LOVE PAIN.. รักนี้โหดร้าย

ป๊อปปี้เอาหน้าเข้ามาใกล้ร่างบางเรื่อยๆ ร่งบางพยายามหันหน้าหนี  สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่รดอยู่ตรงหน้า
 
"อะ ออกไปนะ นะ นายจะทำอะไร"
 
"ก็เตือนเเล้วไง ว่าให้อยู่นิ่งๆ"
 
"หึ นึกว่าฉันจะกลัวรึไง" ฉันเชิดหน้า ท้าทายเค้าไป
 
ป๊อปปี้ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ร่างบางอีกครั้ง
 
โป๊กกก!!
 
"โอ้ยยยย" ร่างบางใช้หัวเขกเข้ากับหน้าของป๊อปปี้อย่างเเรง
 
"สมน้ำหน้าาา คิดว่าฉันจะกลัวนายรึไง ออกไปเลยนะ ไป๊ๆๆ" ฉันผลักเค้าตกเตียงอย่างเเรง
 
"นี่เธอ ไม่มีใครเคยทำกับฉันอย่างนี้เลยนะ ถ้าฉันดั้งหักหมดหล่อขึ้นมาเธอต้องรับผิดชอบเลยนะ" หมอนี่พูดเเล้วทำหน้าเคืองๆใส่ชั้น
 
"ไม่สนน นายทำตัวของนายเอง ทำไม ฮะ อยากมีเรื่องรึไง" 
 
"เฮ้ออ ก็ได้ๆ นี่ถ้าเธอไม่ใช่ผู้มีพระคุณของฉันนะ เธอเสร็จฉันเเน่" 
 
"นี่ เเต่ว่าเรื่องที่นอน ขอไม่ได้หรอ ข้างนอกมันหนาวนะ ยุงก็เยอะ ให้ฉันนอนด้วยนะ ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรเธอเเน่นอน  นะนะนะน" เค้าทำหน้าตาอ้อน
 
"ไม่!! ยังไงฉันก็ไม่ไว้ใจนาย"
 
"เธอมันจิตใจอำมหิต เลือดเย็นที่สุด" ป๊อปปี้สบถเบาๆ ไม่ให้ฟางได้ยิน
 
"เปล่าๆ ฉันเเค่บอกว่าข้างนอกอากาศเย็นจังเลยย"
 
"เฮ้อออ นายนี่ท่าจะบ้าเเฮะ" เเล้วอยู่ดีๆ เค้าก็ลุกขึ้นมาฉุดมือฉันให้ลุกขึ้นตาม
 
"ไปซื้อของกัน เราต้องซื้อของเข้าบ้านนะที่รัก"
 
"ที่รักบ้าอะไรของนายย ป่ะ ฉันกำลังจะไปพอดีเลย"
 
"นี่ๆ ขอถามไรนายหน่อยสิ" ระหว่างเดินไปซื้อของฉันก็ถามเรื่องที่ฉันข้องใจ
 
"ว่ามา"
 
"ทำไมนายถึงไปบอก ผอ. เเบบนั้นหล่ะ "
 
"อ๋อ เรื่องนั้นนี่เอง ก็ตอนเเรก ปู่ไม่ยอมให้ฉันพักกับเธอนี่ เขาคิดว่าฉันสร้างเรื่องหน่ะ"
 
"ห๊ะ เเล้วนายเคยสร้างเรื่องอะไรหรือไง"
 
"ปะ ป่าวๆๆ ฉันเเค่อยากตอบเเทนที่เธอ ช่วยชีวิตฉัน นี่ไงเเผลนี่มันย้ำว่าเธอเป็นผู้มีพระคุณกับฉันนะ ถ้าไม่ได้เธฮวันนั้น ฉันคง..." อยู่ๆนายนี่ก็ยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยนซะงั้นน ว๊ากก อย่ายิ้มอย่างนี้ใส่สาวโสดที่เพิ่งอกหักเเบบฉันนะโว้ยยย 
 
"เเล้วนายตอบเเทนโดยการ จับให้ฉันมาอยู่กับนายเเล้วหาเรื่องเเกล้งฉันว่างั้น"
 
"น่าา ฉันทำเพื่อเธอนะ ฉันจะคอยดูเเลเธอเอง เธอต้องการอะไรบอกฉันได้เลยนะ ฉันจะตอบเเทนเธอเองง" นายนี่พูดเเล้วยิ้มอ่อนโยนอีกเเล้วว โอ้ยย ไอใจบ้าจะเต้นทำไมเนี่ย เอ๊ะ หรือฉันเป็นโรคหัวใจนะ ต้องไปตรวจซะเเล้ว
 
"นายพูดจริงรึป่าว ฉันไม่ใช่คนที่นายจะรับใช้หรอกนะ" 
 
"ต้องได้สิ เธอเป็นเจ้าของชีวิตฉัน ถ้าเธอสั่งให้ฉันไปตาย ฉันก็จะไป"
 
"นายทำให้ฉันประสาทกิน รู้บ้างมะ"
 
"เชื่อใจฉันนะ ได้โปรด"
 
"โอเค งั้นคำสั่งเเรก ขอให้นายเรียกฉันว่าคุณ ห้ามเรียกเธอ หรืออะไรทั้งนั้น"
 
"อะไรนะ!!"
 
"ผู้มีพระคุณ"
 
"ก็ได้ๆ คุณฟาง เเล้วอะไรอีก"
 
"เเล้วก็ต้องทำงานบ้านทุกอย่งด้วย เข้าใจนะ"
 
"เเค่นี้สบายมาก เดี๋ยวสั่งเเม่บ้านให้มาทำให้ ป่ะ งั้นเราไปซื้อของกันดีกว่า" 
 
ตานี่สงสัยจะเป็นพวกบ้าการตอบเเทนชีวิตเเลกชีวิต หรือไม่ก็คงจะเป็นโรคประสาทเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ตามไม่ทันเลยเเหะ
 
'หึ ยัยกระต่าย ชีวิตเเลกชีวิต อย่าพลาดท่าฉันล่ะกัน พลาดเมื่อไหร่เธอเสร็จฉันเเน่' ป๊อปปี้คิด
--------------------------------------------------------------------------------------------- สนุกไม่สนุกบอกกันด้วยน้าาา เเล้วจะพยายามมาอัพทุกวันนะ อิอิ เม้น+โหวตต ด้วยน้าา