สุดที่รัก ผมเกลียดคุณ

 
 
 
“เอ้า ถึงแล้ว จะนอนในนั้นอีกนานมั้ย รึจะต้องให้คนมาอุ้มออกมา”เมื่อถึงจุดหมาย ป๊อปปี้รีบว่าฟางที่ยังคงหลับไม่รู้เรื่องก็หมั่นไส้ก่อนที่จะกระชากฟาง
ล้มไปกองกับพื้นทันทีจนฟางต้องตกใจตื่นแล้วมองไปรอบๆฟาร์มของป๊อปปี้ เวลานี้เป็นเวลาเย็นมากแล้วทำให้คนงานไม่ค่อยมีมากเพราะทยอยกลับ
บ้านหมดแล้ว
 
“โอ๊ย แก เบาๆสิชั้นเจ็บนะโยนมาได้”ฟางร้องโวยวายก่อนจะลุกขึ้นมาปัดเศษหญ้าเศษใบไม้จากตัวทันที ป๊อปปี้เห็นก็บยิ้มอย่างสมเพช
 
“ไม่ต้องปัดหรอก ชั้นว่าแผ่นดินผืนหญ้าที่นี่มีค่ามากกว่าตัวเธอซะอีก”ป๊อปปี้รีบว่าฟางที่ทำท่ารังเกียจพื้นดินที่สกปรก
 
“คิดว่าชั้นอยากจะเหยียบที่นี่งั้นหรอ ยี้ สกปรก บ้านนอกไร้รสนิยมเหมือนกับเจ้าของไม่มีผิด”ฟางไม่ยอมแพ้รีบพูดเหยียดแล้วมองไปรอบๆอย่างไม่
ชอบใจ ทำให้ป๊อปปี้โมโหกระชากแขนฟางลากไปที่บ้านพักคนงานก่อนจะโยนตัวฟางล้มไปกองกับพื้น รอบๆตัวฟางมีแต่คนงานที่มองหน้าฟางด้วย
ความตกใจก่อนจะมีเสียงซุบซิบนินทาดังขึ้น
 
 
“พวกแกจะนินทาอะไรชั้นอีกนานมั้ย ไอ้พวกขี้ข้ามีอะไรก็ไปทำสิยะ”ฟางที่เริ่มแผลงฤทธิ์นางมารร้ายขึ้น คนงานหลายคนถึงกับชักสีหน้าไม่พอใจ
 
 
“เอะอะอะไรกันคะคุณป๊อป อ๊ะ นี่แกยังไม่ตายอีกหรอ ไอ้ลูกฆาตกร”แก้วคนงานในฟาร์มได้ยินเสียงโวยวายเสียงดังก็แหวกคนงานที่มุงดูเข้ามาถาม
ป๊อปปี้ก่อนจะหันไปปะทะกับร่างบางที่นั่งอยู่กับพื้นของฟาง อารมณ์ครุกรุ่นเมื่อ4ปีก่อนขอแก้วเดือดขึ้นหมายจะทำร้ายฟาง ป๊อปปี้รีบคว้าตัวแก้วมากอด
รั้งเอาไว้ทำให้ฟางเห็นแบบนั้นก็เบ้ปากใส่ทันที
 
 
“คุณป๊อปเอามันมาทำไมคะ คนทรยศแบบนี้ นังลูกฆาตกรน่าจะอยู่ในคุกซะดีกว่า”แก้วยังคงด่าฟางไม่หยุด
 
 
“ไม่ล่ะแก้ว คุกน่ะมันยังสบายเกินสำหรับผู้หญิงคนนี้ ที่นี่ล่ะ จะเป็นคุกไว้จัดการนักโทษที่ทำความผิดร้ายแรงอย่างเธอ ธนันต์ธรญ์!”ปีอปปี้ตะคอกใส่ฟางเสียงดังจนหญิงสาวแอบตกใจเล็กน้อยก่อนจะเชิดหน้าทำทีไม่กลัวใส่ชายหนุ่ม
  
 
“ดี ยังหยิ่งจองหองแบบนี้ก็ดี เอาล่ะทุกคนฟังทางนี้ ต่อไปนี้ผู้หญิงคนนี้จะเข้ามาทำงานที่นี่ มีสิทธิ์ทุกอย่างพอๆกับคนงานที่นี่ และทุกวันเธอต้อง
ทำงานในฟาร์มถ้าเธอแอบหนีให้บอกชั้น ส่วนถ้าเธอไม่ทำงานหรือแอบอู้ก็ไม่ต้องให้กินข้าว”ป๊อปปี้ประกาศเสียงดังท่ามกลางเสียงฮือฮาปนเสียงโห่
ร้องสะใจของคนงานในฟาร์ม
 
 
 
“หึ คงะอยู่ยากหน่อยนะ เคยเป็นนางฟ้าซะเคยตัวตอนนี้ต้องมาตกสวรรค์ซะละ”แก้วที่เยาะเย้ยฟาง ฟางหมั่นไส้จึงหยิบดินที่เธอล้มใส่เอามาบี้ใส่หน้า
แก้วทันที
 
 
“โอ๊ย แก”แก้วโมโหง้างมือ ตบหน้าฟางจนหัน ฟางไม่รอช้าลุกตบกลับอย่างไม่กลัว แก้วเองก็ไม่ยอมจึงเกิดการตะลุมบอนกันขึ้น คนงานหญิงเห็นท่า
ไม่ดีรีบล็อกตัวฟาง แก้วได้ทีจึงตบหน้าฟางสองสามฉาดอย่างสะใจ ก่อนที่ฟางโมโหจัดที่โดนรุมกระโดดถีบแก้วขาคู่จนแก้วล้มไปกองกับพื้นแล้ว
ป๊อปปี้รีบเข้ามาประคองแก้วลุกขึ้นมา
 
 
"เอาสิ ชั้นไม่ยอมแพ้หรอกนะตบมาตบกลับไม่กลัวหรอก ยัยขี้ข้า"เพี้ยะ ไม่ทันที่ฟางจะว่าแก้วหมดประโยคก็ถูกแก้วตบหน้าหัน
 
 
“นี่น่ะมันยังน้อยไปสำหรับที่พ่อแกฆ่าพ่อชั้น ยัยลูกฆาตกร”แก้วว่าทั้งน้ำตาคิดถึงเรื่องในอดีตด้วยความคับแค้นใจ
 
“พ่อชั้นไม่ได้ฆ่าใคร พ่อแกเองที่โง่เซ่อซ่าไปอยู่ในโรงเก็บของเอง”ฟางตอกกลับ แก้วโมโหสุดขีดง้างมือจะตบอีกครั้งแต่ป๊อปปี้รีบร้องห้ามไว้
 
 
 
 
“พอได้แล้ว นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรเนี่ยเสียงดังโวยวายจะไปถึงในบ้านอยู่แล้ว อ๊ะ ฟาง”โทโมะที่กลับมาจากข้างนอกได้ยินเสียงเอะอะโวยวายและคน
งานมุงดูก็เข้ามาดูก็ต้องตกใจที่เห็นแฟนเก่าพี่ชายเขาอย่างฟาง ที่อยู่ในสภาพไม่ค่อยดีเท่าไหร่กำลังจะมีเรื่องกับแก้ว คนงานหญิงเห็นสายตาดุของโท
โมะก็รีบปล่อยฟางทันที
 
 
"แกไม่ต้องโวยวายหรอกก็แค่เรื่องเล็ฏที่คนทำผิดจะสมควรโดนแล้วล่ะ"ป๊อปปี้พูดตัดบทอย่างไม่ใส่ใจ
 
 
“นี่พี่จะบ้าไปแล้วหรอคนงานเค้าตบแฟนพี่เลยนะ”โทโมะโวยวายไม่ยอม
 
 
“ก็แค่เคยเท่านั้นล่ะ ผู้หญิงที่เห็นแก่เงิน เห็นแก่ตัวแบบนี้ชั้นไม่อยากจะจำให้มันรกสมอง”ป๊อปปี้ตอบกลับอย่างไม่แยแส เขาแลหางตามาทางฟางที่
แก้มเนียนๆของเธอมีแต่รอบตบของแก้วเต็มไปหมด รวมทั้งปากที่ช้ำจนเลือดออกอีก หึ สมน้ำหน้า
 
 
“แต่ก็ยังดีกว่าพวกหวังสูงอยากจะเป็นคุณนายที่นี่จนตัวสั่นแบบใครบางคน คงจะดีใจล่ะสิที่พี่ป๊อปให้ท้ายแบบนี้”โทโมะแลสายตาไปทางแก้วอย่าง
ดูถูกและนึกหมั่นไส้ทีเมื่อก้เขาเห็นแก้วออเซาะให้พี่ชายเขาดูแล แก้วรีบหลบตาโทโมะทันทีแล้วผละจากป๊อปปี้พางกำมือแน่น
 
 
“เห้ย แกจะเอาเธอไปไหนโทโมะ”ป๊อปปี้ตกใจรีบคว้าแขนโทโมะมาถามเมื่อเห็นน้องชายของเขากำลังพยุงยัยตัวดีออกไป
 
 
“จะอยู่ให้ฟางโดนตบทำไมล่ะ อย่างน้อยผมจะพาฟางไปอยู่ ห้องที่เคยเป็นของฟางไม่ใช่มานอนอุดอู้กับคนงานแบบนี้ ขืนอยู่ไปมีหวังคงโดนศาลเตี้ยจากที่นี่ทำร้ายตอนนอนแน่ๆ”โทโมะพยุงฟางออกไปแล้วรีบว่าพลางมองแก้วและคนงานหิงที่มองฟางอย่างไม่เป็นมิตร
 
 
“แต่ยัยนี่เป็นลูกหนี้ชั้น ต้องทำงานใช้หนี้สิแกจะเอาไปไหนไม่ได้เด็ดขาด”ป๊อปปี้ประกาศเสียงดัง
 
 
“ลูกหนี้ก็ส่วนลูกหนี้ แต่เรื่องที่พักหลับนอนผมจะให้นอนที่บ้านใหญ่เหมือนเดิม อย่างน้อยถือซะว่าเห็นแก่ผมละกัน ไม่รู้ล่ะ ใครก็ห้ามผมไม่ได้ทั้ง
นั้น”โทโมะดึงดันพาฟางกลับไป แต่เมื่อลับหลังโทโมะฟางหันมาทำหน้าสะใจใส่ป๊อปปี้ ชายหนุ่มกำหมัดแน่นด้วยความโกรธแหงุดหงิดที่เห็นน้องชาย
ของเขายังทำดีกับฟางอยู
 
 
 
 
“ยัยตัวดีเธอเจอดีแน่ ชั้นจะเอาคืนเธอให้สาสมเลยคอยดู”ป๊อปปี้มองตามไปอย่างไม่คาดสายตา
 
 
 
 
 
 
 
 
ในเช้าวันต่อมา
 
 
“ตื่นได้แล้ว จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนฮะ”ป๊อปปี้ที่ไขกุญแจสำรองตรงเข้ามากระชากผ้าห่มออกจากร่างบาง ทันทีที่ผ้าห่มถูกกระชากลงมาร่าง
บางงัวเงียตื่นขึ้นมาทันที
 
 
 
“โอ๊ย จะปลุกอะไรแต่เช้าเนี่ย อ๊ะ แกเข้ามาในห้องชั้นได้ไงเนี่ยออกไปเยนะ”ฟางโวยวายเมื่อเห็นป๊อปปี้เข้ามาในห้องนอนตัวเอง
 
 
“ชั้นให้เธอมาทำงานใช้หนี้นะ ไม่ได้ให้อยู่สุขสบายและอีกอย่างที่ชั้นเข้ามาในที่นี่ได้เพราะที่นี่มันบ้านชั้น ชั้นมีสิทธิ์จะไปไหนมาไหนก็ได้ ไม่เหมือน
เธอที่อยู่ในสถานะคนรับใช้”ป๊อปปี้ย้อนกลับใส่ฟางอย่างเจ็บแสบ จนหญิงสาวที่ถูกปลุกมาอย่างหงุดหงิดอยู่แล้วพอได้ยินคำพูดแบบนี้อีก ฟางโมโหจัด
ฟาดใส่ป๊อปปี้ไม่ยั้ง จนชายหนุ่มที่เอามือปัดป้องก่อนท่จะอาศัจังหวะอุ้มฟางขึ้นพาดบ่าแล้วพาไปที่ห้องน้ำทันที โดยที่ฟางก็ยังฟาดป๊อปปี้ไม่หยุด
 
 
 
“โอ๊ย เจ็บนะไอ้บ้า ไอ้โรคจิตโยนมาได้”ฟางที่ถูกโยนลงอ่างน้ำที่มีน้ำอยู่แล้วโวยวายใหญ่ ก่อนจะทุบปีอปปี้ต่อจนชายหนุ่มทนไม่ไหว กระโดดลงอ่างน้ำไปด้วยแล้วรวบมือเล็กของฟางเอาไว้
 
 
“หยุด มันจะมากไปละนะ ถือดียังไงมาทุบชั้นเอาๆ ชั้นเป็นเจ้าหน้เธอนะ อยากเจอดีนักใช่มั้ย”ป๊อปปี้ตะคอกใส่จนหญิงสาวชะงัก แต่ยังคงดิ้นอยู่ชายหนุ่มรำคานจึงหยิบฝักบัวมาฉีดๆๆใส่ฟาง
 
 
 
“กรี๊ดๆๆ ไอ่บ้าหยุดเดี๋ยวนี้นะ พอได้แล้ว”ฟางสะบัดตัวสุดแรงจนชนป๊อปปี้ ชายหนุ่มก้าวพลาดล้มลงไปทับฟางทันที ทั้งคู่ชะงักแล้วภาพในอดีตก็ผุด
เข้ามาในหัวป๊อปปี้ ภาพที่เขาและฟางรักกันยังหวานชื่น ก่อนที่ป๊อปปี้จะโน้มหน้าลงไปจูบปากฟางอย่างดูดดื่ม ฟางอึ้งก่อนจะยอมให้จูบแตโดยดีก่อน
ป๊อปปี้จะใช้ลิ้นสอดเข้าไปในโพรงปากหวานเพื่อดูดน้ำหวานจนได้ยินเสียงจ๊วบๆทำให้ฟางเคลิบเคลิ้มและเผลอเอามือโอบรอบลำคอของป๊อปปี้
 
“……..”ฟางต้องตกใจเมื่อจากอารมณ์ที่เคลิ้มหวั่นไหวอยู่ๆก็เปลี่ยนมาเป็นรุนแรงเพราะชายหนุ่มกัดปากฟางอย่างแรงจนได้เลือดก่อนจะผลักร่างฟาง
ออกไปอย่างรังเกียจ
 
 
“หึ ยังใจง่ายเหมือนเดิมเลยนะ โดนแคนี้ก็หวั่นไหวแล้ว เอาล่ะ ชั้นให้เวลาเธอ10นาทีรีบอาบน้ำแล้วลงไปด้านล่าง ถ้าช้ากว่านี้ เธอเจอดีแน่”ป๊อปปี้พูด
จบก็ลุกจากอ่างไป ฟางตกใจและอึ้งกับเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้นสๆร้อนๆ นี่คนรักเก่าเธอเปลี่ยนไปขนาดนี้เชียวหรอ จากคนที่เคยเป็นสุภาพบุรุษเคยเชื่อ
ฟังและให้เกียรติเธอต้องมาเป็นซาตานร้าย ป้าเถือนแบบนี้ ฟางนึกเจ็บใจตัวเองที่เผลอไผลไปกับการเล้าโลมของป๊อปปี้เมื่อกี้ กัดฟันแค้นป๊อปปี้ในใจ
คนอย่างเธอไม่มีวันยอมแพ้อ่อนแอให้ป๊อปปี้เห็นเด็ดขาด
 
 
ลองเปลี่ยนแนวดู ไงก็คอมเม้นกันด้วยเยอะๆนะ พึ่งเคยเขียนแนวนี้อ่า