สุดที่รัก ผมเกลียดคุณ

 

 

“กลับมาแล้วจ้าเด็กๆ”เฟย์ที่กลับมาจากโรงพยาบาลกับเขื่อนก็ร้องทัก แต่ไม่มีเสียงตอบรับทำให้เฟย์แปลกใจ

 

“เจ้าแฝดอามาแล้วว”เขื่อนช่วยเรียกอีกแรงต้องแปลกใจเมื่เห็นว่าที่บ้านเงียบ ก่อนจะตกใจที่เห็นกระเป๋าเด็กๆวางอยู่กับพื้น โดยที่ข้างๆ มีเบอร์ของป๊อปปี้วางไว้อยู่

 

“ทำไงดีพี่เขื่อน เด็กๆหายไป ต้องอยู่กับพี่ป๊อปปี้แน่ๆถ้าพี่ฟางกลับมาละไม่เจอเด็กๆเราต้องซวยแน่ๆเลย”เฟย์หันไปบอกเขื่อน

 

 

ปี้นๆ

 

 

“เอาเข้าแล้วไงเฟย์ทำไงดี”เขื่อนได้ยินเสียงบีบแตรจากรถฟางก็หันมาหาเฟย์พลางช่วยกันคิดหาทางออก

 

 

“อ้าว เฟย์ เขื่อนไปตามเด็กๆมาสิ วันนี้พี่ซื้อกับข้าวของโปรดเจ้าแฝดมาเพียบเลยนะ”ฟางเดินเข้าบ้านเห็นเฟย์กับเขื่อนนั่งที่โซฟาก็พูดขึ้น

 

“เอ่อ คือว่า”เฟย์อึกอักไม่กล้าพูด

 

 

“อ้าว เขื่อนไปโดนอะไรมาน่ะ อ่อ นี่เฟย์จะดูแลเขื่อนใช่ป้ะ ไม่เป็นไรงั้นเดี๋ยวพี่ไปตามเด็กๆเอง”ฟางยิ้มก่อนจะเดินขึ้นไปบนบ้านเพื่อหาลูกๆ

 

“ทำไงดีๆพี่เขื่อนถ้าพี่ฟางรู้เข้าบ้านแตกแน่ๆ”เฟย์รีบพูดขึ้นเมื่อลับตาฟางด้วยความกังวล

 

“หนีกันเถอะ”เขื่อนบอกเฟย์พลางลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลหมายจะจูงเฟย์ออกบ้านไป

 

 

 

 

“เขื่อน เฟย์ เด็กๆหายไปไหนน่ะบอกฟางมานะ”ฟางลงมาจากชั้นบนพูดขึ้นทำเอาเขื่อนและเฟย์สะอึกก้าวขาไม่ออกหันกลับมาหาฟางที่ยืนกอดอกอยู่ด้านหลังทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ทานเยอะๆนะคะเด็กๆ”แก้วพูดแล้วยิ้มให้กับฟินและเฟรมที่ถูกป๊อปปี้พามาทานข้าวด้วยกัน

 

 

“ทำไมแม่เค้าไม่หาอะไรให้เด็กๆกินนะ ปล่อยให้ลูกหิวไม่มีความรับผิดชอบเลย”แก้วพูดว่าเมื่อนึกถึงฟางที่ปล่อยให้เด็กๆต้องหิ้วท้องรอแบบนี้

 

 

“แม่ฟางออกไปส่งขนมข้างนอกฮะ ทำงานยุ่งทุกวันทั้งส่งขนม รับจัดดอกไม้ บางทีก็รับถุงมาพับ ปกติแม่ฟางฝากเรากับน้าเฟย์ อาเขื่อน อาโทโมะฮะ”เฟรมบอกหลังจากตักไก่มาไว้ในจาน เช่นเดียวกับป๊อปปี้ที่เลือกกินไก่ทอดก่อนเมื่ออาหารมาถึง

 

“แต่วันนี้อาเขื่อนโดนรถเฉี่ยว น้าเฟย์เลยรีบไปส่งแล้วแวะให้พวกเรากลับบ้านมาก่อนเพื่อรอแม่ฟาง เลยไม่มีใครอยู่บ้านกับพวกเรา”ฟินบอกพลางแทะไก่ทอดตรงนั้น แก้วมองฟิน เฟรมและป๊อปปี้ที่นั่งกินข้าว ตักของชอบของตัวเองและนั่งแทะไก่ทอดอย่างเอร็ดอร่อย

 

 

"จริงๆแล้วแม่ฟางของพวกเราไม่เคยทิ้งพวกเราเลย แม่ของพวกเราสุดยอดมากเลยนะทำงานหนักตั้งหลายอย่างเพื่อพวกเรา แม่บอกว่าแม่มีกำลังใจ

คือพวกเราแม่จะเหนื่อยไม่ได้"เฟรมพูดต่อกลางตักข้าวเข้าปาก คำพูดของเฟรมทำให้เขาชะงัก ฟางต้องทำงานหนักคนเดียวเพื่อเลี้ยงลูกจริงหรอ ทั้งๆที่เมื่อก่อนเธอคือคุณหนูเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อทำอะไรไม่เคยจะอดทนสักอย่างเลยด้วซ้ำ

 

 

 

“เอ้า เด็กๆไม่กินมะเขือหรอจ้ะ”แก้วแปลกใจที่เห็นฟินกับเฟรมเขี่ยมะเขือไว้ข้างจาน เหมือนกับป๊อปปี้เด้ะ

 

 

“ไม่เอาอ่ะ มันขมม”เฟรมบอก แก้วชะงัก เหมือนกับป๊อปปี้ทุกอย่างเลย ไม่ยอมกินมะเขือตั้งแต่เด็กยังไงก็ไม่กินจนป่านนี้ ไม่น่า น่าจะบังเอิญมากกว่า แก้วพยายามไม่คิดมาก แล้วลองอีกวิธี

 

 

 

“อืม กินอิ่มแล้วใช่มั้ย งั้นสั่งไอติมกันมั้ยจ้ะ”แก้วถามเมื่อเห็นว่าทุกคนกินข้าวเสร็จแล้ว

 

 

 

“เอาช๊อคโกแลตนะ ใส่วิบครีม ราดคาราเมล อ้อ เอาเชอรรี่ด้วย”ฟิน เฟรมและป๊อปปี้พูดเหมือนกัน โดยที่ไม่ได้นัดกันไว้ ทั้งสามหันมาหัวเราะใส่กันที่

พูดเหมือนกันพลางบ่นกัน3คนว่าร้อน ก่อนจะให้พนักานมาเร่งแอร์ที่ร้าน ก่อนจะออกมาพาเด็กๆไปดูหนังโดยที่ชอบดูหนังบู้เหมือนกับป๊อปปี้อีกเรื่อง

หนึ่งก่นกลับ แก้วมองแล้วรู้สึกแปลกๆ ชอบดูหนังบู้ ชอบกินไก่ทอด ไม่ชอบทานมะเขือ สั่งไอติมรสช๊อคโกแลตใส่วิบครีม ราดคาราเมลแถมเอาเชอรรี่อีก นี่ไม่นับว่าขี้ร้อนอีก เหมือนกันหมดทุกอย่างเลย ไม่มีผิด

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะครับ/ค่ะวันนี้สนุกมากเลย”ฟินกับเฟรมลงรถมาแล้วไหว้ขอบคุณป๊อปปี้กับแก้วที่มาส่งที่บ้าน

 

 

 

 

“เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วย”ฟางได้ยินเสียงรถก็รีบเดินออกมาจากบ้านพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่โกรธจัด

 

 

 

“แม่”ฟินกับเฟรมร้องตกใจ ฟางไม่รอช้า เดินจ้ำๆเข้ามาตีเด็กทั้ง2ไม่ยั้ง

 

 

“พอแล้ว พอได้แล้วทำไมต้องรุนแรงกับลูกด้วยล่ะ”ป๊อปปี้รีบเข้าไปดึงฟินกับเฟรมไปกอดไว้ทันทีพลางซับน้ำตาให้เด็กๆ

 

 

“ทำไมลูกถึงผิดสัญญากับแม่ไปหาเค้าทำไม”ฟางพูดด้วยน้ำเสียงโมโห

 

“พ่อป๊อปแค่พาพวกเราไปกินข้าวเพราะพวกเราหิวแค่นั้นเอง”ฟินพูดทั้งน้ำตา

 

“ทำไมแม่ต้องตีพวกเราด้วย แม่ใจร้าย ฮือๆ”เฟรมร้องไห้แล้วพูดออกมา

 

 

 

“ไม่ต้องร้องนะเด็กๆพ่ออยู่นี่แล้ว”ป๊อปปี้ปลอบเด็กๆพลางมองหน้าฟางอย่างหงุดหงิด

 

 

“ไม่ เค้าไม่ใช่พ่อ แม่บอกแล้วไงว่าเค้าไม่ใช่พ่อ ฟิน เฟรมมานี่”ฟางพูด สองพี่น้องส่ายหน้าซุกในอกป๊อปปี้ที่ปลอบใจ

 

 

“ดี ถ้าอยากอยู่กับเค้าก็อย่าอยู่กับแม่ ไปเลยจะไปอยู่ที่ไหนก็ไป”ฟางเห็นภาพที่ลูกๆไม่สนใจเธอก็จุกที่ลำคอก่อนจะว่าแล้วร้องไห้หนีเข้าบ้านไป เฟย์

เขื่อน แก้ว และตัวป๊อปปี้เองก็อึ้งเช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือ แม่ แม่จ๋า หนูขอโทษแม่เปิดประตูให้หน่อย”ฟินได้ยินเช่นนั้นก็ผละจากอ้อมกอดวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนฟางแล้วทุบประตูเพื่อหวังจะให้ฟางเปิด

เฟรมก็ด้วยอีกคน รีบวิ่งไปช่วยฟินทุบประตูร้องไห้จ้า

 

 

 

 

 

“แม่จ๋า เฟรมขอโทษ เฟรมจะไม่ทำอีกแล้ว แม่อย่าทำแบบนี้ ฮึก ฮือ”เฟรมร้องไห้สะอึกสะอื้นเรียกฟาง ภายในห้องฟางร้องไห้หนักอยู่บนเตียง สับสน

กลัวป๊อปปี้จะเอาลูกไปจากเธอ ในเมื่อเค้าไม่รักเธอแล้ว ถ้าเค้าจะเอาลูกไปอีกเธอจะทำยังไง ฟางนอนร้องไห้ไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี

 

 

 

 

“เฟย์ เขื่อน มีกุญแห้องฟางมั้ย”ป๊อปปี้เห็นูกๆร้องไห้ก็อดไม่ได้ก่อนจะพูดอย่างร้อนรน

 

 

“พี่ป๊อปปี้คะ เฟย์ว่าตอนนี้พี่กลับไปก่อนได้มั้ยคะ เฟย์ว่าพี่ฟางกำลังโมโหอยู่แล้วร้อนกับร้อนเจอกันแบบนี้เรื่องไม่จบแค่นี้หรอก”เฟย์แนะนำ

 

“ทำไมล่ะเฟย์ เฟย์ก็เห็นว่าเด็กๆร้องไห้แบบนี้ พี่ทนไม่ได้หรอกนะที่จะไม่ทำอะไร”ป๊อปปี้พูดด้วยความเป็นห่วง

 

 

“แต่กูว่ามึงกลับไปก่อนมั้ยป๊อป ตอนนี้ฟางก็ร้อน ส่วนแกก็อารมณ์ไม่ดี มันจะมีแต่แย่กับแย่ กลับไปก่อนเถอะ”เขื่อนพูดตามตรง

 

 

 

“ใช่ค่ะ แก้วเห็นด้วยนะ คุณป๊อปปี้กลับบ้านก่อนเถอะนะคะ ไว้รอฟังข่าวที่บ้านเราเอา ยังไงแม่กับลูกก็ตัดกันไม่ขาดหรอกค่ะ”แก้วรีบเข้าไปพูดกับป๊อปปี้

เฟย์และเขื่อนแม้จะฟังดูแปร่งๆแต่ก็ไม่พูดอะไรกับคำพูดแก้วเมื่อกี้

 

 

 

 

“เดี๋ยวเฟย์โทรหาพี่นะคะ ตอนนี้ใจเย็นๆก่อน ทั้งหมดเลย เดี๋ยวเด็กอยู่กับเฟย์กับพี่เขื่อนไม่เป็นไรหรอก”เฟย์และเขื่อนบอกก่อนจะเดินลงไปส่งป๊อปปี้

และแก้ว โดยที่ทุกคนไม่สังเกตเลยว่าเด็กๆทั้ง2กลับเข้าไปในห้องแล้วเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าอีกครั้ง!

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ กว่าจะเคลียร์ทีละคนได้นี่หนื่อยชะมัด ไปตามเด็กๆมากินข้าวดีกว่าพี่เขื่อน”เฟย์บอกพลางบิดขี้เกียจหลังจากจัดการพูดกับป๊อปปี้ให้ยอมกลับไปได้ค่อยๆพยุงเขื่อนเข้าบ้านไปเรียกเด็กๆ

 

 

 

“ฟิน เฟรมอยู่ไหนเนี่ย”เขื่อนตะโกนเรียกเด็กๆอีกแรง

 

 

 

 

“พี่เขื่อน ตายแล้ว เด็กๆหนีออกจากบ้านอีกแล้ว”เฟย์ตะโกนมาจากชั้นบนอย่างตกใจเขื่อนถึงกับเหวอก่อนจะพยุงตัวเองขึ้นไปเรียกฟางที่ห้อง

 

 

 

“ออกมาเดี๋ยวนี้นะฟาง ลูกเสียใจเพราะเธอไล่เค้าตอนนี้หนีไปแล้ว”เขื่อนตะโกนลั่น ฟางที่นอนร้องไห้อยู่ตกใจรีบเปิดประตูห้องมา

 

 

 

 

“อะไรนะ พูดอีกทีซิ”ฟางปาดน้ำตาแล้วเปิดประตูออกมาถามอีกครั้ง

 

 

 

 

“ลูกเธอหนีออกจากบ้านอีกแล้ว เพราะเธอไล่เค้าไงล่ะ”เขื่อนบอก ฟางรีบผลุนผลันออกไปทันที เขื่อนจึงรีบกดโทรศัพท์โทรหาโทโมะที่ทำงานอยู่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ใจเย็นๆก่อนนะคะคุณป๊อปปี้ แก้วเชื่อว่าเด็กทั้งคู่จะต้องไม่เป็นอะไร”แก้วบอกขณะนั่งรถมากับป๊อปปี้ที่ขับกลับมาตามหาเด็กๆ หลังจากรู้ข่าวจากเฟย์ที่

โทรหาเขาเมื่อกี้นี้

 

 

 

 

 

 

“ถ้าฟินกับเฟรมเป็นอะไรนะ ชั้นจะไม่มีวันให้อภัยแม่ใจร้ายนั่นเด็ดขาด คนอะไรไม่มีเหตุผล ไม่ยอมฟังลูกเลย”ป๊อปปี้พูดนึกโกรธฟางที่ไม่มีเหตุผลไปตีลูกจนลูกและว่าลูกจนต้องเสียใจแบบนั้น แก้วมองป๊อปปี้ที่หงุดหงิดและแคร์เด็กทั้ง2มากแล้วรู้สึกสะอึกพูดไม่ออก

 

 

 

 

 

“ฮือๆฟิน เราจะไปไหนกันดี”เฟรมสะพายกระเป๋าเดินจูงมือมากับฟินก็ถามขึ้น

 

 

“ไม่รู้ คราวนี้ฟินไม่รู้จริงๆอ่ะเฟรม แม่ก็ไม่ให้เราไปหาพ่อป๊อปด้วย”ฟินส่ายหน้าพลางนั่งมองแม่น้ำที่สวนสาธารณะไม่ไกลจากหมู่บ้านนัก

 

 

 

“ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นล่ะ”เสียงโทโมะดังขึ้นทำให้เด็กๆหันไปมอง

 

 

 

“อาโทโมะ”ฟินกับเฟรมพูดพร้อมกันแล้ววิ่งไปหาโทโมะทันที

 

 

 

 

มันเป็นตอนต่อกันเลยอัฟให้2ตอนแต่ก็อย่าลืมเม้นกับโหวตให้เรานะๆๆๆๆ