LOVE PAIN.. รักนี้โหดร้าย

9.4

เขียนโดย yingyoy

วันที่ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.10 น.

  29 ตอน
  82 วิจารณ์
  58.73K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

14)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หญิงสาวเข้ามาในห้อง ชายหนุ่มก็ชวนเธอมานั่งที่โซฟารับแขกของเขา

 

“แล้วคนที่อยู่กับป๊อปหล่ะ”

 

“จินนี่รู้..”

 

“ก็ใช่หน่ะสิ จินถึงมาที่นี่ไง เค้านอนแล้วหรอ”

 

“คงนอนแล้วแหละ อย่าสนใจยัยนั่นเลย” ชายหนุ่มพูดพรอมสีหน้าหงุดหงิด

 

“จินไม่ได้มากวนใช่มั้ย”

 

“เอ่อ  ปะ ป่าวนะไม่ใช่อย่างนั้น  เออจินกินข้าวยัง”

 

“ยังเลย”

 

“งั้นป๊อปพาไปกินนะ ป๊อปหิวจะตายอยู่แล้วเนี่ย”

 

“โอเคจ๊ะ”

 

หลังจากนั้นชายหนุ่มก็พาหญิงสาวออกไปข้างนอก

 

ร่างบางที่นอนพลิกไปพลิกมา เมื่อได้ยินเสียงปิดประตู จึงเดินออกมาแต่ก็ไม่เห็นเงาของชายหนุ่ม

 

เขาจะไปไหนก็เรื่องของเขาสิ ไม่เกี่ยวกับเราสักหน่อย

 

หญิงสาวนั่งลงตรงโซฟาที่ชายหนุ่มนอนเป็นประจำทุกคืน  เธอนั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น จนเผลอหลับไป

 

เวลาล่วงเลยมาจนถึงเช้าของอีกวัน ชายหนุ่มเดินเข้ามาภายในห้อง มือหนากดเปิดสวิตซ์ไฟและตาคมได้สังเกต

เห็นร่างบางนอนคดคู้อยู่ในโซฟาของเขา 

 

“นี่ๆ ฟาง ตื่นๆๆ นี่มันที่ของป๊อปนะ” ชายหนุ่มปลุกหญิงสาว

 

ตาหวานค่อยๆลืมตาขึ้น เมื่อปรับโฟกัสได้ ก็มีรอยยิ้มกว้างออกมาทันที

 

“กลับมาแล้วหรอ”

 

ชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยความประหลาดใจ

 

“ทำไมมานอนตรงนี้ ที่นอนฟางอยู่ในห้องนะ”

 

“ไปไหนมา”

 

“ไปกับจินนี่มา”

 

“ใครหรอคนนั้น”

 

“นี่เป็นคนช่างซักตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”

 

“ใคร?” ร่างบางย้ำคำถามอย่างฉุนๆ

 

“เป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยเด็กๆหน่ะ เราโตมาด้วยกัน”

 

“เพื่อนหรอ? แน่ใจนะ?”

 

“นี่ เป็นแฟนป๊อปรึไง ถามมากจัง”

 

“อ๊ะ ก็อยากรู้เอาไว้ไง ไม่ถามก็ได้”

 

“’งั้นทีหลังจะไปไหนมาไหนก็บอกกันบ้างนะ ยังไงเราก็อยู่ห้องเดียวกัน” หญิงสาวพูดจบก็ลุกเดินออกมา แต่มี

มือหนาดึงมือเธอไว้

 

“นี่ ดาร์ลิ้งเมื่อกี้ยังค้างคาอยู่เลย มาต่อกันมั้ย”

 

“ฮึ งั้นรวบยอดบัญชีของวันนี้ทีเดียวเลย ตายซะ ไอ้หื่นนน” ร่างบางวิ่งไปหยิบมีดที่ตกอยู่ที่พื้นเมื่อตอนกลางวัน

ก่อนจะหันกลับมาไล่แทงชายหนุ่ม ร่างสูงเองก็วิ่งหนี แต่เขากลับไม่กลัวมีดที่เธอถือเลย กลับเย้าแหย่เธอซะ

มากกว่า และแล้วคืนนั้นก็ผ่านพ้นไปอย่างไม่ค่อยจะดี…

 

 

 

 

โต๊ะม้าหินอ่อนที่โรงเรียนแสนร่มรื่นจากเงาต้นไม้ใหญ่มีสามสาวนั่งคุยกันอยู่

 

 

“ห๊ะ จูบแล้ววววว!!!” เฟย์ และ แก้วตะโกนออกมาอย่างตกใจเมื่อฟางเล่าเรื่องเมื่อวานให้ฟัง

 

“จะตะโกนทำไมเนี่ย กลัวคนอื่นเค้าไม่รู้รึไง”

 

“โทดที ก็มันตกใจนี่นา” แก้วพูดแล้วหันซ้ายหันขวาเห็นไม่มีคนสนใจจึงค่อยๆยื่นหน้าเข้าไป เพื่อฟังร่างบางต่อ

 

“ แล้วพี่ฟางจะทำไงต่อไปอ่ะ”

 

“จะไปรู้ได้ไง ถึงได้กลุ้มไง พี่ไม่น่าเลย ทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน”

 

“แต่คนอื่นเค้าคิดว่าฟางเป็นแฟนกับไอหน้าหมีนะ”

 

“แล้วพิชหล่ะพี่ฟาง ”

 

“เค้าก็ยังโทรหาอยู่ ก็เรื่อยๆ”

 

“หูยยย พี่ฟาง เฟย์ว่านะ อย่าจับปลาสองมือเลย เดี๋ยวจะไม่ได้สักกะตัว”

 

“โอ้ววว ยัยเฟย์จ๊าบมากกกก คบบาดลึกจริงๆ ”

 

“เฮ้อออ   คิดผิดจริงๆด้วยที่มาปรึกษาพวกแก”

 

“เอาน่าฟางง อย่าเครียดไปเลย พรุ่งนี้วันงานโรงเรียนนะ เป็นถึงนางเอก เดี๋ยวก็ไม่สวยกันพอดี เลิกคิดๆ”

 

 

 

 

เช้าวันรุ่งขึ้น วันงานโรงเรียน

 

     ภายในห้องแต่งหน้าของนักแสดงละครเวทีทั้งหลาย นักเรียนที่เป็นนักแสดงในครั้งนี้แต่งเสร็จไปหลายคนแล้วมีเพียงแต่ร่างบางเท่านั้นที่ต้องแต่งนานที่สุดเนื่องด้วยจากบทของเธอเด่นกว่าใครเลยต้องสวยที่สุด

      ส่วนชายหนุ่มก็แต่งเสร็จแล้วเช่นกัน ผมดำถูกเซ็ตอย่างดี คิ้วเข้มถูกแต่งเติมอย่างได้รูป ขอบตาที่ถูกเขียน

จนดุดัน ชุดเขาเป็นดั่งเจ้าชายแต่ออกแนวนักรบไปในตัวม มีดาบเล่มงามประดับอยู่ข้างตัวด้วยมือหนากรีดนิ้วไป

ตามบทละครแม้จะจำได้ขึ้นใจแล้ว และซ้อมมาอย่างหนักแต่เขาก็ไม่ประมาทเช่นเดียวกับนักแสดงคนอื่นๆที่

พยายามท่องบทกันอีกครั้งก่อนขึ้นแสดงจริง  เมื่อท่องจนมั่นใจก็เงยหน้าขึ้นจากบทละครเพื่อมองหาร่างบาง แต่

ก็ไม่เห็นวี่แววเลย เขาจึงลุกขึ้นยืนเดินตรงไปยังห้องแต่งหน้าที่อยู่อีกฟากหนึ่งของห้องประชุมขนาดใหญ่ 

 

                ขายาวก้าวมาเรื่อยๆเมื่อถึงห้องนั้นมีเพียงหญิงที่เป็นช่างแต่งหน้า และหญิงสาวนิรนามที่ยืนหัน

หลังให้ เมื่อเธอหันมาทุกสิ่งทุกอย่างในตัวของเขาหยุดทำงาน สายตาคมเบิกกว้าง รอยยิ้มที่ทึ่งในความสวยของ

หญิงสาวค่อยๆเผยออกมา ร่างบางที่อยู่ในชุดเจ้าหญิงค่อยๆก้าวเข้ามาหาชายหนุ่มเรื่อยๆ แต่…ขาที่ไม่ค่อย

ชำนาญกับรองเท้าส้นสูงคู่สวยนี้เท่าไหร่จึงทำให้เธอเสียหลัก ชายหนุ่มตกใจจึงรีบเข้าไปรับไว้ สองมือของร่าง

สูงค่อยๆปล่อย หน้าคมมองหญิงสาวก่อนจะยิ้มออกมา

 

 

“สวยจัง  ^^”

 

 

“บ้าน่า”

 

“ไปกันเถอะ เจ้าหญิง” ชายหนุ่มพูดพรางเลื่อนมือมาจับมือร่างบาง

 

“อ๊ะ ปล่อยนะ”

 

“ไม่ได้ เดี๋ยวล้มอีกฟางซุ่มซ่ามจะตาย”

         

 

              นายบ้า จะทำให้เธอเขินไปถึงไหนกันเนี่ยย ฮึ่ยยย >///<

 

--------------------------------------------------------------------------------------------

 

เม้นหายอ่าาาา เสียใจเเต่ไม่เป็นไร ยังไงเราก็ยังจะอัพต่อไป  อิอิ  เม้น+ โหวตกันหน่อยน้าาาาาาา

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา