Change to love ?? เปลี่ยนเป็นรักได้รึเปล่า ??

                                [Special chapter]
"นี่มันก็ห้าปีแล้วเนอะ"
ฟางพึมพำเบาๆ พลางหันออกไปนอกหน้าต่างของห้อง แล้วนึกย้อนไปในเหตุการณ์เมื่อห้าปีที่แล้วที่เกิดในวันน้ี
วันนั้นที่เธอกับเขาคืนดีกัน...
ก่อนที่ร่างสูงอย่างป๊อปปี้จะเดินเข้ามาเห่นร่างภรรยาสาวที่กำลังยืนพึมพำอยู่ตนเดียวที่หน้าต่างของห้องพักของโรงแรม
ที่เขาเลือกมาฮันนีมูนเป็นรอบที่สามตั้งแต่ทั้งเขาและเธอแต่งงานกัน
เขาย่องเข้าไปในห้องเบาๆ ไม่อยากให้เจ้าตัวรู้ตัว
ฟอดดดดดด...!!
อยู่ดีๆ ก็มีร่างอีกร่างเดินเข้ามาสวมกอดเธอ แล้วรีบเข้ามาสูดดมความหอมหวานของแก้มนวลไปฟอดใหญ่
ทำเอาคนโดนหน้าขึ้นสีจัดลามไปถึงหูกีนเลยทีเดียว
"พึมพำอะไรอยู่คนเดียวอีกแล้วเนี่ย"
ป๊อปปี้ถามคนตัวเล็กที่เขากอดเบาๆ ก่อนที่เขาจะหมุนร่างบางให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา
"โดนแค่นี้เอง เขินขนาดนั้นเลยหรอ"
ป๊อปปี้พูดพลางก้มลงหอมแก้มนวลอีกข้างอย่างรวดเร็ว
"คนบ้า! พอเลยนะ"
ฟางพูดพลางทุบอกแกร่งแรงๆ ไปทีนึง ทำเอาคนโดนต้องร้องโอดโอยออกมา
ทั้งทีจริงเขาก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บสักนิดเลย...
ก็แค่อยากแกล้งคนน่ารักอะนะ
"โอ๊ยๆ เจ็บจังเลย ฮ่าๆๆ"
เขาร้องโอดโอยราวกับเจ็บจริงๆ ก่อนที่จะหัวเราะออกมาเสียงดัง
ทำเอาเธอหันมองขวับ
"อยากโดนเจ็บๆ ใช่มั้ย นี่แน่ะๆๆ"
ฟางพูดอย่างเคืองๆ พลางเข้ามาทุบอกเข้าแรงๆ แต่ทว่า...
เขากับเธอดันเสียหลักล้มลงไปนอนที่เตียงอย่างพอดิบพอดี ราวกับถูกจับวาง
ยิ่งภาพตอนนี้มันก็ช่างดูบังเอิญมาก...
เพราะเธอกำลังคล่อมตัวเขาอยู่!!
"แหม...อยากก็ไม่บอกนะที่รัก"
ป๊อปปี้พูดล้อเธอเมื่เธอเล่นล้มมาคล่อมเขาแบบนี้
แต่เขาก็ต้องจุกเมื่อเธออัดกำปั้นเล็กๆ เข้าที่ท้องของเขาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
"ฟางไม่พูดด้วยเล่า ไม่อยากพูดกับคนลามก!"
เธอพูดใส่เขาที่กำลังนอนจุกอยู่ ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
"ยัยตัวแสบ กลับมาเดี๋ยวนี้นะ!"
เขาตะโกนเรียกคนตัวเล็กที่พึ่งเดินออกไปจากห้องอย่างอารมณ์ดี
ไม่คิดว่าตัวเล็กๆ อย่างฟางจะทำให้เขาเจ็บได้ขนาดนี้นะเนี่ย
"เจ็บชะมัด ถ้าจับได้นะอย่าคิดว่าจะรอดออกไปจากห้อง"
ป๊อปปี้พึมพำกับตัวเองอย่างมีความหมายส่อแง่ง่าม
ก่อนที่เขาจะออกไปไล่ตามเธอกลับมาลงโทษซะให้เข็ด
'คืนนี้เธอไม่รอดแน่ยัยตัวแสบ'
 
 
 
 
แสงแดดสอดส่องเข้ามาในห้องที่มีร่างสองร่างกำลังนอนกอดกันกลม
ซึ่งมีอยู่ร่างหนึ่งที่เริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา...
ก่อนที่ร่างๆ นั้นจะหันไปมองอีกคนที่กำลังนอนหมดแรงคาอกของของตนเองอยู่อย่างแสนรัก
ร่างสูงลุกขึ้นเดินไปหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำให้เธอ แล้วค่อยเดินออกไปจัดการทุกๆ อย่างให้เธอ
'สงสัยเมื่อคืนเขาจะจัดหนักเกินไปป่านนี้ยังหลับไม่ตื่น...'
เขาคิดในใจอย่างขำๆ ก่อนที่จะโทรสั่งรูมเซอร์วิสให้เตรียมอาหารมาที่ห้อง
เผื่อเธอจะลงไปด้านล่างไม่ไหวอะนะ...
 
 
 
 
"อืมมมมม..."
ฟางครางออกมาเบาๆ และค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมองไปรอบๆ ห้อง
นึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น...
ก่อนที่เธอจะหน้าขึ้นสีเมื่อนึกขึ้นได้ มองไปที่โต๊ะข้างเตียงเห็นเสื้อคลุมอาบน้ำพาดไว้อยู่
ก่อนที่เธอจะอมยิ้ม...
เธอพอจะรู้ว่าใครทำให้เธอ ไอการกระทำน่ารักๆ แบบนี้น่ะ
...ไม่รวมถึงเมื่อคืนนะ
"ฟางจ๋า...."
เมื่อเธอจัดการธุรส่วนตัวเสร็จ เธอก็เดินออกมาจากห้องนอนก็ต้องเผยยิ้มออกมาอีกครั้ง
โต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหาร...
"เยอะไปปะเนี่ย"
ฟางเอ่ยออกมาเบาๆ เมื่อเห็นเหล่าอาหารหลายอย่างที่ถูกตั้งบนโต๊ะ
"ไม่หรอกน่า มานี่เร็วๆ มีแต่ของที่ฟางชอบทั้งนั้นเลย"
เขาพูดพลางเดินเข้ามาคว้ามือเธอพาเธอไปนั่งที่โต๊ะ
"ถ้าฟางกินหมดนี่ ฟางว่าฟางอ้วนเป็นหมูแน่"
"ถึงอ้วนป๊อปก็รักนะ"
"ที่พูดมาเนี่ยต้องการจะสื่ออะไรปะเนี่ย"
ฟางพูดอย่างจับผิด
"เปล๊า...ไม่มีจริงจริ๊ง"
"เสียงสูงแล้วยังจะมาแก้ตัวอีก ฮ่าๆๆ"
"หัวเราะป๊อปหรอ เดี๋ยวเหอะ โดนแบบเมื่อวานอีกแล้วจะรู้สึก ป๊อปจะ..."
เขาพูดไปถึงเมื่อวาน ซึ่งทำเอาฟางหน้าแดงขึ้นมา
แล้วรีบปิดปากไม่ให้เขาพูดอะไรมากกว่านี้
"หยุดพูดนะ!! ถ้าพูดฟางโกรธจริงๆ ด้วย"
"แหม...เขินอีกละๆ"
"เลิกล้อได้แล้ว ชิ!"
"เขินซะน่ารักเลยนะ ฮ่าๆ"
"ป๊อปบ้า!!"
นี่แหละนะ ถ้าวันนั้นเธอไม่เสี่ยงที่จะรักเขา...
ถ้าวันนั้นเธอไม่เสี่ยงที่จะเชื่อใจเขา....
เธออาจจะไม่ได้มีความสุขขนาดนี้ก็ได้...
 
...ความรักคือการเสี่ยง ลองเสี่ยงดูสักครั้งคุณอาจจะได้เจอความรักที่ดี...
 

จัดเสปไปสักตอน เรียกร้องกันมาเยอะ ยาวพอรึยังเอ่ย?