หลงทาง...

หลงทาง...
 
 
 
 
 
"ถ้าไม่เต็มใจแก้วกลับเองก็ได้ค่ะ"
 
   หลังจากที่ฉันโดนพี่โทโมะลากออกมาจนพ้นขอบประตูห้างแล้วพี่โทโมะก็ปล่อยมือออกจากตัวฉันทันที แหม!!ไม่ต้องแสดงท่าทีรังเกียจฉันขนาดนั้นก็ได้หรอก!! ฉันก็เลยเอ่ยขึ้นประมาณว่าน้อยใจพี่โทโมะแอบหวังว่าพี่แกคงจะรับรู้ได้บ้างล่ะน่า
 
"ตามใจ...งั้นพี่ไปล่ะ" แต่เปล่าเลยนี่มันเหมือนจะเข้าทางพี่โทโมะชัดๆ!
 
"คะ!" ฉันกระแทกเสียงใส่นิดๆด้วนแรง...แต่ในใจก็ยังชอบพี่โทโมะเหมือนเดิม
 
"แต่ก็ระวังโดนแท็กซี่ฉุดไป...ด้วยล่ะ" สาบานเลยว่าพี่โทโมะไม่ได้กำลังฉันใช่มะ!! ตกลงพี่แกต้องการให้ฉันกลับด้วยใช่รึเปล่าเนี่ยคิดเข้าข้างตัวเองชัดๆ-*-
 
"งั้นแก้วโทร.ให้พี่สาวมารับก็ได้...พี่รีบไม่ใช่หรอคะเชิญค่ะ!" ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมมาก่อนจะกดโทร.หาพี่กิ่งพี่สาวสุดสวยของฉันส่วนปากก็เอ่ยไล่พี่โทโมะไปด้วย!
 
"..."
 
"พี่โทโมะจะทำอะไรอ่ะ!!...ปล่อยแก้วนะ!!!"
 
"ก็จะไปส่งบ้านไงไม่ต้องโทร.หาใครทั้งนั้น!!...จบนะ!!" พี่จับฉันใส่รถตัวเองก่อนจะวิ่งไปอีกฝั่งแล้วออกรถทันที!!ไหนใครกันนะที่แสดงท่าทีว่ารังเกียจฉันไง!!
 
"ฮึย!!ผิดทางๆๆ!!"
 
"รู้หรอกน่า...เงียบๆไปเหอะ"
 
"ชิ!!นอนก็ได้!" แม้ว่าในใจฉํนจะยังงงๆกับคำพูดของพี่โทโมะที่บอกว่ารู้ทางไปบ้านฉันก็เหอะนะแต่ฉันก็ไม่ได้คิดจะถามอะไรอยู่แล้วเพราะรู้ว่าถามไปก็คงไม่มีประโยชน์ สู้ฉันเอาเวลาไปนอนดีกว่า!!
 
"หึๆ..." ผมหัวเราะเบาๆให้กับหญิงสาวข้างๆกายผม เธอคงจะไม่รู้ตัวเลยสินะว่าถูกผมจ้องมองมาตลอดเวลาหรือเธออาจจะรู้??
 
   เอาเป็นว่าเรื่องก็เป็นอย่างที่ทุกคนเข้าใจนั่นแหละที่ดูเหมือนแก้วตาฝาดเห็นผมบ่อยๆนั่นก็...เป็นเพราะว่าผมแอบมองเธออยู่โดยแกล้งเดินผ่านบ้าง เล่นบาสบ้าง ทำทุกวิถีทางที่จะไม่ให้เธอรู้แล้วปล่อยให้เธอคิดว่าทั้งหมดมันเป็นเรื่องบังเอิญ จนมาวันนี้ผมเองก็ได้รู้ว่าเธอคิดเหมือนผม ผมว่าผมจะลองขอเธอครบดูเผื่อว่าแก้วจะตอบตกลง...
 
"ถึงแล้วมัวแต่นอนอยู่นั่นแหละ..." ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆหน้าแก้วที่นอนหลับอยู่ก่อนจะกระซิบเสียงอันแผ่วเบาลงไป
 
"อื้อ~~เฮ้ย!!" พอแก้วลืมตาขึ้นมาก็รีบผลักผมออกทันที-*-
 
"เป็นอะไร...ตกใจรึไง"
 
"ก็ใช่สิคะ...อ๊ะถึงแล้วงั้นแก้วไปก่อนนะคะขอบคุณนะคะที่มาส่ง" ฉันรีบตัดบทก่อนที่พี่โทโมะจะเห็นใบหน้าที่คงจะแดงไปจนถึงหูของฉันแล้วแน่ๆ><
 
"เดี๋ยวสิ!!..." ฉันไม่ได้สนใจคำพูดของพี่โทโมะแต่กลับเร่งฝีเท้าเดินเข้าบ้านไปให้เร็วที่สุด...แก้วขอโทษนะคะที่เสียมารยาทแต่วันนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆมันเขิน>////<!!
 
 
คิดถึงเธอ ได้รึเปล่าให้รึเปล่า เนี่ยเหงามากๆ เลย
 
"อ๊าย!จะเขินอีกนานมั้ยยัยแก้ว><!!"
 
 
 
 
 
"ไงมึงท่าทางจะแห้วแดกฮ่าๆ" ผมที่ไม่รู้จะไปไหนเลยต้องหันมาพึ่งไอ้ป็อป??
 
"ทำนองนั่นว่ะ...อีกแค่นิดเดียวแม่ง!!" เพราะไอ้ป็อปเนี่ยแหละที่รู้ใจผมที่สุดแถมบางเรื่องมันดูจะรู้ใจผมมากกว่าตัวผมเองซะอีก-*-
 
"ฮ่าๆก็สมอยากทำเป็นหยิ่งดีนัก" ผมคิดถูกแล้วใช่มั้ยที่มาหามัน-*-
 
"ปากดีนักนะมึง...เหอะ!!"
 
"แล้วมึงจะเอาไงต่อว่ะ"
 
"คงต้องเป็นพรุ่งนี้แล้วว่ะ...น่าจะทันอยุ่ไม่สิมันต้องทันสิว่ะ!"
 
"มึงนี่ท่าจะบ้าเถียงกับตัวเองก็เป็น..."
 
 
"แล้วนี่เมียมึงไปไหนอ่ะ" ผมเอ่ยถามถึงฟางบางเธออาจจะช่วยอะไรผมได้ดีกว่าไอ้ป็อป
 
"มึงถามทำไม...อย่าบอกนะว่ามึงจะแทงข้างหลังกูแม่ง!!"
 
"อย่ามาตลกนี่กูจริงจังอยู่นะเนี่ย!"  
 
"หน้าอย่างมึงเนี่ยนะจริงจังฮ่าๆ"
 
"ก็ถ้าไม่ใช่เรื่องแก้วกูก็ไม่ต้องมมานั่งเคลียดแบบนี้หรอก...มึงไปตามฟางมาให้กูเร็วๆเลยกูมีเรื่องจะปรึกษานิดหน่อยกูสัญญาว่ากูจะไม่ถูกเนื้อต้องตัวเมียมึงแม้แต่ปลายเล็บ...โอเค๊??"
 
"แน่นะ"
 
"-*-"
 
"เออๆกูล้อเล่นแหมกูรู้หรอกน่าว่าผม'รักใคร'เดี่ยวรอแปปฟางไปเข้าห้องน้ำว่ะ"
 
"มีอะไรกันรึเปล่าเอ่ย?" เสียงใสๆเอ่ยขึ้นพร้อมกับร่างสาวน้อยน่ารักคนนึงซึ่งไม่พ้นเธอเป็นแน่คนที่พวกเขากำลังต้องการตัวอยู่อย่างไงล่ะ
 
"ฟางมาพอดีเลยขอปรึกษาอะไรหน่อยสิ"
 
"อะไรหรอโทโมะ...อย่าบอกนะว่าเรื่องแก้วอ่ะ"
 
"ใช่เลย!เราจะขอให้ฟางช่วยอะไรอย่างนึงหน่อยน่ะ"
 
"ว่ามาเลยฟางยินดีช่วยคิกๆ"
 
"ก็..."
 
 
ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธออยู่ไหนก็ใกล้เธอ เพราะว่าใจเธอกว้างใหญ่ตกหลุมรักเธอแล้วอะนะ ติดใจอ่ะเธอซะตั้งเยอะออกจากเธอไม่ไหว ฉันก็เลยไม่ห้ามใจปล่อยไปรักกับเธอ
 
 
 
 
"นี่ยัยแก้วเมื่อวานแกเป็นไงมั่งเล่ามาให้ฟังหน่อยสิ" ยัยเฟย์เร่งจะเอาคำตอบจากปากของฉันเมื่อตอนที่กลับบ้านกับพี่โทโมะเมื่อวาน
 
"ก็...ปกติดีนิ"
 
"บ้าน่ามันต้องมีอะไรพิเศษกว่านั้นสิ!!" ยัยเฟย์ดูจะผิดหวังเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบที่ไม่น่าจะพึงพอใจมั้ง
 
"แล้วมันอะไรล่ะ"
 
"ก็จำพวกแบบแอบมองตากันนิด...แล้วก็ส่งยิ้มให้กันหน่อยๆอ่ะ><"
 
"นิยายแล้วเฟย์!!"
 
"น้องแก้วรึเปล่าครับ..." จู่ๆก็มีรุ่น??เดินเข้ามาหาฉันกับยัยเฟย์ ในมือถือช่อดอกกุหลาบสีขาวแสนสวยช่อใหญ่มาด้วย...ใครกันนะ
 
"นี่ค่ะยัยแก้ว" ยัยเฟย์รีบชี้มาทางฉํนทันทีเมื่อเห็นว่ารุ่นพี่คนนั้นแสดงท่าทีลังเลระหว่างฉันกับยัยเฟย์
 
"อ่ะนี่ครับมาคนฝากมาให้^^"
 
"ใครหรอคะ!!" ทุกคนอย่างเพิ่งเข้าใจผิดนะฉันไม่ได้ถามรุ่นพี่คนนั้นแต่เป็นยัยเฟย์ที่ถามซะเองส่วนตัวฉันได้แต่นั่งรับช่อดอกไม้นั่นมาเงียบๆ
 
"บอกไม่ได้หรอกครับ"
 
"อ่าใบ้นิดๆก็ไม่ได้หรอคะT^T"
 
"อย่างไงก็ฝากขอบคุณด้วยนะคะ" ฉันเอ่ยตอบรับรุ่นพี่ก่อนมองช่อดอกกุหลาบช่อนั้นอีกครั้งนึง...แอบหวังว่าจะเป็นพี่นะพี่โทโมะ><
 
 
 
 
 
+ + + + + + +
 
เราอัพแล้วเด้อที่หายไปนานนี่ไม่ใช่อะไร...ติดงานเจ้าค่ะล่าสุดนี่เพิ่งจะกลับจากเข้าค่ายคุณธรรมเลยต้องรีบมานั่งปั่นฟิคเรื่องนี้ก่อน ไม่ใช่หรอกคือ...มีคนไปทวงแล้วเลยต้องอัพซะหน่อย555+ล้อเล่น