Fate of love พรหมลิขิตหัวใจคือนายคนเดียว nc
เขียนโดย 
FOY_PFR
วันที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2556 เวลา 12.59 น.
แก้ไขเมื่อ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2556 10.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) ผู้ชายที่ฉันเกียดที่สุด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" ก๊อกๆๆ " เสียงเคาะประตู ตอน 6 โมงเช้าที่ห้องของร่างบาง
" ตื่นซะที " เสียงใหญ่ที่พูดอยู่หน้าห้อง ทำให้เธอรู้เลยว่าคนคนนั้นคือใคร เธอจึงไม่ตื่น เพราะไม่สนใจเสียงนั้น
" ชิ " ร่างบางหยิบผ้าห่มคลุมตัวเองและนอนใต้ผ้าห่มที่อบอ้าว
" วันนี้คุณอาไม่อยู่ เพราะเผอิญไปทำงานต่างจังหวัด 2 เดือน " ร่างสูงยังคงยืนอยู่หน้าห้องนอน
" แต่คุณแม่ไม่ได้บอกฟางไว้หนิ พี่ป๊อปโกหก " ร่างบางเริ่มหวั่นใจเลยเดินไปพิงประตู และพูดกับร่างสูงที่อยู่นอกห้อง
" ฉันไม่ได้โกหก ถ้าเธอไม่ทำตามที่ฉันสั่ง หึหึหึ เธอหมดตัวแน่ " เสียงของร่างสูงเริ่มหน้ากลัวขึ้น
" หมดตัวงั้นหรอ พี่ป๊อปจะทำอะไรฟางได้ ในเมื่อฟางอยู่ในห้อง แค่ล๊อกประตูก็ทำอะไรไม่ได้ " ร่างบางยิ้มเพราะ
ที่ขู่ไปคิดว่าไม่รู้จะพูดยังไง
" กุญแจไงคุณอาให้กุญแจไว้อยู่ที่มือไง " ร่างสูงพูดเสียงน่ากลัวทำให้ร่างบางที่ยืนอยู่ด้านในถึงกลับขาสั่น
" ก็... พี่ป๊อปก็ไปกินข้าว หรืออาบน้ำก่อนก็ได้ เดี๋ยวฟางก็ตามไปเองแหละ " ร่างบางพูดเสียงสั่น แล้วพนมมือ
ไหว้เหนือหัว เพราะไม่รู้ว่าเขาคนนั้นจะทำอะไรเธอบ้าง
"เปิดหน่อยสิ " ร่างสูงเริ่มพุดเสียงหวานเพื่อที่จะให้ร่างบางเลิกกลัวเขาได้บ้าง
" ฟางขอนอนต่อ อีก10 นาทีนะ " ร่างบางพูดจบก็วิ่งไปที่เตียงแล้วนอนหมอบ เหมือนแผ่นดินไหว
" นับ 1 " ร่างสูงพูดออกมาทั้งที่เขาก็ไม่มีกุญแจ เพราะกุญแจคุณแม่ของฟางลืมให้ไว้
" 5 นาทีก็ได้ "ร่างบางใจสั่นทุกที เพราะไม่รู้จะยื้อเวลาอีกนานไหม
" นับ 2 "ร่างสูงนับสองและเริ่มคิดในใจว่า ร่างบางจะเชื่อมั้ยเรื่องกุญแจ แต่ก็เอาวะอย่างน้อยก็ได้แกล้งเด็ก
"............." ร่างบางเงียบแต่วิ่งมาเปิดประตูเพราะถ้าเลขสาม ร่างบางคงไม่เหลือชิ้นดีแน่
" ไงยัยฟู กว่าจะเปิดทำฉันเมื่อยขาเลย ต้องลงโทษมั้ย " ร่างสูงยืืืนมองร่างบางตาเหมือนคนร้ายที่คอยทำร้ายเด็กตัวน้อยๆ
" ไม่ต้องลงโทษก็ได้นะค่ะ " ร่างบางยิ้มนิดๆ
"ต้องลงโทษ " ร่างสูงจะมือร่างบางทั้งสองข้าง
"เลือกเอาจะรับบทลงโทษอะไร หอมแก้ม จูบ หรือว่า..."
"ทำความสะอาด ฟางเก่งเรื่องนี้มากๆ เดี๋ยวฟางจะรีบไปทำนะ รอแปป " ร่างบางดึงมือร่างสูงออก แต่อย่างที่บอก
ว่าทำเก่ง ความจิงแ้วไม่เคยทำและทำไม่เป็น
" ก็ได้ แต่เธอต้องทำทั้งบ้าน " ร่างสูงยักคิ้วข้างเดียวก่อนที่เขาจะผลักร่างบางไปตรงไม่ถูพื้น
"พี่ป๊อป ฟางไปทำอะไรให้พี่เนี่ย พี่ถึงต้องแกล้งฟาง ทำร้ายฟาง ได้ตลอดเวลา เคยนึกจิตใจฟางบ้างรึเปล่าค่ะ "
จิงสิ ความจิงเธอไม่ต้องทนทรมานอย่างนี้ก็ได้นี่หน่า เธอไม่เคยรู้จักเขา แต่พอเขามาอยู่ทำให้เธอน้อยใจทุกคน
คิดว่ารักเขามากกว่าเธอ เป็นไงก็เป็นกันดีกว่ามาทรมานอย่างนี้....
" ก็เพราะว่า... " ร่างสูงหาเหตุผลไม่ถูกว่าทำไมเขาจึงต้องแกล้งร่างบางอย่างนั้นด้วย แต่ทำไมล่ะทำไมจะแกล้ง
ไม่ได้ ที่ผ่านมาเขาเป็นเด็กเก็บกดมาตลอด จะมาระบายที่เธอไม่ได้หรือยังไง
" เห็นมั้ย ฟางทนพี่ไม่ไหวแล้วนะ สุดท้ายพี่ก็หาเหตุผลไม่ได้ " ร่างบางพูดเหมือยโกรธแต่พอมองหน้าร่างสูงก็
ทำให้สงสารแต่ต้องโกรธไว้ก่อนจะได้สำนึกผิดบ้าง
" ฉันหาเหตุผลไม่ได้ แล้วเธอจะทำไมล่ะ " ร่างสูงเดินเข้าไปหาร่างบางจนชิดริมกำแพง เพราะความโมโห
" อย่านะ จะทำอะไรฟางอ่ะ " ร่างบางใช้มือบางๆผลักอกหนาที่เข้ามาชิดเกินควร อยู่ดีดี น้ำตาเธอก็เริ่มไหล
ร่างสูงไม่พูดอะไร แต่ขยับริมฝีปากของเขาไปประชิดกับของเธอ และเริ่มเข้าสู่เกมส์ แสนเร้าร้อน เขาไม่สนใจน้ำ
ตาใครสักนิด เพราะเขใหญ่ที่สุดนะที่นี้
"ปล่อยฟางเหอะนะ " พอร่างสูงถอนจูบร่างบางก็รีบพูดแซกมาทันที ทำไมล่ะ นี่ไม่ใช่คนไกลเลยเพียงเป็นญาติ
ที่ถูกชะตากันมากๆ แต่ทำไมจะต้องทำร้ายกันถึงขาดนี้....
" ทำไม ฉันต้องปล่อยเธอ ฉันเก็บกดมานานแล้ว ขอระบายที่เธอแล้วกัน " ร่างสูงก้มหน้าจูบอีกครั้ง น้ำตาของ
ร่างบางก็เริ่มไหลมาไม่ยั้ง.....
nc นิดๆหน่อย อย่าว่ากันนะ
พักไว้แค่นี้ก่อน รอเม้นของทุกคน
ให้กำลังใจจนอิ่ม แล้วจะอัพต่อนะ
รักทุกคนที่อ่านเสมอๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
