้วเราค่อยไปหาพี่ป๊อปกับฟาง”โทโมะ

พูด แก้วพยักหน้า

 

“นายเมื่อยมั้ยเมื่อคืน ที่ให้ชั้นนอนหนุนตักน่ะ”แก้วถามโทโมะ

 

“ช่างเถอะ เรื่องแค่นี้เอง จะให้นอนทั้งชีวิตยังได้เลย”โทโมะพูดทำเอาแก้วหน้าแดงจัด

 

“โทโมะ แก้ว เขื่อนมาแล้ววววว”เขื่อนรีบวิ่งมาหาโทโมะและแก้วพร้อมกับเจ้าหน้าที่จำนวนหนึ่ง

 

“พี่เจ้าหน้าที่บอกว่า มีอีกทางนึงที่จะเข้าไปข้างในนี้ได้ ไปกันเถอะ”เขื่อนพูดจบก็ชวนโทโมะกับ

แก้วไปอีกทางทันที

 

 

 

 

“ป๊อป โอเคนะ ทำไมป๊อปหน้าซีดๆจัง”ฟางถามขึ้นขณะเดินออกมาจากถ้ำกับป๊อปปี้

 

“ป๊อปโอเค ฟางล่ะ”ป๊อปปี้หันไปถามฟาง ฟางยิ้มบอกว่าไม่เป็นไร ก่อนจะเดินออกไป

 

“ฟาง ป๊อปว่าฟางนั่งพักก่อนเนาะ หิวน้ำมั้ย เดี๋ยวป๊อปไปเอาน้ำมาให้นะ นั่งก่อนๆ”ป๊อปปี้พาฟางไป

นั่งใต้ต้นไม้ก่อนจะเดินออกไปหาน้ำให้ฟาง

 

 

 

 

“จำได้แถวนี้น่าจะมีแหล่งน้ำนี่”ป๊อปปี้เดินมาตามหาแหล่งน้ำเพื่อตักน้ำไปให้ฟางดื่ม เนื่องด้วย

อากาศที่เดี๋ยวหนาวเดี๋ยวร้อนกลางป๋าทำให้ป๊อปเริ่มมีไข้ ป๊อปปี้เริ่มมองทางข้างหน้าพร่ามัว ป๊อปปี้

พยายามส่ายหน้าเรียกสติตัวเองมา

 

“นั่นไง”ป๊อปปี้รีบวิ่งไปโดนไม่เห็นทางชันเป็นเนินอยู่

 

 

“เหวอออ”ป๊อปปี้ร้องขึ้นเมื่อตัวเองรีบร้อนเกินไปทำให้ตัวเองพลัดตกลงไปที่เนินนั่น และด้วยแรง

กระแทกอย่างแรงทำให้ป๊อปปี้หัวกระแทกโขดหินอย่างแรง

 

 

 

“ป๊อปปี้”ฟางสะดุ้งตื่น ทำไมเธอสังหรณ์ใจไม่ดีแบบนี้นะ

 

“ป๊อปปี้ อยู่ไหนน่ะ”ฟางเดินออกมาตามหาป๊อปปี้ หายไปไหนนะ ฟางเดินออกมาเรื่อยๆแล้วชะงัก

เหมือนมีอะไรตกลงไปที่เนินนี่ อย่าบอกนะว่า

 

“ป๊อปปี้ ไม่!!!!!!!!!!!!!”ฟางร้องสุดเสียงเมื่อเห็นคนรักตกลงไปที่เนินนั่น

 

 

“ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย ฮืออ”ฟางร้องไห้ตะโกนขอให้คนช่วย ทำให้เจ้าหน้าที่และพวกเขื่อนวิ่ง

มาตามเสียงเอฟางนั่งร้องไห้

 

“ฟาง พี่ป๊อปปี้ล่ะฟาง”โทโมะรีบถามฟาง

 

 

“ป๊อปปี้ตกลงไปที่เนินนี้ช่วยป๊อปปี้ที ฮืออ”ฟางร้องไห้ออกมาแล้วชี้ไปที่เนิน ทุกคนต้องตกใจ ก่อน

ที่เจ้าหน้าที่จะช่วยป๊อปปี้ขึ้นมาทันที

 

 

ใกล้จบแล้วกำลังเร่งพิมเรื่องนี้อยู่น้า อย่าพึ่งหายกันไปนะทุกคนนนนนน