KyuMin in my mind

 

.....  Miss you  .....

 

ขายาวๆก้าวเข้ามาในหอพักชั้น 11 ที่คุ้นเคย..แต่ทว่าวันนี้กลับดูเงียบผิดปกติไปจากเดิม..สายตาคมเหลือบไปเห็นแสงไฟสลัวๆส่องลอดมาจากประตูอีกห้องหนึ่ง..โจ คยูฮยอนก้าวเร็วขึ้นเพื่อที่จะเอาของไปเก็บในห้องส่วนตัวที่เมื่อก่อนมีรูมเมทหน้ากลมๆแก้มกลมๆนั่งๆนอนๆอยู่ด้วยกันในห้อง...เมื่อจัดการเก็บของเสร็จก็รีบก้าวยาวๆเพื่อไปยังอีกห้องเล็กๆที่มีแสงลอดออกมาจากบานประตู ห้องนี้เป็นห้องที่เค้าคุ้นเคยเพราะเมื่อก่อนมีเมมเบอร์ลำดับที่สี่เป็นเจ้าของ เมื่อพี่เยซองย้ายไปอยู่บ้าน..คุณรูมเมทของเค้าก็ย้ายเข้ามาครอบครองแทน..ตอนนี้จากห้องที่อดีตเพียงแค่ “คุ้นเคย” กลายเป็นห้องที่ “คุ้นใจและคุ้นชิน” หากว่าวันไหนไม่ได้เดินเข้ามาในห้องนี้ ..คงนอนไม่หลับ

 

 

(แต่จะไปหลับนอนกันต่อที่ห้องไหน..ขอไม่บอกนะครับ!!ติดตามกันเอาเอง คึคึ )   

 

..ลองเอามือจับที่ประตู... “ไม่ได้ล็อค”  การกระทำมักจะไวกว่าความคิด คยูฮยอนรีบเปิดประตูและแทรกตัวเข้าไปในห้อง แต่ก็ไม่พบใคร ได้ยินเพียงเสียงสายน้ำตกกระทบพื้นดังมาจากมุมหนึ่งของห้อง คยูฮยอนจึงพาตัวเองไปนั่งอยู่ที่เตียงหลังใหญ่มือหนาลูบไปมาเบาๆบนเตียงที่มีผ้าปูสีหวาน..กลิ่นของเจ้าของเตียงยังคงติดตรึงส่งกลิ่นหอมเฉพาะตัวมาให้เค้าได้ผ่อนคลาย.. อ่า..ถ้าไปกอดและสูดกลิ่นใกล้ๆจะหายเหนื่อยได้ขนาดไหนนะ??? ..คิดได้เช่นนั้น..ก็จัดการพาร่างของตนเองไปยังที่มาของเสียงน้ำ

 

( ...ไม่ต้องถามว่าคยูฮยอนจะเข้าไปได้ยังไง อ๊ะๆโจวคยูรู้นะว่าเอลฟ์ทุกคนรู้เรื่องของผมสองคนว่าเคยอาบน้ำด้วยผ่านการแฉของฮยอกแจใช่มั้ยล่ะ...<< ยิ้มเกรียน)

 

“อ๊ะ” .......ฟอด.....แขนยาวโอบรัดไปที่เอวของคนที่ยืนร่างเปลือยเปล่าใต้สายน้ำ ก่อนจะก้มลงไปขโมยความหอมจากแก้มนิ่ม ในคราแรกคนซองมินตกใจแต่ก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่เพราะคนที่กล้าทำและสามารถทำแบบนี้กับเค้าได้มีแค่คนเดียว..

 

“อื้อ...คยู...ออกไปก่อน ชั้นจะอาบน้ำ” เมื่อรู้ว่าเป็นใครซองมินก็หันมาผลักให้อีกคนหยุดหาผลประโยชน์บนตัวเค้าสักที.

 

“อ่า...ก็ผมคิดถึงพี่อ่ะ” ต่อให้ผลักออกยังไง มือปลาหมึกนั่นก็ยังกอดซองมินแนบแน่น ตอนนี้หน้าของซองมินร้อนผ่าวขึ้นสีแดงระเรื่อ ต่อให้คุ้นชินกันแค่ไหน..แต่อยู่ในเหตุการณ์แบบนี้อดไม่ได้ที่จะเขินทุกที แล้วตอนนี้..ตัวซองมินไม่มีอะไรเลยนอกจากหยาดน้ำที่พรมอยู่บนร่างกาย ..แต่.. คยูฮยอนยังมีเสื้อผ้าอยู่ครบ

 

“คิดถึงก็ส่วนคิดถึงสิ!! ออกไปรอข้างนอกก่อนเลย ดูสินายอ่ะเปียกหมดแล้ว” ถึงจะอายแค่ไหนแต่ซองมินก็ต้องข่มใจทำเป็นเสียงแข็งใส่

 

“โธ่..พี่ซองมินอ่า..จะเปียกก็ให้มันเปียกไป..ถ้าเสื้อผ้าเปียกก็ถอดออกให้ผมหน่อยสิ...นะ...นะ” นอกจากมือจะกอดร่างกลมๆจนแน่นแล้วก็ยังส่งสายตาอ้อนคนตรงหน้าก่อนจะใช้สายตาโลมเลียไปทั่วร่างกายตรงหน้า

 

“อื้อ...ไม่เอาอ่ะ..อ๊ะ” พูดได้แค่นั้นแหละปากสีเชอรี่สดก็ถูกปากหนาเข้าครอบครอง ก็ในเมื่ออ้อนแล้วพี่ซองมินไม่ใจอ่อนผมก็ขอใช้วิธีนี้นะครับ

 

เรียวลิ้นหนาแลบเลียที่ริมฝีปากบางก่อนจะขบเม้มเพื่อที่จะให้อีกคนเผยอปากตอบรับ เมื่อเรียวลิ้นสามารถแทรกผ่านริมฝีปากไปได้ ก็ซอกซอนหาความหวานในโพรงปากไปทั่ว จนเมื่อร่างในอ้อมกอดคล้อยตาม สองลิ้นก็กระวัด หยอกล้อกันอย่างสุขสม บทจูบที่เร่าร้อนทำให้เรี่ยวแรงของซองมินหายไปคล้ายกับโดนสูบพลังไปเสียหมด สองมือเล็กเอื้อมมาจับไว้ที่เสื้อยืดสีขาวของคยูฮยอนที่ตอนนี้มันเปียกชื้นทำให้แนบเนื้อและบางจนเห็นแผ่นอกที่ไม่ได้มีมัดกล้ามแต่ก็ดูแข็งแรงสมส่วน ฝ่ามือหนาที่ตอนนี้จับที่ท้ายทอยคนตัวเล็กกว่าเพื่อปรับให้รับรสจูบที่ตนเองมอบให้ได้ถนัด ส่วนอีกข้างที่เหลือก็ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังขาวๆ ที่พราวไปด้วยหยดน้ำ ถึงร่างกายของซองมินจะเปลือยเปล่าแต่ก็ไม่ได้รู้สึกหนาวแต่อย่างใด ตรงกันข้ามออกจะร้อนรุ่มเสียมากกว่า

 

“อื้อ....”เมื่อรู้สึกว่าตั้งรับไม่ไหวกับรสจูบที่คยูฮยอนส่งมาให้ ซองมินจึงต้องส่งเสียงครางประท้วงพร้อมกับดึงเสื้อเบาๆให้อีกคนหยุดสูบพลังจากเค้าเสียที  คยูฮยอนที่ตอนนี้ละฝีปากออกมาแล้วก็มองหน้ากลมๆที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงจัด ปากบวมเจ่อ ก่อนจะรวบเอาเอวกลมเข้ามาให้แนบชิดมากขึ้น..ก่อนจะจ้องตากลมใสเพื่อบ่งบอกทุกอย่างและทุกความต้องการในใจให้ซองมินได้รับรู้...

 

...อ่า..ผิวนิ่มๆ ลื่นๆ มันน่ากอดกว่าอะไรทั้งหมด...และยิ่งไปกว่าอะไรทั้งหมด..พี่ซองมินจะรู้บ้างมั้ยว่าผมคิดถึง...

 

“ไปอดอยากมาจากไหนเนี่ย..ดูสิจูบชั้นจนปากเจ่อเลย..” กำปั้นเล็กทุบไปที่อกแกร่งเบาๆ ไอ้เขินน่ะ มันก็เขินอยู่หรอก แต่...ตอนนี้สถานการณ์มันล่อแหลม ซองมินจะเขินให้คยูฮยอนได้ใจไม่ได้ เดี๋ยวมักเน่หื่นนี่มันจะลวนลามเค้ามากไปกว่านี้  ( _  _ )!!

 

“โห..ซองมิน...เราห่างกันตั้งหลายวันพี่ไม่คิดถึงผมบ้างหรอ”

 

“..เราแยกกันที่จีน..ก็แค่..สามวันเอง..นายจะหื่นไปไหน”

 

“อะไร..ไม่ใช่แค่นะ..พี่พูดแบบนั้นได้ไงอ่ะ...แต่มันตั้งสามวันต่างหากล่ะ..”

 

“อื้อ..นั่นแหละๆ ออกไปเลยๆชั้นจะอาบน้ำต่อ นายอยู่ชั้นก็ไม่ได้อาบน้ำกันพอดี” พูดพลางพยายามขยับร่างกายตัวเองให้หลุดจากอ้อมกอดที่รัดแน่นอยู่นี้

 

“ไม่เป็นไร..ไหนๆพี่ก็จะอาบน้ำแล้ว..ผมก็จะอาบพร้อมพี่เลยแล้วกัน เพิ่งมาถึงอาบน้ำจะได้สดชื่น..”ไม่พูดเปล่า คนตัวสูงปล่อยวงแขนจากตัวซองมินแล้วถือโอกาสถอดเสื้อของตนเองทันที...

 

“อะ  ไอ้บ้า ไม่เอา..ออกไปเลย..”หลังจากที่ซองมินยืนอึ้งอยู่แว๊บนึงก็ดึงสติออกมาได้จัดการผลักอีกคนให้ออกไป...แต่...มาถึงขั้นนี้แล้ว..โจ คยูฮยอนจะยอมหรอ?? คยูฮยอนรวบข้อมืออวบๆทั้งสองข้างมากำไว้ในมือเดียวแล้ว ส่วนอีกมือก็จัดการปลดตะขอกางเกงของตัวเองด้วยความรวดเร็ว..ก่อนจะเขี่ยมันลงไปจนหลุดแล้วก็กองๆไว้ที่แถวๆปลายเท้านั่น โดยที่ซองมินทำได้เพียงแค่ยืนมองอย่างอึ้งๆ..

 

“ฮึ..คราวนี้เราก็อาบน้ำด้วยกันได้แล้วนะครับ..”

 

“งื้อ...ไม่เอา ปล่อยเลยนะ..นายมาจับชั้นไว้แบบนี้ชั้นเจ็บนะ” โวยวายได้โวยวายไปก่อน อย่างน้อยๆก็กลบเกลื่อนความเขินอาย..ฮื้อ...ถึงจะเคยๆไปถึงไหนต่อไหนกันมานานแล้ว..แต่ก็นะมันก็ยังเขินอ่า....

 

“ไม่” คำเดียว ชัดเจน คยูฮยอนเอื้อมมือไปเปิดน้ำ แล้วจัดการดึงเอาซองมินมาซ้อนยืนข้างหน้าโดยที่แผ่นหลังนวลเนียนพิงลงกับอกแกร่ง..สายน้ำเย็นฉ่ำรินรดมาที่ร่างกายขาวของทั้งสองคน.. คยูฮยอนลูบไล้มือไปทั่วร่างอวบๆของซองมินที่ตอนนี้รู้แล้วว่าห้ามยังไงก็คงห้ามไม่ได้แล้ว..ได้แต่ปล่อยให้เป็นไปตามเสียงเรียกร้องของความรู้สึก...มือหนาลูบไล้จากไหล่มนเรื่อยไปจนถึงด้านหน้าก่อนจะหยุดหยอกล้อกับยอดอกอวบที่มีเม็ดทับทิมสีสวย..สองมือผลัดกันบีบ สะกิดหยอกล้อจนมันแข็งสู้มือ ไม่ผิดกับปากหนาได้รูปที่พรมจูบไปทั่วลำคอ ระเรื่อยไปตามแนวไหล่และแผ่นหลัง...ดูดดุน ขบกัดเบาๆเพื่อสร้างรอยรักแสดงความเป็นเจ้าของ ลิ้นร้อนๆลากเล็มไปทั่วแผ่นหลังนวล..ตอนนี้เรี่ยวแรงของซองมินคงหายไปหมด..แขนขาพาลอ่อนแรงยืนไม่ค่อยจะอยู่จึงต้องหาที่พึ่งโดยการทิ้งน้ำหนักตัวซบกับคยูฮยอนเต็มๆ...

 

“อื้ม....” เสียงครางอย่างพึงพอใจที่ได้สัมผัสกับผิวเนื้อนุ่มนิ่ม..

 

“อ๊ะ...อืม..อะ...” เสียวครางหวานๆเปล่งออกมาเมื่อคยูฮยอนแกล้งไล้มือไปมาที่ยอดอกสวยพร้อมกับไล้ลิ้นตวัดบริเวณใบหู

 

“อ่า..ซองมิน..ที่จริงพี่ไม่ต้องลดน้ำหนักก็ได้นะ...ผมรู้สึกว่าเนื้อตรงนี้ของพี่หายไปอ่ะ” พูดอย่างเดียวไม่พอยังจะ

“บีบ”ให้อีกคนรู้ว่าส่วนไหน...

 

“อ๊ะ...อื้อ..ก็ดี...นายจะได้ไม่ต้องมาหื่นใส่ชั้นบ่อยๆ”

 

“หืม...คงยากนะครับ..ที่จะให้ผมเลิกหื่นกับพี่น่ะ” กระซิบตอบเสียงกระเส่าพร้อมกับพรูลมร้อนใส่

 

“อืม....อา.....คยู...ตรงนั้น...อืม...”ที่หลังจากหยอกล้อต่อปากกับซองมินเสร็จก็เคลื่อนมือปัดป่ายลงไปเรื่อยๆผ่านหน้าท้องไปยังส่วนกลางของร่างกาย...แต่แทนที่จะหยุดอยู่ตรงแกนกายหวาน มือหนากลับแกล้งไล้ผ่านไปเบาๆให้แท่งสีหวานตื่นตัวขึ้นมาเบาๆ มือหนากลับไปเคล้นคลึงบริเวณต้นขาอวบด้านใน

 

“อ๊า...คยู...”ขาอวบแยกออกจากกันตามแรงของอารมณ์

 

“อืม.....”เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายแยกขาออกจากกันเป็นการเปิดทางแล้ว..มือหนาไม่รอช้าที่จะเข้าไปครอบครองแกนกายสีหวาน..นิ้วแกร่งบีบที่ปลายยอดเบาๆก่อนจะใช้ปลายนิ้วถูไถตรงส่วนยอดที่มีหยดน้ำหวานสีใสปริ่มออกมา...

 

“อื้อ...อ๊า....” เสียงหวานใส่ครางกระเส่าเมื่อรู้สึกวูบไหวจากการกระทำนั้น คยูฮยอนลากไล้ริมฝีปากสร้างรอยรักไปทั่วลำคอและแผ่นหลังขาวสะอาด ส่วนมือหนาก็ยังขยับสร้างความสุขให้แก่ซองมินไม่หยุดหย่อน

 

“อืม..ซองมิน พี่ยังหวานเหมือนเดิมทุกครั้งเลยนะ” คยูฮยอนที่ไล้ริมฝีปากขึ้นมาตามผิวเนียนนุ่มแล้วกระซิบเบาๆ

 

“อ่า..คยู..อ๊ะ” ใบหน้าหวานเอียงคอปรับองศาหันมารับจูบที่แสนหวาน เรียวลิ้นหนาไล้ทั่วริมฝีปากบางก่อนจะแทรกเข้าไปค้นหาความหวานอีกครั้ง..เรียวลิ้นกระหวัดหยอกล้อกันอย่างสุขสมก่อนที่มือหนาจะละจากแกนกายสีหวานแล้วจับคนตรงหน้าหันเข้าหากันแขนเรียวโอบกอดร่างอวบแล้วกดแผ่นหลังสร้างความแนบแน่นให้ร่างกายทั้งสอง... คยูฮยอนละริมฝีปากออกมาพรมจูบไล่ลงมาเรื่อยๆตามลำคอขาวก่อนจะมาหยุดที่เนินเนื้ออวบอิ่ม ริมฝีปากหนาไล้เลียไปที่เม็ดทับทิมสีสวยสลับกันไปมาทั้งสองข้าง อีกทั้งยังดูดดุนและสร้างรอยรักสีแดงจางๆไว้ พร้อมๆกับมือหนาที่ลูบไล้ไปทั่วตัวนุ่มๆขาวๆ

 

“อืม..คยู อ๊ะ..เบาๆ หน่อย  อืม...” มือเล็กจับขยุ้มลงที่ไหล่แกร่งเพื่อระบายความเสียวซ่าน

 

“หืม..ก็พี่อยากตัวหวานเองทำไม..”แทนที่จะทำตามที่ซองมินบอกคยูฮยอนกลับละฝีปากไปครอบครองเม็ดทับทิมอีกข้างแถมยังแกล้งขบกัดเบาๆ

 

“อ๊ะ..ไอ..ไอ้บ้า...” มือเล็กตีลงบนไหล่ของคนที่แกล้ง แต่คนทำก็ยังไม่สำนึกกลับแกล้งดูดแรงๆขึ้นอีกแล้วก็ลากเลียผิวนุ่มตรงหน้าลงมาเรื่อยๆ เรียวลิ้นแวะทักทายที่หลุมเล็กตรงหน้าท้องแล้วละลงมาสร้างรอยที่บริเวณต้นขาขาว

 

“อื้อ.....” ซองมินส่งเสียงครางทันทีที่คยูฮยอนแกล้งจูบหนักๆที่ต้นขาแล้วแกล้งละหาต้นขาอีกข้างโดยจงใจแกล้งเกี่ยจมูกให้ผ่านแกนกายสีหวานแต่ไม่ได้แวะทักทาย

 

“อือ.. คยู ...” มือเล็กบีบบนไหล่ของคยูฮยอน

 

“พี่อยากให้ผมช่วยอะไรมั้ย” แกล้งจูบไปมาบนต้นขาขาวแล้วปัดป่ายจมูกโด่งให้ผ่านแกนกายสีหวานไปมาแต่ไม่แวะทักทายอยู่สักแป๊บ ก็เรียกความต้องการของซองมินได้ดังใจ

 

“อ๊ะ!!....” เสียงหวานร้องประท้วงขึ้นเมื่อปากหนาแกล้วดูดแรงๆใกล้ๆกับส่วนสำคัญตาคมช้อนขึ้นมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้ยิ่งหวานเยิ้มเพราะแรงรัก(หื่น)

 

“พี่ก็บอกมาสิ ต้องการอะไรผมจะได้ทำให้” ทั้งๆที่ตัวเองก็อยากครอบครองหาความหวานตรงหน้า..แต่คยูฮยอนก็อดไม่ได้ที่จะแกล้ง

 

“อะ..ไอ้.บ้า..งั้นไม่ต้องเลย”มืออวบผลักไหล่หนาให้ห่างออกไป แต่เรี่ยวแรงที่เหลือเพียงน้อยนิดจะทำอะไรได้..

 

“ฮึ..ก็แค่บอกว่าให้ผมทำอะไรแค่นี้เองอ่า...” ริมฝีปากหนายกยิ้มมุมปากส่งให้คนที่ก้มหน้าลงมามอง “แต่ถึงไม่บอกผมก็ทำให้อยู่ดี” พูดจบปุ๊บ ปากหนาก็เข้าครอบครองแกนกายสีสวยตรงหน้าทันที ซองมินที่ไม่ทันตั้งตัวเผลอบีบไหล่แกร่งไว้จนแน่นเพื่อหาที่ยึดเหนี่ยว

 

มือหนาจับไปที่แกนกายเล็กแล้วรูดขึ้นลงไปพร้อมๆกับเรียวลิ้นที่เลียตวัดไปมาตรงส่วนปลายยอด สลับกับการครอบครองอ้าอมชิมความหวาน มือหนาอีกข้างปะป่ายไปข้างหลัง เกลี่ยทักทายเนื้ออวบๆก่อนจะไล้เบาๆบริเวณรอยแยกเพื่อจะเข้าไปทักทายช่องทางแห่งความสุข..

 

“อื้อ.คยู อ๊า..” เสียงครางหวานดังขึ้นทุกครั้งที่ปากและมือของคยูฮยอนกระตุ้นความเสียวซ่านให้แก่ซองมิน ไม่ต่างกันกับคนที่กำลังซุกไซร้ใบหน้าอยู่ตรงหว่างขาอวบ ก็ส่งเสียงทุ้มครางออกมาอย่างพึงพอใจในความหอมหวานที่คุ้นเคยและเป็นเอกลักษณ์ของซองมิน

 

“อื้อ..ตรงนั้น..อืม” นิ้วเรียวแทรกเข้าไปในกลีบเนื้อนุ่มก่อนจะขยับวนเพื่อหาจุดเสียวกระสันให้กับคนรัก ซึ่งก็ไม่ทำให้ผิดหวัง..ซองมินส่งเสียงครางอย่างสุขสมทันทีที่นิ้วยาวกระตุ้นได้ถูกจุด เมื่อทั้งริมฝีปากและนิ้วช่วยกันสร้างความสุขให้ร่างกายได้สุขสม สักพักซองมินก็เกร็งตัวก่อนที่จะกระตุกเล็กน้อย..

 

“อื้อ..คยู..ชั้น..อืม...อ๊า....” ในที่สุดร่างกายอวบก็ปลดปล่อยของหวานออกมาให้ได้ชิม คยูฮยอนก็จัดการเก็บกลืนทุกหยาดหยดไม่ให้เหลือ..ก่อนจะยกตัวขึ้นมาโอบกอดคนที่ดูเหมือนจะหมดแรงตรงหน้า..
ซองมินทิ้งตัวให้อีกคนได้โอบกอดเต็มที่

 

“อ๊ะ!!”  หน้าหวานขึ้นสีระเรื่อกว่าเดิมทันทีที่ร่างกายได้สัมผัสกับความแข็งขืนของคนตรงหน้า คยูฮยอนอมยิ้มน้อยๆก่อนจะก้มกระซิบเบาๆ “ต่อเลยนะ..คยูน้อยมันเตรียมพร้อมมานานแล้ว” ไม่พูดเปล่าคยูฮยอนยังแกล้งส่ายสะโพกเพื่อให้คยูน้อยได้ถูไถกับแกนกายหวานที่เพิ่งปลดปล่อย..แค่นี้ก็เรียกสีระเรื่อให้หน้าหวานๆ ได้มากกว่าเดิม ซองมินกัดปากกั้นแรงอารมณ์ของตัวเอง ถึงจะเหวี่ยงจะวีนแค่ไหน แต่พอถึงตอนทำภารกิจสำคัญแบบนี้ซองมินก็ไม่มีแรงสู้กับมักเน่คนนี้ได้เลย

 

คยูฮยอนจัดการจับให้ซองมินหันหลัง ก่อนจะดันให้เขยิบก้าวเข้าไปชิดผนังห้องน้ำมากขึ้น มืออวบยกขึ้นมาเกาะผนังไว้เพื่อพยุงตัวเอง คยูฮยอนกลับมาสนใจลูบไล้และพรมจูบไปทั่งแผ่นหลังมือหนาก็ยังคงเอื้อมไปบีบเค้นคลึงที่สองเต้าอวบๆ พร้อมๆกับขยี้เม็ดทับทิมเบาๆให้มันตื่นตัวแข็งสู้มือ ก่อนจะลากลิ้นไล้ลงมาเรื่อยๆจนถึงก้นขาว มือหนาเคลื่อนตามลงมากับเนินเนื้อนิ่มแยกออกจากกัน ช่องทางสีหวานปรากฏสู่สายตา เพียงเท่านี้ลิ้นร้อนๆก็ถูกส่งไปทักทาย ลิ้นหนาแลบรัวเร็วๆบริเวณด้านหน้าของห่วงสวยเรียกเสียงครางหวานๆได้ตลอดเวลา ก่อนที่จะส่งเรียวลิ้นแทรกผ่านช่องทางเข้าไปทักทายและทำความคุ้นเคย มือหนาย้านไปสร้างความสุขให้แกนกายเล็กที่เริ่มตื่นตัว

 

“ฮืม....”เสียงครางทุ้มดังออกมาที่ได้พบเจอของถูกใจและเสียงหวานๆ

 

“อ๊า..อ๊ะ..คยู..อือ..” ยิ้งมือหนาชักรูดแกนกายเล็กเร็วเท่าไหร่ เสียงครางก็ยิ่งออกมามากเท่านั้น

 

“อื้อ..อ๊า..อื้อ.....” ตอนนี้มือเล็กที่ยื่นไปยึดเกาะผนังห้องน้ำไว้เริ่มสั่นขึ้นเรื่อยๆเพราะความเสียวซ่านที่ถูกปรนเปรอทั้งด้านหน้าและด้านหลังทำให้เรี่ยวแรงดูจะหมดไปดื้อๆ “อื้อ..อ๊ะ คยู อ๊า..” มือหนาแกล้งบีบปลายยอดก่อนจะกลับมาเร่งความเร็วในการรูดขึ้นลง เรียวลิ้นแกร่งก็ยิ่งเร่งจังหวะในการเลียสลับกับการดูดดุน ก่อนที่คยูฮยอนจะผละริมฝีปากออกมาแล้วส่งนิ้วเข้าไปแทนที่.. “อืม..ทำไมผมยิ่งกินพี่ก็ยิ่งหวานนะ”

 

“อ๊ะ..” ซองมินไม่มีแรงจะโต้ตอบเพราะมัวแต่หลงอยู่ในความสุขที่คนรักรุ่นน้องปรนเปรอให้ เสียงหวานกรีดร้องเบาๆเมื่อจำนวนของนิ้วเพิ่มเข้าไปในช่องทางรักมากขึ้น

 

“อ๊ะ  อ๊ะ..คยูพอเถอะ..อ๊ะ..” นิ้วแกร่งพบเจอจุดที่ทำให้เจ้าของเสียวกระสันก็งอนิ้วสะกิดเบาๆๆ “อ๊ะ..คยู  พอแล้ว..”

 

“หืม..อะไรนะครับ..” เสียงทุ้มแหบพร่า..ร้องถามความต้องการ

 

“อืม..เข้า..เข้ามาเถอะ..จะไม่ไหวแล้ว” ได้ยินแค่นั้นคยูฮยอนก็ถอนนิ้วออกมาแล้วหยัดกายขึ้นเต็มความสูงก่อนจะจับให้แกนกายของตัวเองที่เตรียมพร้อมมานานแล้วเข้าไปสร้างความสุขในช่องทางหวาน

 

“อ๊ะ...” ถึงร่างกายจะคุ้นเคยกับสิ่งที่กำลังแทรกตัวเข้ามา แต่ก็อดไม่ได้ที่ซองมินจะร้องครางเพราะว่า ไอ้สิ่งที่คุ้นเคยน่ะมันใหญ่ไม่เบาเหมือนกัน..แกนกายใหญ่โตแทรกตัวเข้าไปเรื่อยๆ คยูฮยอนกัดฟันแน่นด้วยความเสียวซ่าน แม้จะมีอะไรๆกันบ่อยๆแต่ช่องทางนี้ก็ยังคับแน่นเหมือนเดิมไม่แปรเปลี่ยน

 

“อ๊ะ..เข้ามาเลยคยู อ๊ะ” ทันที่ที่ซองมินเอ่ยปาก คยูฮยอนก็กดแกนกายหนาลงไปทีเดียวจนสุด “อือ..พี่ซองมิน.ผมมีความสุขมากรู้มั้ย..” คยูฮยอนส่งเสียงกระซิบเบาๆข้างหู ก่อนจะเริ่มขยับกระแทกแกนกายใหญ่โตเข้าออกเสียดสีกับช่องทางแห่งความสุข เสียงทุ้มและเสียงหวานร้องครางประสานกันกับเสียงเนื้อที่กระทบกันเป็นจังหวะ “อ๊ะ..” คยูฮยอนที่แกล้งดึงแกนกายออกมาจนเกือบสุดแล้วกดลงไปทีเดียวจนมิดทำให้ซองมินสะดุ้งเล็กน้อย..ก่อนที่สะโพกหนาจะขยับรัวเร็วและแรงขึ้นกว่าเดิมเพราะแรงอารมณ์

 

“อ๊ะ..อ๊ะ  อืม.. แรง..อืม แรงไปมั้ยคยู” ซองมินหันมาร้องประท้วงแต่คยูฮยอนกลับมอบจูบที่แสนหวานกลับมาแทน มือหนาเลื่อนมาจับแกนกายหวานที่ตื่นตัว ส่วนล่างที่ยังเชื่อมต่อก็ขยับรัวเร็วไม่ต่างกับมือที่เร่งจังหวะรูดไปมาเร็วๆ ตอนนี้ซองมินได้รับการปรนเปรอจากคยูฮยอนเต็มที่

 

“อ๊ะ..คยู..จะไปแล้ว..”

 

“หืม..อย่าเพิ่งสิครับรอกันก่อน” สะโพกหนาส่งแรงกระแทกขึ้นเรื่อยๆเพื่อที่จะตามคนตรงหน้าให้ทัน...

 

“อื้อ..จะ  อ๊า...ไม่ไหวแล้ว...” ซองมินเกร็งตัวสักพักก็ปล่อยน้ำหวานสีขาวออกมาเต็มมือหนา  “อ๊า..”

 

“อื้อ..อีกนิดนะ..” ตอนนี้คยูฮยอนเร่งจังหวะถาโถมใส่ซองมินเต็มที่ มือหนาทั้งสองข้างเปลี่ยนมาบีบขย้ำที่หน้าอกอวบอิ่ม ริมฝีปากก็ประพรมจูบไปทั่วหัวไหล่มน

 

“อึก..อ่า...”สักพักร่างกายของคยูฮยอนก็กระตุกเกร็งปลดปล่อยร่องรอยแห้งความรักจนเต็มช่องทางหวาน..

ซองมินที่ทิ้งตัวลงพิงอกแกร่งอย่างเต็มที่เพราะหมดแรงไปกับกิจกรรมแห่งความสุข คยูฮยอนที่ตอนนี้กอดซองมินไว้แน่นก็ซบหน้าลงไปที่ไหล่เล็ก

 

“ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วัน ผมคิดถึงซองมินที่สุดเลย ผมรักซองมินนะ” เสียงหอบน้อยๆของซองมินทำให้คยูฮยอนเงยหน้าขึ้นมาแล้วกระซิบคำหวานข้างหู ซองมินขยับตัวหันเข้าหาเจ้าของอ้อมกอดที่ยังคงไม่คลายออกพร้อมกับเลื่อนตัวขึ้นไปหอมแก้มของคนที่บอกรักเมื่อกี้ “ชั้นก็คิดถึงนายมากๆเหมือนกัน” จบคำหวานคยูฮยอนขยับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ก่อนจะขโมยหอมแก้มกลมๆที่ขึ้นสีระเรื่อเพราะความเขินตรงหน้า

 

“พี่คงเหนื่อย เดี๋ยวผมอาบน้ำให้ดีกว่าเนอะ”

 

“อ๊ะ..ไม่ต้องเลย..” ซองมินรีบปฏิเสธเพราะดูจากแววตาเจ้าของอ้อมกอดแล้วคงไม่แค่อาบน้ำให้แน่ๆ

 

“ผมแค่อาบน้ำให้จริงๆ ไม่ต้องกลัวว่าจะชวนทำกิจกรรมเพิ่มหรอกน่า..ป่ะรีบๆอาบเถอะจะได้ไปนอนพักผ่อนกัน” พูดจบ มักเน่ปีศาจก็จัดการเปิดน้ำและอาบน้ำให้ซองมินทันทีโดยไม่ฟังเสียงร้องประท้วงของซองมินทั้งสิ้น จนอาบน้ำเสร็จคยูฮยอนก็จัดการอุ้มซองมินออกจากห้องน้ำ..

 

..แต่จะไปทำอะไรต่อนั้น...เค้าก็ไม่รู้เพราะคยูฮยอนผลักเค้าออกจากห้องแล้วอ่ะ..

 

แถมๆๆ

 

“คยู ไปเอาเสื้อผ้ามาให้ชั้นใส่เลยนะ”เสียงหวานโวยวายขึ้นเมื่อถูกอุ้มออกมาจากห้องน้ำแต่คยูฮยอนกลับแค่เช็ดตัวให้แห้งแล้วล็อคตัวไว้ไม่ยอมให้ใส่เสื้อผ้า

 

“อืม..พี่ซองมินก็นอนๆไปเถอะ จะใส่ทำไม เดี๋ยวก็ต้องถอด” พูดตอบคนที่ถูกตัวเองกอดเอาไว้แล้วบังคับให้นอนอยู่ใต้ผ้าห่มที่คลุมร่างเปล่าเปลือยของทั้งคู่

 

“อ๊ะ..ไอ้บ้า..ไหนบอกว่าจะไม่ทำแล้วไง..”

 

“ใช่ ผมบอกจะไม่ชวนทำกิจกรรมเพิ่ม แต่ก็แค่ในห้องน้ำเพราะผมกลัวพี่เมื่อย แต่ไม่ได้รวมบนเตียงนี่นา..อ๊ะ!!อย่านะ..พี่อย่าทำร้ายร่างกายผมนะ ผมพูดผิดตรงไหน”ทันทีที่มือเล็กส่งมาทุบตรงไหล่ คยูฮยอนก็ดันตัวลุกขึ้นมานอนทับซองมินพร้อมกับจับมือเล็กทั้งสองข้างวางแนบลำตัวกันโดนประทุษร้าย??

 

“ฮึ่ย..ไอ้..”อยากจะด่าไอ้คนที่มันมานอนทับข้างบนก็ด่าไม่ออก เพราะความอายมันแทรกมาแทนที่ ก็นะ..ไอ้มักเน่ปีศาจมันเล่นขึ้นมานอนทับแบบนี้ แล้วก็ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าทั้งคู่ อะไรๆที่มันเคยสงบๆก็กลับตื่นขึ้นมาจนซองมินรู้สึกได้

 

“ฮึ!!ดูสิ พี่โวยวายจะทำร้ายร่างกายผมทำให้ผมต้องมานอนทับพี่ไว้แบบนี้..คยูน้อยมันก็ตื่นอีกอ่ะสิ  ความผิดพี่เลยนะ พี่ต้องรับผิดชอบด้วย มาทำให้มันสงบเลย..”

 

“ไอ้...อืม...อือ....” ไม่ทันได้เถียงได้ด่า ก็โดนคนที่ทับอยู่จัดการปิดปากทันที จากเสียงด่าก็กลับกลายเป็นเสียงครางหวานๆ จากเสียงทุ้มที่พูดกวนๆก็กลายเป็นเสียงครางแห่งความพอใจ....

 

 

         

 

..the end..