BLACK IRIS รักลวงร้าย จับตาย.. หัวใจ Ver.PF
7.5
เขียนโดย Bthan
วันที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.54 น.
2 LOVE..
4 วิจารณ์
8,000 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 18.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) บทนำ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทนำ
อย่าลืมอ่านสถานะบทนำนะเดี๋ยวไม่รู้เรื่อง
(ป๊อปปี้ Talks)
คฤหาสน์กว้างใหญ่ที่ไร้ผู้คนทำให้ผมทั่งทอดถอนหายใจอยู่คนเดียว อย่างเบื่อหน่าย ผมเอนหลังพิงหน้าต่างเหม่อมองไปรอบๆ ห้อง ในใจได้แต่หวังว่าจะมีเรื่องสนุกๆ ให้ทำบ้าง
ผม... ป๊อปปี้ หรือเรียกได้อีกอย่างว่า ป๊อปครับ ชีวิตวนเวียนอยู่กับกิจวัตรเดิมๆ มาหลายวันแล้ว ใครๆ ก็รู้ว่าผมชอบเรื่องสนุกๆ ผมหลงรักมันจนถอนตัวไม่ขึ้น แต่นี่อะไร... ทำไมหลายวันที่ผ่านมาชีวิตผมถึงได้ห่อเหี่ยวเปลี่ยวเปล่าเช่นนี้ เฮ้อ... ยิ่งพูดยิ่งเซ็ง =_=
แล้วถ้าคุณกำลังจะเสนอให้ผมไปเที่ยวกลางคืนตามผับตามบาร์ หาสาวๆ สักคนมานอนกอด นั่นก็เป็นอีกอย่างที่ผมเบื่อจนอยากจะอาเจียนออกมาเป็นข้าวต้มกับน้ำส้มคั้นที่เพิ่งกินไปเมื่อเช้า ถึงผมจะเป็นพวกไม่จริงใจกับคนอื่นสักเท่าไหร่ แต่ผมรู้สึกว่าสาวๆ ที่คบผมเพราะหวังแต่ได้ด้วยชื่อเสียงและเงินทองนั่น ไม่จริงใจและน่ารังเกียจกว่าเป็นไหนๆ จริงมั้ยล่ะครับ
แล้วถ้าภายในไม่กี่วันนี้ไม่มีเรื่องสนุกหรือน่าตื่นเต้นเข้ามา ผมต้องลงแดงจนอยากจะโดดหน้าต่างตายแน่ๆ!
ตึง! โครม!
ระหว่างที่ผมนั่งครุ่นคิดอยู่คนเดียวนั่นเอง เสียงสั่นสะเทือนเหมือนสิ่งของชนกันเข้าอย่างจังก็ทำให้ผมละสายตาจากภายในห้องแล้วหันออกไปมองนอกหน้าต่างจนได้ เพราะผมเป็นพวกที่ชอบลอบสังเกตการกระทำของคนอื่นอยู่ตลอดเลยสร้างให้ห้องชั้นบนยื่นออกไปติดรั้วบ้าน จะได้เห็นข้างนอกชัดๆ ^^
และตอนนี้ผมก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังกอดเด็กตัวเล็กๆ ด้วยร่างกายที่สั่นเทา ผมได้แต่จ้องมองเธออย่างสงสัย แต่พอลองสังเกตสถานการณ์โดยรอบ ผมก็เข้าถึงเหตุการณ์ได้ไม่ยาก ผู้หญิงคนนี้เอาตัวไปบังเด็กในอ้อมแขนของเธอไว้ไม่ให้ถูกรถชน และเป็นเธอเสียเองที่ถูกรถชนเฉี่ยวเข้าเลือดไหลเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด
เสียงเด็กร้องไห้และเสียงร้องให้ช่วยของเธอทำให้ผมผุดลุกขึ้นยืนมองพิจารณาใบหน้าของเธอให้ชัดเจนยิ่งขึ้น ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวสวยประบ่ารับกับใบหน้ารูปไข่ได้เป็นอย่างดี ผิวของเธอขาวละเอียดจนติดจะซีด ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของเธอฉายแววตื่นตระหนก จมูกกับริมฝีปากรับกันได้อย่างเหมาะสม และถึงแม้ว่าตอนนี้ตัวของเธอจะเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือด แต่เธอก็ยังดูสวยจริงๆ
อา...ไม่ปฏิเสธหรอกนะว่าผมเองก็ชอบผู้หญิงสวยๆ แต่สิ่งที่แปลกคือ ผมเริ่มถูกชะตากับเธอขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
แต่มีบางอย่างที่ผมไม่เข้าใจ
วี้หว่อ... วี้หว่อ...
เสียงหวอรถพยาบาลดังขึ้น หลังจากนั้นทีมแพทย์กับพยาบาลก็พากันลงมาจากรถคันนั้นและช่วยกันหามร่างอันไร้เรี่ยวแรงของเธอไว้ ผมเห็นเธอหันไปมองเด็กที่ช่วยชิวิตไว้ด้วยรอยยิ้ม และสิ่งนั้นเองที่ทำให้ผมยิ่งไม่เข้าใจเข้าไปใหญ่
คนเราสามารถช่วยเหลือคนอื่นได้โดยไม่หวังตอบแทนจริงๆ งั้นเหรอ...
ผมถามตัวเองในใจและได้แต่ส่ายหน้า...เป็นไปไม่ได้หรอก...หลายคนเคยบอกไว้ว่าของฟรีไม่มีในโลก แต่ผู้หญิงคนนี้ทำให้ความเชื่อของผมเริ่มเปลี่ยนไป ทั้งยัังทำให้หัวใจที่ห่อเหี่ยวและกำลังเบื่อหน่ายของผมเต้นแรงอย่างมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง และทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ ผมบอกได้เลยว่าเรื่องสนุกๆ กำลังจะเกิดขึ้นแล้วล่ะ หึๆ
บางที...เธอคนนี้อาจจะเป็นเหยื่อที่ผมกำลังตามหาก็ได้ ผมจดจำใบหน้าของเธอได้อย่างแม่นยำ เพราะงั้นมันไม่ยากเลยสำหรับคนอย่างผมที่จะควานหาตัวเธอจากเมืองเล็กๆ แห่งนี้
หึๆ ในเมื่อของเล่นชิ้นใหม่ออกเดินทางมาหาผมถึงที่ มีหรือที่ผมจะปล่อยให้มันลอยผ่านหน้าไปโดยไม่คว้าเอาไว้ล่ะ ได้เวลาที่มันสมองกลของผมที่ได้รับฉายาว่า 'จอมวางแผน' จะเริ่มทำอะไรสนุกๆ ที่คาดไม่ถึงข้างหน้าแล้ว
เหยื่อตัวน้อยๆ ที่หน้ารักของผม... ^^
_________________________________________________________________
Talk with me!
ดีจ้าาาาาาาาา ขอบอกว่านิยายเรื่องนี้เป็นของ K.กุ๊กกาโร่ว จาก www.jamsai.com ชอบมากๆเลยเอามาให้ทุกคนได้อ่านในฉบับของป๊อปปี้-ฟางจ้าาาาาาาา ถ้าชอบก็ เม้น+โหวตด้วยน้า เพราะพิมพ์แต่ละที ปวดหลังเบยย แหะๆ ฝากติดตามด้วยน้าา ปล.อ่านสถานะบทนำด้วยนะจ๊ะ เดี๋ยวไม่รู้เรื่องง เจอกันตอนหน้าคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ
อย่าลืมอ่านสถานะบทนำนะเดี๋ยวไม่รู้เรื่อง
(ป๊อปปี้ Talks)
คฤหาสน์กว้างใหญ่ที่ไร้ผู้คนทำให้ผมทั่งทอดถอนหายใจอยู่คนเดียว อย่างเบื่อหน่าย ผมเอนหลังพิงหน้าต่างเหม่อมองไปรอบๆ ห้อง ในใจได้แต่หวังว่าจะมีเรื่องสนุกๆ ให้ทำบ้าง
ผม... ป๊อปปี้ หรือเรียกได้อีกอย่างว่า ป๊อปครับ ชีวิตวนเวียนอยู่กับกิจวัตรเดิมๆ มาหลายวันแล้ว ใครๆ ก็รู้ว่าผมชอบเรื่องสนุกๆ ผมหลงรักมันจนถอนตัวไม่ขึ้น แต่นี่อะไร... ทำไมหลายวันที่ผ่านมาชีวิตผมถึงได้ห่อเหี่ยวเปลี่ยวเปล่าเช่นนี้ เฮ้อ... ยิ่งพูดยิ่งเซ็ง =_=
แล้วถ้าคุณกำลังจะเสนอให้ผมไปเที่ยวกลางคืนตามผับตามบาร์ หาสาวๆ สักคนมานอนกอด นั่นก็เป็นอีกอย่างที่ผมเบื่อจนอยากจะอาเจียนออกมาเป็นข้าวต้มกับน้ำส้มคั้นที่เพิ่งกินไปเมื่อเช้า ถึงผมจะเป็นพวกไม่จริงใจกับคนอื่นสักเท่าไหร่ แต่ผมรู้สึกว่าสาวๆ ที่คบผมเพราะหวังแต่ได้ด้วยชื่อเสียงและเงินทองนั่น ไม่จริงใจและน่ารังเกียจกว่าเป็นไหนๆ จริงมั้ยล่ะครับ
แล้วถ้าภายในไม่กี่วันนี้ไม่มีเรื่องสนุกหรือน่าตื่นเต้นเข้ามา ผมต้องลงแดงจนอยากจะโดดหน้าต่างตายแน่ๆ!
ตึง! โครม!
ระหว่างที่ผมนั่งครุ่นคิดอยู่คนเดียวนั่นเอง เสียงสั่นสะเทือนเหมือนสิ่งของชนกันเข้าอย่างจังก็ทำให้ผมละสายตาจากภายในห้องแล้วหันออกไปมองนอกหน้าต่างจนได้ เพราะผมเป็นพวกที่ชอบลอบสังเกตการกระทำของคนอื่นอยู่ตลอดเลยสร้างให้ห้องชั้นบนยื่นออกไปติดรั้วบ้าน จะได้เห็นข้างนอกชัดๆ ^^
และตอนนี้ผมก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังกอดเด็กตัวเล็กๆ ด้วยร่างกายที่สั่นเทา ผมได้แต่จ้องมองเธออย่างสงสัย แต่พอลองสังเกตสถานการณ์โดยรอบ ผมก็เข้าถึงเหตุการณ์ได้ไม่ยาก ผู้หญิงคนนี้เอาตัวไปบังเด็กในอ้อมแขนของเธอไว้ไม่ให้ถูกรถชน และเป็นเธอเสียเองที่ถูกรถชนเฉี่ยวเข้าเลือดไหลเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด
เสียงเด็กร้องไห้และเสียงร้องให้ช่วยของเธอทำให้ผมผุดลุกขึ้นยืนมองพิจารณาใบหน้าของเธอให้ชัดเจนยิ่งขึ้น ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวสวยประบ่ารับกับใบหน้ารูปไข่ได้เป็นอย่างดี ผิวของเธอขาวละเอียดจนติดจะซีด ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของเธอฉายแววตื่นตระหนก จมูกกับริมฝีปากรับกันได้อย่างเหมาะสม และถึงแม้ว่าตอนนี้ตัวของเธอจะเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือด แต่เธอก็ยังดูสวยจริงๆ
อา...ไม่ปฏิเสธหรอกนะว่าผมเองก็ชอบผู้หญิงสวยๆ แต่สิ่งที่แปลกคือ ผมเริ่มถูกชะตากับเธอขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
แต่มีบางอย่างที่ผมไม่เข้าใจ
วี้หว่อ... วี้หว่อ...
เสียงหวอรถพยาบาลดังขึ้น หลังจากนั้นทีมแพทย์กับพยาบาลก็พากันลงมาจากรถคันนั้นและช่วยกันหามร่างอันไร้เรี่ยวแรงของเธอไว้ ผมเห็นเธอหันไปมองเด็กที่ช่วยชิวิตไว้ด้วยรอยยิ้ม และสิ่งนั้นเองที่ทำให้ผมยิ่งไม่เข้าใจเข้าไปใหญ่
คนเราสามารถช่วยเหลือคนอื่นได้โดยไม่หวังตอบแทนจริงๆ งั้นเหรอ...
ผมถามตัวเองในใจและได้แต่ส่ายหน้า...เป็นไปไม่ได้หรอก...หลายคนเคยบอกไว้ว่าของฟรีไม่มีในโลก แต่ผู้หญิงคนนี้ทำให้ความเชื่อของผมเริ่มเปลี่ยนไป ทั้งยัังทำให้หัวใจที่ห่อเหี่ยวและกำลังเบื่อหน่ายของผมเต้นแรงอย่างมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง และทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ ผมบอกได้เลยว่าเรื่องสนุกๆ กำลังจะเกิดขึ้นแล้วล่ะ หึๆ
บางที...เธอคนนี้อาจจะเป็นเหยื่อที่ผมกำลังตามหาก็ได้ ผมจดจำใบหน้าของเธอได้อย่างแม่นยำ เพราะงั้นมันไม่ยากเลยสำหรับคนอย่างผมที่จะควานหาตัวเธอจากเมืองเล็กๆ แห่งนี้
หึๆ ในเมื่อของเล่นชิ้นใหม่ออกเดินทางมาหาผมถึงที่ มีหรือที่ผมจะปล่อยให้มันลอยผ่านหน้าไปโดยไม่คว้าเอาไว้ล่ะ ได้เวลาที่มันสมองกลของผมที่ได้รับฉายาว่า 'จอมวางแผน' จะเริ่มทำอะไรสนุกๆ ที่คาดไม่ถึงข้างหน้าแล้ว
เหยื่อตัวน้อยๆ ที่หน้ารักของผม... ^^
_________________________________________________________________
Talk with me!
ดีจ้าาาาาาาาา ขอบอกว่านิยายเรื่องนี้เป็นของ K.กุ๊กกาโร่ว จาก www.jamsai.com ชอบมากๆเลยเอามาให้ทุกคนได้อ่านในฉบับของป๊อปปี้-ฟางจ้าาาาาาาา ถ้าชอบก็ เม้น+โหวตด้วยน้า เพราะพิมพ์แต่ละที ปวดหลังเบยย แหะๆ ฝากติดตามด้วยน้าา ปล.อ่านสถานะบทนำด้วยนะจ๊ะ เดี๋ยวไม่รู้เรื่องง เจอกันตอนหน้าคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ