เพราะพินัยกรรมฉันถึงต้องเจอกับนาย

                ก่อนหน้านั้น2สัปดาห์

  "แกจะเดินไปเดินมาให้ฉันต้องปวดหัวด้วยอีกคนหรือไงกันยะยัยแก้ว"

"แกจะไห้ฉันกลุ่มได้ไงยัยหวาย ฉันต้องแต่งงานกับใครก้อไม่รู้นะ" พูดพร้อมตวาดแว๊ดๆ ใส่อย่างไม่กลัว

ว่าสาวร่างเล็กเจ้าเนื้อจะโกรธ

"ไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนั้นหน้าตาเป็นยังไงฉันก้อยังไม่เคยเห็นเลยไคยรู้จักมักจี่ด้วย แล้วฉันจะต้องมา

แต่งงานด้วย จะต้องมานอนร่วมเตียงเดียวกัน" แก้วใจพูดแล้วอยากจะร้องไห้ออกมา

"แก้วแต่ในพินัยกรรมของคุณตาเขียนไว้ว่า เธอจะไม่แต่งานกับคนที่คุณตาเลือกให้ก้อได้ แต่เธอต้องมี

ลูกภายใน1ปี และเธอก้อต้อง !!ท้อง!! "

"งั้นเอาอย่างนี้ดีกว่า หาผู้ชายหน้าตาดีๆหน่อย เช็คประวัติแล้วไม่มีลูกไม่มีเมีย ร่างกายแข็งแรงที่แบบว่า

เปิดปุ๊ปก้อติดปั๊ปสักคนมานอนด้วยสิยะ แบบว่าครั้งเดียวถึงเป้าหมาย ดีมั้ยล่ะแก"

  "เออ...ความคิดเข้าท่าดีนี่หว่ายัยหวาย ยอมเสียเวอร์จิ้นที่หวงแหนมาตั้ง20ปี นอนกับผู้ชายสักคืนสอง

คืน

เพื่อที่ฉันจะได้มีลูก แต่ไม่ต้องมีสามีให้มันยุ่งยาก แถมไม่เปลืองตัวต้วย เริดสุดๆเลยอ่ะแก"

  "อื้ม"

  "เอ่อ...แก..." ยังไม่ทันที่แก้วใจจะพูดจบ หวายก้อขัดขึ้นมาซะก่อน

  "แกคงไม่คิดที่จะทำจิงๆใช่มั้ย" ถามด้วยสายตาจิงจัง

  "จิงจร๊ ทำตามที่ฉันพูดเป๊ะๆเลยนะ"

  "งั้นก้อแล้วแต่แกนะ"

  "งั้นตอนนี้มาทำให้คำพูดฉันเป็นจิงเหอะ" แก้วใจพูดอย่างร่าเริงแต่หารู้ไม่ว่าเพื่อนสาวของเค้าเหนื่อยใจ

กับเธอเหลือเกิน

          หลังจากนั้น3วันแก้วได้ลงประกาศรับสมัครงานในตำแหน่งสามีชั่วคราวรายได้ดีมีสิทธิพิเศษ

มาจนถึงวันนี้เข้าสัปดาห์ที่2 ฉันก้อยังไม่เจอเลยสักคน

  "แกจะเอายังไงต่อ"

  "หาต่อไป เอาน่ามันต้องมีสักคนที่เข้าตา"

  "ฉันว่าแกเลิกล้ความคิดนี้ดีกว่ามันยัยแก้วมันเสี่ยงนะ"

  "ไม่...ฉันไม่ยอมแพ้ วันนี้ไม่ได้ก้อใช่ว่าพรุ่งนี้จะไม่มี"

  "งั้นก้อแล้วแต่แก ฉันเป็นห่วงแกนะ"

*******************************************************************

ตอนหน้าพระเอกสุดหล่อของเราจะออกแล้วน้า เม้น+โหวดกันเยอะๆน้า