รักของแม่มดกับแวมไพร์

 ณ วันต่อมา...
          เฟย์ ฟาง แก้ว ได้มาหาพวกโทโมะที่บ้าน ทั้งสามคนยื่นอยู่หน้าบ้านนานพอสมควรก่อนจะ
ตัดสินใจเข้าไปข้างใน...
(ฟาง) เฟย์เข้มแข็งเข้าไว้นะ
(เฟย์) เรื่องแค่นี้เองจิ๊บ จิ๊บ
(แก้ว) นั้นเราเข้าไปกันเลยไหม?
(ฟาง) แล้วจะเข้าไปไงอะ
(แก้ว) ก็เดินเข้าไปเลยอะ เดินไปเลยอะ
(ฟาง) สงสัยต้องโดนไล่ออกมาแน่เชื่อสิ 
(แก้ว) เดี๋ยวแก้วจัดการเอง...
     แล้วทั้งสามคนก็เดินเข้าไปในบ้านของพวกหนุ่มๆ ทั้งสามคนเดินเข้าไปที่ห้องรับแขกก็เจอกับ
สามหนุ่มกับ...พิม...หวาย...แจน...
(โทโมะ) ใครสั่งให้เข้ามา.!
(แก้ว) ก็ไม่อยากเข้ามาหลอก..
(โทโมะ) ไม่อยากเข้ามาก็ออกไปสิ 
(แก้ว) ฉันแค่ลืมของ แล้วของนั้นก็สำคัญด้วยฉันไม่อยากให้ของที่สำคัญของฉันอยู่ที่บ้านของนาย
เข้าใจตรงกันนะ 
(พิม) โกหกไม่เนียนเลยนะ อยากจะมาหาโมะก็บอกสิ
(แก้ว) หึ วางใจเหอะฉันมาเอาของ ของฉันเท่านั้นละ 
(แจน) อ้าว..ว่าไงจ๊ะเฟย์ เป็นอะไรอะตาบวมเชียว!
     แจนกำลังเดินไปหาเฟย์แต่ฟางมาบังไว้ไม่ให้แจนไปหาเฟย์ 
(ฟาง) เรื่องของน้องฉัน คนอื่นไม่เกี่ยว..
(แจน) ร้องไห้ก็บอกมาเหอะ 5555555555
(แก้ว) หุบปากไปเดี๋ยวนี้เลย ก่อนที่จะไม่มีปากให้พูด
(เขื่อน) นี่เธอพูดกับแจนแบบนี้ได้ยังไง
(แก้ว) เขื่อนนายชอบหรอ ที่เห็นคนอื่นดูถูกอีกคนอะ ! 
(เขื่อน) ไม่รู้สิ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันนะว่าเฟย์ร้องไห้จริงหรอ แล้วร้องไห้เรื่องไรไหนบอกมาดิ
(เฟย์) ..........
     เขื่อนหันมองไปที่เฟย์ แต่เฟย์นั้นทำได้แค่หลบสายตาและหลบอยู่ข้างหลังฟางเท่านั้น ตอน
นั้นเองเขื่อนก็ไปพลักฟางออก แล้วเข้าไปเขย่าตัวเฟย์ ซึ่งเฟย์ก็ได้แต่ก้มหน้า
(เขื่อน) บอกมาสิร้องไห้ทำไมหื๊มมมมมมม หึงฉันหรออออ 
(เฟย์) ฮึก....
(เขื่อน) ดูนี่นะเฟย์...
     แล้วเขื่อนก็ไปยืนข้างๆแจน เฟย์ค่อยเงยหน้าดูภาพตรงหน้า แล้วเขื่อนก็จับมือแจนแล้วค่อยๆ
เอาริมฝีปากของตัวเองก้มลงไปสัมผัสกับปากบางๆของแจน ตอนนั้นเองทำให้เฟย์ถึงกับกลั้นน้ำ
ตาของตัวเองไว้ไม่อยู่ ตอนนั้นเองแก้วก็หันไปชกเขื่อนหนึ่งทีจนเซล้มไปกับพื้น ส่วนฟางก็ไป
ปลอบน้องสาวของตัวเอง 
(โทโมะ) นี่!แก้ว ทำอะไรของเธอ ชกไอเขื่อนทำไม!
(แก้ว) อย่ามายุ่ง 
     แล้วแก้วก็กระชากเสื้อของเขื่อนขึ้นมาพร้อมกับจะชกอีกหนึ่งหมัดแต่ว่าพวกโทโมะจับไว้แต่
แก้วก็ไม่ยอมง่ายๆ 
(เฟย์) พอแล้ว! พอแล้วววววว!! 
    เสียงของเฟย์ทำให้ทุกอย่างหยุด และเงียบไปหมด เฟย์ค่อยหันไปมองเขื่อนด้วยสายตาที่ทั้ง
ห่วงและเสียใจ...เฟย์เดินไปตรงหน้าเขื่อน สายตาของทั้งสองคนมองกัน
เพรี๊ย!!!!
   มือนุ่มๆของเฟย์ไปกระทบบนหน้าเขื่อน (ตบนั่นละคะ)
(เฟย์) ขอโทษมือมันไปเอง
(แจน) นี่เฟย์กล้าดียังไงมาตบแฟนฉัน
(เฟย์) บอกแล้วไงมือมันเร็ว แบบนี้ไง
เพรี๊ย!!!  แล้วเฟย์ก็ไปตบแจนที่อยู่ข้างเขื่อน
(แจน) นี่แกรกล้าตบฉันหรอ! 
(เฟย์) เมื่อกี้เค้าเรียกว่ากล้าปะละ หรือจะพิสูจน์อีกรอบหื๊มมม
(แก้ว) พอแล้วเฟย์ เราไปเอาของของเราดีกว่า
(เฟย์) แจนจำคำฉันไว้นะ สักวันหนึ่งฉันจะมาเอาของๆฉันคืน 
(แจน) ..........
    แล้วเฟย์ก็หันไปหาเขื่อนแล้วมองด้วยสายตาที่..ว่างเปล่า แล้วก็หันหลังเดินตามแก้วกับฟางไป
(แก้ว) เดี๋ยวเราจะใช้เวทย์พรางกายแล้วเราจะลอบเข้าไปในห้องของพวกโทโมะนะ
(ฟาง) โอเคได้ เดี๋ยวแยกเป็นคนละห้องไหม
(เฟย์) โอเคๆ 
     แล้วทั้งสามคนก็ใช้เวทย์พรางตัวแล้วต่างคนก็ต่างเข้าไปในห้องของพวกโทโมะ ป็อบปี้ เขื่อน
จนฟางไปเจอกล้องใบใหญ่ที่ห้องป็อบปี้ เลยเรียกแก้วกับเฟย์ให้มาที่ห้องป็อบปี้ 
(แก้ว) กล่องอะไรอะ? 
(ฟาง) ไม่รู้อะ ลองเปิดดูกัน
     แล้วฟางก็เปิดกล่องออกมาก็เห็นหนังสือ...หนังสือทับทิม...ที่หายไป? 
(เฟย์) ทำไมหนังสือเหมือนของเราเลยอะ
(ฟาง) แล้วพวกนั้นมีได้ไง?
(แก้ว) ขอดูหน่อยดิๆ
     แก้วหยิบมาจากฟางแล้วเปิดไปหน้าสุดท้าย 
(แก้ว) Vampire Library / The center of the vampire 
(ฟาง) แวมไพร์?
(เฟย์) ของห้องสมุดใจกลางแวมไพร์หนิ ทำไมมาอยู่นี่อะ
(แก้ว) มีอยู่2เหตุผลหลักๆ 1. พวกโทโมะเก็บได้ไรงี้ 2. พวกนั้นเป็นแวมไพร์ส้ะเอง 
(ฟาง) บ้าหน่าาาาา เป็นไปไม่ได้หลอกกก
----------------------------------------------------------------------------------
//////// กลับมาอัพแล้วนะค้าาาา
//// เฟย์ ฟาง แก้ว จะรู้ไหมนะว่าพวกหนุ่มๆของเราเป็นแวมไพร์
///////// ฝากติดตามด้วยนะคะ