KyuMin in my mind

5.7

เขียนโดย minja

วันที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 23.13 น.

  5 ตอน
  1 วิจารณ์
  16.50K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 23.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) SF Miss you ... NC... (end)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

.....  Miss you  .....

 

ขายาวๆก้าวเข้ามาในหอพักชั้น 11 ที่คุ้นเคย..แต่ทว่าวันนี้กลับดูเงียบผิดปกติไปจากเดิม..สายตาคมเหลือบไปเห็นแสงไฟสลัวๆส่องลอดมาจากประตูอีกห้องหนึ่ง..โจ คยูฮยอนก้าวเร็วขึ้นเพื่อที่จะเอาของไปเก็บในห้องส่วนตัวที่เมื่อก่อนมีรูมเมทหน้ากลมๆแก้มกลมๆนั่งๆนอนๆอยู่ด้วยกันในห้อง...เมื่อจัดการเก็บของเสร็จก็รีบก้าวยาวๆเพื่อไปยังอีกห้องเล็กๆที่มีแสงลอดออกมาจากบานประตู ห้องนี้เป็นห้องที่เค้าคุ้นเคยเพราะเมื่อก่อนมีเมมเบอร์ลำดับที่สี่เป็นเจ้าของ เมื่อพี่เยซองย้ายไปอยู่บ้าน..คุณรูมเมทของเค้าก็ย้ายเข้ามาครอบครองแทน..ตอนนี้จากห้องที่อดีตเพียงแค่ “คุ้นเคย” กลายเป็นห้องที่ “คุ้นใจและคุ้นชิน” หากว่าวันไหนไม่ได้เดินเข้ามาในห้องนี้ ..คงนอนไม่หลับ

 

 

(แต่จะไปหลับนอนกันต่อที่ห้องไหน..ขอไม่บอกนะครับ!!ติดตามกันเอาเอง คึคึ )   

 

..ลองเอามือจับที่ประตู... “ไม่ได้ล็อค”  การกระทำมักจะไวกว่าความคิด คยูฮยอนรีบเปิดประตูและแทรกตัวเข้าไปในห้อง แต่ก็ไม่พบใคร ได้ยินเพียงเสียงสายน้ำตกกระทบพื้นดังมาจากมุมหนึ่งของห้อง คยูฮยอนจึงพาตัวเองไปนั่งอยู่ที่เตียงหลังใหญ่มือหนาลูบไปมาเบาๆบนเตียงที่มีผ้าปูสีหวาน..กลิ่นของเจ้าของเตียงยังคงติดตรึงส่งกลิ่นหอมเฉพาะตัวมาให้เค้าได้ผ่อนคลาย.. อ่า..ถ้าไปกอดและสูดกลิ่นใกล้ๆจะหายเหนื่อยได้ขนาดไหนนะ??? ..คิดได้เช่นนั้น..ก็จัดการพาร่างของตนเองไปยังที่มาของเสียงน้ำ

 

( ...ไม่ต้องถามว่าคยูฮยอนจะเข้าไปได้ยังไง อ๊ะๆโจวคยูรู้นะว่าเอลฟ์ทุกคนรู้เรื่องของผมสองคนว่าเคยอาบน้ำด้วยผ่านการแฉของฮยอกแจใช่มั้ยล่ะ...<< ยิ้มเกรียน)

 

“อ๊ะ” .......ฟอด.....แขนยาวโอบรัดไปที่เอวของคนที่ยืนร่างเปลือยเปล่าใต้สายน้ำ ก่อนจะก้มลงไปขโมยความหอมจากแก้มนิ่ม ในคราแรกคนซองมินตกใจแต่ก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่เพราะคนที่กล้าทำและสามารถทำแบบนี้กับเค้าได้มีแค่คนเดียว..

 

“อื้อ...คยู...ออกไปก่อน ชั้นจะอาบน้ำ” เมื่อรู้ว่าเป็นใครซองมินก็หันมาผลักให้อีกคนหยุดหาผลประโยชน์บนตัวเค้าสักที.

 

“อ่า...ก็ผมคิดถึงพี่อ่ะ” ต่อให้ผลักออกยังไง มือปลาหมึกนั่นก็ยังกอดซองมินแนบแน่น ตอนนี้หน้าของซองมินร้อนผ่าวขึ้นสีแดงระเรื่อ ต่อให้คุ้นชินกันแค่ไหน..แต่อยู่ในเหตุการณ์แบบนี้อดไม่ได้ที่จะเขินทุกที แล้วตอนนี้..ตัวซองมินไม่มีอะไรเลยนอกจากหยาดน้ำที่พรมอยู่บนร่างกาย ..แต่.. คยูฮยอนยังมีเสื้อผ้าอยู่ครบ

 

“คิดถึงก็ส่วนคิดถึงสิ!! ออกไปรอข้างนอกก่อนเลย ดูสินายอ่ะเปียกหมดแล้ว” ถึงจะอายแค่ไหนแต่ซองมินก็ต้องข่มใจทำเป็นเสียงแข็งใส่

 

“โธ่..พี่ซองมินอ่า..จะเปียกก็ให้มันเปียกไป..ถ้าเสื้อผ้าเปียกก็ถอดออกให้ผมหน่อยสิ...นะ...นะ” นอกจากมือจะกอดร่างกลมๆจนแน่นแล้วก็ยังส่งสายตาอ้อนคนตรงหน้าก่อนจะใช้สายตาโลมเลียไปทั่วร่างกายตรงหน้า

 

“อื้อ...ไม่เอาอ่ะ..อ๊ะ” พูดได้แค่นั้นแหละปากสีเชอรี่สดก็ถูกปากหนาเข้าครอบครอง ก็ในเมื่ออ้อนแล้วพี่ซองมินไม่ใจอ่อนผมก็ขอใช้วิธีนี้นะครับ

 

เรียวลิ้นหนาแลบเลียที่ริมฝีปากบางก่อนจะขบเม้มเพื่อที่จะให้อีกคนเผยอปากตอบรับ เมื่อเรียวลิ้นสามารถแทรกผ่านริมฝีปากไปได้ ก็ซอกซอนหาความหวานในโพรงปากไปทั่ว จนเมื่อร่างในอ้อมกอดคล้อยตาม สองลิ้นก็กระวัด หยอกล้อกันอย่างสุขสม บทจูบที่เร่าร้อนทำให้เรี่ยวแรงของซองมินหายไปคล้ายกับโดนสูบพลังไปเสียหมด สองมือเล็กเอื้อมมาจับไว้ที่เสื้อยืดสีขาวของคยูฮยอนที่ตอนนี้มันเปียกชื้นทำให้แนบเนื้อและบางจนเห็นแผ่นอกที่ไม่ได้มีมัดกล้ามแต่ก็ดูแข็งแรงสมส่วน ฝ่ามือหนาที่ตอนนี้จับที่ท้ายทอยคนตัวเล็กกว่าเพื่อปรับให้รับรสจูบที่ตนเองมอบให้ได้ถนัด ส่วนอีกข้างที่เหลือก็ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังขาวๆ ที่พราวไปด้วยหยดน้ำ ถึงร่างกายของซองมินจะเปลือยเปล่าแต่ก็ไม่ได้รู้สึกหนาวแต่อย่างใด ตรงกันข้ามออกจะร้อนรุ่มเสียมากกว่า

 

“อื้อ....”เมื่อรู้สึกว่าตั้งรับไม่ไหวกับรสจูบที่คยูฮยอนส่งมาให้ ซองมินจึงต้องส่งเสียงครางประท้วงพร้อมกับดึงเสื้อเบาๆให้อีกคนหยุดสูบพลังจากเค้าเสียที  คยูฮยอนที่ตอนนี้ละฝีปากออกมาแล้วก็มองหน้ากลมๆที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงจัด ปากบวมเจ่อ ก่อนจะรวบเอาเอวกลมเข้ามาให้แนบชิดมากขึ้น..ก่อนจะจ้องตากลมใสเพื่อบ่งบอกทุกอย่างและทุกความต้องการในใจให้ซองมินได้รับรู้...

 

...อ่า..ผิวนิ่มๆ ลื่นๆ มันน่ากอดกว่าอะไรทั้งหมด...และยิ่งไปกว่าอะไรทั้งหมด..พี่ซองมินจะรู้บ้างมั้ยว่าผมคิดถึง...

 

“ไปอดอยากมาจากไหนเนี่ย..ดูสิจูบชั้นจนปากเจ่อเลย..” กำปั้นเล็กทุบไปที่อกแกร่งเบาๆ ไอ้เขินน่ะ มันก็เขินอยู่หรอก แต่...ตอนนี้สถานการณ์มันล่อแหลม ซองมินจะเขินให้คยูฮยอนได้ใจไม่ได้ เดี๋ยวมักเน่หื่นนี่มันจะลวนลามเค้ามากไปกว่านี้  ( _  _ )!!

 

“โห..ซองมิน...เราห่างกันตั้งหลายวันพี่ไม่คิดถึงผมบ้างหรอ”

 

“..เราแยกกันที่จีน..ก็แค่..สามวันเอง..นายจะหื่นไปไหน”

 

“อะไร..ไม่ใช่แค่นะ..พี่พูดแบบนั้นได้ไงอ่ะ...แต่มันตั้งสามวันต่างหากล่ะ..”

 

“อื้อ..นั่นแหละๆ ออกไปเลยๆชั้นจะอาบน้ำต่อ นายอยู่ชั้นก็ไม่ได้อาบน้ำกันพอดี” พูดพลางพยายามขยับร่างกายตัวเองให้หลุดจากอ้อมกอดที่รัดแน่นอยู่นี้

 

“ไม่เป็นไร..ไหนๆพี่ก็จะอาบน้ำแล้ว..ผมก็จะอาบพร้อมพี่เลยแล้วกัน เพิ่งมาถึงอาบน้ำจะได้สดชื่น..”ไม่พูดเปล่า คนตัวสูงปล่อยวงแขนจากตัวซองมินแล้วถือโอกาสถอดเสื้อของตนเองทันที...

 

“อะ  ไอ้บ้า ไม่เอา..ออกไปเลย..”หลังจากที่ซองมินยืนอึ้งอยู่แว๊บนึงก็ดึงสติออกมาได้จัดการผลักอีกคนให้ออกไป...แต่...มาถึงขั้นนี้แล้ว..โจ คยูฮยอนจะยอมหรอ?? คยูฮยอนรวบข้อมืออวบๆทั้งสองข้างมากำไว้ในมือเดียวแล้ว ส่วนอีกมือก็จัดการปลดตะขอกางเกงของตัวเองด้วยความรวดเร็ว..ก่อนจะเขี่ยมันลงไปจนหลุดแล้วก็กองๆไว้ที่แถวๆปลายเท้านั่น โดยที่ซองมินทำได้เพียงแค่ยืนมองอย่างอึ้งๆ..

 

“ฮึ..คราวนี้เราก็อาบน้ำด้วยกันได้แล้วนะครับ..”

 

“งื้อ...ไม่เอา ปล่อยเลยนะ..นายมาจับชั้นไว้แบบนี้ชั้นเจ็บนะ” โวยวายได้โวยวายไปก่อน อย่างน้อยๆก็กลบเกลื่อนความเขินอาย..ฮื้อ...ถึงจะเคยๆไปถึงไหนต่อไหนกันมานานแล้ว..แต่ก็นะมันก็ยังเขินอ่า....

 

“ไม่” คำเดียว ชัดเจน คยูฮยอนเอื้อมมือไปเปิดน้ำ แล้วจัดการดึงเอาซองมินมาซ้อนยืนข้างหน้าโดยที่แผ่นหลังนวลเนียนพิงลงกับอกแกร่ง..สายน้ำเย็นฉ่ำรินรดมาที่ร่างกายขาวของทั้งสองคน.. คยูฮยอนลูบไล้มือไปทั่วร่างอวบๆของซองมินที่ตอนนี้รู้แล้วว่าห้ามยังไงก็คงห้ามไม่ได้แล้ว..ได้แต่ปล่อยให้เป็นไปตามเสียงเรียกร้องของความรู้สึก...มือหนาลูบไล้จากไหล่มนเรื่อยไปจนถึงด้านหน้าก่อนจะหยุดหยอกล้อกับยอดอกอวบที่มีเม็ดทับทิมสีสวย..สองมือผลัดกันบีบ สะกิดหยอกล้อจนมันแข็งสู้มือ ไม่ผิดกับปากหนาได้รูปที่พรมจูบไปทั่วลำคอ ระเรื่อยไปตามแนวไหล่และแผ่นหลัง...ดูดดุน ขบกัดเบาๆเพื่อสร้างรอยรักแสดงความเป็นเจ้าของ ลิ้นร้อนๆลากเล็มไปทั่วแผ่นหลังนวล..ตอนนี้เรี่ยวแรงของซองมินคงหายไปหมด..แขนขาพาลอ่อนแรงยืนไม่ค่อยจะอยู่จึงต้องหาที่พึ่งโดยการทิ้งน้ำหนักตัวซบกับคยูฮยอนเต็มๆ...

 

“อื้ม....” เสียงครางอย่างพึงพอใจที่ได้สัมผัสกับผิวเนื้อนุ่มนิ่ม..

 

“อ๊ะ...อืม..อะ...” เสียวครางหวานๆเปล่งออกมาเมื่อคยูฮยอนแกล้งไล้มือไปมาที่ยอดอกสวยพร้อมกับไล้ลิ้นตวัดบริเวณใบหู

 

“อ่า..ซองมิน..ที่จริงพี่ไม่ต้องลดน้ำหนักก็ได้นะ...ผมรู้สึกว่าเนื้อตรงนี้ของพี่หายไปอ่ะ” พูดอย่างเดียวไม่พอยังจะ

“บีบ”ให้อีกคนรู้ว่าส่วนไหน...

 

“อ๊ะ...อื้อ..ก็ดี...นายจะได้ไม่ต้องมาหื่นใส่ชั้นบ่อยๆ”

 

“หืม...คงยากนะครับ..ที่จะให้ผมเลิกหื่นกับพี่น่ะ” กระซิบตอบเสียงกระเส่าพร้อมกับพรูลมร้อนใส่

 

“อืม....อา.....คยู...ตรงนั้น...อืม...”ที่หลังจากหยอกล้อต่อปากกับซองมินเสร็จก็เคลื่อนมือปัดป่ายลงไปเรื่อยๆผ่านหน้าท้องไปยังส่วนกลางของร่างกาย...แต่แทนที่จะหยุดอยู่ตรงแกนกายหวาน มือหนากลับแกล้งไล้ผ่านไปเบาๆให้แท่งสีหวานตื่นตัวขึ้นมาเบาๆ มือหนากลับไปเคล้นคลึงบริเวณต้นขาอวบด้านใน

 

“อ๊า...คยู...”ขาอวบแยกออกจากกันตามแรงของอารมณ์

 

“อืม.....”เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายแยกขาออกจากกันเป็นการเปิดทางแล้ว..มือหนาไม่รอช้าที่จะเข้าไปครอบครองแกนกายสีหวาน..นิ้วแกร่งบีบที่ปลายยอดเบาๆก่อนจะใช้ปลายนิ้วถูไถตรงส่วนยอดที่มีหยดน้ำหวานสีใสปริ่มออกมา...

 

“อื้อ...อ๊า....” เสียงหวานใส่ครางกระเส่าเมื่อรู้สึกวูบไหวจากการกระทำนั้น คยูฮยอนลากไล้ริมฝีปากสร้างรอยรักไปทั่วลำคอและแผ่นหลังขาวสะอาด ส่วนมือหนาก็ยังขยับสร้างความสุขให้แก่ซองมินไม่หยุดหย่อน

 

“อืม..ซองมิน พี่ยังหวานเหมือนเดิมทุกครั้งเลยนะ” คยูฮยอนที่ไล้ริมฝีปากขึ้นมาตามผิวเนียนนุ่มแล้วกระซิบเบาๆ

 

“อ่า..คยู..อ๊ะ” ใบหน้าหวานเอียงคอปรับองศาหันมารับจูบที่แสนหวาน เรียวลิ้นหนาไล้ทั่วริมฝีปากบางก่อนจะแทรกเข้าไปค้นหาความหวานอีกครั้ง..เรียวลิ้นกระหวัดหยอกล้อกันอย่างสุขสมก่อนที่มือหนาจะละจากแกนกายสีหวานแล้วจับคนตรงหน้าหันเข้าหากันแขนเรียวโอบกอดร่างอวบแล้วกดแผ่นหลังสร้างความแนบแน่นให้ร่างกายทั้งสอง... คยูฮยอนละริมฝีปากออกมาพรมจูบไล่ลงมาเรื่อยๆตามลำคอขาวก่อนจะมาหยุดที่เนินเนื้ออวบอิ่ม ริมฝีปากหนาไล้เลียไปที่เม็ดทับทิมสีสวยสลับกันไปมาทั้งสองข้าง อีกทั้งยังดูดดุนและสร้างรอยรักสีแดงจางๆไว้ พร้อมๆกับมือหนาที่ลูบไล้ไปทั่วตัวนุ่มๆขาวๆ

 

“อืม..คยู อ๊ะ..เบาๆ หน่อย  อืม...” มือเล็กจับขยุ้มลงที่ไหล่แกร่งเพื่อระบายความเสียวซ่าน

 

“หืม..ก็พี่อยากตัวหวานเองทำไม..”แทนที่จะทำตามที่ซองมินบอกคยูฮยอนกลับละฝีปากไปครอบครองเม็ดทับทิมอีกข้างแถมยังแกล้งขบกัดเบาๆ

 

“อ๊ะ..ไอ..ไอ้บ้า...” มือเล็กตีลงบนไหล่ของคนที่แกล้ง แต่คนทำก็ยังไม่สำนึกกลับแกล้งดูดแรงๆขึ้นอีกแล้วก็ลากเลียผิวนุ่มตรงหน้าลงมาเรื่อยๆ เรียวลิ้นแวะทักทายที่หลุมเล็กตรงหน้าท้องแล้วละลงมาสร้างรอยที่บริเวณต้นขาขาว

 

“อื้อ.....” ซองมินส่งเสียงครางทันทีที่คยูฮยอนแกล้งจูบหนักๆที่ต้นขาแล้วแกล้งละหาต้นขาอีกข้างโดยจงใจแกล้งเกี่ยจมูกให้ผ่านแกนกายสีหวานแต่ไม่ได้แวะทักทาย

 

“อือ.. คยู ...” มือเล็กบีบบนไหล่ของคยูฮยอน

 

“พี่อยากให้ผมช่วยอะไรมั้ย” แกล้งจูบไปมาบนต้นขาขาวแล้วปัดป่ายจมูกโด่งให้ผ่านแกนกายสีหวานไปมาแต่ไม่แวะทักทายอยู่สักแป๊บ ก็เรียกความต้องการของซองมินได้ดังใจ

 

“อ๊ะ!!....” เสียงหวานร้องประท้วงขึ้นเมื่อปากหนาแกล้วดูดแรงๆใกล้ๆกับส่วนสำคัญตาคมช้อนขึ้นมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้ยิ่งหวานเยิ้มเพราะแรงรัก(หื่น)

 

“พี่ก็บอกมาสิ ต้องการอะไรผมจะได้ทำให้” ทั้งๆที่ตัวเองก็อยากครอบครองหาความหวานตรงหน้า..แต่คยูฮยอนก็อดไม่ได้ที่จะแกล้ง

 

“อะ..ไอ้.บ้า..งั้นไม่ต้องเลย”มืออวบผลักไหล่หนาให้ห่างออกไป แต่เรี่ยวแรงที่เหลือเพียงน้อยนิดจะทำอะไรได้..

 

“ฮึ..ก็แค่บอกว่าให้ผมทำอะไรแค่นี้เองอ่า...” ริมฝีปากหนายกยิ้มมุมปากส่งให้คนที่ก้มหน้าลงมามอง “แต่ถึงไม่บอกผมก็ทำให้อยู่ดี” พูดจบปุ๊บ ปากหนาก็เข้าครอบครองแกนกายสีสวยตรงหน้าทันที ซองมินที่ไม่ทันตั้งตัวเผลอบีบไหล่แกร่งไว้จนแน่นเพื่อหาที่ยึดเหนี่ยว

 

มือหนาจับไปที่แกนกายเล็กแล้วรูดขึ้นลงไปพร้อมๆกับเรียวลิ้นที่เลียตวัดไปมาตรงส่วนปลายยอด สลับกับการครอบครองอ้าอมชิมความหวาน มือหนาอีกข้างปะป่ายไปข้างหลัง เกลี่ยทักทายเนื้ออวบๆก่อนจะไล้เบาๆบริเวณรอยแยกเพื่อจะเข้าไปทักทายช่องทางแห่งความสุข..

 

“อื้อ.คยู อ๊า..” เสียงครางหวานดังขึ้นทุกครั้งที่ปากและมือของคยูฮยอนกระตุ้นความเสียวซ่านให้แก่ซองมิน ไม่ต่างกันกับคนที่กำลังซุกไซร้ใบหน้าอยู่ตรงหว่างขาอวบ ก็ส่งเสียงทุ้มครางออกมาอย่างพึงพอใจในความหอมหวานที่คุ้นเคยและเป็นเอกลักษณ์ของซองมิน

 

“อื้อ..ตรงนั้น..อืม” นิ้วเรียวแทรกเข้าไปในกลีบเนื้อนุ่มก่อนจะขยับวนเพื่อหาจุดเสียวกระสันให้กับคนรัก ซึ่งก็ไม่ทำให้ผิดหวัง..ซองมินส่งเสียงครางอย่างสุขสมทันทีที่นิ้วยาวกระตุ้นได้ถูกจุด เมื่อทั้งริมฝีปากและนิ้วช่วยกันสร้างความสุขให้ร่างกายได้สุขสม สักพักซองมินก็เกร็งตัวก่อนที่จะกระตุกเล็กน้อย..

 

“อื้อ..คยู..ชั้น..อืม...อ๊า....” ในที่สุดร่างกายอวบก็ปลดปล่อยของหวานออกมาให้ได้ชิม คยูฮยอนก็จัดการเก็บกลืนทุกหยาดหยดไม่ให้เหลือ..ก่อนจะยกตัวขึ้นมาโอบกอดคนที่ดูเหมือนจะหมดแรงตรงหน้า..
ซองมินทิ้งตัวให้อีกคนได้โอบกอดเต็มที่

 

“อ๊ะ!!”  หน้าหวานขึ้นสีระเรื่อกว่าเดิมทันทีที่ร่างกายได้สัมผัสกับความแข็งขืนของคนตรงหน้า คยูฮยอนอมยิ้มน้อยๆก่อนจะก้มกระซิบเบาๆ “ต่อเลยนะ..คยูน้อยมันเตรียมพร้อมมานานแล้ว” ไม่พูดเปล่าคยูฮยอนยังแกล้งส่ายสะโพกเพื่อให้คยูน้อยได้ถูไถกับแกนกายหวานที่เพิ่งปลดปล่อย..แค่นี้ก็เรียกสีระเรื่อให้หน้าหวานๆ ได้มากกว่าเดิม ซองมินกัดปากกั้นแรงอารมณ์ของตัวเอง ถึงจะเหวี่ยงจะวีนแค่ไหน แต่พอถึงตอนทำภารกิจสำคัญแบบนี้ซองมินก็ไม่มีแรงสู้กับมักเน่คนนี้ได้เลย

 

คยูฮยอนจัดการจับให้ซองมินหันหลัง ก่อนจะดันให้เขยิบก้าวเข้าไปชิดผนังห้องน้ำมากขึ้น มืออวบยกขึ้นมาเกาะผนังไว้เพื่อพยุงตัวเอง คยูฮยอนกลับมาสนใจลูบไล้และพรมจูบไปทั่งแผ่นหลังมือหนาก็ยังคงเอื้อมไปบีบเค้นคลึงที่สองเต้าอวบๆ พร้อมๆกับขยี้เม็ดทับทิมเบาๆให้มันตื่นตัวแข็งสู้มือ ก่อนจะลากลิ้นไล้ลงมาเรื่อยๆจนถึงก้นขาว มือหนาเคลื่อนตามลงมากับเนินเนื้อนิ่มแยกออกจากกัน ช่องทางสีหวานปรากฏสู่สายตา เพียงเท่านี้ลิ้นร้อนๆก็ถูกส่งไปทักทาย ลิ้นหนาแลบรัวเร็วๆบริเวณด้านหน้าของห่วงสวยเรียกเสียงครางหวานๆได้ตลอดเวลา ก่อนที่จะส่งเรียวลิ้นแทรกผ่านช่องทางเข้าไปทักทายและทำความคุ้นเคย มือหนาย้านไปสร้างความสุขให้แกนกายเล็กที่เริ่มตื่นตัว

 

“ฮืม....”เสียงครางทุ้มดังออกมาที่ได้พบเจอของถูกใจและเสียงหวานๆ

 

“อ๊า..อ๊ะ..คยู..อือ..” ยิ้งมือหนาชักรูดแกนกายเล็กเร็วเท่าไหร่ เสียงครางก็ยิ่งออกมามากเท่านั้น

 

“อื้อ..อ๊า..อื้อ.....” ตอนนี้มือเล็กที่ยื่นไปยึดเกาะผนังห้องน้ำไว้เริ่มสั่นขึ้นเรื่อยๆเพราะความเสียวซ่านที่ถูกปรนเปรอทั้งด้านหน้าและด้านหลังทำให้เรี่ยวแรงดูจะหมดไปดื้อๆ “อื้อ..อ๊ะ คยู อ๊า..” มือหนาแกล้งบีบปลายยอดก่อนจะกลับมาเร่งความเร็วในการรูดขึ้นลง เรียวลิ้นแกร่งก็ยิ่งเร่งจังหวะในการเลียสลับกับการดูดดุน ก่อนที่คยูฮยอนจะผละริมฝีปากออกมาแล้วส่งนิ้วเข้าไปแทนที่.. “อืม..ทำไมผมยิ่งกินพี่ก็ยิ่งหวานนะ”

 

“อ๊ะ..” ซองมินไม่มีแรงจะโต้ตอบเพราะมัวแต่หลงอยู่ในความสุขที่คนรักรุ่นน้องปรนเปรอให้ เสียงหวานกรีดร้องเบาๆเมื่อจำนวนของนิ้วเพิ่มเข้าไปในช่องทางรักมากขึ้น

 

“อ๊ะ  อ๊ะ..คยูพอเถอะ..อ๊ะ..” นิ้วแกร่งพบเจอจุดที่ทำให้เจ้าของเสียวกระสันก็งอนิ้วสะกิดเบาๆๆ “อ๊ะ..คยู  พอแล้ว..”

 

“หืม..อะไรนะครับ..” เสียงทุ้มแหบพร่า..ร้องถามความต้องการ

 

“อืม..เข้า..เข้ามาเถอะ..จะไม่ไหวแล้ว” ได้ยินแค่นั้นคยูฮยอนก็ถอนนิ้วออกมาแล้วหยัดกายขึ้นเต็มความสูงก่อนจะจับให้แกนกายของตัวเองที่เตรียมพร้อมมานานแล้วเข้าไปสร้างความสุขในช่องทางหวาน

 

“อ๊ะ...” ถึงร่างกายจะคุ้นเคยกับสิ่งที่กำลังแทรกตัวเข้ามา แต่ก็อดไม่ได้ที่ซองมินจะร้องครางเพราะว่า ไอ้สิ่งที่คุ้นเคยน่ะมันใหญ่ไม่เบาเหมือนกัน..แกนกายใหญ่โตแทรกตัวเข้าไปเรื่อยๆ คยูฮยอนกัดฟันแน่นด้วยความเสียวซ่าน แม้จะมีอะไรๆกันบ่อยๆแต่ช่องทางนี้ก็ยังคับแน่นเหมือนเดิมไม่แปรเปลี่ยน

 

“อ๊ะ..เข้ามาเลยคยู อ๊ะ” ทันที่ที่ซองมินเอ่ยปาก คยูฮยอนก็กดแกนกายหนาลงไปทีเดียวจนสุด “อือ..พี่ซองมิน.ผมมีความสุขมากรู้มั้ย..” คยูฮยอนส่งเสียงกระซิบเบาๆข้างหู ก่อนจะเริ่มขยับกระแทกแกนกายใหญ่โตเข้าออกเสียดสีกับช่องทางแห่งความสุข เสียงทุ้มและเสียงหวานร้องครางประสานกันกับเสียงเนื้อที่กระทบกันเป็นจังหวะ “อ๊ะ..” คยูฮยอนที่แกล้งดึงแกนกายออกมาจนเกือบสุดแล้วกดลงไปทีเดียวจนมิดทำให้ซองมินสะดุ้งเล็กน้อย..ก่อนที่สะโพกหนาจะขยับรัวเร็วและแรงขึ้นกว่าเดิมเพราะแรงอารมณ์

 

“อ๊ะ..อ๊ะ  อืม.. แรง..อืม แรงไปมั้ยคยู” ซองมินหันมาร้องประท้วงแต่คยูฮยอนกลับมอบจูบที่แสนหวานกลับมาแทน มือหนาเลื่อนมาจับแกนกายหวานที่ตื่นตัว ส่วนล่างที่ยังเชื่อมต่อก็ขยับรัวเร็วไม่ต่างกับมือที่เร่งจังหวะรูดไปมาเร็วๆ ตอนนี้ซองมินได้รับการปรนเปรอจากคยูฮยอนเต็มที่

 

“อ๊ะ..คยู..จะไปแล้ว..”

 

“หืม..อย่าเพิ่งสิครับรอกันก่อน” สะโพกหนาส่งแรงกระแทกขึ้นเรื่อยๆเพื่อที่จะตามคนตรงหน้าให้ทัน...

 

“อื้อ..จะ  อ๊า...ไม่ไหวแล้ว...” ซองมินเกร็งตัวสักพักก็ปล่อยน้ำหวานสีขาวออกมาเต็มมือหนา  “อ๊า..”

 

“อื้อ..อีกนิดนะ..” ตอนนี้คยูฮยอนเร่งจังหวะถาโถมใส่ซองมินเต็มที่ มือหนาทั้งสองข้างเปลี่ยนมาบีบขย้ำที่หน้าอกอวบอิ่ม ริมฝีปากก็ประพรมจูบไปทั่วหัวไหล่มน

 

“อึก..อ่า...”สักพักร่างกายของคยูฮยอนก็กระตุกเกร็งปลดปล่อยร่องรอยแห้งความรักจนเต็มช่องทางหวาน..

ซองมินที่ทิ้งตัวลงพิงอกแกร่งอย่างเต็มที่เพราะหมดแรงไปกับกิจกรรมแห่งความสุข คยูฮยอนที่ตอนนี้กอดซองมินไว้แน่นก็ซบหน้าลงไปที่ไหล่เล็ก

 

“ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วัน ผมคิดถึงซองมินที่สุดเลย ผมรักซองมินนะ” เสียงหอบน้อยๆของซองมินทำให้คยูฮยอนเงยหน้าขึ้นมาแล้วกระซิบคำหวานข้างหู ซองมินขยับตัวหันเข้าหาเจ้าของอ้อมกอดที่ยังคงไม่คลายออกพร้อมกับเลื่อนตัวขึ้นไปหอมแก้มของคนที่บอกรักเมื่อกี้ “ชั้นก็คิดถึงนายมากๆเหมือนกัน” จบคำหวานคยูฮยอนขยับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ก่อนจะขโมยหอมแก้มกลมๆที่ขึ้นสีระเรื่อเพราะความเขินตรงหน้า

 

“พี่คงเหนื่อย เดี๋ยวผมอาบน้ำให้ดีกว่าเนอะ”

 

“อ๊ะ..ไม่ต้องเลย..” ซองมินรีบปฏิเสธเพราะดูจากแววตาเจ้าของอ้อมกอดแล้วคงไม่แค่อาบน้ำให้แน่ๆ

 

“ผมแค่อาบน้ำให้จริงๆ ไม่ต้องกลัวว่าจะชวนทำกิจกรรมเพิ่มหรอกน่า..ป่ะรีบๆอาบเถอะจะได้ไปนอนพักผ่อนกัน” พูดจบ มักเน่ปีศาจก็จัดการเปิดน้ำและอาบน้ำให้ซองมินทันทีโดยไม่ฟังเสียงร้องประท้วงของซองมินทั้งสิ้น จนอาบน้ำเสร็จคยูฮยอนก็จัดการอุ้มซองมินออกจากห้องน้ำ..

 

..แต่จะไปทำอะไรต่อนั้น...เค้าก็ไม่รู้เพราะคยูฮยอนผลักเค้าออกจากห้องแล้วอ่ะ..

 

แถมๆๆ

 

“คยู ไปเอาเสื้อผ้ามาให้ชั้นใส่เลยนะ”เสียงหวานโวยวายขึ้นเมื่อถูกอุ้มออกมาจากห้องน้ำแต่คยูฮยอนกลับแค่เช็ดตัวให้แห้งแล้วล็อคตัวไว้ไม่ยอมให้ใส่เสื้อผ้า

 

“อืม..พี่ซองมินก็นอนๆไปเถอะ จะใส่ทำไม เดี๋ยวก็ต้องถอด” พูดตอบคนที่ถูกตัวเองกอดเอาไว้แล้วบังคับให้นอนอยู่ใต้ผ้าห่มที่คลุมร่างเปล่าเปลือยของทั้งคู่

 

“อ๊ะ..ไอ้บ้า..ไหนบอกว่าจะไม่ทำแล้วไง..”

 

“ใช่ ผมบอกจะไม่ชวนทำกิจกรรมเพิ่ม แต่ก็แค่ในห้องน้ำเพราะผมกลัวพี่เมื่อย แต่ไม่ได้รวมบนเตียงนี่นา..อ๊ะ!!อย่านะ..พี่อย่าทำร้ายร่างกายผมนะ ผมพูดผิดตรงไหน”ทันทีที่มือเล็กส่งมาทุบตรงไหล่ คยูฮยอนก็ดันตัวลุกขึ้นมานอนทับซองมินพร้อมกับจับมือเล็กทั้งสองข้างวางแนบลำตัวกันโดนประทุษร้าย??

 

“ฮึ่ย..ไอ้..”อยากจะด่าไอ้คนที่มันมานอนทับข้างบนก็ด่าไม่ออก เพราะความอายมันแทรกมาแทนที่ ก็นะ..ไอ้มักเน่ปีศาจมันเล่นขึ้นมานอนทับแบบนี้ แล้วก็ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าทั้งคู่ อะไรๆที่มันเคยสงบๆก็กลับตื่นขึ้นมาจนซองมินรู้สึกได้

 

“ฮึ!!ดูสิ พี่โวยวายจะทำร้ายร่างกายผมทำให้ผมต้องมานอนทับพี่ไว้แบบนี้..คยูน้อยมันก็ตื่นอีกอ่ะสิ  ความผิดพี่เลยนะ พี่ต้องรับผิดชอบด้วย มาทำให้มันสงบเลย..”

 

“ไอ้...อืม...อือ....” ไม่ทันได้เถียงได้ด่า ก็โดนคนที่ทับอยู่จัดการปิดปากทันที จากเสียงด่าก็กลับกลายเป็นเสียงครางหวานๆ จากเสียงทุ้มที่พูดกวนๆก็กลายเป็นเสียงครางแห่งความพอใจ....

 

 

         

 

..the end..

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา