สุดที่รัก ผมเกลียดคุณ

 
 
“เมื่อไหร่จะหยุดตกเนี่ย”แก้วพูดแกมบ่นกับสายฝนที่ตกลงมาไม่มีท่าทีจะหยุด
 
“เธอบ่นไปละมันจะได้อะไรขึ้นมาเนี่ย ฝนมันไม่หยุดตกหรอก”โทโมะบอกแก้วหลังจากล้างจานเสร็จก็เดินออกมากครัวพร้อมกับขวดไวน์
 
“นี่นาย ยังจะกินอีกหรอ”แก้วพูด
 
“เอ้า ก็ไม่ได้ขับรถกลับอยู่แล้วนิคืนนี้ ก็ขอดื่มหน่อยละกัน แก้หนาวได้ด้วยนะ เธอสนม้ะ”โทโมะบอกพร้อมกับชวนแก้ว
 
“ไม่ล่ะ นายก็รู้ว่าชั้นกินพวกแบบนี้ละลงเร็ว”แก้วส่ายหน้า
 
“ไม่กล้าอ่ะดิ”โทโมะยั่ว
 
“ใคร ใครไม่กล้า”แก้วแว้ดใส่ก่อนจะนั่งลงข้างโทโมะอย่างรวดเร็ว
 
“ให้มันได้อย่างงี้สิ อ่ เอาไป กินแก้หนาวน่า”โทโมะยิ้มก่อนจะรินไวน์ใส่แก้วแล้วยื่นให้แก้ว แก้วรับมันมาลังเล ก่อนจะดม โทโมะหมั่นไส้ก็ดันแก้วให้แก้วกินให้หมดจนหมดแก้ว
 
“แอ๊ ขมอ่ะ”แก้วร้องยี้ทันทีที่ไวน์กลืนผ่านลำคอไป แก้วเริ่มรู้สึกถึงความร้อนผ่าวบนใบหน้าและทั่วตัว
 
“เป็นไง เริ่มร้อนละล่ะสิ เห็นมั้ยบอกละกินแก้หนาว”โทโมะพูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะดื่มไวน์ในแก้วจนหมด ก่อนจะเริ่มรินแก้วใหม่ ให้แก้วและตนเอง พลางชนแก้วกับแก้วก่นทั้งคู่จะดื่มรวดเดียวกันจนหมด
 
 
“หืม นาย ชั้นว่าเราพอกันก่อนมั้ย ชั้นรู้สึกเหมือนโลกหมุนยังไงไม่รู้แฮะ”แก้วรีบบอกโทโมะที่ยื่นแก้วไวน์แก้วที่5ให้แก้ว
 
“อ่ะๆ พักก่อนก็ได้ๆ เป็นไง ง่วงละล่ะสิ”โทโมะบอกก่อนจะดื่มแก้วไวน์ที่ส่งให้แก้วแทนเธอ แล้วถามแก้วต่อ
 
“ไม่ง่วงแต่โลกหมุน อยากพักก่อน”แก้วบอกก่อนจะลุกขึ้น
 
 
พรึบ
 
 
“กรี้ดดดดด”แก้วตกใจจู่ก็ไฟดับร้องกรี้ดดังลั่น
 
“เห้ยแก้ว ใจเย็นๆ”โทโมะที่ยังพอมีสติก็เปิดไฟจากมือถือแล้วไปปลอบแก้ว แก้วเกาะแขนโทโมะแน่นด้วยความกลัวก่อนโทโมะและแก้วจะพากันเดินหาเทียนไขในบ้าน และช่วยกันจุด ไม่นานในบ้านก็เต็มไปด้วยเทียนที่ทั้งคู่ช่วยกันจุดขึ้นมา
 
“เป็นไง ทีนี้สว่างขึ้นละใช่ม้ะ”โทโมะพูดอย่างอารมณ์ดี
 
“ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าเด็กชอบเที่ยวอย่างนายจะทำอะไรได้หลายๆอย่างแบบนี้”แก้วพูดพลางกอดเข่าตัวเองนั่งตรงข้ามกับโทโมะ
 
“แหม ชั้นน่ะอยู่เมืองนอกแต่เด็ก ถึวจะเที่ยวแต่ชั้นก็รับผิดชอบตัวเองได้น่า”โทโมะตอบพลางดื่มไวน์ไปอีก
 
“นี่นาย เพลาๆลงเถอะ หมดไปขวดนึงละนะ จะกินไปถึงไหนเนี่ย”แก้วเอามือแตะห้ามไม่ให้โทโมะดื่มไวน์อีก
เพราะหมดไปขวดนึงและจะหมดขวดที่2แล้ว โทโมะเล่นนั่งกินอย่างกับน้ำเปล่า
 
“ก็มันไม่มีอะไรทำนิ เบื่อ”โทโมะที่เริ่มเมาแล้วพูดขึ้น
 
“งั้นก็ไปนอนแทนสิ ป่ะๆ”แก้วพูดจบก็เดินเข้าไปคว้าแขนโทโมะพยุงเขาขึ้นไปบนห้องนอน
 
“เธอนี่บ่นเหมือนแม่ชั้นไม่มีผิดเลยนะ”โทโมะที่ถูกแก้วพยุงเข้ามาในห้องนอนก็พูดขึ้น
 
“ว้าย”แก้วที่เอาโทโมะนอนที่เตียงก็เสียหลักล้มลงไปกับโทโมะ โดยที่เธอล้มทับโทโมะอยู่และหน้าของทั้ง2คน
ห่างกันแค่คืบ
 
“ถ้าวันนั้นคนที่ช่วยเธอไม่ใช่พี่ป๊อปแต่เป็นชั้น เธอจะรักชั้นมั้ย”โทโมะพูดขึ้นแก้วชะงัก
 
“ไม่รู้สิ”แก้วหลบสายตา นี่คงต้องเพราะฤทธิ์ไวน์แน่ๆทำให้เธอรู้สึกร้อนไปทั้งตัวแบบนี้ แก้วพยายามจะดันตัวขึ้นมาแต่โทโมะคว้าแขนไว้ได้ก่อนจะพลิกตัวเองคร่อมแก้วไม่ให้เธอไปไหนอีก
 
“ทำไมไม่รู้ล่ะ ตัวเธอเองนะ”โทโมะพูดขึ้น
 
“นายจะมาถามอะไรเนี่ย นายเมาละล่ะสิ อย่าลืมนะ นายเกลียดชั้นหยั่งกับอะไรดี”แก้วพูดแล้วพยายามดิ้นหนีโทโมะ
 
“ถ้าเธอไม่เลิกตอแยพี่ชั้นชั้นก็ไม่เลิกเกลียดเธอ”โทโมะพูดแก้วหน้าเจื่อนไปนิดนึงก่อนจะพยายามดันตัวเองออกจากโทโมะอีกครั้ง
 
“รังเกียจชั้นมากสินะ หึ”โทโมะพูดแก้วจึงยอมปล่อยเลิกดันโทโมะ
 
“ก็นายเกลียดชั้นก่อนเองนิ”แก้วตอบและไม่สบตาโทโมะบ้าจริงทำไมเธอต้องใจเต้นแบบนี้ด้วยนะ
 
“ชั้นบอกแล้ว ถ้าเธอยังยุ่งกับพี่ชั้นชั้นก็ไม่เลิกเกลียดเธอ”โทโมะพูด
 
“แล้วทำไมแค่ชั้นรักพี่นาย นายต้องตั้งท่าเกลียดขนาดนี้ด้วยล่ะ ชั้นก็เสียใจเป็นนะที่นายเกลียดชั้น”แก้วพูดด้วยอารมณ์น้อยใจ
 
“งั้นถ้าถามอีกครั้งว่าถ้าคนที่ช่วยเธอวันนั้นไม่ใช่พี่ป๊อปแต่เป็นชั้น เธอจะรักชั้นมั้ย”โทโมะถามแก้วอีกครั้ง
 
“เอ่อ ก็คงงั้นมั้ง”แก้วอ้อมแอ้มตอบจึงโดนโทโมะจูบไปทีนึง
 
“ชั้นไม่ไหวแล้ว แก้ว คืนนี้ชั้นขอนะ”โทโมะพูดจบก็ซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวๆของแก้ว แก้วตกใจรีบดิ้น แต่โดนโทโมะขึงตัวไว้ จากดิ้นไปซักพักแก้วก็หยุดดิ้นแล้วโอนไปตามอารมณ์ของคนทั้ง2ให้เลยตามเลยไป
 
 
 
 
“บ้าจริง ฝนตกไม่หยุดเลย”ฟางบ่นขณะทอดสายตามองไปนอกหน้าต่างที่ตอนนี้ฝนตกไม่มีท่าทีจะหยุดลงเลย
 
“มายืนทำอะไรตรงนี้คนเดียวจ้ะ”ป๊อปปี้เดินมาสวมกอดฟางจากด้านหลัง ฟางสะดุ้งเล็กน้อย
 
“ยังไม่ไปนอนอีกหรอป๊อป”ฟางหันไปถาม
 
“นอนคนเดียวคนเหงา ไม่มีเมียให้กอด”ป๊อปปี้พูดแล้วหอมแก้มฟาง
 
“นี่ป๊อปปี้ ฟางถามอะไรหน่อยสิ ถ้าเกิดเราไม่ได้รักกัน ฟางไม่ใช่เมียป๊อปปี้ จริงๆแล้วป๊อปปี้มีคนที่ป๊อปปี้จะแต่งงานด้วยอยู่แล้วไม่ใช่ฟาง ป๊อปปี้จะโกรธมั้ยถ้ารู้ว่าฟางโกหกว่าฟางเป็นเมียน่ะ”ฟางหันไปถาม ป๊อปปี้นิ่ง
 
“อ้าว แล้วลูกเราล่ะ ไหนฟางบอกฟางมีลูกกับป๊อป2คนแล้วล่ะ อย่าบอกนั่นไม่ใช่ลูกป๊อป”ป๊อปปี้ถามกลับ
 
“ใช่ เรามีลูกด้วยกัน แต่ฟางไม่ใช่เมียป๊อปปี้ ป๊อปปี้กำลังจะแต่งงาน”ฟางรีบพูดจึงโดนป๊อปปี้จูบไปทีนึง
 
“มีลูกแต่ไม่ใช่เมียได้ยังไง งั้นป๊อปขอถามฟางหน่อย ฟางรักป๊อปมั้ย”ป๊อปปี้ถอนจูบมาถามฟาง
 
“รักสิ”ฟางพูดอีกครั้งจึงโดนป๊อปปี้จูบไปอีกครั้งก่อนจะอุ้มเข้าห้องไป
 
“รักแล้วหนีไปทำไม รักแล้วทิ้งป๊อปไปทำไมล่ะ มีลูกด้วยกันแต่ไม่บอกป๊อปซักคำ ถ้าป๊อปไม่เจอเองฟางก็ไม่คิดจะบอกใช่มั้ยว่าฟินกับเฟรมเป็นลูกป๊อป”ป๊อปปี้โพล่งออกมา ฟางชะงัก
 
 
“ป๊อปไม่ได้ความจำเสื่อม”ฟางถาม
 
“เห้อ ความแตกซะละ แต่ก็ช่าง เอาไว้ก่อน ตอบคำถามป๊อปมาก่อนว่าทำไม”ป๊อปปี้พูด
 
“ถ้า6ปีก่อนฟางไม่ไปจากป๊อปเราก็คงจะมีแต่ทิฐิ ทะเลาะกันทุกวัน ฟางปล่อยป๊อปไปดีแล้ว เพราะแก้วดีกว่าฟางเยอะ และก็พร้อมจะดูแลป๊อปได้ดีกว่า อื้ออ”ฟางพูดไม่จบก็ถูกป๊อปปี้จูบปิดปากอีกครั้งก่อนจะดันตัวฟางลง
 
“แต่เรามีลูกด้วยกัน ถ้าฟางบอกป๊อปตั้งแต่แรก ป๊อปก็จะไม่หมั้นกับแก้วหรอก”ป๊อปปี้พูด
 
“แต่แก้วเค้ารักป๊อปปี้นะ ฟางเชื่อว่าเค้าจะดูแลป๊อปดีกว่าฟาง”ฟางพูด
 
“เอาอะไรมาวัดว่าแก้วเค้าดูแลป๊อปได้ล่ะ หืม อย่าไล่ป๊อปไปไหนได้มั้ย อย่าไล่ไปหาคนอื่นเลย คืนนี้ ตรงนี้ มีแค่
เรา2คน ถือว่าป๊อปขอนะ”ป๊อปปี้บอกก่อนจะเลื่อมริมฝีปากมาจูบกับฟาง ฟางเองก็จูบกลับก่อนป๊อปปี้จะหาความ
หวานจากช่องปากเล็กๆของฟางทั้งคู่แลกจูบกันเนิ่นานก่อนที่ป๊อปปี้จะถอนจูบออกมาแล้วถอดเสื้อตัวเองออกแล้ว
โถมเข้าไปซุกไซร้ซอกคอของฟางไปทั่วก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าของฟางออกมาจนหมด
 
 
“อ๊ะ”ฟางร้องป๊อปปี้จูบไล้ลงมาจนถึงหน้าท้อง ก่อนที่ชายหนุ่มจะเอาขาเธอพาดไลห่แล้วจัดการฉกฉวยชิมน้ำหวานจากร่องกุหลาบนั้น
 
“พะ พอเถอะป๊อป”ฟางบิดไปมาแล้วขยุ้มผมป๊อปปี้ด้วยความเสียว ป๊อปปี้เงยหน้าออกมาก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองที่เหลืออยู่ออกจนหมดก่อนจะโถมสะโพกเข้าหาฟาง
 
“อึก”ฟางสะดุ้งถึงสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกายก่อนจะโอบรอบคอป๊อปปี้ไว้เพื่อหาที่ยึด
 
“คืนนี้จะมีแค่เรา2คนนะฟาง”ป๊อปปี้พูดจบก็จูบปิดปากฟางก่อนจะเริ่มขยับสะโพกเข้าออกจากช้าไปเร็ว
 
“อ๊ะๆ ปะ ป๊อปฟางไม่ไหวแล้ว”ฟางร้องครางออกมาด้วยความเสียก่อนจะกอดป๊อปปี้แน่นก่อนจะพลิกขึ้นมานั่งทั้งคู่
โดยที่ยังไม่หยุดกิจกรรมรัก
 
“อดทนหน่อยฟาง อีกนิด”ป๊อปปี้พูดพลางขยับสะโพกอย่างรวดเร็วก่อนจะพลิกลงนอนแล้วให้ฟางอยู่ด้านบนโดยที่
ฟางเมื่ออยู่ด้านบนแล้วก็ขยับสะโพกต่อโดยที่ป๊อปปี้เอื้อมมือมาขยำอกสวยสองข้างอย่างเมามัน
 
“มะไม่ไหวแล้วป๊อป ไม่ไหวแล้ว อ๊ะๆ”ฟางร้องครางสั่นไม่เป็นจังหวะจนป๊อปปี้ต้องพลิกให้ร่างบาสงไปอยู่ใต้ร่างเขาก่อนจะเป็นคนคุมเกมส์นี้เหมือนเดิม
 
“งั้นเรามาจบมันด้วยกันนะฟาง”ป๊อปปี้พูดจบก็ขยับโพกเร็วและแรงขึ้นจนในห้องตอนนี้มีแต่เสียงครางของคนสอง
คนแข่งกับสายฝนด้านนอก
 
“อ๊ะๆ อ๊า”ฟางครางออกมาครั้งสุดท้ายก่อนจะเอาเล็บจิกเกร็งไปทั่วแผ่นหลังป๊อปปี้เมื่อเขาปล่อยธารสีขาวเข้าไปใน
ร่างกายฟางก่อนที่ชายหนุ่มจะจูบที่หน้าผากหญิงสาวแล้วค่อยพลิกตัวเข้ามากอดฟางไว้ในออกกอดเขา ก่อนทั้งคู่
จะหลับใหลไปด้วยความเพลียจากกิจกรรมรักที่เพิ่งผ่านพันไปเมื่อกี้นี้
 
 
อัฟแล้วน้า แต่ขอเม้นกับโหวตให้เยอะๆด้วยนะ เดี๋ยวตอนต่ไปสนุกแน่