หลงทาง...

หลงทาง...

 

 

 

 

 

"ถ้าไม่เต็มใจแก้วกลับเองก็ได้ค่ะ"

 

   หลังจากที่ฉันโดนพี่โทโมะลากออกมาจนพ้นขอบประตูห้างแล้วพี่โทโมะก็ปล่อยมือออกจากตัวฉันทันที แหม!!ไม่ต้องแสดงท่าทีรังเกียจฉันขนาดนั้นก็ได้หรอก!! ฉันก็เลยเอ่ยขึ้นประมาณว่าน้อยใจพี่โทโมะแอบหวังว่าพี่แกคงจะรับรู้ได้บ้างล่ะน่า

 

"ตามใจ...งั้นพี่ไปล่ะ" แต่เปล่าเลยนี่มันเหมือนจะเข้าทางพี่โทโมะชัดๆ!

 

"คะ!" ฉันกระแทกเสียงใส่นิดๆด้วนแรง...แต่ในใจก็ยังชอบพี่โทโมะเหมือนเดิม

 

"แต่ก็ระวังโดนแท็กซี่ฉุดไป...ด้วยล่ะ" สาบานเลยว่าพี่โทโมะไม่ได้กำลังฉันใช่มะ!! ตกลงพี่แกต้องการให้ฉันกลับด้วยใช่รึเปล่าเนี่ยคิดเข้าข้างตัวเองชัดๆ-*-

 

"งั้นแก้วโทร.ให้พี่สาวมารับก็ได้...พี่รีบไม่ใช่หรอคะเชิญค่ะ!" ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมมาก่อนจะกดโทร.หาพี่กิ่งพี่สาวสุดสวยของฉันส่วนปากก็เอ่ยไล่พี่โทโมะไปด้วย!

 

"..."

 

"พี่โทโมะจะทำอะไรอ่ะ!!...ปล่อยแก้วนะ!!!"

 

"ก็จะไปส่งบ้านไงไม่ต้องโทร.หาใครทั้งนั้น!!...จบนะ!!" พี่จับฉันใส่รถตัวเองก่อนจะวิ่งไปอีกฝั่งแล้วออกรถทันที!!ไหนใครกันนะที่แสดงท่าทีว่ารังเกียจฉันไง!!

 

"ฮึย!!ผิดทางๆๆ!!"

 

"รู้หรอกน่า...เงียบๆไปเหอะ"

 

"ชิ!!นอนก็ได้!" แม้ว่าในใจฉํนจะยังงงๆกับคำพูดของพี่โทโมะที่บอกว่ารู้ทางไปบ้านฉันก็เหอะนะแต่ฉันก็ไม่ได้คิดจะถามอะไรอยู่แล้วเพราะรู้ว่าถามไปก็คงไม่มีประโยชน์ สู้ฉันเอาเวลาไปนอนดีกว่า!!

 

"หึๆ..." ผมหัวเราะเบาๆให้กับหญิงสาวข้างๆกายผม เธอคงจะไม่รู้ตัวเลยสินะว่าถูกผมจ้องมองมาตลอดเวลาหรือเธออาจจะรู้??

 

   เอาเป็นว่าเรื่องก็เป็นอย่างที่ทุกคนเข้าใจนั่นแหละที่ดูเหมือนแก้วตาฝาดเห็นผมบ่อยๆนั่นก็...เป็นเพราะว่าผมแอบมองเธออยู่โดยแกล้งเดินผ่านบ้าง เล่นบาสบ้าง ทำทุกวิถีทางที่จะไม่ให้เธอรู้แล้วปล่อยให้เธอคิดว่าทั้งหมดมันเป็นเรื่องบังเอิญ จนมาวันนี้ผมเองก็ได้รู้ว่าเธอคิดเหมือนผม ผมว่าผมจะลองขอเธอครบดูเผื่อว่าแก้วจะตอบตกลง...

 

"ถึงแล้วมัวแต่นอนอยู่นั่นแหละ..." ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆหน้าแก้วที่นอนหลับอยู่ก่อนจะกระซิบเสียงอันแผ่วเบาลงไป

 

"อื้อ~~เฮ้ย!!" พอแก้วลืมตาขึ้นมาก็รีบผลักผมออกทันที-*-

 

"เป็นอะไร...ตกใจรึไง"

 

"ก็ใช่สิคะ...อ๊ะถึงแล้วงั้นแก้วไปก่อนนะคะขอบคุณนะคะที่มาส่ง" ฉันรีบตัดบทก่อนที่พี่โทโมะจะเห็นใบหน้าที่คงจะแดงไปจนถึงหูของฉันแล้วแน่ๆ><

 

"เดี๋ยวสิ!!..." ฉันไม่ได้สนใจคำพูดของพี่โทโมะแต่กลับเร่งฝีเท้าเดินเข้าบ้านไปให้เร็วที่สุด...แก้วขอโทษนะคะที่เสียมารยาทแต่วันนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆมันเขิน>////<!!

 

 

คิดถึงเธอ ได้รึเปล่า
ให้รึเปล่า เนี่ยเหงามากๆ เลย

 

"อ๊าย!จะเขินอีกนานมั้ยยัยแก้ว><!!"

 

 

 

 

 

"ไงมึงท่าทางจะแห้วแดกฮ่าๆ" ผมที่ไม่รู้จะไปไหนเลยต้องหันมาพึ่งไอ้ป็อป??

 

"ทำนองนั่นว่ะ...อีกแค่นิดเดียวแม่ง!!" เพราะไอ้ป็อปเนี่ยแหละที่รู้ใจผมที่สุดแถมบางเรื่องมันดูจะรู้ใจผมมากกว่าตัวผมเองซะอีก-*-

 

"ฮ่าๆก็สมอยากทำเป็นหยิ่งดีนัก" ผมคิดถูกแล้วใช่มั้ยที่มาหามัน-*-

 

"ปากดีนักนะมึง...เหอะ!!"

 

"แล้วมึงจะเอาไงต่อว่ะ"

 

"คงต้องเป็นพรุ่งนี้แล้วว่ะ...น่าจะทันอยุ่ไม่สิมันต้องทันสิว่ะ!"

 

"มึงนี่ท่าจะบ้าเถียงกับตัวเองก็เป็น..."

 

 

"แล้วนี่เมียมึงไปไหนอ่ะ" ผมเอ่ยถามถึงฟางบางเธออาจจะช่วยอะไรผมได้ดีกว่าไอ้ป็อป

 

"มึงถามทำไม...อย่าบอกนะว่ามึงจะแทงข้างหลังกูแม่ง!!"

 

"อย่ามาตลกนี่กูจริงจังอยู่นะเนี่ย!"  

 

"หน้าอย่างมึงเนี่ยนะจริงจังฮ่าๆ"

 

"ก็ถ้าไม่ใช่เรื่องแก้วกูก็ไม่ต้องมมานั่งเคลียดแบบนี้หรอก...มึงไปตามฟางมาให้กูเร็วๆเลยกูมีเรื่องจะปรึกษานิดหน่อยกูสัญญาว่ากูจะไม่ถูกเนื้อต้องตัวเมียมึงแม้แต่ปลายเล็บ...โอเค๊??"

 

"แน่นะ"

 

"-*-"

 

"เออๆกูล้อเล่นแหมกูรู้หรอกน่าว่าผม'รักใคร'เดี่ยวรอแปปฟางไปเข้าห้องน้ำว่ะ"

 

"มีอะไรกันรึเปล่าเอ่ย?" เสียงใสๆเอ่ยขึ้นพร้อมกับร่างสาวน้อยน่ารักคนนึงซึ่งไม่พ้นเธอเป็นแน่คนที่พวกเขากำลังต้องการตัวอยู่อย่างไงล่ะ

 

"ฟางมาพอดีเลยขอปรึกษาอะไรหน่อยสิ"

 

"อะไรหรอโทโมะ...อย่าบอกนะว่าเรื่องแก้วอ่ะ"

 

"ใช่เลย!เราจะขอให้ฟางช่วยอะไรอย่างนึงหน่อยน่ะ"

 

"ว่ามาเลยฟางยินดีช่วยคิกๆ"

 

"ก็..."

 

 

ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ
อยู่ไหนก็ใกล้เธอ เพราะว่าใจเธอกว้างใหญ่
ตกหลุมรักเธอแล้วอะนะ ติดใจอ่ะเธอซะตั้งเยอะ
ออกจากเธอไม่ไหว ฉันก็เลยไม่ห้ามใจ
ปล่อยไปรักกับเธอ

 

 

 

 

"นี่ยัยแก้วเมื่อวานแกเป็นไงมั่งเล่ามาให้ฟังหน่อยสิ" ยัยเฟย์เร่งจะเอาคำตอบจากปากของฉันเมื่อตอนที่กลับบ้านกับพี่โทโมะเมื่อวาน

 

"ก็...ปกติดีนิ"

 

"บ้าน่ามันต้องมีอะไรพิเศษกว่านั้นสิ!!" ยัยเฟย์ดูจะผิดหวังเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบที่ไม่น่าจะพึงพอใจมั้ง

 

"แล้วมันอะไรล่ะ"

 

"ก็จำพวกแบบแอบมองตากันนิด...แล้วก็ส่งยิ้มให้กันหน่อยๆอ่ะ><"

 

"นิยายแล้วเฟย์!!"

 

"น้องแก้วรึเปล่าครับ..." จู่ๆก็มีรุ่น??เดินเข้ามาหาฉันกับยัยเฟย์ ในมือถือช่อดอกกุหลาบสีขาวแสนสวยช่อใหญ่มาด้วย...ใครกันนะ

 

"นี่ค่ะยัยแก้ว" ยัยเฟย์รีบชี้มาทางฉํนทันทีเมื่อเห็นว่ารุ่นพี่คนนั้นแสดงท่าทีลังเลระหว่างฉันกับยัยเฟย์

 

"อ่ะนี่ครับมาคนฝากมาให้^^"

 

"ใครหรอคะ!!" ทุกคนอย่างเพิ่งเข้าใจผิดนะฉันไม่ได้ถามรุ่นพี่คนนั้นแต่เป็นยัยเฟย์ที่ถามซะเองส่วนตัวฉันได้แต่นั่งรับช่อดอกไม้นั่นมาเงียบๆ

 

"บอกไม่ได้หรอกครับ"

 

"อ่าใบ้นิดๆก็ไม่ได้หรอคะT^T"

 

"อย่างไงก็ฝากขอบคุณด้วยนะคะ" ฉันเอ่ยตอบรับรุ่นพี่ก่อนมองช่อดอกกุหลาบช่อนั้นอีกครั้งนึง...แอบหวังว่าจะเป็นพี่นะพี่โทโมะ><

 

 

 

 

 

+ + + + + + +

 

เราอัพแล้วเด้อที่หายไปนานนี่ไม่ใช่อะไร...ติดงานเจ้าค่ะล่าสุดนี่เพิ่งจะกลับจากเข้าค่ายคุณธรรมเลยต้องรีบมานั่งปั่นฟิคเรื่องนี้ก่อน ไม่ใช่หรอกคือ...มีคนไปทวงแล้วเลยต้องอัพซะหน่อย555+ล้อเล่น