รักร้าย...นายตัวดี Game of Love

 หลังจากห่างหายไปนานนนน ^^ หนูกลับมาแล้วพร้อมกับความเมา -3-
 

 
"แข่ง ? แข่งอะไร" ร่างบางเอ่ยถามอย่างที่สงสัย แต่มีเพียงรอยยิ้มของชายหนุ่มที่ส่งมาให้เท่านั้นก็
ทำให้เธอใจหายวาบ
 
 
"ก็..เรามาแข่งกันมั้ย ใครตกหลุมรักใครก่อนคนนั้นแพ้ ! " ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างมั่นใจ เพราะเขาไม่เคยตกหลุมรักใครง่ายๆ และรวมถึงเธอด้วยเขามั่นใจว่าไม่มีวันรักลูกแมวตรงหน้าเขาแน่
 
 
        เฟย์และแก้วกระตุกข้อมือฟางเล็กน้อยเพื่อไม่ให้ฟางรับคำท้าของชายหนุ่ม ถ้าเกิดฟางตกลง
ขึ้นมาเรื่องอาจจะไม่จบแค่นี้แน่ แต่มีหรือที่คนอย่างฟาง ผู้หญิงปากเก่ง สู้คนจะต้องยอมแพ้ 
 
 
"ตกลง ! " ฟางเอ่ยรับคำท้าโดยไม่ฟังสัญญาณเตือนของเพื่อนสาวทั้งสอง
 
 
"งั้นเริ่มตั้งแต่วันนี้เลยแล้วกัน" ป๊อปปี้เอ่ยกับหญิงสาวพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างเย้อหยัน ก่อนจะเดินไปนั่งที่ของตัวเอง โดยมีเพื่อนชายทั้งสองเดินตามไป
 
 
      ตลอดเวลาในการเรียนหญิงสาวรู้สึกได้ชัดเจนว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองเธออย่างเปิดเผย ซึ่งเธอก็พอจะรู้่ว่าใครมองเธออยู่ แต่มีหรือที่เธอจะต้องกลัว เธอก็หันไปมองเขาเป็นระยะเช่นกัน
 
 
"ยัยลูกแมว.." เสียงกระิซิบข้างหูทำให้ฟางที่นอนฟุกหน้าลงกับโต๊ะลืมตาขึ้นโดยที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นมา เธอไม่ต้องเดาก็รู้่าน้ำเสียงนี้เป็นของใครถึงแม้จะได้คุยกันเพียงนิดเดียว
 
"อ๊ะ.." หญิงสาวนิ่งไปสักพักเมื่อรู้สึกว่าใบหน้าของเขาและเธอห่างกันเพียงแค่นิดเดียว และดูเหมือนจะใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ริมฝีปากของชายหนุ่มยกขึ้นยิ้มบางๆอย่างมีแผนในใจทำให้หญิงสาวหลุดจากภวังค์และมองหน้าเขาอย่างหมั่นไส้ และดันเขาออกอย่างเต็มแรง
 
 
"แค่นี้เธอก็แพ้แล้วยัยลูกแมว" เพียงแค่ประโยคเยาะเย้ยของเขาก็ทำให้เธอหมั่นไส้เขายิ่งกว่าเดิม คนอย่างเธอคิดหรอว่าจะไม่มีแผน
 
 
"นายเล่นทีเผลอต่างหาก คิดว่าหล่อจนใครๆต้องหลงรักเลยหรือไง เหอะ! " หญิงสาวสบถออกมาอย่างหน่ายๆ เธอไม่มีวันหลงกลไอ้ใบหน้าหล่อๆนั้นหรอก
 
 
  มีเพียงรอยยิ้มเท่านั้นที่ชายหนุ่มตอบกลับมา ก่อนจะเดินเข้ามาหาเธอใกล้ๆ และเธอก็หอยห่างออกไปเรื่อยๆ จนตอนนี้ร่างของเธอติดอยู่กับกำแพงมุมห้อง
 
 
"จะหนีทำไมล่ะยัยลูกแมว" ป๊อปปี้พูดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ ทำให้เธอเสียเซลฟ์ไปเล็กน้อยที่หาวิธีแก้เผ็ดเขาไม่ได้
 
 
"นี่ ! " หญิงสาวอุทานออกมาเล็กน้อยเมื่อลำแขนแกร่งทั้งสองข้างของชายหนุ่มกั้นตัวเธอเอาไว้ ทำให้เธอเหมือนโดนกักขังไว้ แล้วตอนนั้นเองทำให้เธอคิดวิธีเอาคืนเขาได้แล้ว
 
 
"นายชอบแอบนี้ก็ไม่บอก" เสียงหวานๆเอ่ยกับชายหนุ่มพร้อมส่งรอยยิ้มหวานที่เคลือบพิษเอาไว้ให้ชายหนุ่ม
 
 
   แขนเรียวโอบเข้าที่รอบลำคอของชายหนุ่มพร้อมส่งยิ้มหวานที่ใครๆก็ต้องหลงใหล ยกเว้นเขา คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ  มือเล็กรั้งคอของชายหนุ่มเข้ามาใกล้ใบหน้าสวยทีล่ะนิดๆ ก่อนที่หญิงสาวจะกระซิบที่หูของชายหนุ่ม
 
 
"นายแพ้แน่!" หญิงเอ่ยกับชายหนุ่ม ก่อนจะกัดเข้าที่หูของชายหนุ่มอย่างจัง ทำให้ป๊อปปี้ร้องออกด้วยเจ็บ และเอ่ยคาดโทษหญิงสาที่วิ่งหนีไปก่อน
 
 
"ยัยลูกแมว ฝากไว้ก่อนนะ ! " ร่างเล็กหันมาแลบลิ้นปริ้นตาใส่ชายหนุ่มก่อนจะวิ่งออกไป เหลือเพียงชายหนุ่มที่มองด้วยสายตาเจ็บแสบ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
ฮัลโหลล โหล โหล โหลล ลืมกันยังงง เนื่องจากเปิดเทอม งานเยอะ แต่พอเปิดมาก็เจอนิยายเรื่องนี้  เลยขอต่อหน่อยล่ะกันน เม้น เม้น