you and me เพื่อนกันตลอดไป

              
              บางคนคิดว่าคนบ้าดีกว่าคนเฮฮา แต่ก็มีอีกหลายคนที่คิดว่าคนบ้าต่างหากที่เลวกว่า แต่ถ้าเกิดนำทั้งสองมารวมกันล่ะ มันจะเกิดอะไรขึ้น คนที่บ้าแล้วก็เฮฮา มันจะมีอยู่จริงเหรอ แล้วคุณคิดว่า เขาคนนั้นจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคนอื่นได้เหรอ 
 
ลุงขายปลา // เคน-ตะ ได้ปลามาเยอะน่าดูเลยน้า
 
เคนตะ // ก็ไม่เท่าไหร่หรอกคร้าบ [เดินผ่านไปด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับถือถุงใส่ปลาไปด้วย]
 
ลุงขายปลาย // ร่าเริงจังเลยนะ
 
เคนตะ // ยัยแก้ว ยัย .. แก้ว [เอามือไปจับที่ไหล่ เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังนั่งทำอะไรบางอย่างอยู่เบื้องล่าง]
 
แก้ว // เฮ้ยไอ้เคนตะ มีอะไรเหรอวะ แล้ว .. ไอ้ที่นายถือมา [ชี้ไปที่ถุงใส่ปลา]
 
เคนตะ // อ่อ ปลาช่อนน่ะ พอดีฉันไปตกที่ริมน้ำฝั่งโน้นมา
 
โทโมะ // แบบนั้น น่าสงสารออก [เดินเข้ามาจับไหล่ของเคนตะ จากทางด้านหลัง] 
 
เคนตะ // อ้าว นายก็มาด้วยเหรอ ?
 
โทโมะ // แค่แวะมาซื้อของน่ะ 
 
เคนตะ // งั้นเองเหรอ 
 
แก้ว // แวะมาซื้อของ หรือมาหาใครกันแน่ [มองไปดอกกุหลาบที่อยู่ในมือ]
 
เคนตะ // โทโมะ นั่นนายซื้อดอกกุหลาบไปให้ใครน่ะ ฮันแน เอาไปให้แฟนล่ะสิท่า
 
โทโมะ // คงงั้นมั้ง  
 
เคนตะ // เฮ้ยจิงเหรอวะ ยินดีด้วยนะ ฮ่าๆๆๆ   [เข้าไปจับมือแสดงความยินดี]
 
แก้ว // อยากรู้จังว่าแฟนนายเป็นใคร ? 
 
โทโมะ // เอานี้ [ยื่นดอกกุหลาบมาให้แก้ว] 
 
เคนตะ // เฮ้ย โทโมะ ไม่นึกเลยว่า คนที่นายชอบ .. [มองไปที่แก้ว] 
 
แก้ว // ไอ้บ้า [ตะโกนใส่เคนตะ แต่หน้าเริ่มแดง]
 
โทโมะ // ไปกันเถอะ 
 
เคนตะ // เอ๊ะ !? นั่นนายจะไปไหนน่ะ 
 
โทโมะ // พอดีนัดคนนึงเอาไว้น่ะ [เดินนำออกไปอย่างไม่สนใจ]
 
เคนตะ // ยัยแก้วยืนเม่ออะไรอยู่ตรงนั้น ไปได้แล้ว
 
แก้ว // อะเอ่อ ... อืม [ยังไม่หายเขิน แต่ยังคงถือดอกกุหลาบไว้แน่น] 
 
 
 
                    หน้าโรงหนัง 
 
เคนตะ // เฮ้ย ไอ้จองเบ ไอ้เขื่อน ป๊อปปี้ก็ด้วย [แปลกใจเมื่อเห็นหน้าทั้งสาม]
 
จองเบ // วันหยุดแท้ๆ แต่ทำไมฉันต้องมาอยู่ตรงนี้ด้วยวะเนี่ย [สีหน้าเซงจัด]
 
เขื่อน // วันนี้มีอนิเมะใหม่เข้าฉายนะโว้ย ถ้าไม่ไปดูวันนี้จะเสียใจไปตลอดชีวิตเลยนะ 
 
จองเบ // ทำไมแกไม่รอซื้อแผ่นเอาล่ะวะ เล่นมาดูแบบนี้ มันเปลื้องเงิน รู้ไหม ? 
 
เคนตะ // คุณแว่นห่วงเรื่องเงินด้วยเหรอเนี่ย 
 
จองเบ // ไอ้-เคน-ตะ แกรู้หรือป่าว ในหนึ่งวินาทีต่อจากนี้ อาจจะมีใครบางคนนอนตายอยู่ตรงนี้ก็ได้
 
เคนตะ // ใครกันวะ ? 
 
จองเบ // ก็แกไงล่ะ [วิ่งเข้าใส่เคนตะทันที แต่เคนตะกลับวิ่งหนีไป] 
 
แก้ว // เอาอีกแล้ว ไอ้พวกนี้ 
 
ป๊อปปี้ // ว่าแต่ แก้วก็มาด้วยเหรอ ไม่นึกเลยว่า จะออกจากบ้านได้น่ะ [พูดคุยอย่างสนิทสนม] 
 
แก้ว // ก็อากาศดีนี่นา ถ้าไม่ออกมาเที่ยวซะหน่อยล่ะก็ เสียดายแย่ 
 
ป๊อปปี้ // งั้นเองเหรอ เอ๊ะ !? นั่นมัน .. [ชี้ไปที่ดอกกุหลาบที่อยู่ในมือ]
 
แก้ว // เอ่อ .. ของ .. [มองไปที่โทโมะ] 
 
โทโมะ // ของฉันเองแหละ 
 
แก้ว // จะบอกทำไมย่ะ อีตาบ้า 
 
ป๊อปปี้ // ว่าแต่ ทำไมต้องเอากุหลาบให้แก้วด้วยล่ะ ? 
 
โทโมะ // เห็นว่าอยากได้น่ะ ก็เลยส่งเคราะห์ให้ [ตอบหน้าตาย]
 
แก้ว // ฉันไม่ใช่ลูกแมวซะหน่อย 
 
 
 
                     โรงหนังด้านใน 
 
เคนตะ // นี่ นี่ๆ เมื่อกี้นางเอกพูดว่าอะไรนะ ? [ชี้ไปที่หน้าจอ]
 
จองเบ // ตั้งแต่เมื้อกี้ล่ะ รำคาญโว้ย [สีหน้าหงุดหงิดเป็นอย่างมาก พร้อมเอามือเอื้อมไปหยิบขนมที่เขื่อนถืออยู่ แต่เขื่อนดันดึงถ้วยขนมหลบ] 
 
จองเบ // ไอ้นี้ก็เล่นไม่เลิก [ตบไปที่หัวของเขื่อนหนึ่งที]
 
แก้ว // นายนั่นแหละที่ต้องหยุด ดูไม่รู้เรื่องเว้ย 
 
ป๊อปปี้ // เอาน่า ตอนนี้กำลังถึงตอนสำคัญเลยนะ 
 
โทโมะ // อะ ตายแล้ว [ชี้ไปที่หน้าจอ] 
 
เคนตะ // ใครตายเหรอ ใคร ? [มองไปรอบๆ พร้อมลุกขึ้นหาต้นเหตุ]
 
จองเบ // คนร้ายในหนังต่างหากโว้ยไอ้ลิง 
 
เคนตะ // เป็นงั้นไป 
 
เขื่อน // ขนมหมดแล้ววะ  [ชูถ้วยขนมขึ้น]
 
จองเบ // ก็ไปซื้อสิวะ 
 
เขื่อน // ก็เงินหมดแล้วนี่นา 
 
จองเบ // ปัญหามากซะจริง เอาไป [ยื่นเงินให้ แต่เขื่อนกลับดึงมือจองเบให้ลุกขึ้นไปด้วย]
 
จองเบ // เฮ่ยอะไรวะ ไม่ไปโว้ยยยยยย 
 
เคนตะ // โชคดีนะ [โบกมือลา] 
 
แก้ว // ตัวปัญหาไปซะที 
 
 
 
       บางคนคิดว่าคนบ้าดีกว่าคนเฮฮา แต่ก็มีอีกหลายคนที่คิดว่าคนบ้าต่างหากที่เลวกว่า แต่ถ้าเกิดนำทั้งสองมารวมกันล่ะ มันจะเกิดอะไรขึ้น คนที่บ้าแล้วก็เฮฮา มันจะมีอยู่จริงเหรอ แล้วใครจะรู้ล่ะ หรือว่า .. คนที่ทั้งบ้าแล้วก็เฮฮาอาจจะ .. เป็นตัวคุณเองก็ได้