you and me เพื่อนกันตลอดไป

              

              บางคนคิดว่าคนบ้าดีกว่าคนเฮฮา แต่ก็มีอีกหลายคนที่คิดว่าคนบ้าต่างหากที่เลวกว่า แต่ถ้าเกิดนำทั้งสองมารวมกันล่ะ มันจะเกิดอะไรขึ้น คนที่บ้าแล้วก็เฮฮา มันจะมีอยู่จริงเหรอ แล้วคุณคิดว่า เขาคนนั้นจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคนอื่นได้เหรอ 

 

ลุงขายปลา // เคน-ตะ ได้ปลามาเยอะน่าดูเลยน้า

 

เคนตะ // ก็ไม่เท่าไหร่หรอกคร้าบ [เดินผ่านไปด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับถือถุงใส่ปลาไปด้วย]

 

ลุงขายปลาย // ร่าเริงจังเลยนะ

 

เคนตะ // ยัยแก้ว ยัย .. แก้ว [เอามือไปจับที่ไหล่ เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังนั่งทำอะไรบางอย่างอยู่เบื้องล่าง]

 

แก้ว // เฮ้ยไอ้เคนตะ มีอะไรเหรอวะ แล้ว .. ไอ้ที่นายถือมา [ชี้ไปที่ถุงใส่ปลา]

 

เคนตะ // อ่อ ปลาช่อนน่ะ พอดีฉันไปตกที่ริมน้ำฝั่งโน้นมา

 

โทโมะ // แบบนั้น น่าสงสารออก [เดินเข้ามาจับไหล่ของเคนตะ จากทางด้านหลัง] 

 

เคนตะ // อ้าว นายก็มาด้วยเหรอ ?

 

โทโมะ // แค่แวะมาซื้อของน่ะ 

 

เคนตะ // งั้นเองเหรอ 

 

แก้ว // แวะมาซื้อของ หรือมาหาใครกันแน่ [มองไปดอกกุหลาบที่อยู่ในมือ]

 

เคนตะ // โทโมะ นั่นนายซื้อดอกกุหลาบไปให้ใครน่ะ ฮันแน เอาไปให้แฟนล่ะสิท่า

 

โทโมะ // คงงั้นมั้ง  

 

เคนตะ // เฮ้ยจิงเหรอวะ ยินดีด้วยนะ ฮ่าๆๆๆ   [เข้าไปจับมือแสดงความยินดี]

 

แก้ว // อยากรู้จังว่าแฟนนายเป็นใคร ? 

 

โทโมะ // เอานี้ [ยื่นดอกกุหลาบมาให้แก้ว] 

 

เคนตะ // เฮ้ย โทโมะ ไม่นึกเลยว่า คนที่นายชอบ .. [มองไปที่แก้ว] 

 

แก้ว // ไอ้บ้า [ตะโกนใส่เคนตะ แต่หน้าเริ่มแดง]

 

โทโมะ // ไปกันเถอะ 

 

เคนตะ // เอ๊ะ !? นั่นนายจะไปไหนน่ะ 

 

โทโมะ // พอดีนัดคนนึงเอาไว้น่ะ [เดินนำออกไปอย่างไม่สนใจ]

 

เคนตะ // ยัยแก้วยืนเม่ออะไรอยู่ตรงนั้น ไปได้แล้ว

 

แก้ว // อะเอ่อ ... อืม [ยังไม่หายเขิน แต่ยังคงถือดอกกุหลาบไว้แน่น] 

 

 

 

                    หน้าโรงหนัง 

 

เคนตะ // เฮ้ย ไอ้จองเบ ไอ้เขื่อน ป๊อปปี้ก็ด้วย [แปลกใจเมื่อเห็นหน้าทั้งสาม]

 

จองเบ // วันหยุดแท้ๆ แต่ทำไมฉันต้องมาอยู่ตรงนี้ด้วยวะเนี่ย [สีหน้าเซงจัด]

 

เขื่อน // วันนี้มีอนิเมะใหม่เข้าฉายนะโว้ย ถ้าไม่ไปดูวันนี้จะเสียใจไปตลอดชีวิตเลยนะ 

 

จองเบ // ทำไมแกไม่รอซื้อแผ่นเอาล่ะวะ เล่นมาดูแบบนี้ มันเปลื้องเงิน รู้ไหม ? 

 

เคนตะ // คุณแว่นห่วงเรื่องเงินด้วยเหรอเนี่ย 

 

จองเบ // ไอ้-เคน-ตะ แกรู้หรือป่าว ในหนึ่งวินาทีต่อจากนี้ อาจจะมีใครบางคนนอนตายอยู่ตรงนี้ก็ได้

 

เคนตะ // ใครกันวะ ? 

 

จองเบ // ก็แกไงล่ะ [วิ่งเข้าใส่เคนตะทันที แต่เคนตะกลับวิ่งหนีไป] 

 

แก้ว // เอาอีกแล้ว ไอ้พวกนี้ 

 

ป๊อปปี้ // ว่าแต่ แก้วก็มาด้วยเหรอ ไม่นึกเลยว่า จะออกจากบ้านได้น่ะ [พูดคุยอย่างสนิทสนม] 

 

แก้ว // ก็อากาศดีนี่นา ถ้าไม่ออกมาเที่ยวซะหน่อยล่ะก็ เสียดายแย่ 

 

ป๊อปปี้ // งั้นเองเหรอ เอ๊ะ !? นั่นมัน .. [ชี้ไปที่ดอกกุหลาบที่อยู่ในมือ]

 

แก้ว // เอ่อ .. ของ .. [มองไปที่โทโมะ] 

 

โทโมะ // ของฉันเองแหละ 

 

แก้ว // จะบอกทำไมย่ะ อีตาบ้า 

 

ป๊อปปี้ // ว่าแต่ ทำไมต้องเอากุหลาบให้แก้วด้วยล่ะ ? 

 

โทโมะ // เห็นว่าอยากได้น่ะ ก็เลยส่งเคราะห์ให้ [ตอบหน้าตาย]

 

แก้ว // ฉันไม่ใช่ลูกแมวซะหน่อย 

 

 

 

                     โรงหนังด้านใน 

 

เคนตะ // นี่ นี่ๆ เมื่อกี้นางเอกพูดว่าอะไรนะ ? [ชี้ไปที่หน้าจอ]

 

จองเบ // ตั้งแต่เมื้อกี้ล่ะ รำคาญโว้ย [สีหน้าหงุดหงิดเป็นอย่างมาก พร้อมเอามือเอื้อมไปหยิบขนมที่เขื่อนถืออยู่ แต่เขื่อนดันดึงถ้วยขนมหลบ] 

 

จองเบ // ไอ้นี้ก็เล่นไม่เลิก [ตบไปที่หัวของเขื่อนหนึ่งที]

 

แก้ว // นายนั่นแหละที่ต้องหยุด ดูไม่รู้เรื่องเว้ย 

 

ป๊อปปี้ // เอาน่า ตอนนี้กำลังถึงตอนสำคัญเลยนะ 

 

โทโมะ // อะ ตายแล้ว [ชี้ไปที่หน้าจอ] 

 

เคนตะ // ใครตายเหรอ ใคร ? [มองไปรอบๆ พร้อมลุกขึ้นหาต้นเหตุ]

 

จองเบ // คนร้ายในหนังต่างหากโว้ยไอ้ลิง 

 

เคนตะ // เป็นงั้นไป 

 

เขื่อน // ขนมหมดแล้ววะ  [ชูถ้วยขนมขึ้น]

 

จองเบ // ก็ไปซื้อสิวะ 

 

เขื่อน // ก็เงินหมดแล้วนี่นา 

 

จองเบ // ปัญหามากซะจริง เอาไป [ยื่นเงินให้ แต่เขื่อนกลับดึงมือจองเบให้ลุกขึ้นไปด้วย]

 

จองเบ // เฮ่ยอะไรวะ ไม่ไปโว้ยยยยยย 

 

เคนตะ // โชคดีนะ [โบกมือลา] 

 

แก้ว // ตัวปัญหาไปซะที 

 

 

 

       บางคนคิดว่าคนบ้าดีกว่าคนเฮฮา แต่ก็มีอีกหลายคนที่คิดว่าคนบ้าต่างหากที่เลวกว่า แต่ถ้าเกิดนำทั้งสองมารวมกันล่ะ มันจะเกิดอะไรขึ้น คนที่บ้าแล้วก็เฮฮา มันจะมีอยู่จริงเหรอ แล้วใครจะรู้ล่ะ หรือว่า .. คนที่ทั้งบ้าแล้วก็เฮฮาอาจจะ .. เป็นตัวคุณเองก็ได้